คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : 3 เลื่อนระดับกับกวางชิวๆ
.....................................................................................................
หลังจากผ่านเรื่องเลวร้ายและรอเกิดใหม่สิบนาที ควอทซ์ก็เกิดใหม่ที่ใจกลางของเมืองเริ่มต้นซึ่งเป็นเมืองที่มีสิ่งปลูกสร้างแนวตะวันตก ตอนนี้ฝนหยุดตกแล้วท้องฟ้ากลับมาเป็นสีฟ้าตามชื่ออีกครั้งเหลือทิ้งไว้แต่เพียงความชุ่มฉ่ำที่เกิดจากฝนตกหนัก เขาไม่ได้โทษว่าเรื่องที่เกิดขึ้นนี่มันเป็นความผิดของใครแต่คิดว่าทั้งหมดนี่เกิดจากความซวยต่อเนื่องจากเมื่อตอนเย็นของตัวเอง
หลังจากไปรับภารกิจที่อาคารเริ่มต้นซึ่งมันก็ไม่ได้ยากเย็นอะไรมากนักเพียงแค่ให้ผู้เล่นใหม่เดินไปตามสัญลักษณ์ที่กำหนดให้ในแผนที่หรือก็คืออาคารสำคัญต่างๆที่ควรรู้จักภายในเกม อาทิ ร้านขายยา ร้านขายอาวุธ โรงแรมเป็นต้น และในแต่ล่ะที่ที่ไปก็จะมอบของรางวัลที่จำเป็นในการใช้ชีวิตในเกมให้อีกด้วย ควอทซ์เดินออกมาจากอาคารหลังสุดท้ายในภารกิจซึ่งเป็นร้านขายอาวุธ เขายิ้มแป้นให้กับอาวุธใหม่ในมือขวาที่ได้รับมาฟรีๆจากการทำภารกิจนั่นคือธนูไม้สำหรับผู้เริ่มต้นพลังโจมตี 10 แต่เมื่อมองไปยังกระบอกใส่ลูกธนูในมือซ้ายเขาก็อยากจะร้องไห้ออกมาน้ำตาเป็นสายเลือด ถึงตัวคันธนูจะฟรีแต่ลูกธนูสิเล่นเอาตังที่พึ่งได้มา 500 เหลือแค่ 10 เซน
ที่เขาเลือกธนูเป็นอาวุธคู่กายนั่นก็เพราะการที่มีระยะโจมตีไกลกว่าคู่ต่อสู้นั้นเป็นอะไรที่ได้เปรียบอย่างมากนี่เป็นเหตุผลหนึ่งที่เขาเลือกธนู แต่เหตุผลหลักๆก็คือเขารู้ว่าเกมนี้เป็นเกมเสมือนจริง ถ้าหากถูกโจมตีจะรู้สึกถึงความเจ็บปวดครึ่งหนึ่งจากโลกแห่งความจริง เกมนี้จึงจำกัดอายุผู้เล่นขั้นต่ำไว้ที่ 15 ปี.... สรุปง่ายๆคือกลัวเจ็บ....
“คูอาร่า เปิดรายการในกระเป๋าให้ดูหน่อยสิว่ามีอะไรบ้าง” ควอทซ์ออกคำสั่งกับเครื่องบอกสถานะของตนที่ได้รับมาจากอาคารเริ่มต้น มันเป็นลูกแมวตัวน้อยสีดำนัยน์ตาสีเขียวเหมือนตัวเขา
“เงี้ยว~~” เจ้าแมวน้อยที่อยู่บนบ่ามาตลอดการเดินทางเอาหน้าของมันถูที่แก้มของควอทซ์อย่างออดอ้อนก่อนจะเปิดหน้าต่างกระเป๋าขึ้นมาให้ควอทซ์ดู
ภายในกระเป๋าซึ่งเป็นกระเป๋าสะพายหลังทำจากหนังสัตว์สีน้ำตาลบรรจุของได้ 30 อย่าง ตอนนี้มี กระติกน้ำพกพา 1 ใบ
ขนมปังก้อน 2 ชิ้น
เต็นท์ระดับต่ำ 1 หลัง
คูปองเข้าพักโรงแรมฟรี 2 ใบ
ยาฟื้นพลังระดับต่ำ 10 ขวด
ยาฟื้นพลังเวทย์ระดับต่ำ 10 ขวด
เครื่องทำครัวระดับต่ำ 1 ชุด
ถุงมือหนังระดับ F พลังป้องกัน 2 1 คู่
เงินจำนวน 10 เซน
“เดินทำภารกิจไม่ถึงครึ่งชั่วโมงได้ของมาเยอะเลยแฮะ ความอยากเล่นกลับมาเต็มร้อยอีกครั้ง” ควอทซ์พูดอย่างดีใจก่อนจัดแจงสะพายกระบอกใส่ลูกธนูและคันธนูไว้ด้านหลัง แล้วให้คูอาล่าใช้คำสั่งสวมใส่ๆถุงมือคู่ใหม่ให้ “ได้เวลาออกไปเลื่อนระดับสักที” เด็กหนุ่มชกกำปั้นขวาใส่ฝ่ามือซ้ายแสดงความมุ่งมั่นก่อนจะออกเดินไปยังประตูทางออกด้านเหนือของเมืองเริ่มต้นซึ่งเป็นคนละทิศกับทางที่เขาได้เข้ามา....
.....................................................................................................
กริ๊ก....กริ๊ก....กริ๊ก....กริ๊ก....กริ๊ก....กริ๊ก....
“อีกนิด....” เสียงไสของโจรสาวในชุดรัดรูปสีดำสวมทับด้วยเสื้อคลุมตัวยาวสีแดงพูดผ่านผ้าพันคอสีดำที่ถูกดึงขึ้นมาปิดปาก ให้กำลังใจตัวเองอย่างใจเย็นยามเธอค่อยๆหมุนหารหัสที่ถูกต้องเพื่อเปิดประตูนิรภัยของคลังเก็บของภายในปราสาทของกิลด์อนูบิสซึ่งเป็นหนึ่งในสี่ของกิลด์ที่ใหญ่ที่สุดในดินแดนฝั่งตะวันตก
ดวงตาสีน้ำตาลกลมโตหรี่เล็กยามเมื่อเธอใช้หูแนบชินติดประตูเหล็กบานหนาเพื่อฟังเสียงกลไกลที่อยู่ภายใน
กริ๊ก.......กริ๊ก.......กึกๆ!!
และแล้วไม่นานความพยายามของเธอก็เป็นผลสำเร็จ หัวขโมยสาวก้าวถอยหลังออกมาสองสามก้าวเพื่อรอให้กลไกลของประตูทั้งหมดปลดล็อก ถึงจะมีผ้าปิดปากอยู่แต่แววตานั้นก็บ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าตอนนี้เธอกำลังยิ้มอย่างพอใจยามที่เธอค่อยๆเดินเข้าไปกวาดทรัพย์สินที่อยู่ภายใน....
.....................................................................................................
กลับมาที่ควอทซ์ตอนนี้เด็กหนุ่มขึ้นมาแอบอยู่บนกิ่งไม้ของต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่งคันธนูถูกจับง้างสุดแรง เขากำลังจะยิงธนูเป็นครั้งแรกในชีวิตเป้าหมายคือกวางป่าระดับ 5 ตัวหนึ่งที่กำลังกินหญ้าอยู่ด้านล่าง ถึงระดับจะห่างกันถึง 4 ระดับ แต่เขาที่แอบอยู่ด้านบนนั้นก็ไม่ได้กลัวเลยสักนิด ‘ก็กวางมันปีนต้นไม้เป็นที่ไหนล่ะ’
ควอทซ์เร็งเป้าอยู่พักหนึ่งก่อนจะปล่อยลูกธนูหวังปลิดชีพเจ้ากวางเคราะห์ร้ายพร้อมกับคิดในใจ ‘อะโหสิกรรม ให้พี่เถอะนะน้อง’
ฟิ้ว!!!
ฉึก!!!
ลูกธนูพุ่งแหวกอากาศไปด้วยความเร็วก่อนจะโค้งลงปักพื้นห่างจากโคนต้นไม้ที่เขาอยู่ไปไม่กี่เมตร เจ้ากวางป่าผู้เคราะห์ร้ายหันมามองนิดหนึ่งก่อนหันกลับไปกินหญ้าต่อแบบชิวๆ
“เฮ้ย ไหงเป็นงี้” ควอทซ์ทำสีหน้าเจ็บปวดพร้อมเอาสันมือตบหน้าผากอายแทนตัวเองเป็นที่สุด “ดีนะที่เอาคูอาล่าเก็บใส่แหวนไปก่อนไม่งั้นได้อายแมวอีกตัว” ถึงควอทซ์จะรู้ว่าสัตว์ตรวจสอบสถานะจะไม่มีทางถูกทำลายแต่เขาก็เก็บใส่แหวนที่ระบบมอบให้มาเพื่อสะดวกในการต่อสู้
‘ผู้เล่นควอทซ์ทำตามเงื่อนไขของระบบได้รับทักษะ ยิงธนู’
‘ทักษะ ยิงธนู เลื่อนเป็นระดับ 1’
‘ผู้เล่นควอทซ์ทำตามเงื่อนไขของระบบได้รับทักษะ เร็งเป้า’
‘ทักษะ เร็งเป้า เลื่อนเป็นระดับ 1’
เสียงของระบบดังขึ้นในหัวแจ้งสถานะของควอทซ์ เมื่อได้ยินเด็กหนุ่มยกมือขึ้นเกาหัวก่อนจะพึมพำกับตัวเอง
“ทั้งๆที่คิดว่าต้องโดนแล้วแท้ๆคงเพราะความชำนาญกับความแม่นยำน้อยนิดนี่เองถึงยิงไม่โดน แล้วนี่มันต้องระดับสักเท่าไหร่ถึงจะยิงโดนหว่า....? (คิด....) หรือจะลงไปเอามีดไล่จิ้มดี....? (คิด....) ไม่เอาๆกลัวเจ็บ”
เมื่อคิดได้ดังนั้นเด็กหนุ่มหยิบลูกธนูดอกใหม่ออกมาก่อนจะเร็งยิงเจ้ากวางดาวอีกครั้ง ควอทซ์ใช้เวลาเร็งนานกว่าครั้งแรกก่อนจะปล่อยลูกธนูออกไปอีกครั้ง
ฟิ้ว!!!
ฉึก!!!
ลูกธนูพุ่งแหวกอากาศไปด้วยความเร็วก่อนจะโค้งลงปักพื้นห่างจากลูกธนูดอกแรกไปไม่ถึงเมตร ควอทซ์เห็นดังนั้นถึงกับน้ำตาจะไหลให้กับพัฒนาการของตัวเอง เจ้ากวางที่อยู่ห่างออกไปสิบกว่าเมตรหันมามองด้วยสีหน้าชิวๆอีกครั้งก่อนมันจะหันกลับไปกินหญ้าตามเดิม
“อ้ากก เจ้ากวางอย่ามาหยามกันให้มากนักนะเฟ้ย” ลูกธนูอีกดอกถูกควอทซ์ที่กำลังฉุนนำออกมาเร็งยิงเจ้ากวางชิวๆ
ฟิ้ว!!!
เวลาผ่านไปเกือบหนึ่งชั่วโมงลูกธนูด้านล่างตอนนี้ปักอยู่กับพื้นเป็นสิบๆดอก ทักษะยิงธนูเลื่อนขึ้นมาเป็น 6 ทักษะเร็งเป้าเพิ่มขึ้นเป็น 3 ควอทซ์เหงื่อไหลท่วมทั้งตัวนั่งพักอยู่บนกิ่งไม้ที่ใช้เป็นที่สุ่มยิง เขามองลูกธนูที่ลงไปปักอยู่เป็นหย่อมๆบนพื้นด้านล่าง ที่ดีที่สุดนั้นยังห่างจากเจ้ากวางชิวๆถึง 3 เมตร และตอนนี้มันได้ย้ายที่กินหญ้าแล้ว ซึ่งห่างออกไปมากกว่าเดิมอีกเกือบสิบเมตร
“หน่อยแหนะแก ทำเป็นเมินกันนะ” ควอทซ์โวยวายก่อนจะหยิบลูกธนูดอกสุดท้ายออกมาใช้ เขาง้างธนูสุดแรงไปด้านหน้า ในเมื่อเร็งยิงยังไงก็ไม่โดนหลับตายิงมันเลย....
ฟิ้ว!!!
ฉึก!!!
ลูกธนูพุ่งแหวกอากาศด้วยความเร็วก่อนจะโค้งลงปักเข้ากลางหัว.... เข้ากลางหัวของผู้เล่นใหม่ที่กำลังเดินผ่านเจ้ากวางชิวๆอย่างพอดิบพอดี
‘ผู้เล่นควอทซ์ได้สังหารผู้เล่น ทามิรอส ระดับ 8 ค่ะ’
‘ผู้เล่นควอทซ์ เลื่อนระดับ 2…3…4…5’
‘ทักษะ ยิงธนู เลื่อนระดับ 6…7’
‘ผู้เล่นควอทซ์ทำตามเงื่อนไขของระบบได้รับทักษะ รอบสังหาร’
‘ทักษะ รอบสังหาร เลื่อนเป็นระดับ 1’
เสียงจากระบบแจ้งขึ้นในหัวทำเอาควอทซ์ตกใจลืมตาขึ้นมาดู ภาพด้านล่างคือเจ้ากวางชิวๆกำลังเอาลิ้นเลียแก้มของผู้เล่นผู้เคราะห์ร้ายที่ตอนนี้นอนตายอย่างอนาจแทนมันอยู่บนพื้น ควอทซ์รีบปีนลงมาจากต้นไม้ทันทีเพื่อเข้าไปดูศพของผู้เล่น และเมื่อเขาเข้าไปใกล้ๆเขาก็จำได้ในทันทีว่าคนๆนี้คือผู้เล่นที่ชี้บอกทางเข้าเมืองเมื่อตอนที่เขาเข้าเกมมา
“โถ่ๆๆ พ่อคุณซวยซ้ำซวยซ้อน” ควอทซ์ทำหน้าเศร้าคุกเข่าลงข้างๆศพชายผู้มีนามว่าทามิรอส สีหน้าตกใจยังฉายอยู่บนใบหน้าของผู้โชคร้ายที่ตายอย่างไม่รู้ตัว เด็กหนุ่มเอามือปิดตาของทามิรอสที่ยังคงค้างอยู่ให้หลับลงก่อนจะมองร่างที่นอนอยู่เบื้องหน้า ชุดของทามิทอสที่สวมอยู่ไม่ใช่ชุดผู้เล่นใหม่เหมือนของเขาแต่เป็นชุดเกราะหนังที่ดูทะมัดทะแมงทั้งถุงมือและรองเท้าก็สวมใส่เข้าชุดกัน ดาบเหล็กเล่มโตที่สะพายอยู่ด้านหลังถูกร่างอันไร้วิญญาณทับเอาไว้....
“คูอาล่า ออกมา” ควอทซ์เรียกเจ้าลูกแมวน้อยออกมาจากแหวน
เมื่อได้ออกมาข้างนอกคูอาล่าก็โดดขึ้นมาอยู่บนบ่าของควอทซ์มันเอาหน้าของมันมาถูกับแก้มของผู้เป็นเจ้าของอย่างน่ารักแต่ดูเหมือนเจ้านายของมันตอนนี้ไม่ได้สนใจมันเลยสักนิด
“หึ...หึ..หึ...” เสียงหัวเราะอย่างชั่วร้ายอยู่ๆก็ดังออกมาจากปากของเจ้านายทำเอาคูอาล่าที่กำลังเอาหน้าถูแก้มอยู่ถึงกับร้อง ‘เงี้ยว’ แล้วถอยห่าง
.....................................................................................................
ภายในปราสาทของกิลด์อนูบิสตอนนี้กำลังสับสนวุ่นวายเป็นอย่างมาก ไม่นานก่อนหน้านี้ลูกกิลด์คนหนึ่งพบคนเฝ้าคลังกิลด์ทั้งหมดสลบอยู่ตลอดทางเดิน และบานประตูก็ถูกเปิดทิ้งเอาไว้ ผู้ดูแลปราสาทแจ้งไปยังหัวหน้ากิลด์ซึ่งไปทำธุระข้างนอกไม่ได้อยู่ภายในปราสาทและตอนนี้เขาก็ได้เดินทางกลับมาแล้ว
“นี่มัน ฝีมือของใคร?” เสียงอันแข็งกร้าวของผู้เป็นหัวหน้าดังกังวานยามขมอารมณ์โกรธเอาไว้ เขากวาดสายตาไปโดยรอบคลังเก็บของประจำกิลด์ซึ่งมีของหลายอย่างและเงินจำนวนมากหายไป
ลูกกิลด์คนหนึ่งวิ่งเอาแผ่นกระดาษที่มีตราสัญลักษณ์ประจำตัวของหัวขโมยที่ถูกติดทิ้งไว้ที่ประตูมาให้พร้อมกับรายงานหัวหน้า “ฝีมือของ คุรูมิครับ ท่านหัวหน้า”
“ไม่รู้จักโว้ย!!” คำพูดพร้อมหอกประจำกายอันทรงพลังถูกส่งให้กับผู้ที่ยื่นกระดาษมา ทำเอาร่างนั้นถูกผ่าออกเป็นสองท่อนพร้อมกับพื้นปราสาทที่แตกเป็นทางยาว “สั่งปิดประตูทางเข้าออกทุกทางค้นหามันแล้วพาตัวกลับมาให้ข้าขยี้ให้ได้” หัวหน้ากิลด์ออกคำสั่ง
แผ่นกระดาษที่ถูลมตีให้ลอยขึ้นด้านบนค่อยๆตกลงมาแต่ไม่ทันที่จะถึงพื้นก็มีมือของชายคนหนึ่งที่สวมชุดนักฆ่าสีดำคว้าเอาไว้ “คุรูมิ โจมโจรมีชื่อฝั่งตะวันออก ไม่คิดเลยว่าจะข้ามมาขโมยของถึงที่นี่ได้” เขาอธิบายให้กับหัวหน้ากิลด์ที่อารมณ์เริ่มเย็นลงหลังจากได้ระบายอารมณ์ฟัง
“แซฟไฟร์ ไม่ว่ามันจะเป็นใครก็ตามข้าจะมอบความตายอันเจ็บปวดให้กับมัน โทษฐานที่กล้ามาหือกับคนอย่างข้าเกรย์เบลี่ยน” หัวหน้ากิลด์นามเกรย์เบลี่ยนหันมาพูดกับรองหัวหน้ากิลด์ที่ยืนอยู่ข้างๆ ซึ่งก้มหัวลงให้กับเขานิดหนึ่งแสดงความเคารพ....
.....................................................................................................
“สับสนจัง ด้านไหนเป็นด้านไหนกันแน่นะเนี่ย” คุรูมิที่หลบอยู่บนคานด้านบนหมุนแผนที่ปราสาทในมือไปมาหาทิศทางที่ถูกที่ควรโดยไม่สนใจคนของกิลด์อนูบิสที่วิ่งไปวิ่งมาหาตัวเธออยู่ด้านล่าง “ทางนี้ล่ะมั้ง” เธอพูดขึ้นในที่สุดก่อนจะหอบถุงผ้าสีดำใบใหญ่ขึ้นบ่าแล้วออกเดิน
เวลาไม่นานคุรูมิก็มาถึงสุดทางเดิน ด้านหน้าเป็นบานประตูใหญ่ “นี่คงเป็นทางออกสินะ” เธอกระโดดลงมาจากคานเอามือขวาผลักบานประตูให้เปิดออกโดยที่ยังคงก้มมองแผนที่ในมืออีกข้างเพื่อความชัว เธอก้าวผ่านประตูเข้ามาและเมื่อเงยหน้าขึ้นเธอถึงกับอุทานออกมา
“โอ๊ะโอว ไหงงี้เนี่ย?”
“มันอยู่นั่น!! จับมันเลย!!” เสียงผู้เล่นคนหนึ่งรีบร้องบอกกับผู้เล่นอีกเกือบร้อยที่เฝ้ารออยู่ ดาบและหอกหลายสิบเล่มถูกแทงมายังจุดที่คุรูมิเคยยืนอยู่แต่ก็พลาดเป้าไปปักกับประตูด้านหลัง
เท้าของคุรูมิเหยียบลงบนด้ามหอกอันหนึ่งก่อนเธอจะออกแรงสปริงตัวกระโดดออกไปเหยียบลงบนหัวของผู้เล่นสี่ห้าคนที่ออกันอยู่ด้านหน้าก่อนจะกระโดดขึ้นบนคานแล้วออกวิ่งพร้อมกับบ่นถึงเพื่อนสนิทที่เป็นคนเขียนแผนที่ให้ “ยัยมิวมิว นี่ใช้ไม่ได้เลย....”
.....................................................................................................
ตอนนี้ยาวน่าจะผิดเยอะอยู่เหมือนกัน ใครเจอคำผิดตรงไหนช่วยบอกหน่อย หรือจะให้กำลังใจกันก็ได้จ้า^w^
ความคิดเห็น