ยิ่งแกล้ง ยิ่งรัก แขวะนัก รักหมดใจ [มี E-Book]

ต้นน้ำก็ยังคงนั่งอยู่ข้างๆ เมย์ สายลมหนาวพัดเข้ามาผ่านช่องเล็กๆ ของเพิงพัก ทำให้เมย์ขยับตัวเล็กน้อยเพราะรู้สึกเย็น

ต้นน้ำสังเกตเห็นท่าทางของเมย์จึงแอบยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะพูดขึ้นมา "ถ้าหนาวก็ขยับเข้ามาให้กูกอดได้นะ"

เมย์หันมามองต้นน้ำด้วยสายตาประหลาดใจเล็กๆ "หือ?อะไรนะ? "

ต้นน้ำยิ้มมุมปากพร้อมกับแกล้งพูดเหมือนเรื่องปกติ "ก็กูเห็นมึงหนาวไง ขยับเข้ามากอดก็ได้ จะได้อุ่นขึ้น"

เมย์กลอกตาและยิ้มอย่างไม่อยากเชื่อ "นี่มึงพูดจริงเหรอ? "

ต้นน้ำยิ้มอย่างจริงจัง "เออ…จริงสิ"

เมย์ที่รู้สึกว่าอากาศหนาวจริงๆ ก็เลยตัดสินใจขยับเข้ามาใกล้ต้นน้ำเล็กน้อย แต่ก็ยังคงแกล้งทำตัวขี้อาย "งั้นกูขยับมาหน่อยละกัน แค่นิดเดียวพอ"

ต้นน้ำหัวเราะเบาๆ "ตามใจมึงเลย"

เมย์ก็ขยับเข้ามาใกล้ต้นน้ำมากขึ้นเล็กน้อย แม้ในใจจะรู้สึกเขิน แต่ความหนาวที่พัดเข้ามาจากพายุทำให้เธอตัดสินใจพึ่งพาความอบอุ่นจากเขาจริงๆ

ต้นน้ำสังเกตเห็นเมย์ขยับเข้ามาชิดกว่าเดิม เขายิ้มเบาๆ แล้วค่อยๆ โอบแขนรอบตัวเมย์อย่างช้าๆ "เออ แบบนี้แหละ จะได้ไม่หนาว"

เมย์ที่ตอนแรกแกล้งทำเป็นไม่สนใจ ตอนนี้นั่งอยู่ในอ้อมกอดของต้นน้ำ เธอรู้สึกถึงความอบอุ่นที่แผ่ซ่านมาจากตัวเขา หัวใจของเธอเต้นแรงขึ้นเล็กน้อย แต่พยายามไม่แสดงออก

"นี่...อย่าคิดว่ากูขยับเข้ามาเพราะอยากให้มึงกอดนะ กูแค่หนาวหรอก" เมย์พูดแกล้งทำเสียงแข็ง แต่ใบหน้าแดงเรื่อ

ต้นน้ำหัวเราะในลำคอ "ก็ไม่ได้ว่าอะไร กูก็ช่วยได้แค่นี้แหละ"