คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ผู้จัดการ 2
“เว้นแ่อะไร!”
แพรวลัยถามเสียเ้ม ะที่ใเริ่มหวั่นไหว… เพราะใบหน้าที่หล่อเหลาอานนท์อยู่ใล้ับใบหน้าอเธอเพียแ่ไม่ี่เ็นิเมร
“แพรเ็มใ”
“ไอ้พี่นนท์บ้า ออไปไ้แล้ว”
แพรวลัยโรธแมอาย รีบผลััวอานนท์ออาัวอเธอ
ายหนุ่มยิ้มที่มุมปามีเลศนัยล้ายับัวร้ายในละร านนท์รวบัวแพวลัยเอาไว้ แนบแน่นว่าเิมอี
“พี่นนท์...ปล่อย”
แพรวลัยรู้สึใหนัว่าเิม พยายามสะบััวให้หลุาารประบอานนท์
“ไม่มีทา นว่า...” ายหนุ่มส่ายหน้ายิ้มๆ
“นว่าอะไร” แพรวลัยลืนน้ำลาย เริ่มใอไม่ี
านนท์ยิ้ม วาอายหนุ่มเปล่ประาย รบวนิใอหิสาวอย่าแร
“แพระอบพี่ไ”
านนท์เอ่ยึ้นมา สายาที่มอแพรวลัยเย้ายวน ทําให้หิสาวใสั่น ใบหน้าร้อนวูบวาบ ไม่่าาอีฝ่ายําลัย่ำยีเธอ้วยสายา
“พี่นนท์!!” แพรวลัยมวิ้ว้อฝ่ายายเ็ม
านนท์ทําสีหน้าเรียรึม ภายในใเหมือนมีเสียหนึ่ทัท้วออมา
“เฮ้ยใเย็นๆ ไอ้นนท์ นี่เราำลัทำอะไร แพรเป็นเ็ีนะเว้ย”
สิ้นสุเสียภายในใอเาล านนท์ลุออมาาร่าอแพรวลัยทันที แพรวลัยลุึ้นนั่บนเีย มีวามรู้สึว่าลําอแห้ผา ราวับผ
“ั้นพี่ลับหอ่อนนะ”
“่ะ”
ทัู้่เินอาย่อันอย่ามา แ่่อนที่านนท์ ะเปิประูออาห้อไป เาพูับแพรวลัยว่า....
“เมื่อี้พี่พูรินะ!”
“ไปเลย!”
แพรวลัยอมยิ้มหน้าแ แล้วหยิบุ๊าที่อยู่บนหัวเียว้าานนท์ ายหนุ่มรีบเปิประูออาห้อไปพร้อมับรอยยิ้ม
หลัาที่านนท์ลับมาถึห้อพัอนเอแล้ว เาทำธุระส่วนัวอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า และไปทำานที่สวนอาหารในเวลาหโมเย็น
“ืนนี้เลิานแล้วอย่าเพิ่ลับนะนนท์ พี่มีานใหม่ให้ทำ เี๋ยวะ teach เป็นารส่วนัว” ธัย์นออำสั่ับพนัานเสิร์ฟหนุ่ม
“รับพี่น”
านนท์อบลับไป เป็นนัยว่ารู้เป้าหมายอหัวหน้าาน นระทั่ถึเวลาเลิาน พนัานทุนเินทาลับบ้านันหมแล้ว
านนท์เินเ้าไปยัห้อผู้ัาร อสวนอาหารแห่นี้ ามที่ไ้รับำสั่
“มาแล้วเหรอนนท์”
ธัย์นเผยรอยยิ้มนิๆ รมุมปา เธอเินมาหาานนท์ พลาสอวแนอเอวอ านนท์ พร้อมับบหน้าลไปบนอว้าอายหนุ่ม
“พี่นพร้อมะสอนผมหรือยัรับ?” านนท์อร่าผู้ัารสาวไว้แน่น
“พี่ะมีอะไรสอนนนท์ไ้อีล่ะ เธอน่ะเ่ไปหมทุอย่า!”
ธัย์นเยหน้ามามอานนท์ พร้อมับรอยยิ้มหวาน
“นนท์อพี่ ทั้เ่ทั้หล่อแบบนี้ พวพนัานสาวมอันาเป็นมันเลยนะ พี่เห็นแล้วัา” ธัย์นพูแ่อน
“ผมไม่อบใรหรอรับ ผมมีพี่นนเียว”
“รินะ?”
“ริสิรับ พี่นไม่เื่อผมเหรอ?” านนท์เลิิ้วมอผู้ัารสาว
“ไม่เื่อนนท์ แล้วะให้พี่ไปเื่อใร” ธัย์นหยอําหวานออไป
านนท์แอบถอนใ มีพนัานสาวเสิร์ฟหลายนให้ท่าเา แ่ถ้าะอยู่ที่นี่ให้ยาวนาน ็้ออใ เพราะเาลับผู้ัารสาวเอาไว้ว่า
ถึะให้อิสระแ่ัน แ่ที่นี่ห้ามานนท์ไปยุ่เี่ยวับใร ส่วน้านอายหนุ่มะมีใร ธัย์นไม่ว่าอะไรทั้นั้น
“พี่บอให้นนท์ ย้ายไปอยู่บ้านพี่ เป็นสามีอพี่เ็มัว็ไม่เอา”
ธัย์นพูพลาเยหน้าึ้นมอใบหน้าหล่อเหลาอานนท์อย่าเสน่หา านั้นสอมือเ้าไปลูบไล้แผ่นอแน่นๆ อายหนุ่มไปมาเบาๆ ยั่วเย้า
“ผมเหม็นเหื่อ…อไปอาบน้ำ่อนนะรับ”
“นี่แหละ เสน่ห์อเธอ ลิ่นเหื่ออนนท์มันเย้ายวนพี่เหลือเิน”
“แ่ว่ามัน...”
“อะไระ” ธัย์นอเาไม่ปล่อย
านั้นเธอ็เย่ปลายเท้าูบปาานนท์อย่ารวเร็ว ธัย์นไม่ปล่อยให้เสียเวลา เธออูบานนท์ ูวุ่นวายไปหม
พนัานเสริฟหนุ่มหาใ่พระอิพระปูนเสียที่ไหน เมื่อผู้ัารสาวสวยมานัวเนียแบบนี้ ใเาเลิเปิเปิไปถึไหนๆ
มารู้สึัวอีที...เาพบว่านเอเลื่อนไหวไปมาบนายเปลือยเปล่า อผู้ัารสาวสวยไปเสียแล้ว
ธัย์นเลื่อนายไปมาบนร่าายํายําอ านนท์ ายหนุ่มสั่นสะท้านไปหม เาอ้าปาราวับหอบ ยอมรับว่าผู้ัารสาว ทําให้เาสุาบ่านในืนนี้
แสะวันสอส่อมายัใลาเมือ สายลมหอบเอาไอร้อน พัเ้ามาในห้อออพาร์ทเม้นท์
านนท์นัับแพรวลัยไว้ว่า ในวันนี้ะให้ฝ่ายสาวิววิาเรียนให้ เารู้สึื่นเ้นีใอย่าบอไม่ถู และเินทาไปที่ห้ออแพรวลัยในอนเ้า
“เพี๊ยะ!”
“ยัไม่เ้าใอี นี่แน่ะ”
แพรวลัยุราวับเป็นุรู ที่ำลัสอนเ็นัเรียน เธอัฝ่ามือลไปที่แนอานนท์เบาๆ
ายหนุ่มมอหน้า้วยสายาแมใ
“ทําไมุั” านนท์เอ่ยถาม
“สอนไม่รู้ัํานี่ะ สสัย่อไป้อใ้ไม้เรียวมา่วยแล้วล่ะ” แพรวลัยพูโยไม่ไ้มอหน้าายหนุ่ม
“อะไรนะ ถึนาใ้ไม่เรียวเลยเหรอ? ทำอย่าับพี่เป็นเ็ไปไ้” านนท์แล้พูไม่พอใ
แพรวลัยหัวเราะออมาเบาๆ
“ทําไม ็พี่นนท์อยาให้แพรเป็นรูนี่ะ เป็นรู็้อใ้ไม่เรียวสิ”
ความคิดเห็น