ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic B.A.P] ♔ แม่ผัวลูกสะใภ้ ♔ SOCIETY

    ลำดับตอนที่ #14 : ☆ คุณแม่ VS ลูกสาว ☆ ::: round 10

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 235
      0
      4 ต.ค. 57












    ตี4....

     

    ท้องฟ้ามืดสนิท บรรยากาศเย็นๆเหมาะสำหรับออกมาวิ่งชิลๆตามสไตล์เฮลตี้นัมจา

     

    แต่ว่านะ

     

    สภาพผมตอนนี้เหมือนลุงแก่ๆที่ใส่กางเกงสีฟ้าสดใสเข้ากันดีกับเสื้อยืดสีขาวย้วยๆ โบฮีเมี่ยนสักนิดพองามเดินโต๋เต๋ๆอยู่ข้างทางราวกับคนไร้ญาติ เออ ไม่ใช่ไรครับ พึ่งตื่น กว่าจะแหกลูกตาออกมาเดินทำเท่อยู่แถวนี้ได้ก็แทบตาย ไหนจะต้องพยามไม่ให้แม่ทูนหัวตื่นอีก

     

    แฮ่กๆ

     

    พูดให้หรูไปงั้นเอาจริงนี่วิ่ง8x100มาจากบ้านเลยนะ นึกโทษตัวเองที่จะไปตั้งรกรากอยู่ไกลตลาดทำสำเภาอะไร วิ่งมาตั้งแต่ตีสี่ละตอนนี้ผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมงยังไม่เห็นหัวมนุษย์ป้าในตลาดสักคน

     

    บ่นไปก็เสียเวลาเปล่าครับ ปากว่าตีนวิ่ง สับเกียร์แมวไฮสปีดแซงหมาได้เป็นร้อยตัว ทูมูฟเอชยังอาย นะจุดๆนี้

     

    ทั่กๆๆ

     

    ผมวิ่งทั่กๆมาจนถึงปากทางเข้าตลาด ปาดเหงื่อที่ไหลมาจามรูปหน้า แหม่ะ มันตื้นตันใจยิ่งกว่าชนะโอลิมปิควิ่ง8x100ชาย สอดส่องสายตามองหาเป้าหมาย จนสุดท้ายก็เจอกับสิ่งที่ต้องการ

     

    อุเม่

     

    น้องปังวิ่งมาเพื่อสิ่งนี้

    .

    .

    .

    .

    น้ำเก็กฮวยเจ้ศรีเจ้าเก่า

     

     

    ฮิมชานชอบมากปังคอนเฟิร์ม ไหนๆก็มาแถมน้ำเต้าหู้พร้อมปาท่องโก๋ไปอีกสองชุดเผื่อที่รักจะหิว อยากกินไรเลือกตามบาย น้ำใบบัวบกแก้ช้ำในให้ตัวเองอีกถุง ส่วนอีกชุดก็ซื้อไปฝากเด็กๆมันเสียหน่อยก่อนจะหิวแล้วหาหมาแมวแถวนั้นกิน

     

    จ่ายเงินเสร็จผมก็เดินมานั่งพักม้านั่งแถวๆตลาด หยิบพัดที่ไม่รู้ใครแม่งมาอ่อยทิ้งไว้ให้ขึ้นมาพัดคลายร้อน อันที่จริงเช้าๆแบบนี้อากาศกำลังดีเลยนะ แม่งโง่เองที่วิ่งออกมา แบบ ก็เออ พึ่งนึกได้ไง ทำไมไม่ขับแมงกะไซด์มาวะ ใช้เวลาแค่5นาทีก็ถึง ขาแว้นซ์เก๋าอย่างปังซะอย่าง100ไมล์ในหนึ่งชั่วโมง

     

    ..อันนี้พูดเล่นครับ

     

    นั่งเท้าความกันซักนิด ปกติไม่มีหรอกตื่นมาซื้อเก็กฮวยให้เมียกิน ปังไม่ทำ ปกติทุกเช้านี่รอให้เมียมาถีบปลุก มันรู้สึกได้รับความรักครับ เมียรักเรา

     

    แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นสำคัญ แบบว่าแค่อยากบอกอะนะ เออ นั่นแหละ ทุกคนคงจำได้ ถ้าจำไม่ได้ก็ย้อนกลับไปอ่านตอนที่แล้วซะ แม่ทูนหัวตีทะมึนใส่ นางสร้างเกาะมนต์ดำรัศมีร้อยหลามาก แทบไม่กล้าเข้าใกล้ นี่ยอมให้นอนด้วยกันนับว่าปรานีกันสุดๆ ทนเที่ยวต่อไม่ได้หรอกครับ อากาศก็ร้อน จะตกมันอีกเวลาไหนก็กะไม่ถูก 555555555555555555555555555555555555555 55555555555555555555555555555555  รีบชิ่งพากลับบ้านจะปลอดภัยต่อตัวเองและลูกหลานมากที่สุด อยากอยู่ต่อกับคนที่คุณรักไปนานๆ อย่าทำให้เมียตกมัน เชื่อปัง

     

    ซิ่งมาเลยครับ พึ่งกลับมาถึงบ้านเมื่อคืนตอน3ทุ่ม ชานชานกลับมาก็ไม่พูดไรสะบัดตูดเดินเข้าห้องซะงั้น นี่นอนไปก็เสียวไป แม่งจะละเมอตื่นมาถีบกูเวลาไหนก็กะไม่ถูก หลับๆตื่นๆเหมือนคนเป็นสะเดาอยู่ได้ไม่นานเลย ออกมาวิ่งเล่นแทนอย่างที่เห็น

     

    อย่างฮิมชาน ง้อให้ตายก็ไม่หายงอนหรอกครับ ต้องซื้อเก็กฮวยมาเซ่น เดี๋ยวดูนะยื่นให้ปุ๊บนี่หายงอนเหมือนเสกมนต์ดำ บร่ะ คนเรานี่ก็แปลก

     

    แต่แปลกยังไงก็รัก

     

    อุ่.. 555555555555555555555555555555555555555555555555555555

    55555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555
    555555555555555555555555555

     

    กริ๊งๆ

     

    ผมหันหน้าไปหาต้นเสียงดังกล่าว ก็นึกว่าใครมาบีบกระดิ่งใส่ อิหมีคังนี่เอง ว่าแล้วก็ต้องเซย์ฮัลโหลมันสักนิด อันยองมันยกมือท่าปางห้ามญาติให้เป็นเชิงตอบรับก่อนจะเจาะถุงน้ำเต้าหู้ดูดกินสบายใจเฉิบ นี่เรียกกูให้หันมาเพื่อดูมึงดูดน้ำเต้าหู้หรอม

     

    ไปให้พ้นอิมหมีผมสะบัดมือไล่ให้มันไปดูดน้ำไกลๆลูกตา คือกูเหนื่อยไง ละอินี่เสือกมาดูดน้ำล่อหน้าล่อตาอีก จะแกะกินก็ไม่ได้จะรอกินพร้อมชานชาน อยากว้อย

     

    มันดูดน้ำฟืดใหญ่ก่อนจะโยนถุงน้ำเต้าหู้เปล่าๆทิ้งลงในกระถางต้นไม้เปล่าๆแถวนั้น หน้าหมีแล้วยังใจเสือกหมาอีกนะมึง มาทำไรแถวนี้วะมันลงจากจักรยานเก่าๆของตัวเองก่อนจะเดินต้วมเตี้ยมเข้ามานั่งข้างๆ

     

    ซื้อลาบ

     

    ก็เห็นอยู่ว่าถือน้ำเก็กฮวยมันชี้ถุงในมือผมให้ดู

     

    เออ งั้นมึงจะถามทำไมครับเพื่อนคังกูจะกลับบ้านละเดี๋ยวจะเช้าก่อน

     

    ไปด้วยกันป่ะ มาๆซ้อนเลยๆมันลุกขึ้นเดินกลับไปวาดขาคร่อมรถคู่ใจอีกครั้งพร้อมกับตบเบาะข้างหลังแปะๆเชื้อเชิญให้นั่ง คือมึงจะยืนคร่อมรถแล้วคุยกับกูก็ได้ป้ะครับเมื่อกี้ จะลุกเดินมานั่ง3วิแล้วลุกกลับไปนั่งตรงจักรยานเหมือนทำเพื่อ

     

    นั่นสิทำไม หมีคังแม่งเข้าใจยาก

     

    ผมซ้อนท้ายหมีคังกลับถึงบ้านราวๆ 6โมง แม่เจ้านี่กูเดินตลาดสามชั่วโมงเลยเหรอเนี่ย กูว่าไม่นะ คิดว่าที่ช้าเพราะหมีแม่งอ้วนปั่นช้ามากกว่าอ่ะ555555555555555555555555555555555555 ขาเหมือนโดเรม่อนสุด55555555555555

     

    กลับมาบ้านก็ไม่รู้จะทำอะไร อารามคนแก่ตื่นแล้วก็นอนไม่หลับ เปิดทีวีไปช่องไหนก็เจอแต่นก...เจ้านกขุนทอง กับการ์ตูนเด็กสารพัดอย่าง อยากจะรู้ คนคิดตารางการออกอากาศมันจะสงสารเด็กบ้างมั้ย เสาร์อาทิตย์ก็ต้องตื่นมาแหกตาดูไอการ์ตูนแบบนี้อีก นี่คิดแล้วเครียดแทน

     

    เปิดๆปิดๆตู้เย็นก็ได้ยินเสียงแม่หมีโคอาล่าลงมาหาต้นยูคาลิปตัส ชุดนอนกับกางเกงย้วยๆนั่น ไม่อยากจะเซ้ด555555555555555 นี่มันคิมฮิมชันอดีตเดือนคณะจริงๆเรอะ55555555555 แต่อย่างว่า ถ้ารักก็ต้องรับให้ดี ปังรักของปังใครจะทำไมเนาะ

     

    เหมือนสติเพิ่งจะมา ขาที่แม่นางกำลังจะก้าวลงบันไดก็ชะงักแล้วทำหน้าบูด  ไม่รอช้าให้เสียเวลา โอกาสดีอย่างนี้มีไม่กี่ครั้ง

     

    “เตงกินป่าว นี่เค้าไปซื้อมาเลยน้า เก๊กฮวยเจ้ศรีไงเตง”

     

    “...”

     

    “ไม่เอาจริงเหรอ”

     

    “...”

     

    “จริงอ้ะ”

     

    นั่น ชิบหายใบ้แดกไปเลย

     

    เวรละ ไม่หายโกรธเหรอ นี่ซื้อผิดเหรอ อย่าบอกนะว่าต้องเป็นน้ำกระเจี๊ยบน่ะ!!!!!!!!

     

    ฮ่อยช่างแม่งละกัน ทำไรก็ไม่ถูกใจสามีมันไม่ดี เอ้อ

     

    นี่ก็ไม่กินเก๊กฮวย แต่หมีคังชอบกิน นี่เจ็บสุดใจ ตื่นตีสี่ไม่ได้ช่วยอะไรสินะ ใจเมียหรือหินอัคนีแข็งจนอยากจะเอามาโขกหัวให้ตายไปข้าง

     

    ทำท่าจะเก็บใส่ถุงไปให้หมีคังข้างบ้านเพราะเทรดน้ำต้นไม้ก็กลัวมันจะเป็นเบาหวาน แม่นางคนเท่คนงามที่(เคย)ตกมันอยู่ก็วิ่งสี่คูณร้อยมาคว้าถุงไว้ซะก่อน

     

    “ไม่ได้บอกจะไม่กิน แต่เค้าหงุดหงิดหาของไม่เจอเฉยเฉย...”

     

    มางี้ก็ไปไม่ถูก เหมือนภาพสมัยยี่สิบสามสิบปีฮิมชานเดือนคณะเข้ามาในสมองแว้บๆ

     

    “แล้วหาไรอะ เค้าจะได้ช่วยเตง แต่ขึ้นไปอาบน้ำก่อนเดี๋ยวค่อยลงมาละกันเนาะๆ” ชวนกันขึ้นไปอาบน้ำเสร็จก็ลงมาเปิดประเด็นกันต่อ อะไรล่ะที่ว่าหาย มั่วเองเปล่า นั่งทับเปล่า

     

    “กำไลหนังหมีคอเลคชั่นออทั่มสปริงของชาแนลอิอิอะ ลิมิเต็ดที่ไปซื้อที่โรงเกลือด้วยกันไง จำได้มั้ย ที่อยู่ในถุงก๊อบแก๊บขากลับจากไปทะเล”

     

    ถุงก๊อบแก๊บ

     

    ขากลับจากทะเลแม่งเป็นร้อยอะพูดเลย

     

    นี่กูจะไปหาจากไหนเนี่ย ทิ้งไปก็เยอะ ไหนจะติดไปกับถุงของฝากเด็กๆนั่นอีกคิดแล้วเครียด

     

    ขมวดคิ้วจนแทบจะเป็นรูป ? ติดอยู่ที่หน้าผากน้องนางคนดีก็เลยพูดอธิบายเพิ่ม

     

    “ถุงของฟายนาวไง ฟายนาว”

     

    ฟายนาว... ที่ขากลับเราฝากเด็กยูมันไปทิ้งอะนะเหมือนมีลางร้าย ฟ้ามืดขมุกขมัว

     

    “ที่มีกล่องใหญ่ๆ?อะนะ”

     

    “ใช่ๆนั่นแหละ”น้องชานพยักหน้ารัวๆ ทำตาเป็นประกายวิ้งๆ

     

    รู้สึกผิดแบบยกกำลัง148394024 และ กำลังรู้สึก สงสารตัวเองing

     

    นี่ ถ้าเราบอกอะไรซักอย่างแล้วอย่าโกรธเราได้เปล่า

     

    “คือ.. คือแบบเรา.. เราเห็นว่ามันกล่องเปล่า เราก็เลยฝากเด็กยูไปทิ้งแล้วอะ...”

     

    คนฟังหน้าตาเหมือนแมวน้ำทำปากเบะเป็นสระอิหลังจากได้ฟังคำสามีตน ก่อนจะหยิบโทรศัพท์แล้วเดินออกไปจากบ้าน

     

    โถ่ มนุษย์เมีย....

     

    บางครั้งเจ้ากรรมนายเวรก็มาในรูปแบบเมียนะครับไม่จบไม่สิ้นซักที...

     

     

     

     

     

    [พาร์ทของแมวน้ำ]

     

    โธ่ เบื่อปังว่ะ

     

    ไม่ได้ดั่งใจซักอย่าง

     

    อะไรก็ไม่รู้ หัวยุ่งๆนั่นอีกบอกให้ตัดก็ไม่ไปตัด กลัวมองเห็นทางเหรอ

     

    กำลังคิดว่าจะไปไหน กินน้ำตกหน้าปากซอย หรือไปว่าเดินห้างดี ไปเดินห้างดีกว่าเนาะ ชีวิตดีก็งี้ ปลายเดือนทั้งที เงินเดือนปังออกก็ใช้ไป

     

    ชีวิตไม่ลำบากๆ

     

    เดินไถมือถือไปเรื่อยๆ ส่องอินสตาแกรมกับโซเชี่ยลแคมเผื่อจะมีครีมหอยวอกเซ็ตก่อนนอนให้พรีออเดอร์เก็บไว้ซักโหล แต่ก็น่าเสียดายที่มันไม่มี แต่เอ๊ะ หางตาเหลือไปเห็นคนหน้าคุ้นๆ

     

    ผู้หน้าตาหล่อๆ นี่มัน...

     

    รู้สึกหน้าคุ้นอย่างประหลาด

     

    ใครนะ...

     

    เลื่อนทวิตไปอีกครั้งก็พบผู้ชายคุ้นหน้าโหลดขึ้นมาในมือถือ

     

    อันแจ อันแจฮยอน!!!!!!!!

     

    แม่เจ้า อันแจเดินสวนน้องชานไปตะกี้ เดินสวนไปตะกี้เสียดายอ่ะ หันไปอีกทีก็มวลประชามหาติ่งวิ่งตามกันแล้วอ่ะ ป้าคงวิ่งตามไม่ไหวหรอก รู้สึกเศร้าเสียใจบรรยายยังไงให้หมดบรรทัดดี

     

    ผู้ชายคนนึงวิ่งผ่านคนขาวไปอย่างไว ฮิมชานเอี้ยวมองจนคอแทบหัก ดูจากปากแล้วตีคำได้ว่าเป๊ะขนาด

     

    เอ๊ะ หน้าคุ้นอีกแล้ว ผู้ชายที่วิ่งผ่านไปตะกี้น่ะ

     

    ไม่ได้เดินผ่านไปอย่างเดียว ยังหันกลับมามองเขาด้วย

     

    สวยสตั้นเลยล่ะสิ *สะบัดหน้าม้า*

     

    แต่นี่มัน คุ้น คุ้นจริงๆนะ

     

    “ฮิมชานชาน?”ชายหน้าตาดีกว่าบังคนนั้นหันมาขมวดคิ้วใส่น้องชาน

     

    “ห้ะ” ถึงกับอุทาน บ้าจริง นั่ลชื่อไลน์สมัยนู้นเลยนะ สมัยสก๊อยซ์ย์ส์Hi5

     

    น้องชาน น้องชานแน่เลย”

     

    “ยงฮวาไง จองยงฮวาชู้รักเก่าเธอไงเบ้บห้ะ

     

    ยงฮวา ยงฮวา... ชื่อเหมือนคนขายซาลาเปาหน้าหมู่บ้านนะ นี่นึกไม่ออก

     

    ความจำสั้นเหมือนปลาทองก็ไม่อยากจะอวดเท่าไหร่หรอก

     

    “นักฟุตบอลสีบานเย็นสมัยม.ปลายไง.... ลืมเราหรอม”

     

    จอง ยงฮวาอะนะ บ้าน่า บ้าที่สุดดดดดดดดดดดดดดด นี่พลาดคนหล่อไปเหรอ รู้สึกพลาดมาก พลาดยิ่งกว่าวิ่งขึ้นไปบนสถานีแล้วรถไฟฟ้าปิดประตูใส่หน้า น้ำตาจะไหล

     

    เอาจริงๆก็เคยคบกับพี่ยงสมัยม.ปลาย แต่ตอนจบจบแบบไม่แฮปปี้เอนดิ้ง นางผิดนัดน้องชานไปแอบกินข้าวแกงกับเชียร์หลีดเดอร์สีฟ้าสะท้อนแสง แล้วบอกปัดแบบเซเลปว่าแค่พี่น้องกัน แต่คิดว่าฉลาดแบบน้องชานจะเชื่อเหรอ ไม่ ไม่เชื่อ  นี่ผู้ชายต้องต่อคิวรอนะคะจะบอก ตัวเลือกเราเยอะ เวลาเจอใครถูกใจต้องชายตามองแบบมีสเต็ป มองมากเดี๋ยวเขาบอกว่าอ่อย ถึงจะอ่อยเราก็ต้องมีจริต โอเคนะ

     

     “อ๋อออออออออออ ไม่ลืมมมมใครจะลืมพี่ยงงี่ของน้องชานล่ะเนอะ” พูดอย่างเดียวไม่ได้ ต้องมีท่าทางประกอบความเข้าใจด้วยการเดินเข้าไปเกาะแขนล่ำๆของพี่แกนี่มันกำไรชีวิต เกาะบังก็มีแต่กระดูกกับซี่โครง น้องเบื่อ

     

    “แล้วเป็นไงบ้างเรา สบายดี?”

     

    “ก็ดี เบื่อผัวดี ลูกหนึ่งแล้วแต่ถ้าพี่จะจีบก็ได้นะ น้องชานสะดวกไม่ขัดข้องๆ”

     

    คือน้องชานก็คิดนะ ถ้าน้องชานมีผัวแล้วน้องชานจะเอาผัวไปทำไมอีกนั่นสิเอาไปทำไมเนอะ

     

    แต่ก็คิดว่ามันน่าจะโอเคไง เอาไปเผื่อไว้ดีกว่าไม่มี

     

    พี่ยงหัวเราะแบบหน้าตาดีแล้วก็ชวนคนสวยไปทานข้าวมันไก่ข้างพารากอน ก็เลยไม่เล่นตัว มีคนเลี้ยงข้าวก็ดี พอกันข้าวเสร็จพี่ยงก็เลี้ยงขนมต่อ นี่บอกอยากกินเร้ดมังโก้ แต่พี่ยงบอกว่าอยากรำลึกความหลังเลยชวนไปกินไอติมกะทิสิบบาท แต่ยังไงก็ได้อะ ไม่ยากๆ ถึงจะรู้ว่าพี่ยงฮวาไม่อยากลงทุนกับหมีแก่ก็เถอะ

     

    วันนี้ถือเป็นวันดีมีความสุขของน้องชานจริงๆนะคะ

     

     

     

     

     

     

    [มนุษย์ก้าง’spart]

     

     

    นี่มันก็ราวๆบ่ายสามละครับ

     

    หาจนหลังแข็ง อีกำไลโง่ๆเนี่ย เอาจริงๆรู้สึกหวังนะครับ อย่าให้อยู่ในถุงที่ฝากเด็กยูไปทิ้งเลย ขอให้อยู่ที่ไหนในบ้าน หล่นอยู่ในรถ อยู่ในรองเท้าโล่ หรืออะไรก็ได้ แต่นี่พระเจ้าก็ไม่เข้าข้าง แถมยังสาปส่ง บันดาลให้เมียหนีออกไปข้างนอกบ้านโดยที่ไม่บอกว่าไปไหน รู้สึกเสียใจครับ

     

    พะยูนแบบนี้มีคนเดียวในโลก ลิมิเต็ดครับหาที่ไหนไม่ได้อีกแล้ว

     

    เอ๊ะ เรายังมีตัวช่วยนี่นา ยังมีหมีคังกับหลานตัวดำของมันนี่นา

     

    หยิบมือถือจอสไลด์แบบขาวดำอันเท่ารีโมตของตัวเองขึ้นมา แล้วกดโทรไปยังหมีข้างบ้าน นี่ก็คิดอยู่ว่ามันจะตื่นรึยัง แต่พี่รหัสต้องช่วยน้องในสายเนาะ น้องจะจิกก็เรื่องของน้องเนาะเป็นพี่ต้องช่วยอยู่ละเนาะครับ

     

    “ฮัลโหล ไงหมี ว่างป่ะ อ้าวไม่ว่างเหรอ งั้นส่งแดฮยอนมาถ้าไม่อยากเจ็บตัว ถ้าไม่ส่งจะตัดน้ำตัดไฟ”

     

    เดินไปก็พูดโทรศัพท์ไป เพราะบังยงกุกเป็นคนพูดจริงทำจริง นี่เอาคีมไปรอรั้วหน้าบ้านมันแล้ว พอตัดสายโทรศัพท์ปั๊บ คังก็แทบโยนแดฮยอนข้ามรั้วมาให้

     

    พอได้ตัวเด็กดำมาแล้ว ก็มาสั่งมันว่าให้ทำอะไร พอบอกว่ากำไลหายเท่านั้นแหละ เด็กมันก็ขำตกเก้าอี้

     

    เออครับ ปังทำกำไลเมียหายครับขำตรงไหน นี่ซีเรียสนะ เครียดกว่าอยากเป็นหมอแล้วเกรดไม่ถึงอีกนะ

     

    พอเด็กดอนมาช่วยหาอีกแรง ก็รู้สึกความหวังริบหรี่ลง เรื่อยๆ เรื่อยๆ

     

    อ่า ปังจะต้องถวายบัตรเป็นเครื่องเซ่นของชดใช้สินะ

     

    งืม

     

    โอเค๊

     

    “นี่ลุง นึกถึงเพลงนี้เลย”

     

    “เพลงไร”เงยหน้าขึ้นมองเด็กดำที่กำลังค้นๆอยู่ตรงกล่องรองเท้าบนบันได คือแบบนะ มันจะไปอยู่ในกล่องรองเท้าได้ไง งอกออกมาจากพื้นรองเท้าเหรอ ก็ไม่น่าใช่ หนังหมีนะไม่ใช่รา

     

    “ลุงแม่งไม่ดูละครอีกละ ไม่เป็นไร จะร้องให้ฟัง

     

     

    ฉันเจ็บทุบกาละมัง ที่ทำกำไลหายไป

     

    ฉันควานหานานแค่ไหน ใครจะรู้วว เป็นเหน็บชา

     

    ฉันหอบบช้านเป็นภูมิแพ้ แต่ชอบฟังเพลงลุลาห์

     

    หาไปอยู่ไหนไม่รู้ กำไลที่ซ่อนอยู่ ในกะลา”

     

     

    นี่ควรบอกหมีใช่มั้ย ว่าควรเปิดมิวสิคคัลให้หลานมัน ระหว่างมันร้องนี้เหมือนเห็นสารพัดหมูหมากาไก่ออกมาช่วยมันหากำไล

     

    จะร้องเพราะมันก็เพราะอะนะ แต่ไม่ใช่เวลานี้... มันไม่ใช่ that’s no no

     

    เวลาล่วงเลยไปนานนนนนนน จนกระทั่งราวๆสี่ห้าโมงแดฮยอนบอกว่าต้องไปรดน้ำที่แปลงผักบ้านมันก็เลยขอกลับไปก่อนพอดีกับจูนงกับแฟนของจูนงก็กลับมาถึงบ้านสภาพมุมิมุ้งมิ้งเกี่ยวแขนกันมา วันนี้วันเสาร์ก็จริงครับ แต่เห็นมันบอกว่ามีงานต้องส่งก็เลยต้องถ่อไปมหาลัย นี่ชักสงสัย สมัยมหาลัยนี่มีแต่แทบคลานกลับบ้าน ทำไมมันสองตัวกลับบ้านมาด้วยสภาพบริ้งเหมือนในละครไทยขนาดนี้มันคงไม่มีเวลาเซ็ทผมระหว่างนั่งรถเมล์กลับหรอก ใช่ไหม

     

     คิดว่าไม่น่าใช่หรอก มั้งนะ

     

    “อ้าว พ่อ แม่ไปไหนอ่ะ” เสียงลูกตัวโย่งตะโกนมาจากชั้นบน หลังจากเอากระเป๋ากับเมียขึ้นไปเก็บบนห้อง

     

    “งอน หายไปไหนไม่รู้”

     

    “เอ้าเหรอ เห็นตะกี้อัพคลิป นึกว่าอยู่บ้าน”

     

    “ห้ะ คลิปไร”

     

    “นี่ไง โซเชี่ยวแคม”ลูกรักโชว์หน้าจอโทรศัพท์เคสสีชมพูเขียนว่ายองแจแล้วหันจอมาให้ผมดู

     

    ก็เลยกดเปิดตามมันบ้าง berryberrystrawberry_eiei

     

    สาบานดิว่านี่ชื่อแอคแค่พิมพ์ชื่อก็จะเป็นตะคริวละ

     

    เห็นคลิปล่าสุดอัพเมื่อ 45 นาทีที่แล้วก็เลยเปิดดู

     

    อยากสวยสไตล์เซเลปต้องดูน๊#เคล็ดลับ #ครีมหอยวอก #ตัวแทนจำหน่าย #สาวสามพันปีก่อนยุคประหวัดศาสตร์

     

    By berryberrystrawberry_eiei

    “สวัสดีชาวโซเชี่ยลแคม นี่น้องชานเอง ก็ไม่มีไรมาก ก็เหงาด้วยแล้วก็จะบอกว่าสด คือผัวทำกำไลหาย ตอนนี้ก็เลยเท่าทุน แล้ววันนี้ก็ว่างมว๊ากก เห็นหลายๆคนอยากให้อัพคลิปก็เลยอัพตามคำขอแล้วก็มาตอบคำถาม อยากสวยสไตล์ชานนี่ต้องทำยังไง ก็ไม่ยากเลยนอนแต่หัวค่ำ นอนวันละ15ชั่วโมง แต่ถ้าใครไม่มีเวลานอนเท่าน้องชานก็ไม่เป็นไร นี่เลย ชานมีตัวช่วย นี่เลย ครีมหอยวอกใช้ดีมากก วิธีใช้ก็พอกก่อนนอนสองรอบหนาซักนิ้วนึงนะ แล้วก็นี่เลย ใครอยากหารายได้เสริม ตอนนี้รับสมัครตัวแทนจำหน่าย ไลน์มาที่ channyx09zq1150 เลย เปิดบิลครั้งแรกที่9เศษ3/4 กระปุก ส่งฟรีEMS ลงทะเบียนเสียตัง วันนี้น้องชานต้องไปแล้ว รักทุกคลน๊

     

    ดูคลิปจบ ก็ดีอะก็ดี๊

     

    รู้สึกเศร้าจัง ขมขื่นในชีวิต ขอไปโดดบ่อปลาตายแป๊บนะ

     

    อืม

     

    เบื่อเมียเนอะ....

     

    .

    .

    .

     

    นั่น นินทาไม่ได้ เปิดประตูบ้านมาเลย ตายย๊ากยากเนาะ

     

    “ว่าไง เจอมะ”คุณนายเดินเข้ามาในบ้าน ถอดรองเท้าแล้วไปนั่งไขว่ห้างที่โซฟา

     

    “ไม่เจออะ...”

     

    “แล้วจะเอาไง...” น้ำเสียงเย็นเยียบราวกับนักฆ่าในหนังฆาตกรรมโรคจิตดังขึ้น ก็เลยไม่กล้าเสี่ยงกับท่อนขาน้องนาง ยื่นบัตรดำไปให้แบบจำนน

     

    นี่ไม่ใช่เมียรักไม่ยอมนะบอกเลย

     

    .

    .

    .

     

    เหตุการณ์ทั้งหมดผ่านไปด้วยดี ก็โอเค ผิดจากคาดหลายอย่างไปหน่อยนึง นี่มันก็ราวๆหกโมงแล้วก็เลยไลน์ขึ้นไปบอกลูกชายให้มันลงมากินข้าว

     

                แต่สงสัยมันลืม ว่าบ้านมันไม่ใช่ปราสาทดิสนี่ย์ ไม่ต้องจูงมือลงบันไดลงมาก็ได้

     

                เอ่อะ

     

                หันไปข้างๆเจอเมียรักเพ่งกระแสจิตใส่ยูยองแจ นี่คิดว่าถ้าจิตไม่แข็งพอคงเลิกคบกับจุนฮงตั้งแต่ทริปครั้งที่แล้วสายตาเชือดเฉือนถูกส่งไปยังคนตัวเล็กที่กำลังจูงมือหน้าชื่นตาบานเรื่อยๆ เด็กยูยักคิ้วใส่แม่ผัวอย่างมีชัยชนะหลังมากินข้าวแบบสวยๆและแผนการปั่นประสาทสำเร็จ

     

                อาหารเย็นวันนี้ไปปล้นบ้านคังมา(อีกครั้งหลังจากปล้นหลานมันมา) ก็เลยได้ส้มตำ ลาบ ข้าวเหนียวมานั่งกินแบบไม่เสียกะตัง

     

    ชีวิตดีเนาะ

     

    อื้มม

     

     

     

    [เด็กยู’s part]

     

    หลังจากเดินเริศๆลงมาจนถึงช่วงเวลากินข้าวแบบสวยๆก็ได้เวลาดูสารคดีสัตว์โลกที่น่าร้ากกก น่ารักสักครึ่งชั่วโมง เดี๋ยว2ทุ่มต้องขึ้นห้องอานะ แบบว่าแฟนจะพาไปทำเบบี้เฟส เคะเคะเคะ

     

    เนื่องจากว่ายูสวย ยูเลยไม่กินมาก กินข้าวสัก3ทัพพีก็พอจากนั้นก็ค่อยบรรจงยกแก้วน้ำแร่บริสุทธิ์0.0000000999% จากยอดดอยเทือกเขาอัลไตขึ้นมาจิบ(กระดก)ให้แบบพออิ่ม แบบ อืม ก็กินหมดแก้วนั่นแหละ จะเหลือไว้ทำไมให้มันน่าเสียดาย เหลือบมองแม่ป้าที่นั่งหัวโต๊ะสักเล็กน้อยแล้วค่อยเฟดตัวเองไปที่หน้าทีวี จับจองโซฟาตัวยาวที่นั่งสบายที่สุดแล้วกดเปิดช่องสารคดีแสนน่ารักดู ได้ข่าวว่าวันนี้จะเป็นเรื่องของ ว่าด้วยวิธีการเอาตัวรอดยังไงไม่ให้ตายในดง(ตีน)หมีก็แบบจงออบแนะนำมาเห็นว่ามันสนุกดีก็เลยเปิดดู อาทิตย์ก่อนเป็นตอนนอนเล่นริมน้ำยังไงไม่ให้โดนเฮี้ยลาก

     

    จริงๆก็ไม่เคยดูหรอกแต่จงออบก็แนะนำมาอีกนั้นแหละนั่งๆดูไปก็ว่ามันน่ารักดี ในระหว่างช่วงที่รอโฆษณามือเรียวก็หยิบไอโฟน8เอสรุ่นใหม่ล่าสุดที่จุนฮงพึ่งไปถอยมาให้เมื่อเช้า ขึ้นมาตรวจเช็คอะไรไปเรื่อย

     

    หืมม

     

    .

    .

    .

     

    อุ๊ยตาเถร

     

    หึหึหึหึ

    .

    .

    .

     

    By berryberrystrawberry_eiei

    “สวัสดีชาวโซเชี่ยลแคม นี่น้องชานเอง ก็ไม่มีไรมาก ก็เหงาด้วยแล้วก็จะบอกว่าสด คือผัวทำกำไลหาย ตอนนี้ก็เลยเท่าทุน แล้ววันนี้ก็ว่างมว๊ากก เห็นหลายๆคนอยากให้อัพคลิปก็เลยอัพตามคำขอแล้วก็มาตอบคำถาม อยากสวยสไตล์ชานนี่ต้องทำยังไง ก็ไม่ยากเลยนอนแต่หัวค่ำ นอนวันละ15ชั่วโมง แต่ถ้าใครไม่มีเวลานอนเท่าน้องชานก็ไม่เป็นไร นี่เลย ชานมีตัวช่วย นี่เลย ครีมหอยวอกใช้ดีมากก วิธีใช้ก็พอกก่อนนอนสองรอบหนาซักนิ้วนึงนะ แล้วก็นี่เลย ใครอยากหารายได้เสริม ตอนนี้รับสมัครตัวแทนจำหน่าย ไลน์มาที่ channyx09zq1150 เลย เปิดบิลครั้งแรกที่9เศษ3/4 กระปุก ส่งฟรีEMS ลงทะเบียนเสียตัง วันนี้น้องชานต้องไปแล้ว รักทุกคลน๊

     

    หัวเราะอะไรวะร่าง(เริ่ม)ท้วมเดินเตาะแตะๆมาทรุดตัวนั่งที่โซฟาอีกตัวไม่ใกล้ไม่ไกลมากเท่าไหร่จากตัวที่ผมนั่งอยู่

     

    อุต๊ะ

     

    “well well” หัวเราะหึหึในลำคอส่งไปให้อีกหนึ่งทีก่อนจะปิดโปรแกรมแอพที่พึ่งเข้าไปลง วางโทรศัพท์หน้าตาบ้านๆธรรมดา แบบใครๆเขาก็ใช้กันอานะ ลงข้างตัวก่อนจะมองหน้าคู่สนทนาแล้วกลับมาหัวเราะในลำคอกับตัวเองอีกครั้ง

     

    หึหึหึ

     

    ขำอะไรไอ้เด็กอัปลักษณ์

     

    ด่าตัวเองหรอเสียงหวานเถียงกลับไปแทบจะทันควัน ขายครีมออกป้ะครับ เผื่อขายไม่ออกบอกได้นะก็แบบเผื่อว่าๆ จะลองไปบอกๆเพื่อนดูอะไรนะเปิดบิลแรกที่9เศษ3/4กระปุกใช่ป่ะครับ

     

    ก็แบบเผื่อว่า เผื่อว่าอานะ ฮ่าฮ่าฮ่าพูดจบก่อนจะลุกขึ้นบิดขี้เกียจอย่างอารมณ์ดี ไม่ดงไม่ดูมันละสารคดีหมีปัญญาอ่อนอะไร หมีที่บ้านก็มีให้ดู แบบเห็นทุกวันละเบื่ออาเนาะ

    .

    .

     

    .           หมีโคอาล่าอ่ะ รู้จักป่าว

     555555555555555555555

    5555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555
    555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555

     

     “นี่จะด่าเด็กเปรตเด็กเปรตก็ไม่ได้นะ เตี้ยกว่าเกณฑ์ เอาเป็นว่ารอบนี้จะยอมแบบสวยๆ”คำพูดป้าไม่ได้กระทบกระเทือนใจคนสวยเลยอะบอกตรง แต่ที่สนใจนี่อยากรู้ว่าพอกครีมหรือกินครีมจนกลายเป็นหมีกันแน่เออ หรือจะหาเอกลักษณ์ในการขายของตัวเอง พุงคุณธรรมไรงี้ โอ้ยตาหลก ขำจะบ้า

     

    555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555
    5555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555

     

     

                ไม่ต้องรอให้หมีตกมัน ก้มมองดูเวลาละก็ต้องอุทานว่า อุ้ย! แบบสวยๆ คือจะสองทุ่มแระเนาะ ก็แบบอย่างที่บอกแฟนจะพาไปทำเบบี้เฟส นี่ช้าไม่ได้นะห้ามเลทเชียวเดี๋ยวเสียวไม่ทันจะเช้าซะก่อน งี้แหละวิถีคนสวย ใช้ชีวิตยังไงให้สวยแบบยูยองแจไม่ต้องพึ่งครีม

     

    เคะเคะเคะ

     

     

     

     

     

    หายไปเป็นชาติ กลับมาแล้วค่ะ .....55555555555555

    ไม่มีอะไรจะพูดมากเพราะเดี่ยวรีบไปปั่นพชน.ต่อ คือรีบอ่ะวันนี้จะอัพ2เรื่องรวด

    เอาเป็นว่า แล้วเจอกันตอนต่อไปเนาะ ก็แบบว่าๆ นี่ต้องรีบไปแล้ว อ่านฟิคจบขำน้ำหูน้ำตาไหลเสร็จขอเรียนเชิญร่วมกันสกรีมผ่านแท็ก #ฟิคแม่ผัว เนาะ คนสวยรออยู่ นี่เหงานะแบบว่าๆปิดเทอมไม่มีคนคุย

     

     

    บะบาย.......................




     

    Minor!

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×