วิชาชีพออนไลน์

ลำดับตอนที่ #7 : เด็กวัด

เป็นเอกตื่นขึ้นมาตอนเช้า ตามความเคยชินเพราะปกติเขาจะตื่นขึ้นมาทำงานตั้งแต่เช้า เป็นเอกอาบน้ำเสร็จแล้ว จากนั้นก็ออกจากห้อง

เป็นเอกเดินออกมาด้านล่างของโรงแรม กลับเห็นร้านว่าง พอเดินออกไปด้านนอกถนนก็ว่างเปล่าไม่ค่อยมีคนเลย แต่เป็นเอกกลับเห็นป้าเย็น ที่เป็น npc ของโรงแรม ยืนอยู่หน้าโรงแรม พร้อมกับเก้าอี้ที่ว่างอาหารในถาดกระเบื้อง

เป็นเอกสงสัยว่าอีกฝ่ายมายืนด้านนอกทำอะไรจึงได้สอบถามทันที

"ป้าเย็นครับ ป้ามายืนรออะไรเหรอครับ"

ป้าเย็นตกใจที่มีคนทัก รีบหันมองเป็นเอก

"โถ่ เป็นเอกนี่เอง ป้าตกใจหมดเลย"

เป็นเอกรีบก้มหัวขอโทษทันที "ขอโทษครับป้าที่มาโดยไม่ให้สุ่มให้เสียงก่อน ว่าแต่ป้ามารออะไรเหรอครับ ผมเห็นหน้าร้านอื่น ๆ ก็มีคนมายืนรอหน้าบ้าน"

เป็นเอกพูดพร้อมกับมองไปที่ร้านค้าต่าง ๆ ในเมืองที่มีเจ้าของร้านมายืนรออะไรกันแต่เช้า

ป้าเย็นเห็นเป็นเอกสงสัยจึงได้บอกเป็นเอก

"ทุกคนเขามารอใส่บาตรหน่ะ"

หลังจากได้ฟัง เป็นเอกก็ทำหน้างงทันที

"เอกไม่ต้องแปลกใจไปหรอก อันที่จริงเกมส์นี้หน่ะ ได้นิมนต์หลวงพ่อจากวัดแก้วฟ้า ให้เข้ามาเป็น npc พิเศษ ที่จะอยู่ในโลกนี้แค่เพียง 4 ทุ่ม ถึง ตี 4 เท่านั้นเอง ก็คือ 2 วันในเกมส์ พอถึงเวลาที่ท่านเข้ามา พวกเรา npc ก็จะมารอใส่บาตร มันก็เหมือนกับได้ทำบุญนั้นแหละ"

"แล้วทำไมถึงเกมส์นี้ถึงต้องนิมนต์พระจริง ๆ เข้ามาเป็น npc ในเกมส์ด้วยละครับ" เป็นเอกถามด้วยความสงสัย

"อือ ป้าก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน แต่คิดว่าคงเป็นเพราะต้องการให้เด็กรุ่นใหม่รู้จักเข้าวัดฟังเทศน์ละมั้ง เอกรู้หรือเปล่าว่าการที่จะเปลี่ยนอาชีพเป็น พรีส ได้ต้องไปเข้าวัดไปฟังเทศน์ซะก่อน ป้าคิดว่านี่คงเป็นอุบายให้คนรู้จักเข้าวัดฟังพระเทศน์แน่ ๆ เลย แต่ส่วนใหญ่ก็แค่ไปนั่งฟังให้จบโดยไม่สนใจสิ่งที่พระเทศน์นักหรอก"

เป็นเอกพยักหน้าเข้าใจทันที เพราะเข้าเองก็เป็นเด็กรุ่นใหม่ที่ห่างไกลจากวัดเหมือนกัน เพราะปกติเขาจะต้องช่วยแม่ทำงาน เลยไม่เคยเข้าวัดเลย แต่ความจริงถึงแม้จะไม่ได้ทำงานเขาเองก็ไม่เคยคิดจะเข้าวัดอยู่แล้ว เพราะรู้สึกว่ามันน่าเบื่อ เด็กรุ่นใหม่มักเป็นแบบนี้ทุกคน

"นั่นไงท่านมาแล้ว เอกอยากจะใส่บาตรบ้างหรือเปล่าละ"

เป็นเอกพยักหน้า แล้วล้วงข้าวกล่องที่ได้มาจากร้านอาหารออกมา เพียงพักเดียวหลวงพ่อก็เดินมาถึง เป็นเอกถึงกับตกใจ เพราะท่านดูเหมือนจะเดินช้า ๆ แต่กลับเคลื่อนที่ได้เร็วจนเป็นเอกยังงง

เป็นเอกถอดรองเท้าออกจากนั้นก็ นำอาหารใส่ในย่ามของหลวงพ่อ จากนั้นก็มานั่งย่อง ๆ ด้านข้างป้าเย็นเพื่อรับพร

"อายุ วัณโณ สุขขัง พลัง"

"สาธุ" เป็นเอกยกมือไหว้รับพร

เป็นเอกเห็นย่ามของหลวงพ่อที่ดูท่าจะหนักมาก เป็นเอกจึงรีบขอรับอาสาถือย่ามให้ทันที

"หลวงพ่อครับ ผมช่วยถือย่ามให้นะครับ"

หลวงพ่อมองเป็นเอก ยิ้มให้ จากนั้นก็ส่งย่ามมาให้เป็นเอกถือ

เป็นเอกยื่นมือไปรับ กลับพบว่าย่ามมันหนักกว่าที่ตัวเองคิดไว้มาก แต่ก็ไม่ถึงกับไม่ไหว เพราะตอนที่ทำนาก็เคยลำบากกว่านี้ซะอีก

หลวงพ่อหันไปมองเป็นเอกที่รับย่ามไปถือก็ยิ้มให้ทันที จากนั้นท่านก็ออกเดินเพื่อรับบิณฑบาตรต่อ

เป็นเอกเห็นหลวงพ่อเดินอย่างช้า ๆ กลับไปเร็วซะยิ่งกว่าเป็นเอกที่วิ่งไล่ตามสุดกำลังซะอีก

เป็นเอกพบว่างานถือย่ามตามหลวงพ่อนี่ไม่ใช่งานง่าย ๆ อย่างที่คิดซะแล้ว พวก npc ที่ใส่บาตร กับพวกผู้เล่นต่างก็มองเป็นเอกด้วยความสนใจทั้งนั้น เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่มีคนถือย่ามวิ่งไล่ตามหลวงพ่อ

หลังจากนั้น พอสาย ๆ หลวงพ่อกับเป็นเอกก็มาถึงวัด ซึ่งเป็นวัดเล็ก ๆ อยู่ทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ของเมือง ด้านหลังวัดเป็นป่าช้า

หลวงพ่อเดินมาถึงกุฎิที่พัก จึงหันมาพูดกับเป็นเอก

"โยมเอก พักก่อนซิ พักในกุฎิห้องข้าง ๆ นี่ก็ได้ ไม่มีคนอยู่หรอก โยมเอกเป็นคนแรกที่ได้รับภารกิจเด็กวัด"

เป็นเอกที่ยืนหอบอยู่ยกมือประนมไว้ที่อก พูดกับหลวงพ่อ

"หลวงพ่อครับ นี่ก็สายมากแล้ว หลวงพ่อฉันอาหารเช้าเถอะครับ เอ่อ ไม่ทราบว่าหลวงพ่ออยากจะฉันอะไรดีครับ"

"โยมเคยได้ยินคำที่พูดว่าตักบาตรอย่าถามพระหรือเปล่า"

"ไม่เคยได้ยินครับ" เป็นเอกพูดพร้อมกับส่ายหน้า

"หลวงพ่อไม่ต้องฉันอาหารในเกมส์หรอก เพราะได้ตกลงกับทางบริษัทไว้แล้ว ถึงจะเป็นเกมส์ แต่ตอนนี้ข้างนอกก็เป็นเวลากลางคืน ในเกมส์นี้หลวงพ่อไม่มีความหิวหรอก"

เป็นเอกทำหน้าสงสัยทันที พร้อมกับคิดในใจ (ถ้าไม่หิวแล้วทำไมต้องออกบิณฑบาตรด้วยนะ)

หลวงพ่อที่เห็นเป็นเอกทำหน้าสงสัยก็รู้ทันทีว่าอีกฝ่ายคิดอะไร

"โยมไม่ต้องสงสัยไปหรอก อันที่จริงที่หลวงพ่อต้องออกบิณฑบาตร ก็เพราะทางบริษัทอยากจะให้พวกพนักงาน และผู้เล่นได้รู้จักการทำบุญ และที่ต้องมาทำเควสฟังเทศน์ ก็เพื่อที่จะให้คนรู้จักฟังเทศน์ฟังธรรมบ้างก็เท่านั้น"

"อันที่จริงหลวงพ่อก็ไม่ค่อยเห็นด้วยกับการที่ตัวเองต้องมาอยู่ในเกมส์ แต่ถ้าพอที่จะสั่งสอนให้คนเป็นคนดีเพิ่มได้ซักคน หลวงพ่อก็เต็มใจทำ"

เป็นเอกเห็นหลวงพ่อเสียสละเวลา เข้ามาในเกมส์เพื่อที่จะสั่งสอนคนให้ทำความดี ก็รู้สึกละอายใจที่ไม่เคยเข้าวัดทำบุญเลยแม้แต่น้อย

"หลวงพ่อครับ พอจะมีอะไรให้ผมช่วยหรือเปล่าครับ ผมยินดีทำทุกอย่างเลยครับ"

"โยมเป็นเอกจะทำเควสเด็กวัดเหรอ"

"ครับผมอยากทำครับ ถึงแม้ข้างนอกผมจะไม่มีเวลาเข้าวัดทำบุญ แต่ถ้าในเกมส์ละก็ผมมีเวลาครับ ผมอยากได้รับการสั่งสอนจากหลวงพ่อครับ"

หลวงพ่อได้ฟังเป็นเอกพูดก็ยิ้มออกมา

"งั้นเป็นเอกก็เอาไม้กวาดไปกวาดโบสถ์ ให้หน่อยก็แล้วกัน ย่ามนั่นกับอาหารในย่ามหลวงพ่อให้เป็นเอก เป็นรางวัลที่ทำภารกิจช่วยถือย่ามให้หลวงพ่อ แต่ภารกิจนี่ไม่ได้คะแนนภารกิจนะ"

เป็นเอกได้ฟังตอนแรกก็งง จากนั้นก็ยิ้มออกมา

"ขอบคุณครับหลวงพ่อ"

เป็นเอกดีใจที่ได้รับย่ามจากหลวงพ่อ ไม่เพียงแค่อาหารจำนวนมากในย่าม นอกจากนี้ย่ามยังมีความจุไม่จำกัดอีกด้วย ดีกว่ากระเป๋าของผู้เล่นมากนัก

หลวงพ่อยิ้มเมื่อเห็นเป็นเอกดีใจ จากนั้นก็พูดกับเป็นเอก

"เอกหลังจากนี้เวลา 10 โมง หลวงพ่อจะขึ้นเทศน์ เอกก็เข้าไปฟังด้วยก็แล้วกัน"

"ครับ" เป็นเอกรับคำ "ถ้างั้นผมขอตัวไปกวาดโบสถ์ก่อนนะครับ" เป็นเอกก้มกราบหลวงพ่อ จากนั้นก็ลงจากกุฏิ เดินไปหยิบไม้กวาดทางมะพร้าวด้านล่างกุฏิจากนั้นก็เดินไปกวาดรอบโบสถ์

รอบโบสถ์กับเต็มไปด้วยใบไม้ เป็นเอกเงยหน้ามองไปรอบ ๆ

ไม่เห็นมีต้นไม้สักต้น แล้วใบไม้มาจากไหนกันเนี่ย เป็นเอกคิด ส่ายหน้าด้วยความเซ็งกับระบบที่ไม่ค่อยเนียนเลย

เป็นเอกกวาดใบไม้มากองกัน จากนั้นก็นำรถเข็นและเข่งออกมา จากนั้นก็โกยใบไม้ใส่เข่ง จากนั้นก็เข็นรถเอาไปทิ้งในถังขยะที่อยู่ข้าง ๆ (ตอนแรกเป็นเอกจะยกถังขยะมาไว้ใกล้ ๆ เพื่อจะได้ไม่ต้องเดินไกล แต่กลับยกไม่ขึ้น เลยต้องใช้วิธีนี่เพื่อที่จะไม่เสียเวลา"

เป็นเอกอยู่ชั่วโมงกว่าก็เสร็จ เป็นเอกยกนาฬิกาขึ้นมาดูก็พบว่าเกือบ 10 โมงแล้ว เป็นเวลาที่หลวงพ่อใกล้จะเทศน์แล้ว เป็นเอกจึงได้เดินไปที่ศาลา ตอนนี้หลวงพ่อได้ขึ้นธรรมาศแล้ว แน่นอนว่าผู้คนกลับอยู่กันเต็มศาลาไปหมด ส่วนใหญ่จะเป็นผู้หญิง

เป็นเอกมองผู้เล่นพร้อมกับคิด (นี่ถ้าเราไม่รู้ว่าพวกนี้มาทำเควสฟังเทศน์ คงต้องตกใจที่เห็นวัยรุ่นเข้าวัดฟังธรรมเป็นแน่)

เป็นเอกจึงนั่งอยู่ไกล ๆ ทางด้านหลังเพราะไม่คิดที่จะเข้าไปเบียดกับผู้เล่น

หลังจากหลวงพ่อเทศน์ชั่วโมงกว่า ๆ ท่านก็เลิกเทศน์ จากนั้นก็ลงจากธรรมาส ขึ้นไปที่กุฏิ

พวกผู้เล่นก็เริ่มบ่นขึ้นมาทันที

"น่าเบื่อโครตเลยว่ะ ไม่รู้ว่าทำไมต้องทำเควสแบบนี้ด้วย"

"มึงเงียบไปเลย มึงมากับแฟนมึง แต่กูนี่สิมึงจะลากกูมาทำไมว่ะเนี่ย"

แน่นอนว่าทุกคนล้วนแต่มีสีหน้าเบื่อหน่าย และบ่นกันเสียงดัง

เป็นเอกเห็นแบบนั้นต้องถอนใจออกมาทันที

(นี่หรือเมืองพุทธ)

ผู้เล่นเริ่มทยอยออกจากศาลาอย่างรวดเร็ว เป็นเอกจึงเดินไปที่กุฏิหลวงพ่อทันที

เมื่อหลวงพ่อเห็นเป็นเอก จึงยิ้มแล้วถามเป็นเอกทันที "เป็นไงเอก เบื่อหรือเปล่าที่ต้องมานั่งฟังเทศน์แบบนี้"

เป็นเอกไม่คิดโกหกหลวงพ่อจึงได้บอกความจริง "ตอนแรกก็เบื่อครับ แต่พอฟังไปก็รู้สึกว่าที่หลวงพ่อเทศน์มีข้อคิด ข้อเตือนใจอยู่หลายอย่างเลยครับ"

"นั่นสินะ ก็คงจริงอย่างเอกว่านั้นแหละ เรื่องที่มีสาระมันก็มักจะเป็นเรื่องที่น่าเบื่อ เรื่องที่คนไม่สนใจ ก็มักจะน่าเบื่อเป็นเรื่องธรรมดา ถ้าเข้าใจก็คือเข้าใจ ถ้าไม่เข้าใจก็คือไม่เข้าใจ เราคงไม่สามารถบังคับใจใครให้มาสนใจก็คงเป็นไปไม่ได้"

หลวงพ่อ หยิบหนังสือที่วางอยู่ข้างตัว 3 เล่ม ยื่นให้กับเป็นเอก เป็นเอกยื่นมือไปรับมา

"นี่คือ หนังสือประวัติพระพุทธเจ้า หนักสือธรรมะ เกี่ยวกับธรรมะพื้นฐานต่าง ๆ ที่น่ารู้ และบทสวดพื้นฐานบ้างบท ที่น่าจะรู้เอาไว้บ้าง เอกลองเอาไปอ่านดูก็แล้วกัน อีกอย่าง เย็นนี้ หรือก็คือตอนตี 4 หลวงพ่อคงต้องออกเพื่อเตรียมทำวัตรเช้า แล้วก็บิณฑบาตร"

"คืนนี้เอกช่วยไปที่ป่าช้าเพื่อแผ่เมตตาให้กับพวกผีตายโหงด้วยก็แล้วกันนะ"

ง่ะ เป็นเอกผง่ะเล็กน้อยเมื่อได้ยินว่ามีผีด้วย แต่ก็สงบใจได้พร้อมคิดทันที (คงเป็นแค่ภารกิจธรรมดาละมั้ง ในเกมส์มันจะมีผีได้ยังไง)

เป็นเอกจึงได้ตอบหลวงพ่อไปทันที "ครับ ผมจะทำให้ครับ"

"ถ้างั้นเอกไปอ่านหนังสือก่อนก็แล้วกัน ตอนนี้พึ่งจะเที่ยง ถึงเย็นก็น่าจะอ่านจบ"

เป็นเอกรับคำจากนั้นก็กราบลาหลวงพ่อ จากนั้นก็เข้าห้องไปอ่านหนังสือทันที

เป็นเอกเริ่มอ่านจากประวัติของพระพุทธเจ้า พอเป็นเอกอ่านก็พบว่าน่าสนใจเป็นอย่างมาก ถึงจะเป็นเพียงประวัติคร่าว ๆ เท่านั้น

หลังจากนั้นก็อ่านหนังสือธรรมะ ซึ่งมีพวก ธรรมมะขั้นเบื้องต้น เช่น อิทธิบาท 4 พรมวิหาร 4 อริยสัจ 4 มรรคมีองค์ 8 หิริโอตัปปะ ฯลฯ

จากนั้นก็ท่องบทสวดมนต์ ที่ไม่รู้เหมือนกันว่ามันจำเป็นยังไง แต่เป็นเอกก็พยายามท่องไว้ พร้อมกับคิดว่าหลวงพ่อให้ท่องมันคงมีประโยชน์สักอย่างแน่ ๆ

หลังจากท่องบทสวดสั้น ๆ ไปได้หลายบท เป็นเอกก็เดินออกจากห้องทันที กลับพบว่าฟ้ามืดแล้ว จึงดูนาฬิกา ซึ่งตอนนี้เวลาในเกมส์เท่ากับ 2 ทุ่มกว่าแล้ว เป็นเอกจึงนึกถึงเรื่องที่รับปากหลวงพ่อเอาไว้ จึงได้รีบเดินไปที่ป่าช้าหลังวัดทันที