สาวบ้าระหั่มกับนายหน้าสวย

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2 ตำนานโรงเรียนมรณะ

“แม่ขา..................ช่วยหนูด้วยค่ะ  หนูกลัว  แงๆ  -*- ทำไงดีอ่ะ ”  ช้านบ่นพึมพำกับตัวเอง

แอ๊ด.............. เสียงประตูเปิดไคอ่ะ

ที่ฉันพอจะเหนในความมืดได้ก้อคล้ายๆ กับเงาของคน ถืออะไรซักอย่างอยู่ ถึงมันจะมืดก้อเหอะ  แต่ก้อยังพอเหนอยู่  มันน่ากลัวไงไม่รู้อ่ะ  นี่มันก้อเย็นมากแล้ว ช้านถูกจับให้ทำเวร เพื่อนๆที่ รร.ก้อกลับไปหมดแล้ว  แล้วนี่ไคอ่ะจะมาอยู่ต่อ

ฉันรีบขยับไปอยู่ใต้โต๊ะอย่างเงียบๆ  เป๊ง................ ตายแล้วอะไรหล่นลงมาจากโต๊ะเนี่ยมันต้องรู้แน่ๆเลย

“ ไคอ่ะ ออกมาเด๋วนี้นะ “  เสียงผู้ชายในเงามืดพูด

ช้านไม่กล้าแม้แต่จะตอบอะไรเลย ได้แต่เงียบ...........................

อีตานั่นก้อหาเดินหาช้านซะทั่วเลย

“ ทำไงดีว่ะ  เอาไงดี “ ช้านพูดกับตัวเองเพราะมันไม่มีทางออกเลย

เงานั้นก้อเข้ามาใกล้.................ใกล้  จนจะถึงช้านอยู่แล้ว  ช้านรวบรวมสมาธิทั้งหมดแล้วก้อ................โครม    ช้านถรีบอีตานั่นเข้าเต็มตรีนเลย แล้วช้านก้อหยิบไม้กวาดเอามาตีๆ ฟาด อีตานั่นซะนิ่งไปเลย

พรึ่บ.............ไฟติดแล้ว  ดีจายที่สุดเลย

“ หวาน  เปนอะไรรึป่าว “ ปุ๋ยวิ่งมาหาช้านพร้อมทั้งตะโกนถามช้านด้วย

“ ปะ.......ป่าว  ช้านไม่เปนไร  แต่........” ช้านอึ้งกับผู้ชายคนนั้นที่ช้านตีเค้าจนนอนหมอบเหมือนจะมีเลือดออกด้วย  ช้านฆ่าคนตายเหรอ  ไม่นะ  ช้านป่าวฆ่า  ช้านไม่ได้ตั้งใจ  ทำไงดี

“ เปนไรหวาน...........ว้าย  ไคอ่ะหวาน “ ปุ๋ยตกใจมาก

“ ไม่รู้ดิก้อเค้าเข้ามาช้านกลัวเลย............... “ ช้านไม่กล้าพูดต่อ

“ ฆ่าเค้าเหรอ “ ปุ๋ยพูดออกมาด้วยเสียงที่ตกใจสุดขีด

“ จะบ้าเหรอ  ช้านไม่ได้ฆ่า  แค่ป้องกันตัว  ช้านไม่ได้ตั้งใจนะ ปุ๋ย จิงๆนะ “ ช้านแทบอยากจะร้องไห้ ช้านไม่รู้ว่าจะทำยังไงต่อดี

“ อย่าคิดมากน่ะ  ดูท่าทางคงแค่สลบไปเท่านั้นเอง  ไม่ตายหรอก  แต่.....เอ๊ะ  หน้าเหมือนภารโรงเลยอ่า...... “ ปุ๋ยพูด

“ ภารโรงเหรอ  ทำไมเมื่อตอนเช้าไม่เหนหล่ะ “  ช้านสงสัยมากมาย

“ ก้อภารโรงคนนี้อ่ะ  ชอบทำตัวแปลก ๆ อ่ะ “ ปุ๋ยพูดไรเนี่ย งงไปหมดแล้ว

“ เราว่านะ พาเค้าไปหาหมอดีกว่า “  ช้านพูด

“ เออ..........ช่าย  เด๋วตายกันพอดี “ ปุ๋ยเหนด้วยอย่างแรง

แล้วขณะที่ฉันเอื้อมมือไปจับตัวเค้า  เค้าก้อลืมตาขึ้นมา  ตายแล้วทำไงดี ช้านอุทานกับตัวเอง  ปุ๋ยเองก้อตกใจเช่นเดียวกัน

“ นี่พวกเทอ  กำลังจะทำอะไรฉัน “  ภารโรงคนนั้นพูด

“ ป่าว  ทำไรนะค่ะ  แค่จะพาไปหาหมอ “ ช้านแก้ตัวอย่างรวดเร็ว

“ ไม่ต้องช้านไม่เปนไร “ อีตาภารโรงตอบมาด้วยเสียงที่น่ากลัวสุดๆ

“ ไม่ไปก้อไม่ไปค่ะ “ ปุ๋ยจึงพูดแทรกขึ้นมา

“ พวกเทอกลับบ้านกันได้แล้ว  รีบกลับซะ  เด๋วมันจะมืดกว่านี้  มันจะอันตรายมาก “ สีหน้าตาภารโรงจิงจังมาก

“ ทำไมเหรอค่ะ “ ช้านสงสัยมากๆ เลยเผลอถามออกไป

“ พวกเทอไม่ต้องรู้หรอก “ ภารโรงพูด

“ ก้อบอกมาสิค่ะ ว่าทำไม  มีไรเหรอค่ะ  พวกเราจะได้ระวังตัว “ ปุ๋ยเริ่มโมโหที่อีตาภารโรงไม่ยอมบอก

“ ก้อที่นี่อ่ะ  เคยมีฆ่าตกรโรคจิต  เข้ามาฆ่าเด็กใน รร.เราตายไง ” อีตาภารโรงซีเรียสสุดๆเลย

“ แต่มันนานมาแล้วนี่ค่ะ “ ปุ๋ยพูด

ปุ๋ยรู้เรื่องนี้ด้วยเหรอ ช้านไม่เหนรู้เลย  เออ.................แล้วช้านจะรู้ได้ไงก้อเพิ่งย้ายมานี่ -*- ท่าทางช้านจะบ้าฟังต่อดีกว่า

“ ช่ายมันนานมาแล้ว  แต่ก้อไม่มีไคจับฆ่าตกรได้นี่นา “ ตาภารโรงครุ่นคิด

“ แต่ไหนเค้าบอกว่าหาได้แล้วไง “ ปุ๋ยพูด

“ เค้าแค่พูดไม่ให้นักเรียนตกใจไง  จะได้มีคนเข้ามาเรียนที่นี่เหมือนเทอไง “ อีตาภารโรงมองหน้าช้าน

“ หา..............ช้านน่ะเหรอ “ ช้านงงอ่ะ ไรกันนี่  ช้านถูกหลอกให้เข้า รร.ที่มีโรคจิตป้วนเปี้ยนเนี่นะ  อยากจะบ้าตาย

“ อื้มม์   เทอนั่นแหละ เข้ามาใหม่ช่ายมั้ยหล่ะ เคยมีเรื่องชกต่อยมาช่ายมั้ยหล่ะ  หัวโจกเลยหนิเทออ่ะ “ ตาภารโรงรู้เรื่องช้านได้ไงเนี่ย

“ แล้วคุณรู้ได้ไงอ่ะ “ ตาภารโรงยิ้มแล้วตอบมาว่า

“ เค้าก้อรู้กันหมดแหละ พวกอาจารย์อ่ะ “

ตายหล่ะ ไมชื่อฉันกระฉ่อนในทางเสียหายอย่างนี้อ่ะ -*-

“ เทอจึงต้องมีหน้าที่............” อีตาภารโรงพูดไรเนี่ย

“ หน้าที่ไร ทำไมช้านต้องมีด้วยอ่ะ “ ช้านสงสัยมาก  ช้านไม่ได้ทำไรผิดหนิ

“ ก้อเทอเข้า รร.นี้มาโดยไม่ต้องเสียอะไรทั้งสิ้นช่ายป่าว “

“ อื้มม์  ช่าย  ช้านก้อสงสัยอยู่ แล้วช้านมีหน้าที่อะไรอ่ะ “ ช้านจึงถามกลับไป

“ ก้อหน้าที่...............จับฆ่าตกรโรคจิตไง “ ตาภารโรงพูดไรเนี่ย  ช้านจะทำได้ไง

“ จะบ้าเหรอ  ช้านเปนผู้หญิงนะ “

“ แต่เทอก้อเคยทำเคยมีเรื่องกับคนอื่นนี่ “ อีตาภารโรงนี่รู้ดีจัง

“ อื้มม์  ก้อช่ายอ่ะ  ช้านเคยทำ “

“ เทอก้อเลยได้หน้าที่นี้ไง 555+ “ ตาภารโรงบ้ามาขำเราอีก

“ อื้มม์  แล้วสงสัยไคหล่ะ จะได้สืบถูก “

“ ก้อสงสัยเด็ก รร.เรานี่แหละ  เหนเค้าบอกว่า  นร.เราที่ถูกทำร้ายหรือถูกฆ่าอ่ะ  ส่วนมากจะเปน นร.เรียนดีได้ทุน  อะไรประมานนี้อ่ะ “ อีตาภารโรงพยายามคิดมาก

“ แล้ว ม.  อะไรหล่ะ มันไม่น่าใช่เด็ก  ม.ต้น  เพราะถ้า  ม.ต้น  คงไม่กล้าขนาดนั้น “

“ อื้ม  ช่าย  เด็ก  ม. ปลาย  นี่เมื่อเทอมก่อน ก้อเพิ่งมีเด็กพลัดตกลงสระน้ำเกือบตาย “

“ ขนาดนั้นเลยเหรอ “ ช้านขอบอกนะ ว่าตกใจไม่คิดว่าจะร้ายแรงขนาดนี้นะ

“ ช่าย....................” ตาภารโรงสีหน้าเครียดเหมือนเดิม

“ โอเค.................ช้านจะช่วย “ ช้านตอบตกลงอย่างง่ายดาย

“ ช้านช่วยด้วยนะ “ ยัยปุ๋ยตอบขึ้นทันควัน

“ มันอันตรายนะปุ๋ย “ ช้านเปนห่วงมาก

“ ไม่เปนไร  ช้านชอบ  เราเปนเพื่อนสนิทกันนะ อย่าลืม เราจะไม่ทิ้งกันนะ “ ปุ๋ยพูดพลางยิ้ม

“ อื้มม์  “ ช้านยิ้มหน้าบานเลย  ดีจายมากที่มีเพื่อนที่ดีอย่างนี้

“ งั้นพวกเทอก้อกลับบ้านได้  แล้วค่อยเริ่มหน้าที่พรุ่งนี้ “ ตาภารโรงยิ้ม

“ โอเค ” ช้านกับปุ๋ยตอบพร้อมกัน

พวกเราก้อเก็บกระเป๋ากลับบ้าน  ระหว่างเดินทางกลับบ้านมา  ช้านมีความรู้สึกว่าเหมือนกำลังมีคนเดินตามมาด้วยระหว่างทาง  แต่ไม่อยากบอกปุ๋ย  ช้านเลยเดินไปส่งปุ๋ยที่บ้านก่อน

“ ปุ๋ย เข้าบ้านเหอะ “ ช้ายบอกกับปุ๋ย

“ จ้า...........ขอบใจหวานมากนะ  อุตส่ามาส่งเรา “ ปุ๋ยยิ้มหวานเลย

“ ไม่เปนไร  เราเพื่อนกันนะ เข้าบ้านไปเหอะ  บายๆ “ ช้านพยายามให้ปุ๋ยเข้าบ้านไป

“ บาย เจอกันที่ รร.นะ “ แล้วปุ๋ยก้อเข้าบ้านไป

ช้านเดินต่อมาเรื่อยๆ ความรู้สึกก้อยังเหมือนเดิมมีคนเดินตามช้านจิงๆ แต่จะทำไงได้หล่ะ  ช้านจึงแกล้งเดินไปแอบที่บ้านหลังนึง  สักพักผู้ชายคนที่เดินตามช้านมามันก้อหาช้านไม่เจอ อิอิ คิดจะตามคนอื่นแต่โง่ชะมัด  555+  มันก้อเดินหาช้านไปทั่ว  ไม่เจอ  มันเลยเดินกลับไปทางเดิม  ช้านเลยแอบย่องออกมา  แล้วเดินไปเรื่อยๆจนถึงบ้าน

“ กลับมาแล้วคร้า  แม่ “

“ มาแล้วเหรอ  นังลูกตัวดี “ เสียงแม่ดูแปลกๆไป  คงโมโหชัวเลย  แต่ไม่ใช่แค่นั่นอ่ะดิ  ไม้คับ ไม้เรียว  เหนมาแต่ไกล  แม่วิ่งมาอย่างเร็ว  เตรียมจะตีช้านเลย แต่ไม่ทันหรอก  แม่คงจะจำไม่ได้ว่าแม่เปนคนสอนช้านเรียนมวย  เทควันโด้  ยูโด  แล้ววิชาป้องกันตัวต่างๆ ช้านเลยหลบอย่างรวดเร็ว อิอิ  

“ ฮ่าๆ  แม่  อย่ามาวิ่งไล่ตีหนูให้เหนื่อยเลย 555 “ ช้านแอบเยาะเย้ยแม่

“ ยัยลูกบ้ามาซะดีๆ ไม่งั้นไม่ต้องกินข้าว “ แม่ขู่ซะง้านอ่า

“ ก้อได้ “

เพียะ

“ โอ้ย............เจ็บนะแม่ “  ช้านโอดครวญ

“ เจ็บเหรอ  แล้วไมทำตัวแบบนี้  “

“ หนูทำไรอ่ะแม่ “    งง -*-

.” ก้ออาจารย์โทรมาบอกว่า แกอ่ะไปหาเรื่องรุ่นพี่  แล้วก้อคุยในคาบเรียนจนโดนทำโทดให้ทำเวรตอนเย็น  ไมแกเปนอย่างนี้เนี่ยวันแรก ก้อมีแต่เรื่องเลยนะ “ แม่พูดด้วยอารมณ์โมโหด้วยนะเนี่ย

“ หนูไม่ได้ทำนะแม่  เค้าหาเรื่องหนูก่อนอ่ะ “ ช้านพยายามพูดความจิง

“ แม่ก้อรู้ว่าหนูไม่ใช่เด็กโกหกนะ “

แม่มองหน้าแล้วถอนหายใจ เฮ้อ............................

“ แม่เชื่อ  แต่ก้ออย่าไปต่อล้อต่อเถียงกับเค้าแล้วกันจะได้ไม่มีปัญหา “ แม่พูด

“ จะพยายามนะแม่ “ ช้านตอบกลับไป

“ ดีมาก  แต่ถ้าไม่ไหวจิงๆ ก้อเอาเลยลูกแม่ไม่ห้าม  เด๋วแม่เคลียให้ “ แม่ยิ้มใหญ่เลย

“ ฮ่าๆ หนูรู้แล้วว่าหนูถอดแบบมาจากแม่นี่เอง อิอิ “  ช้านดีจายมากที่แม่เข้าใจ

“ อื้มม์  ถ้าพ่ออยู่พ่อเค้าคงปวดหัวแย่เลย เพราะแกอ่ะ “ แม่บ่นคิดถึงพ่อ

“ พ่อก้ออยู่นี่แม่ “

แม่ทำหน้าสงสัยและงงมาก

“ ก้อพ่ออยู่จิงๆนะ  อยู่ในใจพวกเราไงแม่  ฮ่าๆ จิงๆนะ “

“ อื้มม์  ถูกต้องลูกรัก อิอิ “  แม่แอบยิ้มและมองไปที่รูปของคุณพ่อ

“ แม่กินข้าวกันนะ “ ช้านชวนแม่กินข้าว  เพราะว่าหิวมากมายเลย

“ จ้า...........ลูก “

เรา 2 แม่ลูกก้อนั่งกินข้าวกันอย่างเอร็ดอร่อย

แล้วก้อนั่งดูโทรทัศน์กันอย่างมีความสุข

“ แม่จ๋า............ หนูไปนอนก่อนนะ ไปหล่ะ “ 

“ ไปเหอะ  รีบๆนอนจะได้ไป รร. เช้าๆ กับเค้าบ้าง “ แม่พูดเหน็บ

“ อ่ะจ้า ไปหล่ะ “ ช้านเหนื่อยมาก  ง่วงแล้วก้อเพลียด้วย

แต่พอเข้าไปในห้อง  ช้านก้อกลับนอนไม่หลับ มัวแต่นอนคิดถึงเรื่องที่เกิดขึนวันนี้ว่าจะเอาไงต่อดี  ช้านจะรับหน้าที่นั้นไหวเหรอ จะไปสู้อะไรกับไคได้  แค่ช้านเคยเปนสายสืบช่วยพี่จับโจรโรคจิตกับเปนหัวหน้าแก๊งค์ที่ รร. เอง  ทำไมช้านจะต้องมารับหน้าที่นี้ด้วยหนิ  แต่เพื่อไม่ให้คนอื่นเดือดร้อนมากไปกว่านี้  ช้านช่วยได้ก้อน่าจะช่วย  เออ....เอาว่ะ  ลองดูกันซักตั้ง  คิดไปคิดมาจนตัวเองหลับไปเลย

กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง...................................

อีกแล้วครับท่านปลุกอยู่ได้ทุกวัน  เซรงจิตเลย  แต่ถ้าไม่ตื่น  น้ำต้องลอยมาชัวเลย  ตื่นดีกว่า  อิอิ

“ แม่จ๋า “  ช้านเรียกแม่ขณะที่แม่กำลังวุ่นวายอยู่ในครัว

“ โห.........ฝนตก ฝนตกแน่เลย “ แม่พูดด้วยเสียงตกใจ

“ ไม่เหนตกเลยแม่ “ ช้านยืนงงเปนไก่ตาแตกเลย

“ ก้อแกตื่นเช้าได้ แสดงว่าฝนต้องตก อิอิ “ แม่หัวเราะใหญ่เลย

“ โห...............แม่ “

“ เอ้า............กินข้าวซะนะ  แล้วค่อยไป รร. “ แม่บอก

“ อื้มๆ “

“ ไปก่อนนะแม่ บาย “  ช้านบอกแม่ก่อนออกไป

“ เออๆ ไปดีๆนะ “

“ จ้า “

โอ้โห..............อากาศตอนเช้ามันดีอย่างนี้นี่เอง  โฮะๆ  ลั่นๆ ล้า  อิอิ  อารมณ์ดีโว้ย

โครม.............

อะไรอ่ะ  เอ๊ะ  นั่นมันกระถางต้นไม้นี่  ไคทำหล่นนะ  แต่มันเฉียดหัวช้านไปนิดเดียวเอง เหอะๆ ช่างมันเหอะ คงไม่มีอะไรหรอก

“ หึหึ  ยัยบ้า  อยากมายุ่งเรื่องนี้ดีนัก นี่ถือว่า โชคดีของแกนะ แต่แกคงไม่โชคดีเสมอไปหรอก “

ถึงห้องซักที  แต่เอ๊ะ  อะไรที่โต๊ะช้านอ่ะ  เมื่อเดินมาใกล้ๆ จึงเหนว่ามีกระดาษวางอยู่บนโต๊ะ  แต่ที่สำคัญก้อคือ บนกระดาษมันมีมีดปักอยู่ด้วยอ่ะดิ

เด๋วนะ ที่กระดาษเขียนว่า “ ถ้าขืนแกยังจะยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้อีก แกได้เปนศพต่อไปแน่ “

โห............โหดชะมัด  ไอ้บ้าเอ้ย  ไคว่ะ

“ หวาน มาเช้าจัง “ เสียงปุ๋ยหนิ

“ ปุ๋ยมาแล้วเหรอ “

“ มีไรเหรอหวาน “ ปุ๋ยสงสัยมาก

“ ก้อนี่อ่ะ................” ช้านบอกให้ปุ๋ยเดินไปดูที่โต๊ะ

“ ตายหล่ะ  มันถึงขนาดนี้เลยเหรอ “ ท่าทางปุ๋ยจะตกใจมาก

“ อื้มม์  มันเล่นแรงเกินไปแล้ว “ ช้านเริ่มโมโหแล้วนะ 

“ อย่าให้รู้นะว่ามันเปนไค “ ช้านพูด

“ ทำไมอ่ะ จะฆ่ามันเหรอ “ ปุ๋ยถาม

“ จะบ้าเหรอ ช้านไม่ทำงั้นหรอก  แต่ยิ่งกว่านั้นอีกอ่ะ ฮ่าๆ “ ช้านพูด

“ โห...................โรคจิตพอกับไอ้นี่เลยหวาน “

“ ฮ่าๆ แน่นอน “  ช้านพูดเชิงล้อเล่นกับปุ๋ย

แล้วเราก้อเริ่มเรียนคาบแรก  อยากจะบอกว่าง่วงโคดๆ เลย มาถึงคาบแรกก้อวิชา คณิตเลย  ม่ายรู้เรื่องเลยจิงๆ 

ในขณะที่ห้องกำลังเงียบๆ   เพล้ง.......................................หน้าต่างแตก แต่.......................

มีก้อนหินมาอยู่บนโต๊ะช้านพร้อมกับเศษแก้วที่กระเด็นโดนตัวช้าน  เลือดออกเต็มไปหมด  เลือดช้านเองทุกคนในห้องตกใจกันมาก  แต่ช้านก้อยังไม่ได้สนใจตัวเองเท่าไหร่สนใจแต่กระดาษที่ถูกพันอยู่ที่ก้อนหินเขียนว่า  “ ตายซะ “ ช้านจึงหยิบให้ปุ๋ยอ่าน  พอปุ๋ยได้อ่านทำหน้าตกใจสุดขีด

“ นี่เทอ พาเพื่อนไปทำแผลซะ “ อาจารย์บอกปุ๋ย

“ ค่ะ  อาจารย์ “ ปุ๋ยรีบพาช้านออกจาห้องอย่างรวดเร็ว ทุกคนในห้องต่างตื่นตระหนกตกใจ  เพราะเลือดช้านไหลออกเยอะมาก  แหมก้อเศษแก้วมันกระเด็นโดนใกล้ขนาดนั้นก้อต้องโดนเยอะเปนธรรมดา

“ หวาน ........เราว่านะ เลิกไปยุ่งกับเรื่องนั้นเหอะนะ  เราไม่อยากให้หวานเปนอะไรไปอีกคน “ ปุ๋ยพูดด้วยความเปนห่วงอย่างมากมาย

“ ปุ๋ย.............ไม่เปนไรหรอก เราต้องจัดการมันดิ  อย่าปล่อยให้มันทำร้ายคนอื่นได้ “ ช้าน

บอกกับปุ๋ย  แต่ในใจก้อกลัวพอสมควรนะ เพราะไม่รู้ว่าจะโดนอะไรอีก -*-

“ นี่แผลเทอลึกพอสมควรเลยนะ หวาน “ อาจารย์ห้องพยาบาลพูด

“ ขนาดนั้นเลยเหรอค่ะ อาจารย์ “

“ ช่าย  แต่โชคดีนะ ที่ไม่โดนที่หน้า “

“ ก้อพอดี หนูกำลังก้มหน้าแอบงีบอยู่เลยไม่โดนอ่ะค่ะ “

“ โชคดีมากเลยนะ “ อาจารย์ห้องพยาบาลยิ้ม

“ เหอะๆ เปนธรรมดาของคนหน้าตาดีอ่ะ ฮ่าๆ “ ช้านแกล้วพูดชมตัวเองให้อาจารย์ขำ

“ 555+ “ อาจารย์กับยัยปุ๋ยขำพร้อมกัน

“ กลับห้องเถอะหวาน “ ปุ๋ยชวน

“ อื้มม์  ไปเหอะ “

ขณะที่เรากำลังเดินไปที่ห้อง 

“ ว้าย................พลั่ก “

“ หวานเปนไรอ่ะ “

“ ลื่นอ่ะ นี่มันน้ำอะไรอ่ะ “ ช้านถามปุ๋ย

“ น้ำมันอ่ะ  หวาน  มันเล่นกันขนาดนี้เลยเหรอ “ ปุ๋ยโมโหมาก

“ หึหึ  นี่แค่เตือนนะ  ถ้าแกยังยุ่งเรื่องนี้อีก โดนยิ่งกว่านี้แน่ “

“ แน่จิงก้ออกมาดิ  มัวแต่หดหัวอยู่ในกระดอง “ ช้านพูด ทั้งๆที่ช้านเองยังลุกขึ้นไม่ได้เลย

ปุ๋ยวิ่งไปหาต้นเสียง แต่ก้อหาไม่เจอ

“ ออกมาดิ ไอ้หน้าตัวเมีย  ขี้ขลาด “ ปุ๋ยพูดด้วยน้ำเสียงที่ดุดัน และโทโหมาก

เงียบ.......................ไม่มีเสียงตอบรับ

“ ช่างมันเหอะปุ๋ย “  ช้านบอกปุ๋ย

“ อื้มม์  กลับห้องกันนะ หวาน “

ปุ๋ยก้อพยุงช้านกลับไปที่ห้องเรียน

“ เจ็บมากเลยอ่ะ ทั้งแผลที่ตัวทั้งขาด้วย  แต่ที่สำคัญเจ็บใจมากเลย “ ช้านโกรธมาก

“ ช่าย  ช้านจะต้องจับมันมาให้ได้  หวานเราจะช่วยหวานอย่างเต็มที่เลย “ ปุ๋ยจิงจังมาก

“ ขอบใจนะ “ ช้านดีใจนะที่ปุ๋ยจะช่วย แต่ช้านก้อเปนห่วงปุ๋ยเหมือนกัน ไม่อยากให้ปุ๋ยเดือดร้อนเลย  ทำไงดีอ่ะ

พอพักกลางวัน

“ หวานเด๋วเราไปซื้ออะไรมาให้กินนะ “ ปุ๋ยบอก

“ อื้มม์  เรานั่งรอตรงนี้นะ “ ช้านบอกปุ๋ย

สักพักก้อมีผู้ชายคนนึงเดินเข้ามาแล้วพูดว่า “ ขอนั่งด้วยนะคับ “

“ จะนั่งก้อนั่งสิค่ะ  ช้านไม่ได้เปนเจ้าของโต๊ะนี่ “ ช้านนี่ปากเสียอีกแล้ว

“ ยัยบ้า เปนขนาดนี้ยังจะปากเสียอีกนะ “

เสียงคุ้นมากๆ  แล้วพอช้านหันหน้าไป  นั่นๆมันอีตาบ้านั่นหนิ

“ ตาบ้า “ ช้านตกใจเผลอเรียก คุณชายไมค์ไปอย่างนั้น

“ นี่เทอเรียกช้านอย่างนี้เหรอ “ นายหน้าสวยพูด

“ เออ..................ช้านตกใจหน่ะ เลยพูดออกไป อย่างไม่รู้ตัวไง “ ช้านพูดไรเนี่ย

“ แก้ตัวน้ำขุ่นๆเลยนะเทอ “ นายนี่กวนชะมัด

“ แล้วแต่จะคิด ช้านขี้เกียดทะเลาะกับนาย “ ช้านเหนื่อยเลยไม่อยากมีเรื่อง

“ แล้วเปนไงบ้าง ได้ข่าวว่าเทอโดนลอบทำร้าย “ นายหน้าสวยพูด

“ โห...........ลอบทำร้ายเลย ป่าวหรอก มันเปนอุบัดเหตุ ไม่มีไรมาก “ ช้านตอบไป

“ แล้วทำไมอ่ะ นายเปนห่วงช้านเหรอ “ ช้านแอบแหย่นายหน้าสวย

“ ฮ่าๆ สงสัยจะบ้าไปแล้ว ช้านไม่ได้เปนห่วงเทอ  แค่ถามดูเฉยๆเท่านั้นเอง “ นายหน้าสวยพูด

“ อื้ม...........ช้านรู้ ช้านล้อเล่น “ แต่ในใจคิดนะเนี่ย อิอิ

เราคุยกันไปสักพัก

“ นี่แก............มายุ่งอะไรกับว่าที่คู่มั่นช้านย่ะ “ ช้านจำได้เสียงยัยหน้าขาวนั่นเอง

“ ป่าว ยุ่งเค้ามายุ่งกับช้านเองนะ “ ช้านตอบไปอย่างยียวน แล้วช้านก้อเอามือมาเกาะแขนของนายหน้าสวย

“ นี่แก   ปล่อยมือของแกออกจากแขนของไมค์นะ  ปล่อยเด๋วนี้ “

“ ทำไมช้านต้องปล่อยอ่ะ เค้ายังไม่พูดอะไรเลย จิงมั้ยค่ะที่รัก “ ช้านถามนายไมค์

“ อื้มม์   ช่าย “ นายนั่นช่วยช้าน อิอิ  ดีใจมากเลยอ่ะ

“ นี่.............หมายความว่าไง ไมค์ “ ยัยหน้าขาวถาม

“ ก้อยัยนี่เปนแฟนช้านไง “ นายไมค์ตอบหน้าตาเฉย

ช้านได้แต่อึ้ง แล้วพูดว่า “ เฮ้ย.................ปะ “

ไม่ทันพูดคำว่า ป่าวเลย นายไมค์ก้อดึงหน้าช้านเข้าไปแล้วก้อประกบปากเค้ากับช้านซะแล้วอ่ะ ตัวช้านชาไปทั้งตัว  ถ้าเปนตอนที่ช้านยังไม่ได้เปนอะไรนะ ช้านคงจะกระโดดถีบหรือเตะนายนั่นไปแล้วแต่นี่ช้านไม่มีแรงจะด่าหรือต่อสู้กับไคด้วยซ้ำ  สมองช้านไม่สั่งการเลย  พร่า  เบลอไปหมด  ได้ยินแต่เสียง  กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด.......................เต็มไปหมด  แต่ช้านก้อไม่รู้จะทำไรต่อไปแล้ว  แต่เสียงสุดท้ายที่ช้านได้ยิน คือ  หวานๆ เทอเปนไร แล้วช้านก้อ..........................