ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Chapter 6 : ดีใจด้วยนะ
วันนี้ฉันเดินไปโรงเรียนเหมือนทุกวัน แล้วจู่ๆฉันก็นึกถึงไอ้เรื่องเมื่อวาน ที่พี่เรียวเฮบอกว่าจะไปแข่งซูโม่อะไรนั่นน่ะ เฮ้อ ไม่รู้ว่าจะชนะหรือเปล่าน้าาาา
คิดไปคิดมา ก็เดินมาถึงหน้าโรงเรียนซะแล้ว
“อรุณสวัสดิ์จ้ะฮานะ” เคียวโกะทักฉันเมื่อฉันเดินเข้าโรงเรียน
“อรุณสวัสดิ์นะเคียวโกะ” ฉันยิ้มแล้วตอบเคียวโกะไป ใจฉันนี่อยากถามมากว่าผลการแข่งซูโม่เมื่อวานเป็นยังไง แต่ก็...ไม่กล้าแฮะ
“เมื่อวานพี่ชายบอกว่าแข่งซูโม่ชนะล่ะจ้ะ” เคียวโกะบอกอย่างกับอ่านใจฉันออก
“จริงเหรอ!” ฉันยิ้มออกมาอย่างลืมตัว ยิ้มไปตอนไหนไม่รู้ แต่รู้ตัวอีกที..ก็ยิ้มแล้วแฮะ
“ยามาโมโตะคุงน่ะเค้าปิดร้านเลี้ยงฉลองให้พี่ชายด้วย ฉันอยากชวนเธอไปด้วยนะ” เคียวโกะพูดขึ้น
“อื้อ ตอนไหนล่ะ” นานๆทีจะปล่อยเนื้อปล่อยตัวให้อ้วนหรอกนะ
“เย็นนี้จ้ะ ไปด้วยกันนะ” ฉันพยักหน้ารับ
ฃ
“เราไปห้องกันเถอะเคียวโกะ” ฉันชวนเคียวโกะเข้าห้องเรียน นี่ก็ใกล้เข้าเรียนแล้วล่ะมั้ง
“อื้อ” เคียวโกะพยักหน้าแล้วเราก็เดินไปห้องเรียน
ตื๊ดดดดด
เสียงออดของโรงเรียนดังขึ้น เลิกเรียนแล้วสินะ
“ฮานะ ไปร้านยามาโมโตะคุงกันเถอะจ้ะ” เคียวโกะวิ่งมาที่โต๊ะของฉัน
“อื้อ เดี๋ยวเก็บของแปปนึงน้า” ฉันรีบเก็บของอย่างรวดเร็วแล้วเดินไปกับเคียวโกะ
ตอนนี้พวกเรากำลังเดินไปร้านของยามาโมโตะ แต่นี่เป็นกลุ่มใหญ่นะ มีฉัน เคียวโกะ ยามาโมโตะ ซาวาดะ โกคุเดระ พี่
เรียวเฮ แล้วก็เด็กผู้หญิงโรงเรียนมิโดริที่ชื่อ มิอุระ ฮารุ
“กลับมาละคร้าบบบ” ยามาโมโตะพูดขึ้นขณะเปิดประตู้ร้าน
“เอ้อ เจ้าทาเคชิมาช่วยพ่อทำซูชิให้เพื่อนสิ” พ่อของยามาโมโตะพูดขึ้นหลังจากที่พวกฉันทักทายแล้ว
“คร้าบบบ พวกเธอก็ กินกันให้เต็มที่เลยนะ” ยามาโมโตะหันมาพูดกับพวกฉันก่อนไป
ฉันกินซูชิไปเรื่อยๆเรื่อยๆ รู้ตัวอีกทีก็..หลายถาดแล้วนี่!!!! โอ๊ยยย หุ่นที่สุดแสนจะเพอร์เฟคต์ของฉัน!!
“โอ้วว กินเยอะเหมือนกันนะนี่ เดี๋ยวก็อ้วนหรอก” หืมม ใครกัน...พี่เรียวเฮ!!!
“ปากเสียน่ะ คนอย่างฉันน่ะร่างกายเผาผลาญดีจะตาย” ฉันเชิดหน้าแล้วกินอย่างมั่นใจ(?)
“แต่ถ้าเธออยากร่างกายเผาผลาญดีแบบสุดขั้ว ก็มาเข้าชมรมมวยนะ” พี่เรียวเฮจับไหล่ฉันแล้วทำหน้ามุ่งมั่นสุดฤทธิ์
ฉันไม่ตอบอะไรแต่ปัดมือพี่เรียวเฮออก
“ดีใจไหมที่ฉันชนะน่ะ” พี่เรียวเฮถามเสียงจริงจังแปลกๆแฮะ
“ก็..ดีใจมั้ง” ฉันตอบแบบไม่สนใจเท่าไหร่ ก็ยังกินต่อไป - -
“งั้นฉันก็ดีใจแบบสุดขั้วที่เธอดีใจ!!” พี่เรียวเฮจับไหล่ฉันแล้วพูดเสียงดัง
มะ...หมอนี่ ทำไมฉันต้องหน้าแดงด้วยนะ นี่ฉันชอบเค้าเหรอเนี่ย ไม่ๆ ชายในฝันของฉันคือ ผู้ชายที่ใส่ชุดลายวัวนั่น แต่...หมอนี่ทำให้สมองฉันปั่นป่วน! อ๊ากกก นี่ฉันเป็นบ้าอะไรเนี่ย!!!!!!!!!!!!!
เรียวเฮเริ่มรุกแล้วววววว ตอนหน้าเรามาดูในมุมมองของเรียวเฮกันบ้างดีกว่าาาาาา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น