ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 2 : พี่ชายในวันวาน
ที่บ้านของเคียวโกะ
ฉันเดินตามเคียวโกะเข้ามาในบ้าน อื้มม ดูเป็นบ้านหลังที่ไม่เล็กหรือไม่ใหญ่เกินไป ขนาดพอดีเลยล่ะ ดูอบอุ่นแล้วก็สวยงามด้วย แต่เอ๊ะ เคียวโกะอยู่กับใครนะ
“ฮานะนั่งรอตรงนี้ก่อนนะจ๊ะ เดี๋ยวฉันไปเอายามาให้”
ฉันพยักหน้ารับแล้วนั่งลงตรงโซฟาในห้องรับแขก ฉันเหลือบไปเห็นรูปถ่ายครอบครัวของเคียวโกะ
“น่ารักจังเลยน้า” ฉันพูดเบาๆแล้วหยิบรูปขึ้นมาดู ดูเสียมารยาทแฮะ แต่คงไม่หรอกมั้ง -3-
เอ๊ะ นี่ไง ฉันจำได้แล้ว เคียวโกะมีพี่ชายด้วยนี่นา ฉันไม่ได้เจอพี่เขานานแล้ว หน้าตาไม่เห็นเหมือนกันสักนิด -*-
“ยามาแล้วจ้ะฮานะ” เคียวโกะเดินมาแล้วก็ยื่นยามาให้ฉัน ฉันรับมันแล้วก็รีบกินทันที
“นี่เคียวโกะ ขอโทษนะที่ดูโดยไม่ขอน่ะ” ฉันยื่นรูปครอบครัวให้เคียวโกะ ก็นะ ฉันก็พอจะมีมารยาทอยู่เหมือนกันนี่นา
“อื้ม ไม่เป็นไรหรอกฮานะ” เคียวโกะยิ้มแล้วส่ายหน้าเบาๆ ผมสีเฮเซลนัทของเธอสะบัดไปมารับกับรูปหน้าของเธออย่างดี เคียวโกะน่ารักมากเลย สมแล้วที่ซาวาดะจอมห่วยจะชอบ
“เธอไปทำอะไรมาน่ะ ทำไมถึงได้ผื่นขึ้นแบบนี้” เคียวโกะถามฉัน
“เธอก็รู้ใช่ไหมว่าฉันเกลียดเด็ก แต่วันนี้ฉันดันไปเจอเด็กวัวบ้านั่นน่ะสิ” ฉันทำหน้ารังเกียจทันทีที่พูดถึงไอ้เด็กนั่น
“เอ๋ แรมโบ้คุงเหรอ” เคียวโกะยิ้มเล็กๆ คงหัวเราะอยู่ในใจล่ะสิท่า TT
“เคียวโกะเธออยู่กับใครเหรอ” ฉันถามขึ้นมาเพราะเห็นบ้านเงียบมาก
“ตอนนี้พ่อกับแม่ฉันออกไปทำงานจ้ะ ส่วนพี่ชายน่ะยังซ้อมอยู่โรงเรียนยังไม่กลับ ตอนนี้ก็มีแต่ฉันเท่านั้นแหละ”
อย่างนี้นี่เอง เอ๊ะๆ ฉันได้ยินเสียงอะไรน่ะ ฉันวิ่งออกไปที่หน้าต่าง และพบว่า ฝนตก!!!! ไม่นะๆ ฉันต้องรีบกลับบ้านแล้ว
“เคียวโกะขอบคุณมากนะ ฝนตกน่ะฉันต้องรีบกลับแล้วล่ะ” ฉันขอบคุณเคียวโกะแล้วกำลังจะวิ่งออกไป
“เดี๋ยวก่อนสิฮานะ!” เสียงของเคียวโกะทำให้ฉันชะงักแล้วหยุดอยู่หน้าประตู
โป๊กกก!!!!
โอ๊ยยย มีคนเปิดประตูชนฉัน ใครกันนะ ฉันลูบหัวตัวเองปอยๆแล้วเงยหน้าขึ้นมา
“ขอโทษแบบสุดขั้วววววววว” ฉันเห็นผู้ชายหัวเกรียนผมขาว ติดพลาสเตอร์ที่จมูกด้วย ทำหน้าสำนึกผิดแบบสุดๆ
“พี่ชายคะ เปิดเบาๆหน่อยสิ ชนเพื่อนหนูแล้วนะ”
ฉันเห็นเคียวโกะดุเป็นครั้งแรกเลยล่ะ นี่สินะพี่ชายคนนั้นของเคียวโกะ โตขนาดนี้แล้วเหรอเนี่ย(นี่มันหลายปีแล้วนะ - -)
“ฮ่าฮ่า ขอโทษแบบสุดขั้วเลยนะ ฉัน ซาซางาวะ เรียวเฮ! ว่าแต่เธอนี่ หน้าตาคุ้นๆน้า” พี่ของเคียวโกะยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆฉัน
“นั่นฮานะค่ะพี่ พี่ชายเคยเจอฮานะเมื่อหลายปีมาแล้วนะ จำไม่ได้เหรอ” เคียวโกะตอบแทนฉัน
“อ๋อ ยัยเด็กที่เกลียดเด็กตั้งแต่ตัวเองยังเป็นเด็ก” พี่ชายเคียวโกะทำท่าล้อเลียนฉัน มันน่าโมโหนัก!! -*-
“พี่คะ!” ขอบคุณมากนะเคียวโกะ TT
“เคียวโกะฉันต้องไปละนะ ขอบคุณมากๆ สวัสดีค่ะ” ฉันลาเคียวโกะและพี่ชายของเธอ
“เดี๋ยวสิฮานะ ตอนนี้ฝนตก ฉันให้ยืมร่มนะ แล้วก็ จะให้พี่ชายไปส่งเธอด้วย”
อะไรนะ ให้พี่บ้านี่ไปส่งเนี่ยนะ ไม่เอาๆ
“ไม่เป็นไรหรอกเคียวโกะ” ไม่เป็นไรสำหรับประโยคหลังน่ะนะ แต่ร่มน่ะ ฉันต้องการมาก - -‘
“ถือซะว่าเป็นการขอโทษแบบสุดขั้วก็ได้” พี่เรียวเฮพูดขึ้นมา
“กะ...ก็ได้ค่ะ” ฉันจะไปขัดอะไรพี่เขาได้เล่า TT พี่เรียวเฮกางร่มแล้วพาฉันไปส่ง
“กลับบ้านแบบสุดขั้ววววววววววว!!!!!!!!!!!!!!!” จู่ๆพี่เรียวเฮก็ตะโกนขึ้นมา หมอนี่เป็นบ้าอะไรเนี่ย!!!!!
แปลกๆเนอะ 5555555 ช่วยๆกันเม้นต์ด้วยนะค้าาา แล้วไรต์จะมาอัพบ่อยๆนะคะ
ปล.อันนี้ไรต์ปรับเพิ่มนิดหน่อยนะคะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น