ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1 : หนุ่มชุดลายวัว
ฉันชื่อคุโรคาวะ ฮานะ หรือ ฮานะ นั่นล่ะค่ะ ชื่อ ฮานะ หมายความว่า ดอกไม้ ฉันชอบชื่อนี้มาก เพราะดอกไม้ที่สวยๆก็คงหมายถึงใบหน้าอันงดงามของฉันนี่ล่ะค่ะ โฮะโฮะโฮะโฮะ
เมื่อวาน ฉันได้เจอหนุ่มหล่อใส่ชุดลายวัว ที่บ้านของซาวาดะ เพื่อนร่วมห้องสุดเห่ย ไม่น่าเชื่อเลยว่า เจ้าซาวาดะจะรู้จักหนุ่มหล่อหน้าตาดีคนนั้นด้วย ตอนนี้ฉันกำลังวิ่งไปที่บ้านของซาวาดะเพื่อหาตัวเขาค่ะ
“สวัสดีค่ะ มีใครอยู่ไหมคะ” ฉันร้องขึ้นที่หน้าบ้านซาวาดะตามมารยาท
“สวัสดีจ้า มาหาใครเหรอจ๊ะ” คุณแม่ของซาวาดะเปิดประตูออกมา ว้าว ท่านดูใจดีจัง
“หนูมาหาซาวาดะน่ะค่ะ”
“แม่ก็ซาวาดะนะจ๊ะ ซาวาดะ นานะ น่ะจ้า ” แม่ของซาวาดะยิ้มกว้าง แหม่ ฉันทำหน้าเจื่อนๆกับมุกนี้ อะไรกันนน
“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า แม่ล้อเล่นนะจ๊ะ สึคุงอยู่ข้างบน ขึ้นไปได้เลยจ้า”
“ขอบคุณค่า”
ฉันเดินขึ้นไปบนห้องซาวาดะ ฉันต้องพบหนุ่มหล่อคนนั้นให้ได้!!!!
“ฮะ..ฮานะ เธอมาทำอะไรเนี่ย” ซาวาดะดูตกใจเล็กน้อยที่เห็นฉัน แน่ล่ะ ฉันมาโดยไม่ได้บอกเขาเลยนี่
“ซาวาดะ!! นายรู้จักหนุ่มหล่อที่ใส่ชุดลายวัวใช่มั้ย นายรู้จักคนหน้าตาดีแบบนี้ ทำไมไม่แนะนำให้ฉันเลย ห๊า!”
ฉันตะโกนใส่ซาวาดะแบบรัวๆจนหมอนั่นทำหน้าเหวอๆไป
“หมอนั่นเหรอ..นั่นไง มาแล้วน่ะ” ฉันหันไปด้วยความหวังและปลื้มปิติทันทีที่ได้ยิน แต่สิ่งที่ฉันพบคือ..!
“สึนะ! คุณแรมโบ้จะกินองุ่น”
กรี๊ดดดดด นี่มันอะไรกัน เด็กนี่มันมาได้ยังไง ฉันลอบมองที่แขนของตัวเอง นั่นไง ผื่นขึ้นแล้ว
“ซาวาดะ!! เอาเด็กนี่ออกไปห่างๆฉันเลยนะ! ชิ่วชิ่ว”
ซาวาดะทำหน้าเหวอๆแล้วอุ้มเด็กนั่นออกไป
“ก็เธอบอกว่าอยากเจอเขานี่ นี่ไง”
กรี๊ดดดด ที่ฉันอยากเจอน่ะหนุ่มหล่อ แต่นี่มันไอ้เด็กวัว!!!
“ยัยป้าชิ่วชิ่ว!!”
ดูดู ดูเด็กนั่นมันเรียกฉัน ฉันทนไม่ไหวแล้วววว
“ฝากไว้ก่อนเถอะไอ้เด็กวัว!!”
ฉันรีบวิ่งออกมาจากบ้านซาวาดะแล้วรีบกลับบ้านทันที โรคผื่นของฉันกำเริบแล้วววว
ปึ้กกกก
เอ๊ะ ฉันชนเข้ากับอะไรบางอย่าง กลิ่นนี่มันคุ้นๆน้า
“ฮานะ” เอ๊ะ เสียงคุ้นๆ ฉันเงยหน้ามองคนตรงหน้าทันที
“คะ...เคียวโกะ” จริงๆด้วย เคียวโกะ เพื่อนรักของฉันเอง
“ฮานะ! เธอเป็นอะไรน่ะ!” เคียวโกะมองที่หน้าฉัน อย่าบอกนะว่า เจ้าผื่นบ้ามันขึ้นถึงหน้าแล้ว
“ฉันไม่สบายนิดหน่อยนะเคียวโกะ เดี๋ยวต้องรีบกลับไปกินยาแก้แพ้”
ฉันทำท่าจะเดินออกมาทันที แต่เคียวโกะรั้งเอาไว้ก่อน
“ฮานะ บ้านของฉันอยู่ตรงนี้เอง ถ้ายังไงก็เข้าไปกินยาบ้านฉันก่อนแล้วค่อยกลับบ้านก็ได้นะ”
อืมม เข้าท่าแฮะ บ้านของฉันต้องเดินอีกสักพัก แต่บ้านเคียวโกะอยู่นี่เอง รีบไปกินยาบ้านเคียวโกะก่อนดีกว่า
“จ้ะ ไปกันเถอะ” เคียวโกะพยักหน้าแล้วจูงมือฉันไปบ้านของเธอ
เป็นยังไงบ้างค้าา สำหรับตอนแรก ยังไงก็ฝากติดตามแล้วก็ติชมเรื่องนี้ด้วยนะค้า มาร่วมให้กำลังใจฮานะและเรียวเฮกัน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น