ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic KHR][3387] ดอกไม้แห่งแสงอรุณ

    ลำดับตอนที่ #15 : Chapter 14 : คู่รักสุดขั้ว

    • อัปเดตล่าสุด 30 ต.ค. 58


         Hana’s part

         ฮึก! ตอนนี้ฉันกำลังนั่นร้องไห้เป็นยัยบ้าอยู่ในโรงเรียน ทำไมน่ะเหรอ เคียวโกะเพื่อนรักของฉันน่ะ หายไปไหนตั้งหนึ่งสัปดาห์! แล้วไอ้เรียวเฮพี่ชายเคียวโกะที่เคยบอกฉันว่าจะช่วยกันหาเคียวโกะก็ดันหายไปด้วยกันซะแล้ว! แล้วจะให้ฉันทำยังไงเล่า!!!!!!!

         “ฮานะ! เธอเป็นอะไรน่ะ” เสียงที่คุ้นเคยมันดังขึ้นอีกครั้ง ฉันคงไม่ได้หูฝาดนะ

         “พะ...พี่เรียวเฮ!” ฉันตะโกนขึ้นมาทั้งน้ำตา แล้ววิ่งไปกอดพี่เรียวเฮอย่างลืมตัว

         “พี่รู้ไหมฉันนึกว่าพี่จะไม่กลับมาแล้ว!”

         “ฮานะ...ฉันพาเคียวโกะกลับมาด้วยนะ” พี่เรียวเฮลูบหัวฉัน

         “อื้อ” ฉันปาดน้ำตาแล้วก้มหน้าลง

         “ฮานะ คือว่า...” พี่เรียวเฮพูดขึ้นทำให้ฉันต้องเงยหน้าขึ้นไปอีกครั้ง

         “ฉัน...ฉันชอบเธอแบบสุดขั้ว!!!!!” พะ...พี่เรียวเฮพูดอะไรเนี่ย!! ฉันหน้าแดงมากๆเลยตอนนี้

         “จะมาบอกชอบฉัน...ให้โรแมนติกกวานี้หน่อยสิยะ!!!” ฉันพูดความจริงนะ

         “อืมมม” พี่เรียวเฮคุกเข่าลงแล้วกุมมือฉันไว้ นี่เอาจริงเหรอเนี่ย

         “ฮานะ ฉันชอบเธอมานานแล้ว ชอบแบบสุดขั้ว! เป็นแฟนกันนะ” อ๊ากกกก ฉันเขินจนตัวบิด(?)หมดแล้ววว

         “อ่ะ...อื้อ” ฉันตอบพี่เรียวเฮ

         “โห่ จะยอมรับฉันเป็นแฟนทั้งที...ให้สุดขั้วกว่านี้หน่อยเซ่!” นี่ย้อนฉันเหรอ!!!

         “อื้อ! ฉันชอบพี่สุดขั้ว!!” คนอย่างฮานะไม่ยอมใครหรอกย่ะ!!    
         “เจ๋งสุดขั้วเลยย เราคือคู่รักที่สุดขั้วที่สุดในนามิโมริ!!!” จ้ะๆ -*-

         “ว่าแต่พี่ ไปหาเคียวโกะที่ไหนกันน่ะ” ตอนไปก็ไปแปลกๆด้วยนี่นา

         “เอ่ออ คือว่าเรื่องมันย๊าวยาวน่ะฮานะ” พี่เรียวเฮเกาหัวแกรกๆ

         “ช่างมันเถอะ ยังไงตอนนี้ก็กลับมาได้แล้วนี่นา พาฉันไปหาเคียวโกะหน่อยสิ” ฉันอยากคุยกับเคียวโกะมากเลยล่ะ

         “อือ เราจับมือกันได้ไหม” พี่เรียวเฮถามฉัน อืออ เป็นคำถามที่น่ารักดีนะ คนไม่เคยมีแฟนนี่นา ฮิฮิ

         “ได้อยู่แล้วล่ะน่า” ฉันยื่นมือไป

         “อันที่จริงนะฮานะ ถ้าเธอเป็นแฟนฉัน ก็ต้องเจอเรื่องเสี่ยงๆเยอะเลยล่ะ” พี่เรียวเฮจับมือฉันแล้วพูดขึ้นมา เรื่องเสี่ยงๆอย่างนั้นเหรอ คงเป็นเรื่องชกต่อยเฉยๆล่ะมั้ง

         “ไม่เป็นไรหรอก” ฉันพูดออกไปอย่างไม่สนใจมันนัก

         “แล้วถ้าเป็นเรื่องที่ฉันเป็นมาเฟีย...” ห๊ะ มาฟงมาเฟียอะไรกันเนี่ย!

         “พี่พูดเรื่องอะไรน่ะ” ฉันหันไปถามพี่เรียวเฮ

         “ก็...เธอจำเป็นต้องรู้นี่เนอะ” พี่เรียวเฮหันมาแล้วพูดเรื่องทั้งหมดให้ฉันฟัง

         ซึ่งเรื่องพวกนั้น ทำให้ฉันต้องร้องออกมาว่า

         โอ้พระเจ้า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!  


    วู้วว ใกล้จบแล้วนะคะ คาดว่าตอนหน้าคงจะจบแล้วล่ะค่าา ยังไงก็ต้องของคุณรีดเดอร์ทุกคนมากๆเลยนะคะที่อ่านกันมาจนถึงตอนใกล้จะจบแล้ว ไม่คิดไม่ฝันว่าจะมีคนชอบจริงๆ ซึ้งมากก TT 
    ปล.ไรต์ตั้งใจพิมพ์คำว่า ไอ้เรียวเฮ นะคะ 55555555555


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×