ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic KHR][3387] ดอกไม้แห่งแสงอรุณ

    ลำดับตอนที่ #13 : Chapter 12 : โลกที่สงบสุข

    • อัปเดตล่าสุด 27 ต.ค. 58


         Ryohei’s part

         พอซาวาดะจัดการกับไอ้ตัวประหลาดนั่นได้แล้ว แต่เบียคุรันก็เข้ามาสู้กับซาวาดะ แถมมันยังใช้พลัง
    สร้างบาเรียที่ป้องกันไม่ให้พวกผมเข้าไปในสนามรบ ถึงพวกผมใช้พลังจากแหวนรวมกันก็ไม่สามารถทำลายบาเรียนั่นได้   เวรเอ๊ยยย สู้ๆนะซาวาดะ!!!

         “เบียคุรัน!!” มีเสียงใสๆดังขึ้นมา เสียงของยูนินั่นเอง

         “อ้าว ยูนิจัง” เบียคุรันยิ้มซะไม่เห็นตาแต่ยังสู้ได้สบาย สุดขั้ว!!!!!

         คงด้วยความที่ว่ายูนิเป็นอัลโกบาเลโน่แห่งนภา เธอจึงสามารถผ่านบาเรียนั่นเข้าไปได้

         “ฉันจะสละชีวิตของฉันเอง เพื่อพวกเขา” เธอยื่นอะไรบางอย่างออกมา จุกนมอัลโกบาเลโน่!!

         “อย่าน่ายูนิจัง” เบียคุรันเริ่มมีสีหน้าเป็นกังวล 

         “องค์หญิง!! ผมขอไปด้วยครับ!!” แกมม่าที่พยายามผ่านเข้ามาตามช่องบาเรียเข้ามาห้ามยูนิไว้ 

         “แกมม่า!!” ยูนิร้องออกมาอย่างตกใจ

         “สิ่งที่องค์หญิงพูดกับผมคืนนั้น ผมก็คิดเหมือนกับองค์หญิงนะครับ” แกมม่าบอกยูนิ แต่มันเรื่องอะไรกันล่ะฟระ

         “แกมม่า...” ดวงตาของยูนิเริ่มมีน้ำตารื้นออกมา

         เกิดแสงสีทองขึ้นมา ผมแสบตาจึงเอาแขนมาบังไว้ แต่ว่า พอแสงนั่นดับไป สองคนนั้นก็ไม่อยู่ซะแล้วแฮะ... เอ๊ะผมเห็นอะไรบางอย่าง จิตวิญญาณของผู้พิทักษ์รุ่นที่หนึ่งของพวกเราออกมาจากแหวน แล้ว แล้ว แล้ว แล้วก็....ได้ให้แหวนแบบดั้งเดิมกับเราด้วย สุดขั้วไปเลย!!!!!!

         ด้วยพลังที่มีเพิ่มขั้นมากอย่างสุดขั้ว พวกผมจึงสามารถทำลายบาเรียได้ และซาวาดะก็จัดการตัวปัญหาอย่างเบียคุรันได้

         “เรื่องทั้งหมดก็...จบแล้วสินะ” ผมถามขึ้น

         “ใช่ครับ...นามิโมริสงบสุขแล้ว” ซาวาดะตอบผม

         สุดขั้วววววววววววววววววววววว!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” ผมอยากตะโกนให้ดังกว่านี้อีก เรากลับไปบ้านได้แล้วว ถึงฉันจะไม่ค่อยอยากไปโรงเรียน แต่นี่น่ะ...มันทำให้ฉันคิดถึงโรงเรียนแบบสุดขั้วเลย!!!!!!!!!!  
     
         หลังจากจัดการอะไรๆเสร็จ พวกเรากลับไปฐานทัพวองโกเล่

         “พวกนายไปทำธุระให้เสร็จนะ แล้วกลับมารวมกันที่นี่ล่ะ” อิริเอะบอกพวกผม

         ผมกับเคียวโกะกำลังจะเดินไปเพื่อกลับไปดูบ้านของพวกเราในอนาคต ตื่นเต้นสุดขั้ว

         “ถึงแล้วล่ะ ลองเข้าไปเถอะ” ผมพูดขึ้น แล้วผมกับเคียวโกะก็เข้าไปในบ้าน

         “พี่คะเราลองแยกกันไปดูห้องกันดีกว่า” เคียวโกะพูด ผมก็เห็นด้วย ห้องผมจะต่างจากเดิมบ้างไหมน้า                           ผมเดินๆไปที่ห้อง แล้วก็เปิดประตูเข้าไป แล้วผมก็เจอเข้ากับ!!!!

         “นะ...นี่มันอะไรกันเนี่ย!!!” ผมตะโกนออกมา

         “นี่มันอะไร!!!” ผมตะโกนออกมาอีก

         “เขินสุดขั้ว!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” ผมตะโกนอย่างสุดเสียงในตอนท้าย ผะ...ผมทำตัวไม่ถูกแล้วเนี่ย!!!!!!!!!!


    เอ๊ะๆๆ เรียวเฮเจอกับอะไรเข้าแล้วล่ะคะเนี่ยย >//<
    ตอนนี้แอบมีแกมม่ายูนิเล็กๆนะคะ แต่ว่าจริงๆแล้วไรต์ชอบแกมม่าอาเรียมากกว่านะ -//-

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×