คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Ch.1
Ch.1
11.15 AM.
รถPORSCHE BOXSTER S เปิดประทุนสีขาว คันหนึ่งวิ่งเข้ามาจอดในอาคาร
“อ่า สายสะได้”
เสียงของบุคคลที่เป็นเจ้าของรถหรูคันนี้ บ่นกับตัวเองหลังจากดูเวลาแล้วพบว่าตัวเองมาช้ากว่าเวลานัด
ไม่รอช้า เขารีบเดินไปเพื่อไม่ให้สายไปกว่าเดิม
“ขอโทษครับ ผมมาหาประธานดงฮยอนครับ”
ร่างของ ยองมิน กล่าวบอกกับเลขาที่นั่งอยู่หน้าห้อง
“ค่ะ คุณยองมินสินะคะ ประธานรออยู่ข้างในค่ะ”
“ขอบคุณครับ”
ยองมินขอบคุณแล้วเดินเข้าเปิดประตูไป
“ขออนุญาตครับ”
“นายมาสายนะ” ดงฮยอนดุผู้มาถึงด้วยเสียงเรียบๆ
“ขอโทษครับ ว่าแต่เรียกผมมามีอะไรเหรอ?” ยองมินถามพร้อมกับเดินไปนั่งบนโซฟาอย่างสบายใจ โดยที่ไม่ได้รู้สึกเลยว่าคนๆนี้เป็นใคร ก็จะทำไมละ ดงฮยอนเป็นรุ่นพี่ของเขาที่เขาสนิทด้วย ไม่แปลกที่เขาจะทำตัวสบายแบบนี้
“รออีกนิดแล้วกัน ยังเหลืออีกคนนึง จะเอาชาหรือกาแฟดีล่ะ?” ดงฮยอนถามพลางหยิบโทรศัพท์สายในหาเลขา
“ขอชาครับ”
30 นาทีต่อมา
“นี้ ท่านประธานดงฮยอนครับ ตกลงเรียกผมมาทำไมครับ?”
ยองมินถามด้วยน้ำเสียงเซ็งๆ เพราะเขานั่งรออยู่ที่เดิมมานานแล้ว(งีบหลับไปแล้วรอบนึงด้วย)
“รออีกเดี๋ยว..”
“รอมานานแล้วครับ”
ยองมินพูดขัด เพราะดงฮยอนบอกคำๆนี้กับเขามามากกว่า10รอบแล้ว เขาจะไม่ยอมนั่งอยู่ที่นี้อีกต่อไป
เพราะเดี๋ยวเขาต้องหาพี่จองมิน รุ่นพี่ที่ยอมรับน้องชายฝาแฝดเพียงคนเดียวของผมเข้าทำงาน ที่ร้านกาแฟของเขา
“ขอโทษครับ!!!!!”
ในขณะที่ยองมินกำลังเก็บกระเป๋าเตรียมตัวกลับนั้น จู่ๆก็มีใครบ้างคนเปิดประตูพรวดเข้ามาในห้อง
แล้วก็ปรากฏให้เห็นร่างเล็กของคนที่เข้ามากะทันหัน ผมสีน้ำตาลอ่อนที่ตัดสั้น ตาโตสีน้ำตาลเป็นประกาย ใบหน้าเรียว ผิวขาวนวล ริมฝีปากบางได้รูป (น่ารัก)
“มาแล้ว กว่าจะมานะ” ดงฮยอนเดินเข้าไปหาคนที่พึ่งมาถึง
“ใคร? กิ๊กท่านประธานเหรอ?”
“ไม่ใช่ๆ ขอแนะนำให้รู้จัก นี้คือ โน มินวู หลานชายของฉันเอง” ดงฮยอนปฏิเสธและแนะนำมินวูให้เขารู้จัก
“ยินดีที่ได้รู้จักครับ” มินวูโค้งให้กับยองมินเล็กน้อย
“ส่วนนี้คือ โจ ยองมิน คนที่ฉันบอก”
“แล้วประธานเรียกผมมาทำไมครับ?” ยองมินพยักหน้ารับและหันไปถามดงฮยอนโดยที่ไม่ได้สนใจมินวูเลย
“ใจเย็นๆ ฉันแค่อยากได้ความช่วยเหลือจากนายหน่อยแค่นั้นเอง”
“ช่วยเหลือ..?” ยองมินถามด้วยความแปลกใจ เพราะดงฮยอนเป็นคนที่ทำอะไรก็ได้เพราะเขาทั้งเก่ง มีฐานะและอำนาจ แต่ทำไมเขาถึงมาขอความช่วยเหลือจากยองมิน
“ใช่ พอดีว่ามินวู พึ่งจะย้ายมาเมืองนี้เลยยังไม่ชินกับที่นี้นะ”ดงฮยอนพูดพร้อมกับหยิบเอกสารยื่นให้ยองมิน “ฉันเลยอยากให้นายช่วยดูแลมินวูสักพักได้ไหม ฉันไม่ค่อยสะดวกที่จะดูแลเท่าไหร่นะ”
ยองมินมองดูเอกสารในมืออย่างครุ่นคิด เอกสารที่ได้คือประวัติมินวูอย่างคร่าวๆ ใช่ว่าเขาจะไม่อยากช่วยดงฮยอน แต่เขาไม่ค่อยจะสนิทกับคนแปลกหน้า หมายถึงเขาเข้ากับคนอื่นไม่ค่อยได้ละมั้ง เป็นพวกเข้าสังคมไม่เก่งประมาณนั้น แต่ดงฮยอนขอร้องมาแบบนี้จะให้ปฏิเสธคงไม่ดี ก็ดงฮยอนเป็นรุ่นพี่ที่ค่อยให้ความช่วยเหลือเขามาตลอด
“นานแค่ไหน?”
ดงฮยอนยิ้มร่าทั้งทีที่ได้ยินคำตอบของยองมิน
“2 เดือน”
“2 เดือน!! มันไม่นานไปหน่อยเหรอครับ”
“นานไปสินะ แต่ว่ามันมีเหตุผลอยู่นะ ช่วยหน่อยนะ”
ยองมินมองหน้าดงฮยอนสักพักก่อนจะถอนหายใจออกมาก
“ครับๆ เข้าใจแล้วครับ”
“ขอบคุณมาก นายยังไม่ได้กินข้าวกลางวันสินะ เดี๋ยวฉันเลี้ยงขอบคุณล่ะกัน” ดงฮยอนยิ้ม
“ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมมีนัดต่อ ขอตัวเลยนะครับ” ยองมินก้มมองดูเวลาจากนาฬิกาขอมือของตัวเอง แย่ละนี้มันจะบ่ายโมงแล้ว เข้าต้องแวะไปเอาของก่อนไปหารุ่นพี่จองมิน จะทันไหมนี้
“งั้นคราวหน้าละกัน” ดงฮยอนพูดด้วยน้ำเสียงเสียดายเล็กน้อย
“ครับ”
พูดจบ ยองมินก็เก็บกระเป๋าเดินออกมา โดยที่มีมินวูเดินตามมาด้วยท่าทางมึนๆ
“นี่นาย มินวูสินะ อายุเท่าไหร่ล่ะ” ยองมินถามมินวูที่เอาแต่เงียบเดินตามเขามาจนถึงที่จอดรถ
“เอ่อ..24ครับ” มินวูตอบด้วยความประมาณ
“งั้นเหรอ เด็กกว่าฉันปีหนึ่ง จะเรียกแค่ ยองมิน ก็ได” ยองมินช่วยยกกระเป๋าของมินวูใส่ไว้ท้ายรถ
“ไม่ดีกว่าครับ ผมเรียกพี่ดีกว่า แล้วก็ขอบคุณที่ช่วยยกของครับพี่ยองมิน” มินวูพูดด้วยรอยยิ้ม
“แล้วแต่นาย ฉันต้องไปทำธุระต่อเสียเวลาหน่อย นายมีธุระที่ไหนไหม?” ยองมินถามพร้อมกับสตาร์ตเครื่องพร้อมกันที่มินวูเข้ามานั่งประจำที่ข้างคนขับ
“ไม่ครับ ผมพึ่งย้ายมาเลยไม่รู้อะไรนะครับ” มินวูบอกด้วยสายตาเป็นประกายที่จ้องออกไปนอกรถที่เริ่มเคลื่อนตัวออกไป
ไม่นานนักยองมินก็พามินวูไปยังที่ร้านกาแฟแห่งหนึ่ง ซึ่งเขาให้เป็นสถานที่นัดพบกับรุ่นพี่จองมิน
“ยินดีต้อนรับครับ”เสียงใสของพนักงานพูดต้อนรับดังขึ้นทันทีที่ยองมินเปิดประตูเข้าไป
“ไง กวังมิน” ยองมินพูดทักทายพนักงานคนนั้นที่มีหน้าตาเหมือนกับตัวเอง
“นัดกับพี่จองมินไว้สินะ เชิญข้างบนเลยครับ” กวังมินยิ้มให้ก่อนจะนำยองมินขึ้นไปยังชั้นบนของร้าน “แล้วนี้ใคร? เด็กใหม่ที่พี่จะพามาฝากเหรอ?” กวังมินถามเมื่อเห็นมินวูที่เดินตามยองมินมา
“ไม่ใช่หรอก นี้ประธานดงฮยอนฝากไว้ เดี๋ยวกลับไปจะอธิบายให้ฟัง” ยองมินบอกปัด
“คร้าบ” กวังมินรับคำแล้วเดินลงมาเพื่อทำงานต่อ
“คนที่ชื่อกวังมินนั้น..”
“น้องชายนะ ฝาแฝดฉันเอง” ยองมินบอกก่อนที่มินวูจะพูดจบ
“อ้อ”มินวูพยักหน้ารับและนั่งยุกยิกมองไปรอบๆ
ยองมินเห็นว่ามินวูแล้ว หงุดหงิดชะมัด นายต้องการอะไรทำไมนั่งนิ่งๆไม่ได้หรือไง
------------------------------------------------------------------------------------------------------
เย้ๆ! เอาตอนแรกมาลงแล้ว เป็นไงบางครับกับตอนแรก สนุกกันไหม ถ้าผิดพลาดตรงไหนก็ขอโทษด้วยนะครับ
ความจริงแต่งไปเยอะแล้วแหละ แต่ยังหาเวลามาลงไม่ได้ ก็เลยแต่งไปเรื่อยๆ ตอนนี้กำลังลังเลอยู่ เพราะบางช่วงบางตอนมันดูขัดๆกัน เลยพยายามแก้อยู่ จะพยายามเขียนออกมาให้ดีที่สุดนะครับ ไปล่ะ
ML..
ความคิดเห็น