PRODUCE101 ; ♡#พี่อู๋น้องอัน

ลำดับตอนที่ #4 : ♡ ชอบเตะบอลป่ะ (100%)

๓

                    บอกเลยว่าธรรมดา

                    เป็นเช้าธรรมดา ที่ถูกปลุกให้ตื่นเพราะลูกพ่อองคอลไลน์มา ถามหาบ้านผม ด้วยความบ้านพี่เขาอยู่ท้ายซอย บ้านผมอยู่ปากซอย ใช้เวลาไม่นานมาก สักห้านาทีกว่า พี่เขาก็มายืนอยู่หน้าบ้านพร้อมเอ่ยปากชวนผมไปกินโจ๊กร้านป้าอ้อย ตอนเปิดประตูบ้านออกไปแล้วเจอพี่เขายืนยิ้มอยู่หลังประตูนี่ อื้อหือ จากง่วงๆ อยู่ กูตื่นเลยจ้า ออร่าผัวกระแทกตา

                    พยายามรวบรวมสติที่แต่เดิมก็ไม่ค่อยจะมีอยู่แล้ว เจออย่างงี้ยิ่งหายไปหมด พยักหน้าตอบพี่เขา พี่เขาเอื้อมมือมาขยี้หัวผม ล่อซะขาแข้งผมอ่อนแทบกองลงไปอยู่ที่พื้นตรงนั้น ใจนี่กระโดดออกนอกร่างบินตรงไปหาพี่เขาแล้ว ละมุนใจเว่อร์

                    ยอมรับเลยว่าตั้งแต่เกิดมาสิบเจ็ดปี วันนี้เป็นวันที่ผมเลือกเสื้อผ้านานที่สุด ลองตัวนู้น ลองตัวนี้ จนได้เป็นเสื้อยืดสีน้ำเงินกับกางเกงขาสั้นเท่ากางเกงนักเรียนอย่างที่ชอบใส่

                    พากันเดินมาจนถึงร้านป้าอ้อย พี่เขาจัดการเขียนออเดอร์ หยิบน้ำ ทำทุกอย่างให้ผมแล้ว อยากจะเป็นอะไรกับผมก็เป็นเลย (ร้องเป็นทำนองเป็นทุกอย่าง - Room39) ฮริ้ง ~

                    พี่อู๋บอกผมว่า เพิ่งโทรไปปลุกไอ้จินให้ไปรับผมที่บ้าน แต่กลัวมันไปรับผมช้าเลยรับมาก่อน เพราะจะพามากินโจ๊ก เดี๋ยวกินไม่ทันข้าวเช้า ผมจะเป็นโรคกระเพาะเอา พูดแล้วก็หัวเราะ โลกสดใสมาก เหมือนมีประกายวิ้งๆ อยู่รอบตัวตลอดเวลา

                    ไม่ได้อยากจะโม้อะไรมาก แต่พี่อู๋เป็นห่วงกลัวเราเป็นโรคกระเพาะด้วยแหละ พูดแล้วก็เขิน อยากจะมุดดินไปโผล่ขั้วโลกเหนือแล้วหวีดกับนกเพนกวิ้น

                    เห็นไหม บอกแล้วว่าเป็นเช้าที่ธรรมดา ธรรมด๊าธรรมดา ธรรมดาที่กูจะระเบิดตัวตายวันละเจ็ดแปดรอบเพราะพี่อู๋ นิพพานมาก นิพพานแล้ว นิพพานที่แท้จริง

                    ก้มหน้ากินโจ๊ก เงยหน้าขึ้นมาก็เจอพี่เขานั่งตรงข้ามเลยอะ อยากจะก้มแล้วเงย ก้มแล้วเงย วนลูปอยู่แค่นี้ พี่อู๋ตอนซดโจ๊ก คือดีมาก มันเป็นอะไรที่ควรค่าแก่การมอง ดีต่อตา ยิ่งกว่าทานวิตามินเอ คนอะไรกินโจ๊กยังเท่ นี่ถ้าคนอร์ คัพโจ๊กจ้างพี่เขาเป็นพรีเซนเตอร์ คนที่เหมาก็คือผมเองนะฮะ

                    กินไป กินมา กินจนหมดชาม วันนี้รู้สึกโจ๊กจะอร่อยกว่าทุกวันนะครับ ป้าอ้อย ปกติมานั่งกินฟรีกับไอ้จินยังไม่รู้สึกอร่อยขนาดนี้ ผมกินโจ๊กป้าแกหมดเกลี้ยง ไม่เหลือแม้แต่เศษขิง ชามสะอาดยิ่งกว่าหมาเลีย

                    "กินขนาดนี้ไง ถึงว่าทำไมอ้วน" พูดด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ ก่อนแก้มผมจะถูกดึงจนยืดเป็นแป้งโมจิ สนุกใหญ่เลยนะครับ แหม่ เอาแก้มผมกลับไปดึงเล่นที่บ้านด้วยเลยไหม เดี๋ยวกลับบ้านไปเก็บกระเป๋ารอ ผมพร้อมยอมถวายตัวไป

                    หลังจากพี่เขาดึงแก้มผมยืดจนแทบกลับคืนสภาพไม่ได้จนพอใจ พี่เขาก็จัดการเคลียร์ค่าอาหาร หารค่าโจ๊กและเครื่องดื่มเสร็จสรรพ สรุปพี่เขาจะจ่ายเองทั้งหมด ผมยื่นตังค์ให้ก็ยัดกลับมือผมเหมือนเดิม บอกว่าจะเลี้ยงตอบแทนที่ไปเที่ยวเป็นเพื่อนวันนี้ มื้อกลางวัน ผมค่อยจ่ายเองก็ได้ นี่ถ้าผมขับรถไปส่งหน้าห้างด้วย พี่เขาจะเลี้ยงผมสองมื้อเลยไหมวะ

                    พี่อู๋พาผมเดินมาเรื่อยจนถึงสนามบอลของโรงเรียนฝั่งตรงข้าม สองขายาวก้าวนำผมไป เอ่ยทักเพื่อนฝูงที่หน้าตาน่ากลัวแบบกูอยากจะก้มกราบ พี่แบล็คยกมือขึ้นทักกลับ ข้างกายมีน้องชายผมนั่งหน้าโง่อยู่ข้างๆ ใจง่ายกว่ากูไปอีก

                    อะ ขอเท้าความนิดนึง น้องชายผมมันแอบติ่งพี่แบล็ค อย่างที่รู้พี่อู๋ พี่แบล็คเค้าแก๊งค์เดียวกัน เวลาผมอวดผัว (ในมโน) ของผมให้น้องดูทีไร ในรูปก็จะติดพี่หน้าหมีคนนี้เป็นบางครั้งบางคราว น้องผมมันบอกว่าเถื่อนโดนใจมาก ตามประวัติอย่างสุดแรง จนทำความรู้จักกันเรียบร้อย คบกันหรือยัง ไม่รู้ รู้แต่กู พี่ชายที่แสนดีคนนี้จะเอาไปฟ้องแม่ ตายแน่มึง!

                    อ้าว ฟ้องไม่ได้ ตัวเองก็มากับผู้ชาย

                    ไหนๆ ก็ไม่มีอะไรจะทำแล้ว ว่างปากมาก ไม่มีใครอยู่แถวนี้ให้พูดด้วย พี่อู๋ไปเตะบอลกับเพื่อนแล้ว ผมจะแนะนำเพื่อนพี่เขาในสนามให้ทุกคนรู้จักเอง ตอนจะเข้าหาพี่เขาทางเพื่อน แอบไปหาประวัติมา สุดท้ายก็แห้วเพราะไม่กล้าทักเพื่อนพี่เขาไปสักคน

                    โดยเฉพาะพี่แบล็ค

                    เคยนั่งส่องรูปใคร แล้วรู้สึกผวาไหมครับ — นั่นแหละ ความรู้สึกของผมที่มีต่อพี่แบล็ค มนุษย์เพศชาย อกผาย ไหล่หนา หน้าตาพาผมขาสั่นได้ทุกคราเวลาเห็นหน้า เวลาเดินสวนกันหน้าโรงเรียน ผมนี่แทบไม่เงยหน้าขึ้นมามองหน้าพี่เขาอะครับ กลัวตาย แคปชั่นประกอบภาพเวลาลงรูปแต่ละที 'ไม่สนิทอย่าติดว้าว เดี๋ยวหน้าร้าวไม่รู้ตัว' , 'หิวก็แดกข้าว ห้าวก็แดกตีน' , 'หล่อไม่เท่า อย่าเก๋าไม่ชอบ' และอีกมากมาย ประกอบให้รูปพี่เขามันน่าผวาเข้าไปอีก ถึงแม้น้องผมจะบอกผมว่าหัวใจ พี่เขาคิตตี้มากแค่ไหน แต่ก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงความคิดผมได้

                    ถัดจากพี่แบล็ค ผู้ชายหน้าหล่อส่วนสูงเฉียดร้อยเก้าสิบที่ยืนเท้าเอวรอบอลอยู่กลางสนามตรงนั้น พี่เขาชื่อตี๋ โคตรหล่อ เรียนโรงเรียนเดียวกับผมและพี่อู๋ คิวท์บอยโรงเรียนผมเลยนะเว้ย คนนี้ เฟรนลี่ด้วย จำชื่อเอฟซีตัวเองได้เกือบทุกคน ผมเคยเม้นชมพี่อู๋ในรูปพี่เขาไป เม้นเดียว จน ณ ช่วงเวลาปัจจุบัน พี่มันยังคงจำได้อยู่ เจอหน้ากันในโรงอาหารที พี่มันก็ยังสติลแซวแบบไม่สนว่าพี่อู๋จะยืนอยู่ตรงนั้นไหม ยกให้เป็นหนึ่งในเจ้ากรรมนายเวรในชีวิตอีกคนหนึ่ง ถึงแม้เราจะไม่ได้สนิทกันมาก แต่พี่ทำกับกูขนาดนี้ กูไม่ค่อยอยากจะนึกภาพตอนสนิทเท่าไหร่เลย

                    คนต่อไป พี่แจ้ ถ้ามองแค่หน้าพี่เขา พี่เขาก็ดูเป็นรุ่นพี่ธรรมดาไม่มีพิษภัยคนหนึ่ง น่าเคารพและน่าคบหาด้วย น่าเคารพคนละแบบกับพี่แบล็คนะ คนนั้นเขาน่ากลัว แต่คนนี้เขาหน้าแก่ อุ้ย ปากลั่น ขอโทษทีครับพี่แจ้ อิ___อิ

                    ตอนแรกพบที่ผมเห็นพี่เขายืนอยู่กับพี่ตี๋ ผมก็เล็งไว้แล้วว่าคนนี้แหละ เพื่อนพี่อู๋ที่ผมควรจะทักไป แต่ก็ต้องกลับใจ เพราะพี่เขาแม่งเป็นลูกคู่พี่ตี๋ ขยันแซวกูเว่อร์ เห็นหน้ากูในระยะห้าร้อยเมตร พี่เขาก็ตะโกนชื่อพี่อู๋แล้ว มีดีเอ็มไอจีมาแซวด้วยนะจ๊ะ 10 10 10 ไปเลยจ้า!

                    เมื่อกี้ตอนพี่แจ้หันมาทางอัฒจรรย์ พี่มันทำหน้าแบบกูรู้นะ กูรู้! สะกิดเรียกพี่ตี๋ชี้นิ้วมาทางผมอีก แล้วก็ยืนทำหน้ากูรู้กันอยู่สองคนกลางสนามจนพี่แบล็คเดินมาตบหัวแล้วด่า พี่มันสองคนเลยกลับไปโฟกัสที่บอลต่อ

                    พนันกับผมไหม ไอ้สายตากูรู้อะ จริงๆ แล้วพี่มันไม่รู้หรอก มโนเอาเองล้วนๆ!

                    "น้องอัน เข้าห้องน้ำก่อนไหมแล้วค่อยไป"

                    เชี่ย.. มิติใหม่แห่งความหล่อสัส พี่อู๋หลังเล่นกีฬาเสร็จเป็นอะไรที่โคตรจะกร๊าวใจ ปกติมองจากตึกตรงโน้นก็ว่าหล่อแล้ว พอมามองตรงนี้ หัวจงหัวใจกูบางไปหมด ภูมิแพ้ต้านทานความหล่อยิ่งไม่ค่อยจะมี เจอแบบนี้ยิ่งไปกันใหญ่ รู้สึกเหมือนถูกขโมยกล่องเสียง อ้ำอึ้งพูดไม่ออก ตะลึงในความหล่อนี้ โอ๊ย มันหล่อเหลือเกิน หล่อสุด หล่ออิ๋บอ๋าย หล่อโว้ย!

*ภาพที่น้องอันเห็นพี่อู๋ก็จะประมาณนี้*

                    404 สติน้องอัน error not found

                    โอ๊ย น้องอันอยากจะเป็นลม ล้มลงไปตื่นขึ้นมาก็เห็นพี่อู๋ยืนเหงื่อแตกอยู่ตรงนี้ ่ดกหาฟเดีหกฟวดหวเนพบำไเ >> หวีดจนสมงสมองไปหมดแล้ว อ้ายครับ อ้าย หยุดหล่อหื้อผมหายใจหน่อย

                    "น้องอัน จมูกบานหมดแล้วครับ" เสียงพี่แจ้ดังแทรกโสตประสาทของผม ระบบการหวีดผู้ชายผมต้องแปรปรวนเพราะเสียงของพี่ ผมหันไปทางสนามก่อนจะพบว่าพี่ตี๋กับพี่แจ้ ยืนทำหน้าล้อผมอยู่ โอ้โฮ! เห็นหน้าแล้ว ตีนสั่นเลย ขัดมู้ดชื่นชมความหล่อพี่อู๋ของผมมาก! คนขัดความสุขของน้องอัน V.2 2017

                    "ว่าไง เข้าห้องน้ำก่อนไหม" คนคืนความสุขให้น้องอัน ตลอดไป

                    พี่อู๋พาผมเดินมาเข้าห้องน้ำ พี่เขาบ่นนิดหน่อยกับบอลแมทซ์เมื่อครู่ คงจะเล่นแพ้ ผมฟังไม่ค่อยรู้เรื่อง สมองไม่โฟกัส ตอนนี้เบลอมาก ตกอยู่ในห้วงความหล่อ สตงสติหายไปหมดแล้ว เดินเข้าห้องน้ำมายังงงอยู่เลยว่ากูมาทำอะไร ฉี่ก็ไม่ได้ปวด

                    เพราะว่า มันค่อนข้างสายแล้ว เราเลยเลือกขึ้นแท็กซี่ พี่อู๋บอกจะเลี้ยงผมอีกแล้ว ป๋าไปไหน ผมปฏิเสธ เถียงกันสักพักก็สรุปได้ว่าขาไปพี่อู๋จ่าย ขากลับผมจ่าย = ขากลับต้องกลับด้วยกัน ถ้าคิดแบบมโน ผมจะถือว่านี่เป็นวิธีล่อลวงให้ผมกลับบ้านด้วย ซึ่งผมจะคิดแบบมโนนี่แหละ ไม่ยึดมั่นออนทรูสตอรี่อะไรทั้งนั้น

                    ระยะทางจากโรงเรียนถึงเซนทรัล พี่อู๋หลับตลอดทาง คงเหนื่อยมาก หลับน้ำลายยืด ไม่รู้เรื่อง รู้ราว ลุงแท็กซี่นินทายังไม่รู้ตัว

                    ผมกับพี่อู๋ก็มาถึงเซนทรัลโดยสวัสดิภาพ หูชานิดหน่อยเล็กน้อยถึงปานกลาง พี่กุ๊กบ่นตั้งแต่เจอกันหน้าห้างจนตอนนี้เดินวนสามรอบได้คอนแทคพี่อู๋แล้ว พี่แกก็ยังคงไม่หยุดบ่น เหนือระดับยิ่งกว่าพี่แดน บ่นแบบหยุดหายใจบ้างหรือยัง พี่แดนยังมีเว้นหายใจนะ

                    เดินวนดูนู่นนี่จนเมื่อยก็ตกลงกันว่าจะนั่งกินไอติมฟองดูก่อนกลับ เลยแบกร่างมาที่สเวนเซ่น เดินเข้าไปในร้าน พี่แดนก็เต๊าะพนักงานสาวที่มารับออเดอร์เลย ตอนพี่คนนั้นบอกว่าเขามีแฟนแล้ว ผมนี่หัวเราะจนฟันแทบร่วง

                    หลังจากร่วมสนุก ครื้นเครงกับความนกของพี่แดนพักใหญ่ หัวข้อสนทนาก็ถูกเปลี่ยน เริ่มต้นจากพี่แดนพูดขัดขึ้นมาว่าแต่ละคนจะกลับยังไง เดี๋ยวแม่ตัวเองมารับ กลับกับกูได้นะ ไอ้จินเลยตกลงปลงใจกลับกับพี่มัน เพราะตังค์หมด อยากประหยัด ส่วนพี่กุ๊กก็ "อู๋ กูกลับกับมึงนะ" หันมาบอกพี่อู๋ที่กำลังละเมียดละไมกินเมล่อนอย่างใจเย็น แล้วก็ฉกเมล่อนลูกสุดท้ายในจานไอติมไปกินเอง

                    จัดว่าเป็นคนเลวมากคนหนึ่ง พี่อู๋อุตส่าห์เก็บเมล่อนไว้เป็นอย่างสุดท้าย พี่แย่งไปกินหน้าตาเฉยอย่างงี้ได้ไง พี่อู๋หน้ามุ่ยเลย ถ้าตัวเองโดนแย่งลูกชิ้นลูกสุดท้ายในชามก๋วยเตี๋ยวจะรู้สึกยังไง #ทีมโอ๋พี่อู๋

                    "ไม่เอา จะกลับกับอันสองคน กลับกับไอ้แดนไปเลยมึงอะ ไอ้ชั่ว แย่งเมล่อนกูได้ไง จิตใจคนเรายากแท้หยั่งถึง สั่งมาชดใช้กูเลย!"

                    Guk Saelong •  ไม่กี่วินาทีที่แล้ว

                    คำว่าเพื่อนมันสั้นกว่าคำว่าน้องอันนี่ กับ Woo Annapatch

                    54 likes 5 comments

                    Woo Annapatch เมล่อนกูครับ

                    Ahn Hatailit อิจฉาเหรอ อิจฉาไปก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากไปเกิดใหม่555

                    Guk Saelong คำพูดติดเชื้อไอ้อู๋มาเต็ม Ahn Hatailit

                    Dan Krittikorn กลับกับกูก็ได้ไอ้สัส อย่าดราม่า

                    Jin Jinnapat เออ ดราม่าทำไมวะ แดกตึกแจ่มใสเข้าไปเหรอ

TO BE CONTINUE.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

เซย์ฮายเป็นรอบที่สี่ อัพบทสามแล้ว

ตอนนี้เป็นพาร์ทน้องอันเล่าเรื่องมาก ไม่มีอะไรมากเลย

แซมคู่แบคจัสมานิดนึงเนอะ555

สำหรับแก๊งห้าคนนี้ คือมันสนิทกันมากเลยนะ ยกเว้นพี่อู๋น้องอันนี่แหละที่ไม่ค่อยสนิท

ตอนแรกว่าจะอ่านสือสอบ5555555555555555555555

เอาเถอะ หลังสอบคงมาบทสี่หรือบทห้า5555

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

(c)              Chess theme