คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : SECRET KISS | CHAPTER 14
Chapter 14
-Choi Junhong-
พวเราเินมายัู้ล็อเอร์่อนที่ะเ็บอลับบ้านามปิ ส่วนผม็เรียมัวไปทำวามสะอาเหมือนเ่นเย นี่็ะรบำหนแล้วสินะ ทำไมันนะ ทำไมผมเหมือนรู้สึว่ายัอยาทำวามสะอาห้อแบบนี้ไปเรื่อยๆ
ผมแยับยอแ่อนที่ะเินมาที่ห้อเรียนประำอผม ่อนที่ะไ้ยินเสีย ายสอนำลัุยันอยู่ ผมึยับเ้าไปใล้ๆ ่อนที่ะเห็นแฮยอนับออบำลัเ้นรำันอยู่ อะไรอู่นี้เนี่ย!
“ไม่ใ่านั่นนะลูพี่!” ผมเพิ่เยเห็นออบะอแฮยอน็วันนี้แหละ
“เ้าบ้าเอ๊ย! แล้วมันาไหนันเล่า ัน็เ้นามที่แบอทุอย่าแล้วนี่!”
“ันอยาะรู้ริๆเลย ทำไมลูพี่ถึอยาะเ้นรำเป็น ทั้ๆที่เมื่อ่อนไม่เยิะเ้น ะนะแนนอะไร็ไม่เอา้วย”
“เรื่ออันน่า แมีน่าที่สอนันอย่าเียว็พอแล้ว ไม่้อถาม!”
“้าๆ...โอ๊ะ! ุนฮนี่” ออบที่หันมาสบาับผมพอี ็เรียเสียัพร้อมวัมือหย่อยๆ
“หวัี ำลัทำอะไรันอยู่เหรอ”
“ีลัาันอยู่มั้” เสียพูลอยอแฮยอนัึ้นประผม
“อโทษที่มาััหวะนะ” ผม
“เปล่าเลยๆ นายมาไ้ประวบเหมาะมา”
“ทำไมเหรอ”
“ในาบเรียนเ้นรำ ันเห็นนายเ้นับโฮีไ้ีมาๆเลยล่ะ”
แหม่ อันนี้มัน็แน่นอนอยู่แล้วล่ะนะ อนอยู่ที่บ้านผมไม่มีอะไรทำ แม่็เลย้ารูสอนเ้นรำมาสอนผม ผม็เลยเ้นพอไ้บ้าน่ะ แฮ่ๆ
“ั้นเหรอ”
“ใ่ เพราะั้นนาย่วยมาสอนเ้นรำให้ลูพี่แทนันทีสิ”
“เห!?” ผมอุทานออมา ถ้าให้เ้นับโฮี็พอว่า แ่ให้เ้นับแฮยอนนี่นะ เินายเลย ไม่เอา้วยหรอ ผมส่ายหัวแรๆ
“ทำไมล่ะ”
“็...”
“ันะให้นายสอนเ้น ุนฮ”
“เห!!” ผมอ้าปา้าอีรั้ ทั้อึ้ทั้ทึ่ที่แฮยอนเป็นนเอ่ยปาวนผมเอ
“ส่วนแ ออบลับไปไ้”
ไม่น้า แบบนี้มัน ลาไม่ีเอาเสียเลย ฮือๆ
ออบรีบเ็บระเป๋า ่อนะเินออไปอย่าสบายใทิ้ให้ผมอยู่ับ ผู้ายผิวสีเ้ม หน้าาหล่อเหลา ที่ผมำลัหลุมรัอยู่ไ้ลอ ำไว้เลยนะออบ!
“มาสอนันสิ” แฮยอน ยื่นมือมา้าหน้า
“ในาบนายไม่ไ้ั้ใฟัอาารย์สอนหรือไ”
“ถ้าันั้ใ ป่านนี้็ไม่้อไปพึ่นอย่านายหรอ”
“นายนี่มันริๆเล้ย” ว่าแล้วผม็ับมืออแฮยอนมาวาไว้ที่ำแหน่ที่ถู้อ
“เี๋ยวสิๆ ถ้าันับรนั้น็หมายวามว่าันเป็นผู้หิน่ะสิ ไม่เอา นายเป็นผู้หิไป” แล้วแฮยอน็เปลี่ยนำแหน่เอเออเอ “เอาล่ะ เริ่มไ้”
“ฟันะ นาย็้อ้าวานี้...”
ผมเริ่มทำารสอนแฮยอนเ้นรำ แู่เหมือนว่า เา่อน้ามีปัหาับาร้าวเท้าเอามาๆ แถมยัอบเหยียบเท้าผมอี่าหา
“โอ๊ย ันเ็บนะแฮยอน ้าวให้ถูหน่อยสิ”
“ทำไมมันยุ่ยานานี้ฟะ!”
“มันไม่ไ้ยารไหนเลยนะ” แล้วู่ๆ แฮยอน็้อผมเม็ ราวับะินเลือินเนื้อัน็ไม่ปาน แ่ทว่าผมลับ ะละลายไปับแววาอเาเสียอย่านั้น ม่ายนะม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยย
“ถ้านายเ่นั ั้น็่วยสอนให้ันเ้นให้ไ้สิ” แฮยอนยื่นหน้าเ้ามาใล้ผม นมูเรานัน
ึๆ ึๆ
พลั่!
ผมผลัแฮยอนพร้อม้าวถอยออห่า เพราะว่าหัวใอผมเ้นไม่เป็นัหวะเสียแล้วสิ แฮยอนบ้า!
“ะ ั้น เรามาเริ่มันใหม่นะ” ผมพูิๆัๆ อย่าล้าๆ ลัวๆ ผมเริ่มเห็นแววาอแฮยอนที่เปลี่ยนไป เาูมีเลศนัยมาึ้น ราวับิแผนอะไรอยู่ในใ
ผมเินเ้าไปับมืออแฮยอนในำแหน่เิม
พรึ่บ!
าอผมเบิว้าเมื่อ แฮยอนว้าเอวอผมไปแนบิับหน้าท้ออเา ผมไ้รับรู้ถึอุหภูมิร้อนๆภายในร่าายอเา อีทั้ลิ่นน้ำหอมที่ลอยมาเะมู
“ว่าไล่ะ ทำไ่อ” แฮยอนเอื้อนเอ่ย พร้อมแสยะยิ้มมุมปา
“มันแน่นไปน่ะ แฮยอน นายวรปล่อยให้หลวมๆว่านี้นะ” ผมพยายามผลััวแฮยอนให้ออห่าาผม แ่ทว่าเาับล็อัวผมไว้แน่นไม่ให้ไปไหน บ้าริ! “นายะทำอะไรันแน่น่ะแฮยอน!” ผมพูอย่าหัวเสีย
“ันิถึนาย” พูบ แฮยอน็ประทับริมฝีปาลมาแน่นหนา
ัน็ิถึนายแฮยอน...
่อานั้นผม็วบุมัวเอไม่ไ้ แฮยอนสอลิ้นร้อน อย่าุน พร้อมับมือที่อยู่ไม่สุ็เริ่มลูบไล้ไปามัวอผม ่อนที่ะึายเสื้อออ และถอเสื้ออผมในที่สุ
“มะ มออะไร” ผมเอามือปิร่าายเท่าที่ทำไ้ ในะที่แฮยอนเอาแ่มอพร้อมับยิ้มอย่ามีัย โริเอ๊ย!
“นายาวเินไป ันทนไม่ไหวแล้ว”
แฮยอนพุ่ัวมาที่ผม พร้อมับร่าอผมลบน โ๊ะเรียนที่วาเรียรายันอยู่ ่อนที่ะพรมูบไปทั่วร่าายอผม เาไม่หยุอยู่แ่นั้น ่อนที่ะเอื้อมมือไปปลเ็มัับิบ้านล่า
“แฮยอนพอไ้แล้ว”
“ไม่”
“ันบอให้พอไ!”
“ไม่ แบร่” นอาะไม่ฟัผมแล้ว เายัหันมาแลบลิ้นให้ผม้วย
“็ไ้!”
ฟรึ่บ!!
ผมรวบรวมำลัอันน้อยนิอผมที่มีทั้หม ่อนที่ะรวบัวแฮยอนให้ไปนอนราบบนโ๊ะแทนผม ส่วนผม็อยู่้านบน พร้อมับแสยะยิ้มอย่ามีัย หึๆ
“นะ นาย...” แฮยอนะลึที่ผมทำแบบนี้
“ิว่าทำเป็นนเียวหรือไ” พูบ ผม็ัารปลระุมเสื้อแฮยอน้วยมือสั่นๆอผม ผมไม่เยิที่ะทำแบบนี้เลยให้ายสิ
เมื่อปลระุมทุเม็เสร็ ผม็่อยๆโน้มหน้าไปใล้ที่ล่ะนิ...
ที่ล่ะนิ...
ที่ล่ะนิ....
“โอ๊ย! เสียเวลาริๆเล้ยยย ลับบ้านแล้ว ยั้อวลับมาเอาออี” ู่ๆเสียบ่น ออาารย์สาวิมูิน ัมาานอห้อ
ผมับแฮยอนสะุ้ัวึ้น ่อนที่ะรวบรวมสิ พร้อมับเ็บเสื้อผ้าและไปหาที่่อนันอย่าร้อนรน และที่่อนอพวเรา็ือหลัประูที่อาารย์ำลัะเปิมานั่นเอ
พล่า!
ประูถูเปิออ พร้อมับแฮยอนที่ว้าัวผมไปอลมิ๊นหน้าออเราแนบัน แ้มอเรา็นันนิแน่น แทบะไม่มี่อว่าที่เราสอห่าันเลย้วย้ำ ผมไ้ยินเสียหัวใอเราเ้นรัว ไม่่าอะไรับผมเลย
ผมไม่รู้ว่ารูสาวำลัทำอะไรอยู่ ผมไ้แ่ภาวนาให้เธอไม่เอผมับแฮยอนอยู่้วยันในสภาพนี้้วยเถิ
“ทำไมห้อรแบบนี้นะ โ๊ะ็ระัระาย ุนฮับแฮยอนไม่มาทำเวรหรือไนะ พวนี่เนี่ยน้า ไว้ใไม่ไ้เลย เผลอเป็นิ่สินะ”
แร๊!
ไม่นะ ม่ายยยยยยยยยยยย!
ผมยับัวไปโนประู นทำให้เิเสียึ้น โอ๊ยยยย! ทำไี
“สะ เสียอะไรน่ะ! น่าลัวะมัเลย ันไม่อยู่แล้ววววว” รูสาวรีร้อโวยวาย ่อนที่เสียะาไป
“ปล่อยันไ้ล่ะ อึอั!” แฮยอนทำหน้านิ่ใส่ผม
ปัโถ่เอ๊ย! ็นายไม่ใ่หรือไที่เป็นนมาอันน่ะ
ผมปล่อยแฮยอนให้เป็นอิสระ่อนที่ะ เอาเสื้อมาใส่ แ่ทว่า แฮยอนับระาเสื้อผมออามือ ่อนที่ะปาทิ้ไปราวับยะ
“ทำบ้าอะไรอนายน่ะหา!” ผมสะบััว เพื่อที่ะไปเ็บเสื้อที่แฮยอนปาไป แ่ยัไม่ทันะไ้้าวเท้า้วย้ำ แฮยอน็ว้า้อมือผมไว้แน่น ผมึหันไปมวิ้วใส่เาอย่ามีอสสัย
“่อสิ”
“่ออะไร?”
“าเมื่อี้ไ นายยัทำไม่เสร็เลยนะ”
าผมเบิว้าอย่าะลึปน เินอายพอๆัน อ๊า! เมื่อี้เายัูใที่ผมทำแบบนั่นอยู่เลย ทำไมเาถึเปลี่ยนสีหน้าและแววาไ้รวเร็วปานนี้ ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
“ไม่ีว่า ันะทำเวร”
“อย่ามาอ้าหน่อยเลยน่า ปออ่ะิ”
“นายว่าใรหา!”
แฮยอนไม่พูอะไร เพียแ่หยัไหล่อย่าวนประสาท ท้านัใ่มั้ย ไ้เี๋ยวัให้ เรียมใให้ีๆล่ะ
านั้นผม็....
_____________________________________________________________
อนนี้มันอะไร๊!! บัสีอีแล้ว ฮี่ๆ อนนี้สั้นไปหน่อยนะะ เพราะอนแรไรท์ั้ใว่าะเอาไปรวมับอนที่แล้ว แ่ิไปิมา ไม่เอาีว่า ็เลยไ้มาเป็นอีอน่ะ ุ๊บๆ
© Tenpoints!
ความคิดเห็น