คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro
Intro
ผมิว่าพรหมลิิไม่มีอยู่รินระทั่มาเอเา (อีรั้)
สวัสีรับ
ผมบาส สุรเ พินิวัร์ พึ่เรียนบั้นม.6
อโรเรียนแห่นึในเียใหม่ และผม็ำลัะไปเรียน่อมหาลัยที่รุเทพ และวันนี้็เป็นวันเินทาอผม
ผมเินออมาาาสนามบินอนเมือในเวลาเือบ 7 โมเ้า ึ่สายิบหายเลย ผมไม่ิว่าเรื่อะีเลย์นานี้แ่เอาเถอะไหนๆ็มาถึแล้วนิเนอะ
แม่บอว่าอา็อะมารับผมึ่ผมเอรั้สุท้ายอนผมอายุ
10 วบ อนนั้นอา็อเรียนมหาวิทยาลัยแล้ว อาห่าันั้ 10 ปีแนะ ็อ อิทธิพัทธ์ านิย์
ฮีโร่ในวัยเ็อผม
…และอาะเป็นป๊อบปี้เลิฟ อา็อไม่ใ่อาริๆอผมหรอรับ อา็อเป็นน้ออเพื่อนแม่ึ่ผมอบเาไ้หรือเปล่านะ
….อา…รู้สึแ่แสินะ
ึๆ เหมือนมีอะไรมาสะิาทา้านหลั ผู้ายัวาว สู าม
มูโ่ ูรวมๆแล้วหล่อ หล่อเหมือนนบนหน้าอโทรศัพท์อผมในอนนี้เลยล่ะ อา็ออผมเอ
“บาส…หรือเปล่า”เาถามผมพร้อมับมอผมอย่าพิารา
ผมยิ้มบาๆให้เาพร้อมับพยัหน้าให้เาไปอีที
อา็อหล่อึ้น 10 ระับ
“ั้นไปันเถอะ”พูบลาระเป๋าเินทาอผมและนำไปทันที
ผม็เินามไปทันที
รถแล่นสู่ท้อถนนที่เ็มไป้วยรถราที่มีมาว่าที่เียใหม่หลายเท่า
ผมมอออไปนอระอย่าื่นาื่นใ เมือหลวมีอะไรน่าื่นเ้นรอผมันนะ
น่าื่นเ้นพอๆับอนนี้อนที่ผมอยู่ับอา็อหรือเปล่า
ย้อนลับไป่อนมารุเทพ
“บาสสอบิที่ไหนนะ”เสียุแม่สุที่รัอผมถามึ้นมาในะที่ผมำลัแอบส่อเฟส
อา็อ
แม่ไม่รู้หรอรับว่าลูายนเียวอแม่
แอบอบน้ออเพื่อนแม่
“สอบิที่รุเทพรับ”ผมเอ่ยอบพร้อมับปิหน้าอมือถืออัวเอ
“ถ้าั้นแม่ะให้บาสไปอยู่ับน้ออเพื่อนแม่แล้วัน”น้ออเพื่อนแม่นไหน
??
ใ่…อา็อหรือเปล่า ??
“เพื่อนแม่นไหนเหรอรับ”ผมถามออไป
ไม่ล้าหวัเลยว่าเป็นอา็อ แม่มีเพื่อนเยอะ -_-!!
“อา็อไลู
ำอา็อไ้ไหมน้อายอป้าเล”พูบแม่็เอาแ่หยิแ้มผมเล่น เ็บนะรับ !!
“อา็อไหนอ่ะแม่”
โป๊… าหยิแ้มผมเล่นแม่็เอามือมาแะหัวผม่อ
“อย่าิว่าแม่ไม่เห็นรูปหน้าอมือถือเรานะ”นั่นแหละรับ
นเป็นแม่รู้ทันลูทุน ปินิปิหน่อยไม่ไ้เียวเลยรับ
“เ็บอไว้ละันแม่บออา็อเาเอาไว้แล้วว่าบาสะไปอยู่้วย”
“รับ…”
และ็นั่นแหละรับเป็นสาเหุที่ให้ผมมายืนอยู่หน้าบ้านนาไม่ให่เินไปและไม่เล็มานเินไปออา็อ
และอนนี้ผมิว่าผมำลัฝันอยู่เลยล่ะ
ถ้าหาถามว่า เพราะอะไร
ผมถึให้อา็อเป็นฮีโร่ ็้อเท้าวามไปถึอนผมอายุ แ่ 10 วบ อนนั้นผมนมาและยัเป็นเ็ใส่แว่นสายาอี
บาสเ็อ้วนในอนนั้นปีนึ้นไปเ็บมะม่วบน้น
อนึ้นึ้น่ายนะรับอนลผมลับลไม่เป็นะั้น
แวะ
เสียิ่ไม้ที่ผมเหยียบมันหัลทันทีผมหลับาลและิเอาไว้แล้วว่า ยัไๆ ไม่หลัหั็เ็บ้น
แ่แปลแฮะลับไม่เ็บอย่าที่ิ
“เ็อ้วนเอ้ย”เสียทุ่มนุ่มน่าฟัเอ่ยึ้นเบาๆใล้หูอผม
และนั่นทำให้ผมลืมาึ้นมา
ายละ…ผมอยู่ในอ้อมออใร็ไม่รู้ แ่ว่าหล่อมา
“็อไปแล้วเหรอเรา”เาเอ่ยึ้นอีรั้
“….”
ุ๊บ
เา้มหน้าลมาุ๊บลบนหน้าผาอผม
ผมไม่เห็นหรอว่าหน้าาเาเป็นยัไ เพราะแว่นาผมหายไปไหนแล้วไม่รู้
เห็นลาๆว่าเา้มลมาและสัมผัสแผ่วเบาบนหน้าผาอผม
และหลัานั้นสิอผม็ับวูบลไป
และหลัานั้นอา็อ็เ้ามาอยู่ในวามิอผมลอเวลาเลยล่ะรับ
ความคิดเห็น