คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : นอนกับเด็ก
ตอนที่ 6 นอนกับเด็ก
“แบม อาบน้ำเสร็จยัง?”
“แปบดิฮยอง”
“เสร็จแล้วก็รีบๆมานอนได้แล้วนะ”
แบมแบมเดินหัวเปียกซ่กออกจากห้องน้ำก่อนที่จะเห็นฮยองสุดหล่อขมวดคิ้วใส่ซะจนหน้ายุ่ง
“เช็ดผมให้แห้งด้วยสิ เดี๋ยวเป็นหวัด”
“งื้อ ฮยองเช็ดให้หน่อย”
มาร์คคว้าผ้าขนหนูมาโยนคลุมหัวทุยๆก่อนจะจับหัวกลมเล็กโยกไปมาอย่างหมั่นไส้
“เช็ดเองสิ เสร็จแล้วจะได้ไปนอนกัน”
“ฮยองจะให้แบมนอนไหนอ่ะ”
แบมแบมถามก่อนจะมองไปรอบคอนโดของมาร์คฮยองที่มีเพียง 1 ห้องนอน แบมแบมถอนหายใจอย่างเซ็งจัดเมื่อสายตาเหลือบไปเห็นโซฟาเพื่อนยากที่เขาเพิ่งนอนมันไปไม่นาน
“แบมนอนโซฟาก็ได้นะ แค่นี้ก็รบกวนฮยองสุดๆละ ขนาดเสื้อผ้าฮยองยังให้แบมยืมเลย”
แบมแบมก้มมองเสื้อยืดตัวโตที่หลวมโครกกับกางเกงวอร์มตัวใหญ่ ที่ใส่อยู่ คนตัวเล็กเช็ดผมตัวเองลวกๆก่อนที่สัมผัสอุ่นๆจะค่อยๆลูบขึ้นลงไปบนหัวของเขา
“เช็ดแบบนั้นเมื่อไหร่จะแห้งฮึ? มานี่ฮยองเช็ดให้”
แง่มมมมมมมมม เขิลว้อยยยยยยย -//////-
“แล้วจะไปนอนที่โซฟาทำไม มานอนบนเตียงกับฮยองดิ”
นอนบนเตียง.........
กับมาร์คฮยองเนี่ยนะ กรี๊ดส์ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
พ่อฮะแม่ฮะ เตรียมตัวเรียกค่าสินสอดแพงๆจากลูกเขยหัวแดงคนนี้ด้วยนะฮะ แอร๊ยยยยย -////-
“เอ้า แห้งแล้ว ป่ะไปนอน”
มือหนาฉุดข้อมือบางของคนตัวเล็กเบาๆ มาร์คหันมามองเจ้าเด็กหลงที่ตอนนี้ดูมึนๆไม่พูดไม่จา
สงสัยคงจะง่วงมากละสินะ....
แบมแบมกวาดสายตามองไปรอบห้องนอนของมาร์คฮยองก่อนจะสะดุดกับเตียงขนาดคิงไซส์ที่วางเด่นโชว์หราอยู่กลางห้อง ชุดเครื่อง
นอนสีขาวครบเซ็ตนั่นก็ดูนุ่มน่านอนเป็นบ้า จนเขาเผลอหาวออกมาโดยไม่ทันได้ตั้งใจ
“ป่ะนอนกันเถอะ ฮยองก็ง่วงละ”
แบมแบมมองมาร์คฮยองที่ขึ้นไปนั่งบนเตียงก่อนตบๆที่หมอนข้างตัวเบา จู่ๆเขาก็รู้สึกร้อนที่ใบหน้าขึ้นมาจนไม่กล้าสบตา
ฮยองสุดหล่อ
แง่งงงงงงงงง ได้มานอนใกล้ๆกับคนที่เราแอบชอบ เป็นใครใครก็เขินอ่ะ -///-
แบมแบมเดินไปนั่งข้างๆคนตัวโตกว่าตามคำสั่งก่อนจะรีบล้มตัวลงนอนบนเตียงนุ่ม มือเล็กตะกุยหาผ้าห่มผืนใหญ่มาคลุมตัวจนมิดมีเพียงใบหน้าแดงก่ำเท่านั้นที่โผล่มาทักทายชาวโลก
“ฝันดีนะฮะฮยอง”
“อืม ฝันดีนะ”
แบมแบมนอนตะแคงหันหลังก่อนจะนอนนิ่งๆไม่กล้ากระดุกกระดิก ร่างบางสัมผัสได้ถึงความเคลื่อนไหวจากเบื้องหลังก่อนจะรู้สึกถึงไอ
อุ่นของคนที่นอนข้างๆซึ่งแผ่มาจนเขาใจเต้นไม่เป็นส่ำ
โอยยย แล้วแบบนี้แบมแบมจะหลับลงมั้ยเนี่ย คืนนี้?
“แบมแบม”
“ฮะ”
“ไม่คิดจะแบ่งผ้าห่มให้ฮยองบ้างเลยรึไง”
“ขอโทษฮะ”
แบมแบมรีบผลิกตัวกลับมาเพื่อจะหยิบยื่นผ้าห่มที่มีเพียงผืนเดียวบนเตียงให้กับฮยองอีกคนได้ห่มบ้าง แต่ตากลมโตก็ต้องเบิกกว้างเมื่อเห็นใบหน้าของมาร์คฮยองที่อยู่ห่างไม่กี่เซ็นต์
ฮึ้ยยยย ไม่ไหวแล้ว แบมแบมอยากจะระเบิดตัวเองได้แบบโกโก้ครั๊นช์จริงๆ ฮรืออออ -///-
“ฮยองก็ดึงไปสิ อ้ะ”
มือเล็กยื่นปลายผ้าห่มให้ฮยองหัวแดงก่อนจะรีบพลิกตัวหันหลังกลับไปอย่างรวดเร็ว มือบางยกขึ้นปิดหน้าอย่างอายๆเมื่อรู้สึกถึงความอบอุ่นที่แนรบใกล้เขามากกว่าเดิม
นี่เขากำลังนอนห่มผ้าอยู่ข้างๆมาร์คฮยองเลยนะ
พ่อฮะแม่ฮะ อย่าลืมเรียกค่าสินสอดแพงๆนะฮะ
..............................................................
“ไอ้หัวหงอก ไอ้แจบอม มึงอยู่ไหนเนี่ย”
“ตะโกนหาป๊ามึงอ่อ กูคุยโทรศัพท์อยู่”
หวัง แจ็กสัน ยืนกอดอกมองเพื่อนซี้หัวเงินที่กำลังคุยโทรศัพท์ด้วยใบหน้าเคร่งเครียด หนุ่มร่างสันทัดยืนกอดอกรอเพื่อนซี้คุยโทรศัพท์อย่างเงียบๆด้วยความอดทน
ถึงแจ็กสันจะเป็นคนร่าเริง บ๊องแบ๊ว(?)แค่ไหน
แต่เขาก็มีมารยาทนะครัชแหม่
“ไอ้หวัง กูเสร็จธุระละ มึงมีไรจะคุยกับกูเปล่า?”
แจบอมหันกลับมาถามเพื่อนซี้ด้วยท่าทางสงสัย เพราะมีไม่กี่ครั้งหรอกที่จะเห็นไอ้หวังมันดูจริงจังมีสาระขนาดนี้
“วันนี้มีคนเห็นไอ้มาร์คพาเด็กคนหนึ่งไปร้านอาหารกับไปสวนสนุก”
“เด็ก? เด็กที่ไหนวะ”
แจบอมถามอย่างสงสัย เพราะร้อยวันพันปี คนอย่างไอ้มาร์คมันไม่ว่างแม้แต่จะไปเที่ยวที่ไหนด้วยซ้ำ
ก็เพราะมันต้องเข้ามาที่คลับให้เขาจิกหัวใช้น่ะสิ 55555
ช่วยไม่ได้ ก็แม่งหล่อลาก แถมยังชงเหล้าเก่งจนแขกติดตรึม
เขาก็ต้องใช้ทรัพยากรที่มีอยู่ให้คุ้มค่าดิ หุหุ
“กูก็ไม่รู้ แต่ที่รู้ๆคือเด็กคนนั้นหน้าตาคุ้นโคตร”
“มึงรู้จักเหรอ?”
“มึงก็ดูรูปนี้ดิ”
แจบอมก้มลงมองภาพถ่ายที่ไม่ค่อยชัดเท่าไหร่ก่อนขมวดคิ้ว
แม่ง คุ้นจริงๆด้วยแฮะ เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน
แต่เขานึกไม่ออกว่าเคยเห็นเด็กผู้ชายคนนี้ที่ไหนเนี่ยดิ
ปัญหาใหญ่เลยกู ยิ่งแก่กูยิ่งขี้ลืมละ -*-
“เรื่องที่มึงจะคุยกับกูมีแค่นี้รึไงวะ ไม่ใช่มั้ง”
แจบอมถามอย่างรู้ดีก่อนที่แจ็กสันจะหัวเราะหึๆออกมาเมื่อเห็นเพื่อนซี้รู้ทัน
“มึงก็รู้ กูไม่อยากเห็นไอ้มาร์คมันเสียใจซ้ำซาก เรื่องเมื่อ 3 ปีก่อนก็ทำให้มันแทบไม่เป็นผู้เป็นคน ก็แค่นั้นแหละ”
“เฮ้อ มึงรักมันมึงทำไมไม่บอกมันไปตรงๆละวะ”
แจบอมส่ายหน้าอย่างเหนื่อยใจก่อนจะนั่งลงบนบาร์ที่ร้างผู้คน แจ็กสันนั่งลงข้างๆก่อนจะรินเครื่องดื่มให้ตัวเอง
“ก็เพราะกูรู้ไง ว่ามันรักกูแค่เพื่อน มันไม่ได้รักกูเหมือนที่กูรักมัน”
แจ็กสันยิ้มด้วยรอยยิ้มเศร้าก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นจากขวดเครื่องดื่มแอลกอฮอล์เมื่อนึกถึงเรื่องสำคัญได้
“กูได้ข่าวว่าซอนมี่กลับมาแล้ว”
“ยัยโรคจิตนั่นอ่ะนะ?”
แจบอมโพล่งออกมาอย่างตกใจเมื่อนึกถึงผู้หญิงที่มีใบหน้าสวยจัดแต่กลับมีนิสัยแปลกประหลาดยากเกินใครจะคาดเดาคนนั้นได้
“อืม กลับมาในตอนแบบนี้ซะได้ ไม่รู้ยัยนั่นต้องการอะไร”
“เอาน่า ไอ้มาร์คมันไม่โง่หรอก มันเอาตัวรอดได้ มึงก็น่าจะรู้”
แจบอมตบบ่าเพื่อนซี้เบาๆเป็นเชิงปลอบใจก่อนจะรินเครื่องดื่มให้ตนเองบ้าง
เรื่องความรักนี่มันซับซ้อนจริงๆ
ขนาดเรื่องของเขากับไอ้จินยองก็……..
“เฮ้อ”
แจบอมถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ก่อนจะกระดกเครื่องดื่มดีกรีแรงไปหนึ่งอึก ใบหน้าหล่อคมเบ้น้อยๆเมื่อรสชาติเฝือดขมบาดลึกไปทั่ว
ลำคอ
“พวกมึงมานั่งแดกเหล้าไมไม่ชวนกูวะ ปล่อยให้กูเก็บร้านอยู่คนเดียว แม่งงงง”
จินยองที่เพิ่งเดินมาสมทบบ่นกระปอดกระแปดก่อนจะนั่งลงข้างๆแจบอม มือเรียวคว้าแก้วเครื่องดื่มของแจบอมที่ยังเหลืออยู่ไม่มากมาก
ระดกเข้าปากอย่างรวดเร็ว ใบหน้าหวานใสเบ้จัดก่อนจะตบไหล่คนข้างตัวฉาดใหญ่
“มึงแดกเหล้าแรงๆแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ห้ะไอ้แจบอม คอมึงยิ่งไม่ดีอยู่ด้วย”
“กูก็ดื่มแบบนี้ตั้งแต่มึงไม่อยู่อ่ะ”
“ไอ้เชี่ยนี่ มึงไม่ใช่เด็กแล้วนะเว้ย มึงโตแล้ว ต้องหัดรักตัวเองบ้าง”
“กูจะรักตัวเองไปทำไม?”
“มึงรักกูมั้ย?”
แจบอมมองหน้าจินยองอย่างแปลกใจก่อนจะพยักหน้ารับอย่างงงงัน
นี่เขาเมาไปแล้วรึเปล่า?
“ถ้ามึงรักกู มึงก็ต้องรักตัวเอง กูเห็นมึงเจ็บคอไอเป็นเลือดทีไร มึงรู้มั้ยว่ากูรู้สึกยังไง?”
แจบอมมองหน้าเพื่อนสนิทอย่างอึ้งๆเมื่อเห็นใบหน้านิ่งๆของเพื่อนสนิทที่เขาคิดไม่ซื่อกับมันมาตลอด
“กูรู้สึกว่าทำไมกูไม่เจ็บคอแทนมึง ทำไมคนที่ไอจนเลือดออกมันถึงไม่ใช่กู กูขอร้อง มึงอย่าแดกได้มั้ย เหล้าแรงๆเนี่ย”
แจบอมพยักหน้าเบาๆอีกครั้งก่อนจะก้มหน้าลงกับโต๊ะ แจ็กสันมองเพื่อนสนิททั้งสองคนที่คุยกันก่อนจะยิ้มน้อยๆแล้วยกแก้วของตัวเอง
เดินจากไป
นี่มันเป็นเรื่องของคนสองคนแล้วแหละ
หวังแจ็กสันสุดหล่อไปชวนแมวหลังร้านแดกเหล้าด้วยก็ได้ แง่งงงงงง
เหมือนเนื้อเรื่องมันไม่ค่อยไปไหน วนไปวนมา 55555555
ต้องเข้าใจนะคะ เพิ่งหัดแต่งได้ไม่นานอาจจะมีตกหล่นบ้าง
ดีใจที่มีคนตามอ่านเยอะขึ้น แถมยังมีคนมาคอมเม้นให้ด้วย
อ่านแล้วรู้สึกอยากแต่งตอนต่อไปเลย จริงๆนะ
รักรีดทุกคนค๊า จุ๊ฟ ^ ^
ความคิดเห็น