คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : เด็กอำ
ตอนที่ 5 เด็กอำ
ควรตื่นจากความฝันแล้วกลับไปใช้ชีวิตตามความจริงสักที
ความคิดแบมแบมนี่หล่อสึดๆอ่ะ
แต่สารร่างความเป็นจริงนั้น....
แบมแบมทำไม่ด้าย แง๊ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ TToTT
เขาหลงรักมาร์คฮยองมาตั้งแต่อายุ 12 (-0-)
จนป่านนี้ก็ปาเข้าไปเกือบ 6 ปีละ
จะให้ตัดใจง่ายๆมันทำไม่ได้หรอก
ยิ่งคิดเด็กน้อยก็ยิ่งร้องไห้หนักขึ้น ภายในลิฟต์ที่ว่างเปล่ามีเพียงแค่เขายืนร้องไห้อย่างเดียวดาย กระจกที่ติดอยู่รอบลิฟต์สะท้อนสารรูปที่ดูไม่ได้ของเขาออกมา
ถึงเขาต้องกลับไปกับพวกพี่นิชคุณ
แต่เขาก็จะยังคงคิดถึงมาร์คฮยองตลอดไป
แบมแบมสัญญาด้วยเกียรติของอดีตลูกเสือสำรองเลยเอ้า!
แบมแบมเงยหน้าขึ้นมองเพดานลิฟต์ก่อนจะเช็ดน้ำตาที่ยังคงไหลรินไม่ขาดสาย ดวงตากลมหม่นลงเมื่อนึกถึงความจริงที่แสนเจ็บปวด
แบมแบมต้องกลับเมืองไทยไปพร้อมๆกับพี่นิชคุณจริงๆเหรอเนี่ย
แล้วถ้าแบมแบมไม่ได้กลับมาที่เกาหลีอีกแล้วล่ะ?
แง๊ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ยิ่งคิดยิ่งอยากร้องไห้ ฮืออออออออออออออออออ TToTT
..........................................
มาร์คเดินเข้ามาในห้องก่อนที่จะสัมผัสได้ถึงความรู้สึกว่างเปล่าที่ถาโถมเข้ามา ใบหน้าหล่อเหลาเรียบนิ่งก่อนที่สายตาจะสอดส่องหาร่างบางของเจ้าเด็กหลงที่ควรจะปรากฏกายอยู่ภายในห้องนี้
แต่เขาก็พบเพียงแต่ความว่างเปล่า.........
ร่างหนาทรุดนั่งลงบนโซฟาก่อนจะขมวดคิ้วเมื่อสัมผัสได้ถึงไออุ่นที่ยังเจือจางอยู่บนเบาะ
หมายความว่าเด็กนั่นเพิ่งออกไปได้ไม่นานงั้นสิ?
ร่างสูงผุดลุกขึ้นก่อนจะรีบวิ่งออกไปจากห้อง ตาคมเหลือบมองไปที่ลิฟต์ก่อนจะตระหนักรู้ขึ้นมาได้ในที่สุด
ให้ตายเหอะ เจ้าเด็กนี่มันกล้าดียังไงนะ....
ถึงได้มาทำให้เขารู้สึกเป็นห่วงและวุ่นวายใจได้ขนาดนี้
.......................................
แบมแบมปาดน้ำตาทิ้งจนเหือดแห่งก่อนจะอ่านข้อความในมือถือซ้ำอย่างไม่อยากจะเชื่อ
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………
พี่นิชคุณ
แบมแบม ฟังพี่นะ ตอนนี้เกิดเรื่องขึ้นที่ไทย พี่จำเป็นต้องกลับไปด่วน
พวกพี่ยังไม่สามารถไปหาแบมแบมได้ในตอนนี้
ตอนนี้แบมแบมอย่าเพิ่งออกไปที่จุดนัดพบ ให้แบมแบมกลับไปอยู่ในที่ที่ปลอดภัยเข้าใจนะครับ
ถ้าหากเกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้น ให้แบมแบมไปที่อิแทวอน
จะมีคลับของรุ่นน้องพี่อยู่ที่นั่น พี่ส่งรูปถ่ายไปให้แล้วนะครับ
ดูแลตัวเองให้ดีด้วยนะ แต่พี่เชื่อว่าน้องพี่เก่ง คงดูแลตัวเองได้ ^ ^
ป.ล.อย่าติดต่อกลับมาจนกว่าพี่จะติดต่อกลับไป
………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
แบมแบมอ้าปากค้างก่อนจะยืนนิ่งๆตรงหน้าตึกเพื่อประมวลผลข้อความที่อ่านอีกครั้ง
หมายความว่า......
กรี๊ดส์ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แบมแบมยังไม่ได้กลับไทยโว๊ยยยยยยยยยยยยย
แบมแบมอยากจะเต้นบัลเล่ต์รอบเจดีย์สัก 3 รอบ
ก่อนจะหมุนตัวกระโดดสวยๆซัก 3 ทีแล้วจบลงด้วยการเซิ้งแบบนอนสต๊อปอีกซัก 3 นาที (ไม่ค่อยจะแฮ่ดเล้ย -*-)
แบมแบมเก็บมือถือใส่กระเป๋ากางเกงก่อนที่จะสัมผัสได้ถึงแรงดึงเบาๆจากด้านหลัง แรงดึงอย่างฉับพลันนั้นทำให้คนดีใจจนหูอื้อตาลาย ต้องยืนนิ่งๆ ด้วยความตกใจ
ถ้าสิ่งที่ดึงแบมแบมอยู่เป็นพลังงานที่พี่เจน สัมผัสได้เคยกล่าวไว้
แบมแบมจะเป็นลมมันตรงนี้แหละ ฮืออออออออ
“แบมแบมเป็นอะไร ทำไมยืนตัวสั่น”
สะ เสียงทุ้มๆนี้มัน.....
“มาร์คฮยอง!
“ทำไมไม่อยู่ในห้องล่ะ”
โฮก มาร์คฮยองอุตส่าห์มาตามหาแบมแบมด้วย ปลื้มฮะปลื้ม -///-
“แล้วนี่มายืนทำอะไรตรงนี้ฮึ?”
จ๊อกกกกกกกก
หง่า ท้องเลว กระเพาะดวก มาดังทำห่ะไรต่อหน้า มาร์คฮยองวะเนี่ย
แบมอ๊า อิ ยา อิ ยา อ๊า อิ ยา อิ ยา -/////-
“อ๋อ คงจะหิวล่ะสินะ ฮยองขอโทษที่กลับมาช้า”
“ก็หิวน่ะสิ แบมก็เลยลงมาหาไรกินไงเล่า”
แบมแบมไหลไปอย่างเนียนๆก่อนจะนึกแปลกใจ
เอ้ะ หรือว่ามาร์คฮยองไม่เห็นโน้ตที่เขาแปะไว้ให้?
เชรดดดดดดดด โชคทอง 2 เด้ง เดี๋ยวขึ้นไปถึงบนห้องปุ๊บแบมแบมจะรีบขยำโน๊ตทิ้งให้ไวเลย
ถ้ามาร์คฮยองเห็นโน๊ตนั่นเขาต้องถูกปาดคอทิ้งแล้วโดนจับทุ่มลงจากคอนโดชัวน์ๆอ่ะ
“ฮยอง แบมหิวอ่า พาไปหาไรกินหน่อยดิ”
แบมแบมยืนลูบท้องเบาๆก่อนจะมองไปที่ใบหน้าหล่อเหลาของฮยองใจดีอย่างคาดหวัง มาร์คมองตากลมโตที่มีแววออดอ้อนก่อนจะหลุดยิ้มออกมาด้วยความเอ็นดู
“ไม่ต้องมาอ้อนเลย ฮยองซื้อต๊อกบกกีมาให้เยอะเลย ไปกินกันเหอะ”
“ต๊อกบกกี! โหย ฮยองโคตรน่ารักอ่ะ ขอหอมแก้มทีดิ”
โป๊ก!!!!
“นี่แน่ะ อย่าหัดแก่แดด ฮยองไม่ชอบ”
“โอ๊ย มันเจ็บน๊าฮยอง เขกมาได้ไง ถ้าแบมแบมโง่ขึ้นมาฮยองต้องรับผิดชอบนะ”
มาร์คหัวเราะหึๆก่อนจะลากเจ้าเด็กตัวเล็กที่ยังคุยอะไรแจ้วๆไปเรื่อยตามประสาเด็กช่างพูด
เฮ้อ เจ้าเด็กนี่เริ่มทำให้ชีวิตของเขาวุ่นวายขึ้นทุกทีแล้วล่ะสิ
แต่มันแปลกนะ เพราะมาร์ครู้สึกชอบความวุ่นวายนี้เข้าไปทุกที
..................................................
มาร์ควางจานต๊อกบกกีลงบนโต๊ะทานข้าวในห้องครัวก่อนจะนั่งลง ตาเรียวกวาดมองเพื่อมองหาเด็กน้อยอีกคนที่บ่นว่าหิวนักหิวหนา
เข้าห้องน้ำนานเกินไปละ -*-
“แบม เสร็จรึยัง เดี๋ยวต๊อกบกกีเย็นหมดนะ”
“เสร็จแล้วฮะฮยอง “
แบมแบมจ้องมองโน้ตแผ่นเล็กที่จมหายไปกับสายน้ำในชักโครกจนมิด ก่อนที่เด็กหนุ่มจะถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ร่างเล็กรีบเดินออกมาจากห้องน้ำเพื่อไปหาฮยองที่รักของเขาสักที
มาร์คฮยองจะไม่มีวันได้เห็นข้อความโง่ๆแบบนั้นของแบมแบมอีกแน่นอน
คือมาอัพยามเช้าแบบด่วนๆเพราะต้องไปโรงเรียนแล้ว กร๊ากกกก
คือว่าจะอัพลงเมื่อวานแระ แต่ไม่ไหวค่ะ ง่วง ก็เลยเอามาอัพวันนี้
ขอบคุณทุกคอมเม้นนะค๊า
ความคิดเห็น