คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : คู่หมั้น...คู่ห(ม)าย 2
คู่หมั้น...คู่ห(ม)าย
2
นี่กูตาฝาดอยู่ใช่ป่ะเนี่ย???
บอกกูทีซิ ว่าอิผู้ชายที่เดินแอ่นซ้ายแอ่นขวาโปรยผ้าเช็ดหน้าเป็นถุงอยู่ตรงหน้านั่นมัน....
“ไอ้แบมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม”
อิเชี่ย กูไม่รู้จักมึงครัช -*-
“มึงไม่ต้องมาทำเมินกูเลยนะ มานี่เลย มาช่วยกูแจกผ้าเช็ดหน้าหน่อย”
“แล้วมึงจะเอามาขว้างทิ้งกับพื้นเล่นๆทำด๋อยไรห้ะ รู้อยู่นะว่าบ้านรวย แต่ไม่จำเป็นต้องเอาของดีๆมาทิ้งให้เสียของนะเว้ย”
แบมแบมเหลือบมองผ้าเช็ดหน้าสีสดใสที่ตกเรี่ยราดอยู่เบื้องหน้าอย่างนึกเสียดาย ก่อนที่มือบางจะยกขึ้นกุมขมับอย่างมึนตึ้บกับเหตุผลบ้าๆที่ออกมาจากปากห้อยๆของไอ้คนที่เขาไม่อยากจะนับว่ามันเป็นเพื่อนรักของเขา
นี่กูหลวมตัวคบเพื่อนสติออบซอแบบมันไปได้เยี่ยงไร????
“วิธีนี้นี่ทำให้พ่อกะแม่กูได้กันเลยนะเว้ย มึงอย่าดูถูก มึงไม่เคยได้ยินหรอ เพลงในตำนานอ้ะ ช่วยเก็บผ้าเช็ดหน้า ของฉันหน่อยได้ไหม? เพราะฉันทำมันตก...”
“เชี่ยเอ้ย กูอยากเลิกคบมึงชิบหายเลย ไอ้ยองแจ”
“ชิ มึงไม่ช่วยกูก็ตามใจ ถ้ากูได้แฟนหล่อๆ รวยๆ หรรมส์ใหญ่ๆเพราะวิธีนี้เมื่อไหร่นะ ชิๆๆๆๆๆ”
พร่องส์ กูจะเลิกคบเพื่อนจัญไรอย่างมึงจริงๆละ -*-
“เออ แล้วนี่มึงไปทำไรมา ทำไมตาบวมแถมยังดำอย่างกะคนอดนอนแบบนี้”
“ขอบใจที่มึงยังสังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงบนใบหน้าอันหล่อเหลาของกู…”
ไอ่สัส แล้วช่วยเอานิ้วมึงที่จิ้มๆแก้มกับตากูนี่ออกไปสักทีได้มั้ยห้ะ....
“ปกติหน้าตาก็ดูไม่ได้อยู่ละ แล้วดูตอนนี้ดิ อย่างกะมีฝูงเหี้ยลงแดกหน้ามึงเลย”
อืม...รู้สึกว่าเขาจะเริ่มคันยิบๆที่ฝ่าเท้าซะแล้วล่ะ -*-
“มึงยังอยากมีผัวอยู่มั้ยยองแจ? อยู่ดีๆเคยโดนเตะด้วยมวยไทยจนลงไปกองกะพื้นป้ะ? ไม่เคยกูจัดให้มึงได้นะ”
“แฮร่ กูย้อเย่น แล้วตกลงไปทำห่าไรมาเนี่ย?”
ไอ้ตี๋ตาตี่เพื่อนรักจิกไม่ปล่อย มือนิ่มๆของมันก็จิ้มไปจิ้มมาบนหน้าเขาด้วยความเจ๋อระดับสิบของมัน
อินี่ก็พูดไม่รู้จักฟัง เดี๋ยวตบข้อมือหักซะนี่...
“มีเรื่องนิดหน่อยน่ะ ช่างแม่งเหอะ เข้าเรียนดีกว่า แล้วกรุณาตามเก็บผ้าเช็ดหน้าที่มึงโปรยทิ้งไว้ด้วย กูยังไม่อยากโดนป้าแม่บ้านแดกหัวตอนนี้”
แบมแบมหันไปส่งยิ้มแหยๆให้ป้าแม่บ้านที่มองมาทางพวกเขาด้วยสายตาที่พร้อมจะเข้ามาแดกหัวหล่อๆของพวกเราได้ทุกเมื่อ ร่างเล็กดันๆหลังเพื่อนให้รีบๆเก็บผ้าเช็ดหน้าของมันที่โปรยไว้อ่อยหนุ่มอย่างปลงๆ คิ้วเรียวขมวดมุ่นขณะที่ตาโตเริ่มปรือนิดๆอย่างคนที่นอนไม่เต็มอิ่ม
เพราะมึงคนเดียวเลยนะ
ไอ้เชี่ยมาร์คคคคคคคคคคคคคค
ย้อนกลับไปเมื่อ 4 ชั่วโมงก่อน
นี่ห้องหรือบ้านเดี่ยววะครัช?
สวัสดีชาวโซเชียลแคม ไม่มีไรมาก แค่อยากจะบอกว่าห้องๆนี้นี่คือบั่บ...
กว้างใหญ่ไพศาลมากมายเลยเหอะ
เฟอร์นิเจอร์ตกแต่งห้องก็ไม่เยอะเว่อร์นะ แต่ก็ดูหรูอลังการล้านแปดชิบหายยย
ห้องแม่งน่าอยู่ วินเทจมากๆเลยอ่ะ เง้อออออ กูอยากดั้ยส์ อยากเป็นเจ้าของ (ห้องนะเว้ยห้อง) ><
แถมขนาดความกว้าง x ยาวนี่ก็ยังใหญ่กว่าบ้านหลังเล็กๆที่เขาอยู่กับครอบครัวซะอีกอ่ะ
คิดแล้วกูก็ชีช้ำกะหล่ำปลี เกิดมาจนแต่หน้าดีต้องทำจัยส์
“เฮ้ยมึง ไหวป้ะเนี่ย ไปอาบน้ำไป จะได้สร่าง”
แบมแบมเอ่ยเสียงเรียบขณะที่พยายามเขย่าร่างสูงโปร่งของคนเมาซึ่งกำลังนั่งพิงเขาอยู่บนเตียงนุ่มขนาดใหญ่ มือบางตบลงบนใบหน้าของอีกฝ่ายเบาๆด้วยความหวังอันริบหรี่
เผื่อแม่งจะได้สติจนสามารถดูแลตัวเองได้
แล้วเขาก็จะได้กลับบ้านกลับช่องซะที
อืม…กูเพ้ออยู่เหรอ?
เมาปลิ้นขนาดนี้กูว่าท่าจะหมดหวังละ แม่งเอ้ยยยยยยยยยยย -*-
“ม่ายอาววว ง่วงแล้ว น้องมาร์คอยากนอน น้องแบมมานอนด้วยกันน๊า...”
“ไม่เอา กูจะกลับบ้าน ถ้ามึงง่วงก็นอนไป”
แบมแบมพยายามแกะมือหนาที่เลื้อยมาเกาะหนุบหนับตรงเอวเขาอย่างชักจะหมดความอดทน แต่คนที่เมากลับเอาแต่ก้มหน้า ปากหนาห่อน้อยๆขณะที่กำลังพึมพำงุ้งงิ้งอะไรบางอย่างที่แบมแบมฟังไม่ค่อยถนัดนัก
“นี่มึงจะนอนดีๆมั้ยห้ะ?”
“งื้อก็น้องมาร์ค อยากนอนกอดน้องแบมหง่า”
สัส….กูทนมาพอละ
โครม!!!
“อุ้ย โทษที ตีนกูลั่น”
แบมแบมเอ่ยด้วยน้ำเสียงกระแดะนิดๆติดสะใจหน่อยๆออกมาเมื่อเห็นร่างสูงที่โดนเขายันนั้นล้มก้นจ้ำเบ้ากับพื้นห้องอย่างแรง
นี่แค่ถีบเบาๆนะมึง
อยากมาเยอะกับกูทำไมล่ะ
“งื้อออออ เจ็บง่ะ น้องแบมใจร้าย แงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง”
ชายตัวโตที่นั่งร้องไห้กระจองอแงอย่างกับเด็ก 3 ขวบบนพื้นทำให้แบมแบมชักจะทำตัวไม่ถูก ใบหน้าหล่อเหลาที่เปื้อนเปรอะไปด้วยน้ำตาแถมยังสะอื้นฮักๆนั่นยิ่งทำให้คนตัวเล็กต้องรีบลงไปดูอาการไอ้คนเมาที่นั่งแหมะบนพื้นห้องอย่างรวดเร็ว
“เฮ้ยมึง เจ็บมากเลยหรอ?”
“อื้อ เจ็บมากๆเลย งื้อ แล้วก็ คัน...”
แบมแบมมองร่างสูงที่เกาไปตามเนื้อตามตัวของตัวเองแกรกๆจนเป็นรอยแดงไปทั่วตัวก่อนจะเผลอตีมือหนาของอีกฝ่ายไปเพียะใหญ่อย่างไม่ได้ตั้งใจ
“แงงงงง น้องแบมตีน้องมาร์คอีกแล้ว โฮฮฮฮฮฮฮฮ”
โอ๊ยยยยยยยยยย ขอกรี๊ดอัดรีดเดอร์ทุกท่านทีได้มั้ยวะ
กูอยากจะบ้าตาย อยากเอาหัวโหม่งพื้นชิบหายเลย
สาบานเด้ะ ว่านี่มึงอายุมากกว่ากู 4 ปีอ่ะ
ถ้าไม่บอกกู กูนึกว่ากำลังเป็นพี่เลี้ยงเด็กอยู่เนิร์สเซอรี่ซะอีกนะมึง -*-
“มึงอย่าเกาดิวะ ตัว แดงไปหมดแล้ว นี่แพ้อะไรมารึเปล่า ทำไมผื่นขึ้นเป็นจ้ำๆแบบนี้?”
“ม่ายรุ้จิ ก็มันคันง้ะ เน่ๆ คืนนี้นอนด้วยกันน๊า น๊าน้องแบม น๊าๆๆๆๆๆๆ”
มึงอย่ามองกูด้วยสายตาแบบนั้น....
อย่าออดอ้อน อย่าออเซาะ อย่าเอาหน้าหล่อๆของมึงมาถูแขนกู...
เดี๋ยวกูใจอ่อน....
“ถ้าอยากให้นอนเป็นเพื่อนก็ต้องหยุดเกา หยุดร้องไห้ แล้วก็หยุด...”
อ้วกกกกกกกกก!!!!
ไอ่สาสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส Z@#/*=!M<@%&(+
“เง้อ ทะ โทดน๊า อุ อ้วกกกกกกกกกกกกกกก”
เมิงอ้วกใส่กูทำม้ายยยยย อิเชี่ยมาร์คคคคค
โถ่ววว แจ็กเกตกู กว่าจะเก็บตังค์ซื้อได้มึงรู้มั้ยว่านานแค่ไหน ฮอลลลล TT0TT
แบมแบมรีบถอดเสื้อแจ็กเกตหนาที่เปื้อนคราบอ้วกเหม็นหึ่งออกอย่างรวดเร็ว ตอนนี้ร่างสูงดูเหมือนจะสลบไปแล้วเรียบร้อยหลังจากอ้วกเสร็จ ตามลำตัวของอีกฝ่ายก็เลอะเทอะเปรอะเปื้อนคราบสกปรกไม่ต่างจากเขาเท่าไหร่นัก
บัดซบมากเลยนะมึง -*-
อ้วกเสร็จก็หลับ ชีวิตมึงนี่หรรษาดีเน้าะ เวรรรรรรรรรร
แบมแบมจัดการกระชากเสื้อผ้าของอีกฝ่ายออกจนหมดเหลือเพียงบ๊อกเซอร์สีดำตัวเดียวที่ทิ้งติดตัวไว้ให้อีกฝ่ายอย่างมีเมตตา(?) แบมแบมเดินว่อนทั่วห้องก่อนจะได้ผ้าขนหนูผืนเล็กมาหนึ่งผืนพร้อมกับกะละมังใบเขื่องที่เขาใส่น้ำมาจนเกือบเต็ม
จับแม่งเช็ดตัวแล้วนอนมันที่นี่เลยดีกว่า
เกือบตีสามอย่างงี้กูก็หนาวเป็นนะครัช หมดอารมณ์ปั่นจักรยานกลับบ้านละ
แล้วตอนนี้ก็ง่วงสัสๆแล้วด้วย
ฝันดีนะครับชาวโซเชียลลลลลลลลลลลล
.
.
.
“เฮ้ย ม่ายเจรงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง”
และแบมแบมก็สะดุ้งตื่นขึ้นมาอย่างมึนงง ทำไมเขารู้สึกว่าตัวเองได้นอนไปไม่เท่าไหร่เลยล่ะวะ?
“ม่ายยยยยย พรหมจรรย์ที่กูอุตส่าห์รักษามาอย่างดีตลอดระยะเวลา 22 ปี โฮรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรร” TT0TT
แบมแบมขยี้ตาของตัวเองอย่างง่วงๆก่อนจะหันมาทางต้นเสียงที่ทำให้เขาต้องสะดุ้งตื่นอย่างมึนงง
“อ้าว ว่าไงมึง สร่างแล้วอ่อ?...”
“สร่างพร่องส์ มึงมอมเหล้ากู แล้วมึงยังจะ ฮะ หึก โฮรรรรรรรรรรรรรรรรรร”
“????”
“ไอ้เตี้ย มึงทำแบบนี้กับชายหนุ่มรูปงาม นามไพเราะแบบกูได้ไงวะ มึง.. มึงทำลายความบริสุทธิ์ผุดผ่องของกูซะป่นปี้ อะ ไอ้คนใจทราม”
นี่กูงงนะเนี่ย...
คือกูตื่นขึ้นมาแป๊บเดียวเองนะ
นี่กูกลายเป็นคนใจทรามไปแล้วเหรอ?
“มึงเพ้ออะไรของมึงวะ ใครไปทำอะไรให้มึง ห้ะ?”
“ก็ดูมึงทำกับกูสิ..มึง มึงมันชั่ว!”
แบมแบมมองไอ้มาร์คที่กระชากผ้าห่มผืนหนาออกจากตัวเอง เผยให้เห็นเรือนร่างกำยำเปลือยเปล่า ผิวเนื้อขาวละเอียดเต็มไปด้วยจ้ำแดงๆ ที่ดูแล้วชวนเข้าใจผิดไม่น้อย แบมแบมยกมือขึ้นกุมขมับก่อนจะพยายามห้ามใจตัวเองไม่ให้ลุกขึ้นเตะมัน
นั่นมันผลงานมึงล้วนๆแท้ๆนะไอ่สัส -*-
แล้วไอ้รอยแดงๆนั่น แมวที่ไหนมันเป็นคนเกาไว้วะเมื่อคืน ตอบ!!!!
“นี่มึงเอาส้นตีนคิดเหรอวะ คิดได้ไงว่ากูจะข่มขืนมึง? กูไม่ได้สิ้นคิดขนาดนั้นครับ ถ้าให้เอากับมึงกูวิ่งเอาไข่ไปไถลกับขอบถนนยังดูจะมันส์กว่า ฟินกว่าเยอะ”
“มึงอย่ามาทอแหล ถ้ามึงไม่ได้ทำ แล้วทำไมกูถึงเป็นแบบนี้ แถมกูยังเจ็บ..เจ็บตรงนั้นด้วย ฮือ.... มึง ไอ้เลววววววว”
คือมึงจะเอาแต่หลับหูหลับตาร้องไห้โดยไม่ยออมฟังความจริงจากปากกูเลยใช่ป่ะ?
ด้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
“นี่มึงจะให้กูทำไงห้ะ ต้องให้กูรับผิดชอบชีวิตมึงมั้ย มึงถึงจะพอใจ เลิกโวยวาย เออได้ แปบนึง เดี๋ยวกูจะโทรหาแม่มึงเดี๋ยวนี้เลย”
แบมแบมคว้ามือถือของตนออกมาจากกองแจ็กเกตเน่าๆ มือบางกดๆหาเบอร์โทรของมารดาอีกฝ่ายที่เอาแต่นั่งสะอึกสะอื้นอยู่บนเตียงราวกับว่ามันกำลังโคฟเวอร์เป็นนางเอกจากจำเลยรักอยู่...
เชิญคุณลงทัณฑ์บัญชา
จนสมอุราจนสาแก่ใจ
ไม่มีวันที่ฉันจะร้องไห้
ร่ำไรเพราะฉันมิใช่หญิงเจ้าน้ำตา
กักขังฉันเถิดกักขังไป
ขังตัวอย่าขังหัวใจดีกว่า
อย่าขังหัวใจให้ทรมาน
ให้ฉันเศร้าโศกา
เหมือนว่าฉันเป็นเช่นดังจำเลย เอย เอย -*-
โอ๊ยยยยยยย ไม่ได้เข้ากับสารร่างมึงเลย บ่องตง!
“สวัสดีครับคุณน้า”แบมแบมกดเปิดลำโพงก่อนจะเหลือบมองไอ้มาร์คที่ตอนนี้หันมามองเขาด้วยท่าทางอึ้งๆ
“โอ้ แบมแบม อย่าเรียกซะห่างเหินแบบนั้นสิจ๊ะ เรียกแม่ดีกว่านะ แล้วนี่แบมแบมเจอมาร์คแล้วใช่มั้ยจ๊ะ?”
“อ่า เจอแล้วครับ...”
“แล้วแบมกับมาร์คเข้ากันได้มั้ยจ๊ะ ไม่ทะเลาะอะไรกันใช่มั้ย?”
“แบมว่าเราเข้ากันได้ดีกว่าที่คิด แบมก็เลยอยากให้เราสองคนหมั้นกันเร็วๆน่ะครับ เพราะดูเหมือนมาร์คเขาจะอยากให้แบมรับผิดชอบชีวิตเขามากเลย....”
“จริงเหรอจ๊ะ นี่เป็นข่าวดีมากๆเลย งั้นเดี๋ยวแม่จะรีบบอกอาม่าเลยนะจ๊ะ แม่ไว้ใจไม่ผิดเลยที่ฝากมาร์คให้แบมช่วยดูแล”
“!!!”
กลับมาต่อหลังจากหายหัวไปนานมากกกกกกกกกก เก๊าผิดไปล๊าวววววววววว TT^TT
คอมพังค่ะ กว่าจะเก็บตังซ่อมเสร็จ เลือดแทบกระเซ็นออกจากเบ้าตา
แถมพอตอนคอมโอเค เน็ตหอเจือกไม่โอเคตามอีก ชีวิตนี้ยังมีอะไรดีๆเหลืออยู่อีกมั้ยคะ ตอบบบบบบบบบบบบบ
แต่ในเมื่อตอนนี้ทุกอย่างโอเค ก็เลยกลับมาอัพต่อเลยอ่ะค่ะ อิอิ
ก็เก๊ารักรีดทุกคนหง่า//อ้อนๆ
ป.ล.ฟิคเรื่องนี้คำหยาบเพียบ ทนๆอ่านกันได้มิคะ #กระพริบตาปริบๆใส่
ความคิดเห็น