คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : คู่หมั้น...คู่ห(ม)าย 8
“ขุ่นแม่ สวัสดีครัช!”
“จ๊า สุดหล่อของแม่ แบมมันอยู่บนห้องอ่ะ ขึ้นไปสิ”
“อ้าวแล้วนั่นจะไปไหนอ่าครับ แต่งตัวสวยมากๆเลย?”
แจ็คสันเอ่ยทักเมื่อเห็นคุณแม่คนสวยของไอ้แบมแบมแต่งกายในชุดราตรีเข้ารูปเหมาะสมกับวัยซึ่งตอนนี้ส่งยิ้มใจดีมาให้เขาอยู่ตรงหน้า
“ไปดินเนอร์น่ะ แม่ไปละนะ ถ้าหิวหาไรกินในตู้เย็นได้นะ แม่ไม่หวง”
“โชคดีครัช!!!”
แจ็คสันโค้งตัวยาวๆ(?)ของเขาให้กับหญิงวัยกลางคนเบื้องหน้าก่อนจะใช้ช่วงขายาวๆแสนเพอร์เฟ็ค(?)ของตัวเองก้าวขึ้นบันไดไปบนชั้นสองของบ้านไอ้รุ่นน้องที่ตอนนี้เขาโคตรอยากจะเคลียร์กะแม่งมาก...
นี่มึงเห็นพี่มึงว่างมากรึไงวะ?
ถึงใช้ให้มาช่วยขนของเนี่ย....
แล้วไม่ดูเวล่ำเวลามาก....
มึงจะให้กูมาช่วยขนของตอน 3 ทุ่มกว่าๆนี้คือ???
ไม่รอกูอาบน้ำแปรงฟัน สวดมนต์(?)ก่อนนอนไปเลยล่ะ แม่ง....
มือหนาจัดการจับไปที่ลูกบิดประตู ห้องนอนของแบมแบมอย่างรู้สึกเซ็งๆ ทั้งๆที่เขาควรเอาเวลาไปพักผ่อนหลังจากเหนื่อยๆกับการจัดร้านแต่ต้องมาช่วยไอ้เด็กนรกแตกนี่ขนข้าวขนของมันไปไว้ที่คอนโดคู่หมั้นมันเนี่ยนะ....
ดีออก....
กูอยากกระโดดถีบประตูห้องแม่งมากเลย บ่องตง!
เมื่อก่อนก็เคยกร่างมากจนถีบประตูเข้าห้องนอนแม่งนะ แต่พอถีบไปแล้วเจอเจ้าของห้องมันยืนหน้าบึ้งอยู่ข้างหลังเนี่ย...
รอยเท้าแม่งที่เสื้อยืดกูตัวนั้น นี่ยังไม่เคยซักเลยนะ....
“อ๊ะ..มาร์ค เจ็บ...”
มือหนาที่กำอยู่รอบลูกบิดประตูชะงักอย่างตกใจ ตาเบิกกว้างอย่างไม่อยากจะเชื่อ รีบเอาหูแนบไปที่ประตูหน้าห้องไอ้น้องรักคนสนิทอีกครั้งเพื่อความชัดเจน และโปร่งใส....
ไม่ได้อยากรู้หรือขี้เสือกแต่อย่างใดนะครัช นี่บอกเลย...
“อ่า...แบม อ้าขาออกกว้างๆหน่อย...”
อืมมมม ขุ่นแม่ลืมบอกเหรอวะว่าไอ้แบมไม่ได้อยู่คนเดียว? หรือขุ่นแม่จิลืม? ประเด็นนั้นนี่ไม่สำคัญละ ประเด็นคือ สองคนนี้แม่งกำลังทำไรกันอยู่วะ????
จะให้เดาจากเสียงนี่ก็...
มึงงงงงงงงง มาแอบดูไปพร้อมๆกะพี่หวังดีกว่ามา....
ค่อยๆแง้มประตูห้องที่ไม่เคยล็อคของแบมแบมเล็กน้อยก่อนที่แจ็คสันจะอ้าปากค้างอย่างตื่นตะลึง ร่างโปร่งขาวสล้างสองร่างที่แนบชิดกันอยู่ ใบหน้าของคนทั้งสองที่บ่งบอกอารมณ์หลายๆอย่าง ภาพร่างเปลือยเปล่าที่กำลังขยับกายเข้าสอดประสานหากัน...
พ่องงงงงงง กูงี้ขึ้นเลย!!!
ฮือออออ ทำไมกูรู้สึกอยากเข้าไปร่วมวงด้วยวะ ทำไม????
กูจะไม่ขอแอบจิ้นแล้วฟินด้วยมือตัวเองอีกแล้วนะเว้ย บอกเลย มันค้างคา....
“อ้ะ ไม่เจ็บแล้ว ห๊า กระแทกเข้ามาเลย....”
ณ จุดๆนี้....
กูขอไปสับคัตเอาท์บ้านไอ้แบมแปบนะ...
ไม่ไหวละ ถึงเรื่องนี้พี่เรียว จิไม่ยุ่ง...
แต่ยังไงๆเรื่องนี้ชายหวังคิดว่า....
ชายหวังจะ ยุ่ง!!
...เพราะเค้าก็คิดเหมือนกันกะเตงนั่นแหละ (-.,-)...
.......................
พรึบ!!!
แจ็คสันลอบยิ้มออกมาอย่างสมใจเมื่อเห็นแสงสว่างที่หายไปอย่างกะทันหัน ซึ่งไม่ต้องแปลกใจกันหรอกนะครัช ว่ามันหายไปไหน?
ฝีมือการสับคัตเอาท์ของหวังเอง...
ค่อยๆแง้มประตูห้องของน้องชายสุดซี้ออกอีกครั้งอย่างช้าๆ เสียงครางแผ่วของคนทั้งคู่ดังลั่นอยู่ภายในห้อง ดูเหมือนว่าจะไม่มีใครรับรู้ถึงการมาอย่างผิดปกติของเขาเลยสักนิด
“อ๊า...มาร์ค เดี๋ยว ไฟดับ อ๊ะ”
เสียงครางที่ดังขึ้นเรื่อยๆทำให้ฝีเท้าของแจ็คสันยิ่งเร่งเดินไปข้างหน้าให้เร็วขึ้นกว่าเดิม ตาคมตามแบบฉบับของคนที่เคยเป็นนักกีฬาฟันดาบเก่าหรี่เพ่งไปในห้องที่มืดสลัว ก่อนจะพบเงาร่างสองร่างที่แนบชิดกันอยู่บนเตียงของไอ้แบมแบม
ล็อคเป้าหมาย...
“เฮือกกกก!!!!”
ตาคมกระพริบปริบๆก่อนจะขยี้หัวอย่างงุนงง มองไปรอบๆอย่างช้าๆ สัมผัสได้ถึงความคุ้นเคยของห้องๆนี้ ยันตัวลุกขึ้นอย่างมึนๆ....
.
.
.
.
.
นี่มัน.....
ห้องนอนกูนี่หว่าไอ้หวัง????
เตียงคิงไซส์ผ้าปูเตียงลายคิตตี้ที่ตอนนี้เปื้อนคราบน้ำขาวขุ่นบางอย่างอยู่นี่ก็ของๆกูทั้งนั้น....
“อย่าบอกนะมึงว่า....”
เชร้ดดดดด มันต้องเป็นความจริงสิวะ นี่มันต้องไม่ใช่ความฝันนนนน
แม่งงงงง โตเป็นควายแล้วยังฝันปียกนี่มันไม่ตลกนะพวกมึงงงงง
มาต่อตอนเที่ยงคืนกว่านี่ต้องการไรจากสังคม? 55555
มาไม่ทันวันอาทิตย์จริงๆค่ะ ธุระหลายอย่างมากมายบลาๆๆๆ
ต้องขอโทษรีดทุกคนด้วยน๊าที่ปล่อยให้รอตั้งหลายวัน//มีคนรอเอ็งเหรอ?
ขอโทดแต้ๆค๊า รักรีดเท่าฟ้าเหมือนเดิมเด้อ จุ๊ฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ ^ ^
ป.ล.ไม่ขอสปอยตอนต่อไปนะ เพราะมันจัญไรไป กลัวพวกเตงจะมาไล่แบนเค้า 5555
ความคิดเห็น