คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : คู่หมั้น...คู่ห(ม)าย 7
พวกมึงงงงงงงงง ช่วยกูด้วยครับบบบบบบบบบ TToTT
ใครที่ช่วยปรี้มาร์คออกจากกรงเล็บไอ้เชี่ยแบมได้...
จะให้ทำอะไรนี่ยอมหมดเลยนะ จริงๆ
“โอ๊ยยยย อย่าหยิกแขนโว้ย เจ็บ”
อยากจะถามเหลือเกิน....
ว่านี่ใช้มือหรือส้นตีนหยิก?
ทำไมแม่งเจ็บ แม่งแสบ แบบนี้????
ทำไม๊ กูไม่เข้าใจครับ กูก็ใช้ชีวิตหล่อๆและทำดีกับสาวๆ(?)มาตลอดเกือบทั้งชีวิต
ทั้งๆที่กูก็ทำดี(?)ซะขนาดนี้ แล้วทำไมพระเจ้าถึงตอบแทนกูแบบนี้ครับ???
“ไอ้เชี่ย มึงมานี่เลย มึงมาเคลียร์กะกูนี่...”
มาร์คหันหน้าไปหาแฟนเก่าคนสวยที่ตอนนี้จ้องมองมาที่เขาอย่างเหวอๆ คืออย่าเพิ่งเหวอดิครัชตัวเธอ....
มาช่วยป๋มที ตอนนี้ป๋มรู้สึกเหมือนอายุไขจะลดลง 10 ปีละ...
“เจ๊บบบ เจ็บ ปล่อยๆๆๆ”
“กูไม่ปล่อย จนกว่ากูจะพอใจ มีปัญหามั้ยไอ่สัส?”
“ไม่มีครับ” TT^TT
“ดี!!!”
ชีวิตเกิดมาชะตาลำเค็ญ
เกิดมาเหมือนมีบาปเวรตามผลาญพล่าผจญ
อัดอกเก็บไว้ ทุกข์ใจเอ่อแน่นปรี่ล้น
สุดเผยวาจาพร่ำบ่น อดทนซ่อนรอยปวดร้าว….
ขอร้องเพลงนี้เพื่อมอบให้กับตัวกูเองครับ ถุ้ยยย!!
จะไม่ขอแก้แค้น แต่ขอแช่งเธอเอาไว้….
ให้ตกน้ำ ตกรถ ตกเรือ ตกท่าน้ำ
ตกเครื่องบิน ตกโต๊ะ ตกเตียง ตกตู้
ตกสอบ สอบตก ให้คางคกกัด
ให้งูรัด ให้โดนพัดลมบาดมือ
บาดนิ้ว และบาดแขน บาดขา
สิวขึ้นหน้า ฝ้าขึ้นหลังลามขึ้นคอ
ยังไม่พอขอให้อกหักไม่พบรัก ทุกชาติ ทุกชาติไป…
และกูขอมอบเพลงนี้ให้มึง ไอ้เชี่ยแบมแบม!!!
“อะไร? มองหน้ากูทำไม? แอบด่ากูในใจหรอ?”
“มิกล้าครับ” TT^TT
“อย่าให้กูรู้นะมึง....”
“ปล่อยได้มั้ย แขนอ่ะ เจ็บแล้วอ่า...”
นาทีนี้กูต้องทำเสียงอ่อยๆอ้อนแม่งไว้ก่อนเว้ย เพราะถ้าขืนปล่อยให้แม่งหยิกต่ออีก 5 นาที กูพยากรณ์ชะตาหนังแขนข้างขวาของกูได้เลยว่าหลุดออกมาทั้งแผงชัวน์!
“เหอะ....”
ซี้ดปากก่อนจะกุมแขนไว้แน่นหลังจากที่ไอ้เด็กตัวผอมตรงหน้าสลัดแขนกูออกอย่างแรง หน้าแม่งตอนนี้คือโหดมากอ่ะ กูแค่ถูกสาวกอดนะเว้ย ไม่ได้ไปจุดไฟเผาบ้านมึงนะไอ่สัส...
แค่กูเห็นหน้ามึงตอนนี้....
ขนหรรมส์ เอ้ย ขนหัวกูก็ลุกชันเลย....
“มึงบอกกูมา ชะนีที่มึงกอดอ่ะ...นั่นใคร!?”
กูไปกอดเค้าตอนไหนวะแม่งงงง
เค้ามากอดกูเองนะไอ่เหี้ยยยยยย
ฮือออออ มาร์คผิดอะไร๊ มาร์คผิดอะไร?????
“คะ...คือ....”
“ถ้าไม่อยากตายมึงบอกมา เดี๋ยวนี้!!!”
“เมียเก่า เอ้ย แฟนเก่ากูเอง....”
ชิ้ง.....<<< (-_-* )
ทะ..ทำไมสายตามึงถึงโหดเฟร่อแบบนั้นฟร้ะไอ่แบมแบม....
แล้วแบบนี้มันจะฆ่ามาร์คคึหมกสวนหลังตึกมั้ย?
เฮ้ย...คือกูยังไม่อยากตายตั้งแต่ยังเอ้าะๆนะเว้ย
คือกูยังเยิ้บสาวได้ไม่ครบ 360 กระบวนท่าเลยนะครับ.....
“คิดจะกลับไปรีเทิร์นกับยัยนั่นมั้ย?”
ถามกูด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบ ในขณะที่กูรู้สึกร้อนจนเหงื่อแตกกลีบ พยายามก้มหน้ามองปลายตีนของตัวเองไว้อย่างแน่วแน่มั่นคง เพราะตอนนี้กูรู้สึกไม่พร้อมเป็นอย่างมากหากจะเงยหน้าขึ้นมองแววตาของไอ่เชี่ยนี่....
แม่ง ตอนนี้กูอย่างกะเป็นผู้ต้องหาถูกสอบสวนในคดีอุกฉกรรจ์
ถ้าไอ้แบมแบมตบโต๊ะปังๆแล้วใช้ไฟฉายดวงใหญ่ๆส่องใส่หน้ากูนี่ มันใช่เลยนะพวกมึง...
สัส...นี่กูยังกล้าตลกอยู่เหรอ?
“อย่าเงียบ!! กูถามมึงอยู่....มึงคิดจะกลับไปคบยัยนั่นมั้ย ห้ะ???”
“มะ ไม่คิดครับ ไม่คิด”
คือกูจะตอบตะกุกตะกักทำไม...คือกูก็ไม่ได้กลัวแม่งนะเว้ย ไม่ได้กลัวอ้ะ จริงจริ๊งงงงงงงง.....
“เอ่อ งั้นก็ดี....ไหนดูแขนดิ้ ตะกี้หยิกแรงไปหน่อย”
ไม่หน่อยละมั้ง แหม่....
อีกนิดเดียวมึงก็จะลอกหนังกำพร้าบนแขนกูออกมาเคี้ยวเล่นได้ละ
แม่มึงงงงง แขนกู๊วววววววววววววว TT^TT
“แม่ง ช้ำหมดเลย”
“เออ เห็นอยู่ ตากูไม่ได้บอด”
“คืนนี้กูต้องหาตังค์ด้วยแขนขาวๆนี่นะเว้ย แม่ง หยิกมาได้ซะแรง...”
ชิ้ง.....<<< (-_-* )
“จะออกไปทำงาน???”
“คือ...ก็....”
“โฮสต์นั่นอ่ะนะ ไอ้สัส?”
จะตะโกนทำไมครับ….
หนูกลัวแล้ว แม่มึง ช่วยปรี้มาร์คด้วยครับ!!!
“อืม... คือ...มันจำเป็นอ้ะ ฟังที่กูอธิบายก่อนนะเว้ย...”
แม่งงงงงง ลางหายนะมาเยือนแล้วมึงงงงงงงง
กูเห็นแววอำมหิตในดวงตาของไอ้เด็กเชี่ยตรงหน้านี่เลย....
“มึงตายยยยยยย ไอ่เหี้ย!!!!”
“อันเด๊วววววววววววววววววววว”
...........
“โอ๊ยยยยยยยยยยย อร๊าส์ อร๊างงงงงงงงงงงงงงงงงงง”
ไอ่สัส ร้องซะยิ่งกว่าควายออกลูก
กูแค่ทายาให้แม่งแบบเบาๆละมุนๆตามแบบในหนังโรแมนติกๆซักเรื่องที่กูเคยดูมากะยัยเบบี้...
ดัดจริตแหกปากซะกูตกใจนึกว่าองค์ลงประทับ
อิเชี่ย....
“...............”
อดทนไว้ไอ้แบม ค่อยๆแปะพลาสเตอร์ให้แม่ง เดี๋ยวก็เสร็จละ
“อิคึ อิคึ อิคึ”
ไอ่สัส กูไม่ไหวละแม่ง
มึงคิดว่าตอนนี้กูทำอะไรอยู่วะ?
ติดพลาสเตอร์นะมึง ไม่ได้กำลังเยิ้บมึงอยู่ ไอ่ห่า...
ร้องซะมิยาบิยังอายเลยแม่งงง
ผัวะ!!!!!
แบมแบมฟาดฝ่ามือลงบนกระหม่อมที่ดกสลวยสวยเกร๋(?)ไปด้วยเรือนผมสีน้ำตาลอมแดงที่ตอนนี้ฟูกระเจิงยิ่งกว่าเก่าเพราะมาร์คต้วนคนหล่อเพิ่งผ่านพ้นสมรภูมิสงครามบางระจัน(?)มาได้ไม่นาน....
โฮรรรรร เจอฤทธิ์มวยไทยแล้วปรี้มาร์คอยากจิครายครัชชชชช TT^TT
เจอซ้ายทะลวงไส้ไปตุ้บเดียว ปรี้มาร์คร่วงไปกองบนพื้นเลยอ่ามิจากจิเล่า...
พอล้มเท่านั้นแหละมึง
ตีนแม่งกระทืบเน้นๆแบบไม่นับใส่กูเลยครับ.....
รันทดกว่าปรี้มาร์คนี่มีอีกมั้ย ตอบบบบบบบบ????
“โอ๊ยยยยย ไอ่......”
“อะไร? มึงจะทำไมห้ะ?”
ฮือๆๆๆๆ ทำไมต้องดุ?
แค่นี้กูก็กลัวมึงจะตายห่าแล้วครับ....
“ปะ..เปล่าครับ ฮือออออ”
“ร้องไห้หาพ่อง?”
เบะปากใส่ไอ้เด็กนรกตรงหน้าอย่างไม่เจียมบอดี้ ก่อนที่มาร์คจะยกมือปาดน้ำตาตัวเองเบาๆ ซี้ดปากทุกครั้งที่เผลอขยับปากพูดออกมา
ก็ไม่อยากจิเล่าอ่ะ เพราะตอนนี้ปรี้มาร์คปากแตก...
แถมตากูก็ช้ำไปข้างซึ่งคาดการณ์ได้ว่าพรุ่งนี้กูต้องตาเขียวเหมือนป้ารีณ่าจังแน่ๆ
ดีออกกกกกกกก TT^TT
“ก็เค้าเจ็บอ่า ดูดิ ฮือ ตีเข้ามาตรงนี้ได้ไง หมดหล่อเลย”
งานอ้อนนี่ขอให้บอก นิ้วเรียวชี้ๆไปที่หางตาของตัวเองที่ตอนนี้บวมตุ่ย มองเด็กตรงหน้าที่เบะปากใส่ ก่อนที่อีกฝ่ายจะนั่งกอดอกมองมาด้วยสายตาสมเพช....
จุกอ่ะมึง กูจุกกกกกกก TToTT
จะมีเมะ(?)เรื่องไหนอาภัพเหมือนกูอีกมั้ยครับ ถ้ามีขอเสียงหน่อย....
ฮิ้วววววววววววววววว
ฮิ้วพ่องงงงงง เล่นเองตบเอง ประสาทแดกละมาร์ค!!!
แล้วสถานะตอนนี้กูยังคิดจะกดอิเด็กเชี่ยนี่อีกเหรอ?
จะกดได้มั้ย? กดได้อ้ะเปล่า.....
“ก็ทายาให้แล้วไง มึงจะเอาไรอีก?”
“หึก แต่มันยังเจ็บอยู่อ่า...”
บีบเสียงอ้อนๆก่อนจะเอื้อมมือกระตุกแขนเสื้ออีกฝ่ายเบาๆเป็นการเรียกร้องความสนใจขั้นแอดวานซ์ ฝึกท่านี้มาสามปีนี่ก็ไม่อยากจะพูดมากใครเห็นนี่เสร็จทุกรายอ่ะครับ
แบมแบมมองตาคมๆของคนตรงหน้าที่ตอนนี้เริ่มบวมตุ่ย ก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างหน่ายๆ บีบหลอดยาทาแก้ฟกช้ำในมือก่อนจะป้ายเบาๆตรงหางตาของมาร์ค นวดคลึงอย่างตั้งใจโดยไม่ได้สนใจว่าคนอายุมากกว่ากำลังแอบมองอยู่...
ตอนอยู่เฉยๆทำตัวดีๆนี่แม่งโคตรน่ารักเลยว่ะทุกโคนนนนน...
น่ากดชิบหาย ปรี้มาร์คพูดเลย!!
แต่ปัญหาคือ กูจะเอาปัญญาที่ไหนไปกดมัน?
แค่ตอนที่กูโดนมันตุ้ยท้องตอนทะเลาะกันตะกี้ กูก็แพ้ไปครึ่งทางละ TT^TT
เรื่องมันเศร้า...จิบเหล้าแพ้พ...
เออ....หรือกูต้องมอมเหล้า แล้วโปะยาสลบแม่งดี???
อืม....จัญไร.....มึงช่างมีความคิดจัญไรจริงๆมาร์ค.....
“ปกติกูไม่ทำแผลทายาให้ใครง่ายๆหรอกนะไอ่สัส กูทำให้มึงซะขนาดนี้นี่ มึงไม่ซึ้งถึงความห่วงใยที่กูมีให้มึงเลยเหรอ? หรือมึงคิดว่ากูยังทำดีกับมึงไม่พอ? แล้วจะให้กูทำยังไงกับมึงห้ะ? ไซร้ขาหนีบให้เลยดีมั้ยไอ่เวรรรรร”
แบมแบมบ่นออกมายาวเหยียดก่อนจะเก็บหลอดยาใส่กระเป๋ากางเกงของตัวเอง
นี่คือมึงทำดีกับกูแล้วจริงๆหรอแบมแบม?
กระทืบกูซะปากแตก ตาปิด ไส้แทบไหลเนี่ยนะ????
“หง่า..ไม่งอนดิๆ นี่แล้วเลิกเรียนเมื่อไหร่อ่ะ?”
ตอนนี้คนหล่ออยู่ในโหมดใสใส จะพยายามพูดดีๆกับไอ่...อ่า น้องแบมแบมนะครัชชช ^ ^’
ถ้าเกิดขึ้นมึงกูแบบปกติมีสิทธิ์แดกตีนรอบสองแน่ๆ TT^TT
“วันนี้ติดธุระในชมรม คงไม่ได้ขนของไปที่ห้องหรอก ไว้พรุ่งนี้ละกัน”
แบมแบมเอ่ยอย่างนึกหงุดหงิด เดี๋ยวจะเล่าให้ทุกคนฟังแล้วกันนะครัชว่าทำไมแบมแบมคนแมนถึงต้องระเห็จขนข้าวขนของไปอยู่คอนโดไอ้มาร์คด้วย ทั้งๆที่บ้านตัวเองก็มีอยู่...
ก็หลังจากที่โจ๊ะพรึมๆ(?)กันเสร็จไปหนึ่งยก เพราะรีดเค้นจักระ(?)มากเกินไปก็เลยเหนื่อยจนเผลอหลับไปไงพอ สะดุ้งตื่นอีกที่ก็แบบโคตรสายแสงแดดนี่แยงรูตูดทะลุปาก(?)ละ
แถม มิสคอลจากหม่อมแม่ที่เคารพซึ่งมีมาเกือบร้อยสายทำให้คนแมนๆเยี่ยงกูแทบจะร้องไห้ ก็ เลยต้องลากไอ้คนที่นอนมึนข้างๆมาเป็นไม้กันหมา แล้วพอแม่กูรู้ว่ากูไปนอนกะแม่งมาเท่านั้นแหละแทนที่จะกรีดร้องโวยวายด่าทอทุบตีกูตามแบบที่กูเคยเห็นตามหนังหลังข่าว กลับกลายเป็นว่าขุ่นแม่กูแทบจะเก็บเสื้อผ้ากูประเคนใส่รถไอ้เชี่ยมาร์คเลยทีเดียวดีที่กูเบรกไว้ทัน ไม่งั้นกูคงได้รื้อเสื้อผ้าขนไปคอนโดไอ้มาร์คตั้งแต่เช้านั้นแน่ๆ
คือตอนนั้นก็อยากจะถามขุ่นแม่เหมือนกันนะ ....
ว่าลูกชายไปนอนกับผู้ชายมาทั้งคืนนี่ไม่มีสลดเลยหรอครัช????
“หรอ งั้นเค้า ...กลับคอนโดนะ...นะแบมแบมน๊า...ได้มั้ยอ่า? คือเจ็บง่ะ... เรียนไม่ไหว...”
ไม่ได้สำออยแต่ประการใดนะครับ แต่กูปวดจริง...
นี่กูโดนต่อยหรือโดนสิบล้อชน???
“เจ็บมากเลยหรอ กินยาแก้ปวดมั้ย?”
แบมแบมตบๆกระเป๋าเสื้อแจ็กเก็ตของโรงเรียนที่ตนสวมอยู่ก่อนจะหยิบแผงยาแก้ปวดที่มักพกเป็นประจำออกมาส่งให้คนตรงหน้า มองแผลที่ปากกับตาที่เริ่มจะเปลี่ยนเป็นสีออกม่วงๆของอีกคนด้วยความเหวอ
แม่ง สีแผลกับสีผิวตัดกันซะกูรู้สึกผิดเลยว่ะ....
ถ้าแม่กูรู้ ถ้าแม่มันเห็น ถ้าอาม่ามันได้ยินเรื่องนี้ กูคงโดนยำเละอ่ะครับ....
แม่งงงง เอาว่ะ รับผิดชอบแม่งหน่อยละกัน แบมแบมแมนพอครับ
ตอนนี้รู้สึกดูเป็นคนดีที่ฟรุ้งฟริ้ง(?)มากนี่พูดเลย...
“งั้นกูไม่เข้าชมรมก็ได้ เดี๋ยวจะขนของไปอยู่เป็นเพื่อนละกัน ป่ะ... โดด....”
“ได้ยินว่าจะไม่เข้าชมรม ได้ข่าวว่าจะโดด???”
รู้สึกว่าขนที่ต้นคอกูกำลังลุกชัน...
นี่ไม่ได้อยู่ในรายการล่าท้าผีนะครัช ได้โปรด อย่าทำเสียงแบบนั้น...
ก็ไอ้น้ำเสียงหวานๆเย็นๆเนี่ย...แหม่ บรรยายซะกูอยากออกไปหาไอติมแดกรุย <<<ใช่เวลาตลกเหรอ???
กูคุ้นๆนะ น้ำเสียงนี้...
เหลียวกลับไปมองช้าๆก่อนจะสะดุ้งโหยงเมื่อเจอใบหน้าหวานที่คุ้นเคยกำลังมองมาอย่างสงสัย ร่างโปร่งที่ยืนกอดอกอย่างชิวๆอยู่ข้างหลังทำให้แบมแบมปาดเหงื่อออกอย่างเร่งรีบก่อนจะโค้ง 90 องศาทันทีอย่างมีมารยาท...
“อ่ะ พะ พี่จินยอง หวัดดีฮะ”
“เออ ไหว้พระเหอะมึง...แล้วเมื่อกี้มึงว่าจะไม่เข้าชมรม?”
“คือ ต้องพาเมียกลับห้องอ่ะพี่ เผลอรุนแรงกะมันมากไปหน่อย เนี่ยไม่สบายเลยเห็นมั้ย”
ดันๆไอ้คนที่ตัวสูงกว่าซึ่งตอนนี้อยู่ในสภาพบอบช้ำสมจริงมาให้รุ่นพี่หัวหน้าชมรมพิจารณา ตาสวยของรุ่นพี่ที่ชาตินี้แบมแบมจิมิกล้าหือใส่ กวาดมองคนเบื้องหน้าขึ้นลงๆก่อนที่จะหันกลับมาหรี่ตามองที่แบมแบมตั้งแต่หัวจรดเท้า...
อะไรวะพี่ ข้องใจอะไร?
“มึงแน่ใจนะว่านี่เมียมึง กูคิดว่าผัวมึงซะอีก แล้วก็รีบพามันกลับไปพักซะ คืนนี้ไข้แตกแน่ กูฟันธง!!”
ถ้าเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่พี่จินยองพูดนี่กูกระโดดถีบแม่งไปละ -*-
แต่นี่คือพี่จินยองไง อดีตหัวหน้าชมรมเทควันโด…
ปัจจุบัน...รั้งตำแหน่งหัวหน้าชมรมศิลปะการป้องกันตัวด้วยมือเปล่า....
มึงเอ้ยยยย กระโดดถีบใส่พี่มันไปกูก็โดนจับทุ่มลงพื้นสิครับ คิดว่าจะเหลือเหรอมึง?
ฉะนั้น ไม่เสี่ยงๆ
“ขอบคุณครับพี่จินยอง ไปละนะครับ บัยส์ครัช”
“เออ...เห็นเป็นกนณีพิเศษหรอกมึง ถ้าอาทิตย์หน้าโดด มึงรู้ใช่มั้ยว่าจะเจอกับอัลไล???”
มา 100% แบบสั้นๆก่อนจะไปหาไอติมกิน 55555555555
ทายสิๆว่าเรื่องนี้ใครกดใคร
ตอนหน้านี่มิอยากจิสปอยนะ แต่ใครพลาดนี่เสียใจแน่บอกเลยยยยย <<< หราาาาาา???
รักรีดทุกคนมากๆ รักรีดฉุดๆ ม้ะเคยหยุดรักรีดเบยยยย อิอิ
ใครถูกหวยเลี้ยงหนมเค้าด้วยยยย//ถุยยยย 5555
ความคิดเห็น