คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : คู่หมั้น...คู่ห(ม)าย 6
คู่หมั้น...คู่ห(ม)าย
“ยองแจ?”
“..................”
นี่กูก็ทักแม่งเสียงดังนะ ไม่ได้ยินเหรอวะ?
“ไอ้ยองแจ...”
“....................”
แน่ะ เรียกแล้วทำเฉยใส่ หยิ่งเหรอวะ....
“ยองแจโว้ย เป็นไรของมึงเนี่ย?”
“..................”
กูเริ่มอยากจะจับหัวแม่งโขกกับประตูหน้าต่างละ….
มันมีเหี้ยไรตรงนั้นวะ ถึงได้เกาะแล้วจ้องแม่งจังเลย
ไม่หันมาสนใจคนหล่อมาดแมนแอนแฮนซั่มบอยเยี่ยงกูเลยนะครับ
น้อยใจแล้วนะพวกมึง คนหล่อน้อยใจจจจจ...TT^TT
“ไอ้เชี่ยแจ มึงได้ยินกูมั้ยห้ะ อยากโดนเตะอัดเหรอมึง?”
“โปรดเรียกกูว่าแจแจด้วยไอ้เชี่ยแบม”
“แจแจพ่อง อย่ามาแรดตั้งแต่เช้า แล้วนี่นั่งมองไรอยู่วะ กูเรียกมึงจนกล่องเสียงกูแทบจะหลุดออกจากคอ มึงยังไม่ได้ยินเลย”
แบมแบมชะโงกตัวผ่านขอบหน้าต่างที่ไอ้เพื่อนรักเอาคางเกาะแล้วเหม่อมองอะไรบางอย่างอยู่จนเขามาแหกปากเรียกมันจนลั่นห้อง จนขี้หูแม่งคงสะเทือนจนจับกลุ่มกันเป็นก้อนละ(โสโครกได้อีกเนอะมุก -*-)
“กูก็มองว่าที่พ่อของลูกกูอยู่ไงล่ะ แม่ง โคตรหล่ออ่ะมึง เห็นแล้วสยิว อยากโดดขึ้นคร่อมรัวๆ”
บางทีก็จริงใจจนจัญไรไปนะเพื่อนกู -*-
“ห่า นอมึงโผล่ละไอ่เหี้ย กูอยากเห็นผู้โชคร้ายคนนั้นชิบหาย.... ไหน? คนไหนวะ?”
“นู่นอ่ะ อยู่ในกลุ่มเด็กมหาลัย”
คือต้องบอกกันงงไว้ก่อนเลยนะครัช ว่าไอ้สถานศึกษาที่กูได้เรียนอยู่อย่างเชิดเริ่ดๆ ณ ตอนนี้เนี่ย แม่งไฮโซโคตรๆ แบบมีเปิดสอนตั้งแต่ระดับเตรียมอนุบาลยันมหาลัยอ่ะ แต่เพราะกูจนไง มาสอบเข้าเรียนที่นี่ได้ตอนปี 1 ของ ม.ปลาย ไอ้ระบบเลื่อนขั้นตั้งแต่เด็กเลยไม่ได้รู้เรื่องในส่วนนั้นเท่าไหร่ เอาเป็นว่าอธิบายเฉพาะเท่าที่รู้ละกัน เข้าใจตรงกันนะ!
“แล้วมันกลุ่มไหนวะ แม่งมีเป็นร้อย กูจะหยั่งรู้มั้ย?”
“คนที่หัวเราะจนเงิงโผล่นั่นไง”
มองตามนิ้วเรียวๆของไอ้ยองแจก่อนจะอ้าปากค้างเมื่อเรติน่าของกูสามารถจับภาพบุรุษผู้หนึ่งได้คมจัดชัดจริงยิ่งกว่าระดับHD ร่างหนาๆนั่นกำลังยืนกอดคอหัวเราะอยู่กับพี่จินยองคนเหี่ยว เอ้ย โหด....
ไอ่สัส นั่นมึงรู้ตัวมั้ยนั่นว่าคนนั้นน่ะ....
ผัวใคร......
“ไอ้ยองแจ กูขอเตือนมึงนะ ไอ้เงิงคนนั้นอ่ะ เมียเขาโคตรดุ...”
ดุโคตรๆ
ดุของโคตรพ่อโคตรแม่ของความดุอ่ะทุกคน คือแบบ….
ถ้าไม่เคยประสบพบเจอกับความโหดของพี่แกนี่กูจะไม่เตือนเพื่อนแบบนี้เลยนะเว้ย คือเห็นหน้าหวานๆแบบนั้น เทควันโดสายดำเลยนะมึง! ดีกรีกัปตันชมรมเทควันโดของสถานศึกษาที่อายุน้อยที่สุดในประวัติศาสตร์ ตอนสมัยพี่แกอยู่ม.ปลาย ก็ออกไปเตะอัดผู้ชายต่างโรงเรียนตัวเท่าควายจนลงไปนอนครางหงิงๆกับพื้นมาเป็นร้อยจนไม่มีใครกล้ามาแหยมกับเด็กโรงเรียนเขาอีก นี่ก็ไม่อยากจะโม้มาก....
ถ้ามีการแจกกะโหลกเกี่ยวกับเรื่องความโหด กูจะขอแจกให้พี่เขารัวๆไปเลย
ทำคนแบบกูเสียว(?)จนเยี่ยวแทบราดได้นี่ไม่ธรรมดานะ นี่พูดเลย....
กูก็มีเพื่อนอยู่คนเดียวอ่ะนะ ยังไม่อยากไปตามเก็บศพมึงมาฌาปนกิจตอนนี้....
“เออกูรู้น่า....แม่ง กูไม่เข้าใจว่ะ คนหล่อๆนี่แม่งทำไมมันรีบมีเมียกันจังวะ”
อิเชี่ยนี่ก็จริงจังไปนะ
หน้ามึงตอนนี้นี่ซีเรียสยิ่งกว่าตอนสอบเคมีเมื่ออาทิตย์ที่แล้วซะอีกนะไอ่สัส....
เจริญชิบหายละ ประเทศชาติบ้านเมือง.....
“โถ่ น้องแตง มึงอย่ารีบมีผัวตอนนี้เลย เก็บความซิงของมึงขึ้นหิ้งไว้ก่อนเหอะ เชื่อกูๆ จุดธูปบูชาเช้า สาย บ่าย เย็น เพื่อความเป็นสิริมงคลเลยมึง ซิงๆแต่แรดแบบมึงนี่โคตรลิมิเต็ดอ่ะ”
“แตงพ่อง เฮ้อ กูละเซ็ง.....”
เป็นเอามากละเพื่อนกู -*-
นี่ก็อยากมีผัวจนตัวสั่นขนาดนี้เลยเหรอวะ ถามจริง?
“น่าๆไอ้แจเพื่อนรัก มึงจะรีบอยากมีไปทำแตงกวาดองทำไมวะ ดูกูนี่ หล่อๆชิวๆไปเรื่อยๆ อย่าได้แคร์...”
“มึงมันคนด้านชาไอ้แบม มึงมันบ้างานเกินไป มึงไม่เข้าใจกูหรอก...”
กูก็ไม่เข้าใจมึงเหมือนกันว่ะยองแจ....
เงียบกันไปสักพักก่อนที่ไอ้คนข้างๆจะเอามือทุบขอบประตูหน้าต่างดังลั่นจนแบมแบมสะดุ้งโหยง
ไอ้ห่า ทำอะไรปุบปับชิบหาย
นี่เฮิร์ทจัดจนไปลงกับข้าวของแล้วเหรอวะ?
“เฮ้ยมึง ผู้ชายคนนั้นใครวะ หล่อละลายไตข้างซ้ายของกูมากอ่ะ...”
หายเฮิร์ทเร็วไปมั้ย?
มีเพื่อนแรดนี่บางทีกูก็เปลี่ยนอารมณ์ตามมันไม่ทันนะ (= =’)
“หล่อโคตรๆอ่ะมึง นั่นคนหรือเทพบุตรวะ แม่งโคตรออร่า นี่เรียนอยู่ที่นี่จริงๆเหรอวะ ทำไมกูไม่เคยเห็น โอ๊ย กูไม่ไหวแล้วไอ้แบม หล่อจนกูอยากจะบริจาคไตข้างขวาของกูให้พี่เขาเลยอ่ะ”
“เยอะละมึง หยุดเพ้อสักครู่....ไหน คนไหนอีกล่ะ?”
“ก็คนนั้นอ่ะมึง หัวสีน้ำตาลออกแดงๆอ้ะ โอ๊ย หล่อเฟ่อ....”
เดี๋ยวนะ.....
หัวสีน้ำตาลออกแดงๆ
ขาวจนออร่าจับแบบนั้น
ใบหน้าหล่อเหลาและท่าเดินแบบคนมั่นเบ้าหน้าแบบนั้น
นั่นมัน
นั่นมัน.....
นั่นมัน.........<<< (ต้องการอะไรจากสังคม?)
.
.
.
.
.
“ไอ้มาร์ค?........”
…………
ถ้าคุณเจอสถานการณ์แบบนี้นี่ควรทำไงดี?
บอกความจริง?
.
.
.
.
หรือว่า.......ตอแหล?
แต่อย่างหลังแม่งก็ไม่ใช่สไตล์ป่ะวะ?
ถ้าเกิดเพื่อนมารู้ทีหลังก็เหมือนกับว่ากูหลอกเพื่อนอีก...
สู้บอกๆมันไปตั้งแต่ตอนนี้เลยดีกว่ามั้ย? มันจะได้เลิกเพ้อเจ้อสักที
“แตง....”
“แตงพ่อง กูบอกว่าให้เรียกกูด้วยชื่อใหม่ว่าแจแจ อ่านปากกูนะคะ....แจ..แจ...ไม่ใช่แตง!”
มึงคิดว่าตัวเองดูน่ารักมากมั้ยตอนกำลังโคฟเวอร์เป็นน้องนัดชานัดกาแฟไรเนี่ย?
“เออ แล้วเมื่อกี้อ่ะ มึงพูดเหมือนกับว่ารู้จักพี่คนนั้นเลยนะ”
ทีเรื่องการเรียนมึงเคยสนใจมากขนาดนี้มั้ยคะ?
“เออ กูรู้จัก”
“ไอ่เชี่ย รู้จักคนหล่อๆแบบนี้อุบเงียบไว้ทำไมวะ ทำไมมึงไม่บอกกูอ้ะ”
“ทำไมกูต้องบอกมึงด้วยอ่ะ จะให้กูบอกว่า ไอ่ห่านั่นอ่ะ คู่หมั้นกู ว่าที่เมียในอนาคตของกูหรอ?”
“อ่อ.........”
เออ แม่งก็เข้าใจอะไรได้ง่ายเหมือนกันนี่หว่า...
“ห้ะ มึงว่าไงนะอิแบม พี่หล่อๆคนนั้นอ่ะนะ คู่หมั้นมึง? ว่าที่เมียในอนาคตของมึง? ตลกละสัส อย่ามาอำกู ไม่ได้แดกหรอก”
“มึงดูหน้ากูนี่ กูคือแบมแบม ภูวกุลนะไอ่เหี้ย ไม่ใช่แบมแบม เชิญยิ้ม”
หน้าไอ้ยองแจตอนนี้เหมือนคนที่อยากแดกไอติมแม็กนั่มแต่ตังค์ในกระเป๋ามีไม่ถึง 40+ มากอ่ะ คือกูก็สงสารเพื่อนนะเว้ยก็เข้าใจแม่งเหมือนกันกับอารมณ์ที่แม่งอยากเปิดซิงคนหล่ออะไรเงี้ย(?) แต่ถ้าจะให้ไปตอหลดตอแหลเพื่อนแล้วทำใสใสไม่รู้จักไอ้เชี่ยมาร์คนั่น พอสุดท้าย กูกับไอ้เจ๊กหัวแดงนั่นได้กัน คนที่ผิดหวังก็คือเพื่อนรักกูป่ะ?
แม่ง ความหล่อของกูนี่ไม่ใช่ธรรมดาเลยนะเนี่ย
หน้าตาหล่อเหลากำเดาพุ่งไม่พอ ความคิดและสติปัญญาของกูก็ยังหล่ออีกด้วย <<< (เอิ่ม...)
“เชี่ยเอ้ย แม่งเรื่องนี้มึงต้องเล่าให้เคลียร์ อะไรยังไงมึงขยายมาให้หมด ไม่งั้นกูจะงอนมึง”
กอดอก ก่อนจะเชิดปากขึ้นอย่างบ่งบอกว่า ถ้าไม่เล่ากูงอนแน่ๆ อิท่าประจำส้นตีนนี่
มึงเลิกทำเถอะ ไม่ได้ดูน่ารักเลยสักนิด
แต่ก็ว่ามันไม่ได้ป่ะ ถึงแม่งจะแรด จะงี่เง่า จะบ้าๆบอๆไร้สติแค่ไหน มันก็เพื่อนกูป่ะ? ยอมๆไปก่อนละกัน ณ จุดๆนี้....
“เออๆ ก็ไม่ได้คิดจะปิดอะไรอยู่แล้ว ก็คือบั่บ....”
......................
คือบั่บ......
ตอนนี้เฮียหวังแม่งทำเชี่ยไรกับบ้านวะฮะ ตอบบบบบบ!?
อิโซฟาลายคิตตี้ที่ตั้งอยู่หน้าทีวีนี่มันมาได้ยังไง?
แล้วอิผ้าม่านรูปตัวการ์ตูนจากเรื่องมายเมโลดี้ที่แขวนอยู่ทั่วชั้นล่างของบ้านนี่คืออัลไลครับ?
ผนังบ้านสีชมพู? วอลเปเปอร์ลายดอกไม้ที่ดูฟุร้งฟริ้งเหมาะกับบ้านสาวๆวัยใส?
แล้วมันมาปรากฏโฉมบนผนังบ้านคนหล่อมาดแมนแบบกูได้ยังไง?
“เฮียหวังงงงงง อยู่ไหนอ่ะ ออกมาเคลียร์กันหน่อยดิ้”
ยูคยอมตะโกนเสียงดังลั่นบ้านอย่างโมโหก่อนที่ร่างสั้นๆของลูกพี่ลูกน้องจะวิ่งดุ๊กๆลงมาจากชั้นบนของบ้านด้วยใบหน้าที่แบบ......
สติมึงหายไปไหนวะเฮีย?
หรือแม่งไม่เคยมีสิ่งนั้นมาตั้งแต่แรก?
บ๊อกเซอร์สีชมพูหวานแหววลายหัวใจ?
เสื้อกล้ามสีชมพูอ่อน?
จุกผมเปิดเหม่งด้วยยางรัดผมรูปคิตตี้?
อิเชี่ยยย นี่พี่กูเปํนตุ๊ดเหรอวะ?
กูคิดผิดหรือคิดถูกวะเนี่ยที่กลับมาเหยียบบ้านหลังนี้อ่ะ? TT^TT
“คยอมมี่น้องร๊ากกกกกกกกกกกกกกกก”
กูไม่รักมึงงงงงงงงงงงงง โฮรรรรรรรรรรรรรรรร TT0TT
“นี่เฮีย ทำไมเฮียถึงดื้อแบบนี้วะห้ะ? ผมบอกเฮียแล้วไง ว่าไอ้เรื่องจะทำกิ๊ฟชงกิ๊ฟช็อปไรนั่นอ่ะ....”
“คยอมมี่น้องรัก เอ็งมันยังอ่อนต่อโลกนักน้องเอ๋ย เอ็งน่ะ ไม่รู้เรื่องอะไรเลย ที่เฮียทำไปทั้งหมดทั้งมวลนี่ ก็เพื่อเอ็งเลยนะเว้ย”
“คือเคยถามกันบ้างป่ะ ว่าไม่ได้ต้องการอะไรแบบนี้?”
“ร้านกิ๊ฟช็อปหรือร้านที่ขายของอะไรน่ารักๆเนี่ย มักจะดึงดูดผู้หญิงแทบทุกเพศทุกวัย ถูกป่ะ?”
“เออ แล้วไง?”
“ถ่อววว ก็คิดดูดิ สาวๆเดินเข้าเดินออกบ้านเราสองคนทุกวันเพื่อมาซื้อของ แค่คิดก็ฟินแล้วไอ้น้องเอ๋ย มึงนี่ตัวใหญ่ซะเปล่านะ แต่ความคิดนี่เล็กเท่ากับหรรมส์มด...”
ได้ข่าวว่าหรรมส์กูบิ๊กไซส์ใหญ่เท่าขนาดตัว...
ไม่ใช่ละ หลงประเด็นๆ
เออเว้ย ความคิดแม่งกามสัสๆ เข้าท่าได้ใจดีว่ะ
ทีนี้กูอยากจะม่อสาวก็ไม่ต้องลากเบ้าหน้าหล่อๆไปไหนไกลแล้ว
แม่งมาช่วยเฮียกูขายของที่บ้านนี่ก็สะดวกแล้วป่ะ?
“งั้นจะรีบเปิดร้านหรืออะไรก็รีบๆทำเลยเฮีย ไม่คัดค้านอะไรละ”
“ต้องงี้ดิคยอมมี่ของเฮีย มาม้ะ มาหอมแก้มที”
“ถ้าไม่อยากโดนเตะ ก็ออกไปห่างๆเลยเฮีย แต่งตัวได้อุจาดลูกตามากว่ะ ไปๆ หลีกไปได้แล้ว จะขึ้นไปอาบน้ำ”
“สายขนาดนี้แล้ว เฮียว่าโดดเหอะ ไม่ต้องไปละโรงเรียนอ่ะ มาช่วยเฮียจัดของดีกว่า เดี๋ยวโทรลาครูให้”
ก็ไม่ต้องสงสัยกันแล้วนะครับ ว่าคยอมมี่(?)คนนี้ได้นิสัยหมาไม่แดกมาจากใคร
คนที่ปลูกฝังความจัญไรนี้ให้กูก็ไอ้เตี้ยตรงหน้ากูนี่แหละ......
....................
“เอ่อ...ขอโทษนะครับน้อง ตึก C นี่ไปทางไหนอ่ะครับ?”
“อร๊ายยย พี่มาร์คนี่นา พี่มาร์คมาเรียนแล้วเหรอคะ?”
เอ่อ...ก็เห็นๆอยู่อ่ะว่าตอนนี้ใส่ชุดนักศึกษา หอบหนังสือมาเต็ม...
คิดว่าพี่มาเดินสวนสนามเหรอครับน้องสาว ^ ^*
“เดี๋ยวหนูพาพี่ไปเองค่ะ อยู่ไม่ไกลหรอก”
มาร์คยอมเดินตามเด็กผู้หญิงที่เขาเข้าไปถามทางอย่างมึนๆ คือก็ไม่ได้อยากจะยอมรับหรอก ว่ามาเรียนที่นี่นับครั้งได้ มันเลยไม่คุ้นไม่ชินกับที่นี่สักเท่าไหร่ ก็เพราะว่าทำงานเป็นโฮสต์นี่ครับ กว่าจะได้กลับไปนอน ฟ้าก็สว่างแล้วป่ะ? ไอ้ที่จะให้กระเสือกกระสนมาเรียนหนังสือทั้งๆที่เมาขี้หูขี้ตามันก็ไม่ใช่เรื่องนะถูกมั้ย?
ก็เพราะมาเรียนแทบจะนับครั้งได้เนี่ยแหละ....
มาร์ค ต้วนคนหล่อ ก็เลยจำตึกเรียนของตัวเองไม่ได้อ่ะ =*=
“พี่มาร์คคะ ถึงแล้วค่ะ”
“ขอบคุณครับ”
ส่งยิ้มโชว์เขี้ยวแบบที่ชอบทำไปตามประสาคนอึนๆมึนๆ ยกมือหนาขึ้นขยี้กลุ่มผมดกหนาของเด็กผู้หญิงที่อยู่ในชุดฟอร์มของเด็ก ม.ต้น ไปด้วยความเอ็นดู ร่างเพรียวสมส่วนเดินขึ้นไปบนตึกขนาดใหญ่ เหลียวซ้ายแลขวาเพราะความไม่คุ้นเคย
“นั่นมาร์ครึเปล่า?”
ใบหน้าหล่อหลาหันไปตามเสียงเรียกก่อนที่จะพบกับใบหน้าสวยน่ารักที่คุ้นเคยเป็นอย่างดี มองอีกฝ่ายที่เดินเข้ามากอดเขาอย่างอึ้งๆ ยืนนิ่งอย่างตื่นตะลึงเมื่ออีกฝ่ายจับตัวเขาหมุนไปหมุนมาอย่างกับว่าเขาเป็นลูกข่าง.....
“ทำไมหยุดเรียนไปนานนักละ ฉันนึกว่านายจะไม่มาเรียนซะแล้ว...”
“อ่า...”
“คิดถึงจังเลย ดูสิ ผอมไปเยอะเลยอ่ะ นายหัดกินของมีประโยชน์มั่งสิ ไม่ใช่อะไรก็ของเวฟ มันไม่ดีนะรู้มั้ย”
“คือ....”
“ดูสิ เอวนายอ่ะ เล็กพอๆกับเอวฉันเลย กอดทีแขนฉันเหลือตั้งเยอะ”
พูดจบอีกฝ่ายก็สวมกอดเขาจนแน่น มาร์คยืนงงเพราะไม่รู้จะทำยังไงดี ถ้าจะให้ผลักออกไปเลย แม่งก็ไม่ดีใช่ป่ะ ถึงเห็นมาร์คแบบนี้นี่เขาเป็นสุภาพบุรุษที่สุภาพอ่อนโยน โรแมนติกบอยกับเพศแม่มากๆเลยนะ ก็ไม่อยากจะโม้มาก...
ถึงเพศแม่คนนี้จะเป็นแฟนคนแรกของเขาก็เถอะ...
“เอ่อ ไม่ได้เจอกันนานเลยเนอะ...”
คือจะผิดมั้ยอ่ะ?
ที่จำชื่อไม่ได้แล้วอ่ะว่าคนตรงหน้านี่ชื่ออะไร
แต่แบบกูจำว่าเป็นแฟนคนแรกได้นี่ก็หรูแล้วนะเฮ้ย!
“ใช่สิ ไม่ได้เจอซะนาน งั้นขอกอดนานๆหน่อยนะ”
ไม่เอาดิ ไม่อยากกอดด้วยอ่ะ รู้สึกเปลืองตัว....
ถ้าอยากกอดต้องจ่ายตังค์ดิครับ แบบนี้มาร์ครู้สึกขาดทุน....
และรู้สึกหนาวยะเยือกเหมือนชีวิตจะเจอหายนะแปลกๆ....
“ไอ้มาร์ค มึง......”
ตาเบิกกว้างอย่างอึ้งๆเมื่อได้ยินเสียงนุ่มที่หวีดแหลมขึ้นดังมาจากเบื้องหลัง เอี้ยวตัวหันกลับไปมองอย่างช้าๆก่อนจะรีบปลดแขนของหญิงสาวที่สวมกอดเขาอยู่ออกแทบไม่ทัน ซึ่งก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าจะรีบแกะออกทำไม...
แม่มึงเอ้ยยยยยยย TT0TT
TALK
มาขว้างระเบิดใส่อิพี่มาร์คกอดจะเดินหัวเราะจากไปอย่างสะใจ 555555
มาต่อแบบอึนๆมึนๆ เพราะมาแต่งต่อเช้ามากๆๆๆๆๆๆๆๆ
ง่วงสุดๆจนตาแทบปิดละค่ะตอนนี้
ป.ล.ช่วงศูนย์ร้องทุกข์เรื่อง nc มาขอเช็คคนที่เข้าไปอ่าน nc ตามลิ้งค์ ที่ให้ไว้ตอนที่ 5 ไม่ได้อ่ะค่ะ
ถ้ามีมารายงานตัวในเม้นหน่อยน๊า เค้ากลัวพวกตัวไม่ได้อ่านอ่า TT^TT
ความคิดเห็น