คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : คู่หมั้น...คู่ห(ม)าย 5
ทั้งๆที่อากาศในห้องนี้หนาวเย็นจนเขาสงสัย...
ว่ามันมีแอร์อยู่กี่ตัวกันแน่วะ?
แต่พออีกคนประกบเข้ากอดรัดร่างกายของเขาไว้
ทำไม...มันถึงร้อนแบบนี้?
เมื่อเรียวลิ้นของทั้งคู่เกี่ยวกระหวัดและสอดประสานกัน รุกเร้า แย่งชิง ดูดดื่มความหอมหวานจากกันและกันอย่างกระหายอยาก ร่างบางพลิกตัวขึ้นมาคร่อมเจ้าของห้องไว้ กดจูบแนบแน่นในขณะที่ลากไล้ฝ่ามือของตนไปบนแผงอกหนาผ่านชุดสูทที่อีกคนสวม
.
.
.
แคว่ก!
มือเรียวฉีกกระชากชุดอีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว แผงอกที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อเป็นลอนสวยปรากฏอยู่เบื้องหน้า แลบลิ้นออกเลียริมฝีปากของตนเองเบาๆขณะที่ลากนิ้ววนเวียนไปบนหน้าท้องลอนสวยของอีกฝ่าย ทั้งๆที่รูปร่างของเขากับมันก็เพรียวพอๆกัน
แต่ทำไมแม่งมีหกห่อวะ?
แบมแบมก้มลงกดเม้มริมฝีปากตรงเนินอกอีกฝ่ายแผ่วเบา ขบเม้มช้าๆทำรอยไปทั่วผิวขาวกระจ่าง มาร์คสวมกอดร่างของคนเบื้องบนก่อนจะจัดการถอดชุดของอีกฝ่ายอย่างช่ำชอง
“อ่า...อย่าทำรอยสูงสิ ถ้าเกิดลูกค้าเห็นฉันจะแย่เอานะ”
มาร์คติงเบาๆเมื่อเห็นอีกฝ่ายเริ่มทำรอยมาใกล้บริเวณซอกคอของตนเองเรื่อยๆ คนใต้ร่างขยับตัวเล็กน้อยก่อนจะพลิกขึ้นคร่อมร่างอีกฝ่ายไว้อย่างรวดเร็ว
“ผลัดกันบ้างแล้วกันนะ...”
แบมแบมไม่ตอบ ขณะที่อีกฝ่ายเริ่มทาบริมฝีปากลงบนลาดไหล่ของตน ริมฝีปากอิ่มของคนที่ถูกเปลี่ยนสถานะขบเม้มเข้าหากันแน่นเพื่อสะกดเสียงครางแผ่วของตนไว้ เมื่ออีกฝ่ายใช้นิ้วบดขยี้ลงบนจุดรับสัมผัสบนหน้าอก
ครืด..ครืด....ครืด....ครืด....
“อื้ม...เดี๋ยวก่อน ...รับ...โทรศัพท์...”
หอบหายใจเข้าออกแรงๆก่อนรวบรวมสติสะกิดอีกคนเบาๆ มาร์คยอมผละออกจากร่างบางเบื้องหน้าก่อนจะกัดริมฝีปากอย่างขัดใจเมื่อเห็นอีกฝ่ายล้วงหยิบมือถือออกจากกระเป๋ากางเกงแล้วกดรับ ขยับไปนั่งปลายเตียง หันแผ่นหลังเนียนสวยให้เขาก่อนจะพูดจาโต้ตอบกับคนปลายสายด้วยน้ำเสียงสดใส
สองมาตรฐานว่ะ...
“ก็ใช่ไง ทำไมอ่ะ?”
.
.
หมั่นไส้...ไม่สนใจกันใช่ม้ะ ด้ายยยยย
.
.
“จะเสียงดังทำไมวะเฮีย หูจะแตกอยู่ละ อะ....อื้ม...เดี๋ยวสิ...อ่า...”
.
.
แบมแบมเผลอหลุดเสียงครางออกมาอย่างลืมตัวเมื่อจู่ๆไอ้บ้ามาร์คก็เข้าจู่โจมเข้ากอดเขาจากข้างหลังโดยที่เขาไม่ทันได้ตั้งตัว ร่างกายสั่นระริกเมื่อต้องอยู่ในอ้อมกอดแกร่งของอีกคน สัมผัสได้ถึงความต้องการของอีกฝ่ายที่ปรากฏชัดจากการได้แนบชิด สัมผัสร้อนชื้นที่ลากผ่านใบหูอีกข้างที่ยังว่างอยู่ของเขายิ่งทำให้แบมแบมเผลอหลุดเสียงร้องออกมา
“อ๊า..แค่นี้ก่อนนะเฮีย เดี๋ยวถ้าเสร็จแล้วจะโทรกลับ”
ไม่ไหว....
ทนไม่ไหวแล้วโว้ย.....
ขว้างมือถือเครื่องโปรดกลับไปที่กองเสื้อผ้าของตนเองก่อนจะหันกลับไปบดเบียดริมฝีปากกับอีกฝ่าย กอดกระหวัดร่างกายเข้าหากัน แทบไม่เหลือที่ว่างให้อากาศได้ลอดผ่าน
ถ้าทนไม่ได้....
ก็ไม่ต้องทน...ว่ามั้ย?
................
แจ็คสันเงยหน้าจนคอแทบเคล็ดเพื่อมองกำแพงสูงใหญ่เสียดฟ้าที่ล้อมรอบสิ่งที่เรียกว่าวังได้อย่างสบายๆด้วยความรู้สึกที่โคตรทึ่ง
“โห นี่แม่งไม่โคตรรวยธรรมดาแล้ว ต้องพูดได้เลยว่าโคตรพ่อโคตรแม่ของความรวย”
พึมพำอย่างอึ้งๆเมื่อมองไปยังสิ่งปลูกสร้างขนาดใหญ่ที่ตั้งตระหง่านอยู่เบื้องหน้า ก่อนที่ร่างสั้นอันสันทัดของชายหนุ่มที่คิดว่าตนเอง Swag ที่สุดในสามโลกจะค่อยๆเดินไปที่ประตูเหล็กดัดขนาดใหญ๋อย่างไม่เคยหวั่นเกรง
ทำไมไม่มีใครอยู่เลยวะ?
กะว่าจะมาไฝว้กับยามบ้านนี้ซักหน่อย...
แต่ก็ดี...ทางโล่งแบบนี้ ก็หวานชายหวังล่ะ
เดินดุ่มๆไปตามทางเดินที่ปูด้วยหินอ่อนขัดเป็นมัน ก่อนจะพบกับสวนสวยที่มีลานน้ำพุขนาดใหญ่ประดับอยู่กลางลาน อดมองอย่างชื่นชมไม่ได้ตามประสาคนที่มีความชื่นชอบของน่ารักมุ้งมิ้ง(?)เป็นชีวิตจิตใจ
แอร๊ย รูปปั้นคิวปิดยืนฉี่อย่างน่ารักอ้ะ >///<
ขอยกกลับไปตั้งที่บ้านได้ป้ะ?
เวรเหอะ! ไร้สาระละกู...รีบๆไปตามหาไอ้แบมแล้วรีบลากแม่งกลับไปด้วยกันน่าจะดีกว่า....
เงยหน้าขึ้นมองตั้งแต่หัวจรดเท้ารูปปั้นเป็นครั้งสุดท้ายอย่างอาลัยอาวรณ์ ก่อนจะอ้าปากค้างอย่างเหวอๆเมื่อเห็นเงาบางอย่างที่ปรากฏตรงชั้นสองของห้องๆหนึ่งที่อยู่เหนือขึ้นไปจากลานน้ำพุพอดี
เงาของร่างสองร่างที่ประกบกอดแนบชิดกัน
มีเพียงผ้าม่านบางๆเท่านั้นที่กั้นไว้…
“อย่าบอกนะว่า....”
นั่นไอ้แบมใช่มั้ย?
เชร้ดดดดดด อย่าเพิ่งซั่มกันนะเว้ย
รอพี่หวังก๊อนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
…………..
ไม่เคยคิดเลยซักครั้งว่าตนเองจะคลั่งจนทนไม่ไหวได้ขนาดนี้....
ผิวขาวเนียนละเอียดที่เพียงแค่แตะสัมผัสก็ไม่สามารถทำให้อดใจไหว ริมฝีปากได้รูปที่บวมเจ่อจากรสจูบเร่าร้อน เพียงแค่เผลอชั่ววูบร่างเพรียวที่ยืนพิงอยู่กับผ้าม่านก็ถูกผลักให้เดินมาที่เตียงขนาดใหญ่ ร่างบางทิ้งตัวลงนอนราบกับพื้นเตียงนุ่ม ตากลมเบิกกว้างก่อนจะหรี่ลงช้าๆ ริมฝีปากอิ่มเผยอครางเสียงแผ่วเมื่อมือหนาเลื่อนลงไปสัมผัสตรงส่วนกลาง
“จะขี้โกง...อ่า...ไปมั้ย?”
แบมแบมปรือเปลือกตามองอีกฝ่ายที่ขบกัดริมฝีปากมองเขาอย่างยั่วยวนเอื้อมมืออันสั่นระริกของตนเข้าจัดการกับความรุ่มร้อนที่พองขยายอย่างไม่หยุดยั้งของอีกฝ่ายตามที่คนเบื้องบนร้องขอ
“อึก...อย่าทำแรง...”
แบมแบมส่ายหัวปฏิเสธก่อนจะขยับมือไปมาอย่างรุนแรงยิ่งขึ้น มาร์คกัดริมฝีปากจนห้อเลือดเพื่อสะกดกลั้นเสียงครางของตนเอาไว้
ไม่ไหว...มากกว่านี้
ต้องการมากกว่านี้!!!
“ทำมากกว่านี้...ได้มั้ย?”
แบมแบมถามขณะจ้องหน้ากับคนตรงหน้า มือข้างถนัดของตนก็ยังคงขยับทำหน้าที่อย่างไม่มีบกพร่อง
“อ่า...แล้วทำมากกว่านี้ได้มั้ยล่ะ?”
.....ตัดฉับ....
https://www.facebook.com/got7doubleeagle93?ref=hl
หลังจากดริฟหนีไปสองครั้งภายในวันเดียว
เปิดเฟสกลุ่มสำหรับ nc ฉากตัดฉับแล้วเรียบร้อย ไปเสพได้โลดดดดด
เอาลงสดๆร้อนๆตะกี้เอง อ่านในเฟสเสร็จกลับมาเม้นบอกในนี้หรือเม้นบอกที่นู่นก็ได้น๊า
เม้นติเม้นด่าได้ตามสมรรถภาพ(?)ไม่ใช่ละๆ
เค้าจะได้เอาคอมเม้นที่ได้ไปพัฒนาไง 555555 อ่ะๆ ไม่โม้มากละ กลัวรีดรำคาญ ^ ^
เอาไปเลยๆ
v
v
v
v
https://www.facebook.com/got7doubleeagle93?ref=hl
ม้ะมีไรมั่ค แค่อยากจะบอกว่า....
รักรีดทุกคน รักมั่คๆ ม้ะนอกใจดั๊วะ <<< (- - *)
ความคิดเห็น