คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : คู่หมั้น...คู่ห(ม)าย 4
คู่หมั้น...คู่ห(ม)าย
4
ตุบ!!
“เฮ้ย // แม่มึงงงงง...”
.
.
.
นี่มัน.....
เป็นพรหมลิขิต...หรือ....
ผีผลัก? ช่างมันๆ ประเด็นคือ....
คนที่กูเอาหน้าผากมนสวย(?)ของตัวเองไปเสยใส่นี่คนหรือเทพบุตร?
หล่ออ่ะ >///<
หล่ออ่ะพวกเมิงงงงงงงง
หล่อมากกกกก คือบั่บ...หล่อน่าลากไปทำผัวที่สุดอ่ะ -.,-
หล่อดาร์คโดนใจ แบบสุดๆไปเลยครับพี่น้อง....
.
.
.
.
“น้อง เป็นไรมากป่ะเนี่ย”
โอ๊ย พี่อย่าส่งยิ้มเงิงๆนั่นมาให้ผม...
หืมมม แทบเฉาะหน้าอ่ะ...เอ้ย ไม่ใช่ๆ
อ้ะ ต่อๆ เพราะรอยยิ้มของพี่มันทำให้ผม...ละลาย ละลาย ละลาย ละไหลไปกับเธอ… (เอิ่ม?)
ทำไมพี่ถึงหล่อไม่บันบะบันยังแบบนี้?
ความหล่อของพี่มันทำให้มดลูกของผมสั่น...ประเด็น แล้วกูมีมดลูกเหรอ?
พอเหอะ เชว ยองแจ มึงหยุดเพ้อแล้วตื่นมาสู่โลกปัจจุบันได้แล้ว!
“อ่ะ โอ๊ยยยย”
แหกปากร้องออกมาแทบไม่ต้องเสียเวลาคิดเมื่อมือหนาๆของอีกฝ่ายแตะเข้าตรงหน้าผากของเขา
มึง นี่กูเดินชนคนหรือชนกับเสาหลักเมืองวะ
ทำไมหัวกูโนแบบนี้ TT^TT
“น้องเจ็บมากใช่มั้ย โทดที ตะกี้พี่ลืมเก็บฟัน”
คือพี่ต้องการจะสื่ออะไร....
ที่หัวผมโนจนปูดแทบจะเท่าลูกเลมอนอยู่ในขณะนี้เนี่ย
เป็นเพราะฟันหน้าพี่เหรอวะ?
“งึ เจ็บว่ะพี่”
ยองแจซี้ดปากขณะที่ลูบรอยปูดที่หน้าผากตัวเองเบาๆ แต่ตาตี่ๆก็ยังเหลือบมองใบหน้าของชายเบื้องหน้าอยู่ตลอดเวลา
ถ้าได้คนนี้น้องแจแจจิตั้งใจเรียน นี่พูดเลยยยย >.,<
แต่ก่อนอื่นถ้าได้กัน แจแจต้องพาพี่คนนี้ไปจัดฟันก่อนนะ
คือ...ไม่ไหวว่ะ
เกิดตอนจูบๆกันอยู่ฟันพี่เค้าแม่งมางับลิ้นกูขาดนี่ ใบ้แดกเลยนะเว้ย
อุ่ย...ยองแจ ใสใสครัช ตะกี้อารมณ์ชั่ววูบ ไม่ได้คิดจริงจัง คิดเล่นๆขำขำไปงั้นแหระ หุหิ >3<
“เฮ้ยน้อง ถ้าไงแวะไปบ้านพี่ก่อนมั้ย บ้านพี่มีลูกประคบสมุนไพรอ่ะ เดี๋ยวประคบให้”
“เอ่อ จะดีเหรอพี่...”
ต้องเล่นตัวไว้ก่อนฮะ บอกเลย
เกิดเป็นคนสวยอ่ะ ต้องอย่าง่ายยยยยย
“ดีดิวะ ป่ะๆ บ้านพี่อยู่ไม่ไกลจากที่นี่หรอก”
“โอเคพี่ ไปก็ไป”
ตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่น ก่อนจะกระชับถุงขนมที่เพิ่งซื้อมาจากร้านสะดวกซื้อไว้ให้มั่น คุณหนูลูกเจ้าของไร่แตงกวาผู้มาจากมกโพแลนด์เดินตามตูดชายหนุ่มที่เพิ่งเดินชนกันไปอย่างสุขเกษมเปรมปรีดิ์
ตะกี้ใครบอกว่า “อย่าง่าย” วะ?
................................
“แล้วทำไมกูต้องมานั่งดูอิรูปปั้นเด็กยื่นเยี่ยวอยู่ตรงนี้กับมึง?”
แบมแบมบ่นหน้าหงิกขณะที่กำลังนั่งอยู่ข้างๆไอ้ว่าที่คู่หมั้นสังคัง(?) นี่ ถึงบรรยากาศตรงเก้าอี้ตัวยาวหน้าน้ำพุอิเด็กยืนเยี่ยวนี่จะสวยหรูดูดีมีสไตล์ เงียบสงบเป็นส่วนตัวมากแค่ไหน แต่บอกเลย ว่าแบมแบมคนแมนไม่มีอารมณ์มาสุนทรีย์ว่ะครับ!
“ถ้าอาม่าไม่ไล่มา จ้างกูด้วยหุ้นบริษัททั้งหมดของลุงบิล เกตต์ กูก็ไม่มานั่งกะมึงหรอก”
อื้อหืมมมมมมม
จี้ดอ่ะมึง จี๊ดเลย ไอ่สัส!
“เหอะ มึงนี่ท่าทางจะหลงตัวเอง”
“อันนี้กูไม่ปฏิเสธ”
ไอ่สัส กูอึ้งแดกเลย ณ จุดๆนี้...
พวกมึงดูดิ แบมแบมคนแมนจิไม่ทนแล้วนะโว้ยยยยย
ถีบแม่งให้ตกจากเก้าอี้ตอนนี้เลยได้มั้ย?
“หึ นั่งเงียบๆแล้วดูๆไปเหอะ”
“มึงมีสิทธิ์อะไรมาสั่งกู?”
แบมแบมมองคนข้างๆที่หันกลับมามองเขาด้วยท่าทางที่เดาไม่ออกว่าอีกฝ่ายกำลังคิดอะไรอยู่ ใบหน้าหล่อเหลาที่เขาไม่อยากจะยอมรับค่อยๆเลื่อนเข้ามาใกล้เขาอย่างช้าๆ แต่คิดว่ากูจะต้องหน้าแดงแล้วเขินหลบ พูดตะกุกตะกักเพราะใจสั่นกับเบ้าหน้าหล่อๆของมันอ่ะหรอ?
ฝันกันอยู่เหรอครับรีดเดอร์?
ต่อให้มันเอาหน้าเข้ามาใกล้จนฟิวชั่นกับเขา มันก็ได้แค่นั้นแหละเว้ย
ไม่ได้ทำให้คนแมนๆอย่างกูหวั่นไหวอะไรขึ้นมาหรอก
จ้องตามาก็จ้องตาตอบแม่งไปเลยดิ!
“เป็นคู่หมั้นนี่ยังไม่มีสิทธ์พอรึไง?”
น้ำเสียงแผ่วเบาเหมือนกระซิบออกมาจากปากสวยได้รูปที่อยู่ในระยะประชิด แบมแบมเบ้ปากก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆ
“แล้วไง? ก็แค่คู่หมั้นอ่ะ แล้วนี่จะเอาหน้าออกไปได้รึยัง? ใกล้ขนาดนี้นี่อยากจูบกะกูรึไง?”
“แล้วให้จูบป้ะล่ะ?”
นี่มึงคิดว่ากูไม่กล้าเหรอ?
เห็นกูแบบนี้กูก็ผ่านโลกมาไม่น้อยนะครัช
ท้ามาก็จัดไปดิ กลัวไร!
“กูก็ไม่ได้ห้ามนะ กูแมนพอ..อึ๊...”
ริมฝีปากที่ประกบเข้ามาเบาๆทำให้แบมแบมตาค้างอย่างประหลาดใจที่เห็นอีกฝ่ายจูบเขาจริงๆ แต่เมื่อมือหนาของอีกฝ่ายเริ่มฉุดรั้งเข้าที่เอวของเขา แบมแบมก็เลือกที่จะสอดมือทั้งสองของตนเข้าไปที่ท้ายทอยของมาร์คก่อนจะบดริมฝีปากของตนเข้าหาอย่างไม่ยอมแพ้
เรียวปากของคนเริ่มก่อนอ้าออกเล็กน้อยก่อนที่จะส่งเรียวลิ้นออกมาสำรวจภายในโพรงปากเล็กของคนอายุน้อยกว่า ก่อนที่ลิ้นร้อนของอีกฝ่ายจะสอดเข้ามาเกี่ยวกระหวัดกับปลายลิ้นของเขาอย่างเร่าร้อน ร่างของทั้งคู่เริ่มเบียดชิดเข้าหากันอย่างช้าๆ เรียวลิ้นของฝ่ายถูกท้าทายแลบออกมาไล้เลียริมฝีปากล่างของมาร์คเบาๆ
ไอ้เด็กนี่....จูบเก่งมาก
แต่มึงลืมไปแล้วเหรอ? กูเป็นโฮสต์นะครับ
จูบแบบนี้ พี่ก็ทำได้...
แถมทำอะไรที่เด็ดกว่านี้ได้ด้วย ไม่อยากจะโม้ นี่พูดเลย!
มาร์คกระชับเอวบางของอีกฝ่ายเข้ามาชิดจนร่างของแบมแบมขึ้นมานั่งเกยที่ตักของเขา โดยที่ร่างบางอยู่ในตำแหน่งที่สูงกว่า จูบที่เกิดจากการท้าทายกันในตอนแรก เริ่มทวีความรุ่มร้อนขึ้น แบมแบมเลื่อนมือข้างหนึ่งออกจากท้ายทอยอีกฝ่าย ก่อนจะค่อยๆลากไล้ฝ่ามือไปตามแผ่นหลังของคนที่อยู่ในตำแหน่งต่ำกว่า ก่อนจะสอดมือเข้าไปลูบแผ่นหลังเนียน บีบขยำทุกครั้งที่ลากผ่านช่วงเอวของอีกฝ่าย ก่อนที่ฝ่ามือซนจะมาหยุดตรงแผ่นอกเนียนของคนเบื้องล่าง
“อ่ะ..อืม”
มาร์คหลุดเสียงครางทุ้มออกมาเบาๆเมื่อรู้สึกถึงแรงบีบขยี้ตรงจุดรับสัมผัสบนหน้าอก มาร์คสอดเรียวลิ้นเข้าดูดดุนลิ้นร้อนของอีกฝ่ายอย่างไม่ยอมแพ้ก่อนที่จะสอดมือเข้าไปใต้เสื้อของอีกฝ่ายเพื่อทำในสิ่งเดียวกัน
“อื้ม..อ่ะ”
แบมแบมตัวกระตุกสั่นก่อนจะผละริมฝีปากของตนเองออกจากคนเลื้องล่างที่ดูเหมือนจะเริ่มขึ้นมาเป็นฝ่ายคุมเกม
“พะ พอแล้ว อื้ม...”
แบมแบมร้องห้ามก่อนจะจิกฝ่ามืออีกข้างลงบนกลุ่มผมของอีกฝ่ายเมื่อจู่ๆ คนเบื้องล่างก็ถลกเสื้อของเขาขึ้นก่อนจะก้มลงใช้ริมฝีปากงับลงบนจุดอ่อนไหวบนแผ่นอกของเขา
หอบหายใจหนักขึ้นเรื่อยๆเมื่อริมฝีปากร้อนเปลี่ยนเป็นไล้เลียและดูดดึงตุ่มไตบนแผ่นอกเขาราวกับทารกหิวกระหาย ร่างบางสั่นสะท้านก่อนจะก้มลงงับบนใบหูขาวของอีกฝ่าย กัดด้วยฟันซี่เล็กแผ่วเบา ก่อนจะใช้เรียวลิ้นไล่เลียไปตามใบหูช้าๆ พ่นลมหายใจร้อนไปตามใบหูบางของอีกฝ่ายจนปรากฏเสียงครางทุ้ม
มาร์คผละตัวออกจากตุ่มไตสีหวานก่อนจะอุ้มคนบนตักขึ้นมาจากเก้าอี้ ตาคมสบตากลมโตของอีกฝ่ายที่มีประกายบางอย่างไม่ต่างไปจากเขา
บางทีชายหวังก็คิดนะ....
ว่าทำไมชีวิตชายหวังถึงได้รันทดหดหู่แบบนี้
เกิดมาหล่อ(?) แถมอินดี้ แต่พี่น้องไม่ค่อยเข้าใจ....
“ถ่อวววว คยอมมี่น้องรัก กลับมาอยู่บ้านเราเหอะ จะงอนเฮียไปอีกนานแค่ไหนอ่า ห๊า...”
“ใครคยอมมี่วะฮะเฮีย? ยังไงก็ไม่กลับเว้ยจนกว่าจะเปลี่ยนสีบ้านใหม่ ถ้าเฮียยังไม่ทาสีบ้านคืนเหมือนเดิมก็ไม่ต้องโทรมาอีกนะ แค่นี้ล่ะ”
“เดี๋ยวสิคยอมมี่ ฮอลลลลล ตัดสายกูทิ้งอ่า ใจร้าย ใจร้ายมากเลยไอ้เด็กเปรตนี่ ฮรึก..”
ร้องไห้ นาทีนี้กูต้องร้องไห้ แงรรรรรรรร TT^TT
เอ้ะ แต่เดี๋ยวสิวะ ไอ้แบมไงพวกมึงงงงงง
โทรฟ้องไอ้แบมเลยดีกว่าแม่ง ตอนนี้ชายหวังรู้สึกอ่อนแอ
รู้สึกเปราะบาง และต้องการที่พึ่งพิงทางจิตใจ(?)
นิ้วมือหนาเลื่อนสไลด์ไปบนหน้าจอมือถือเครื่องบางก่อนจะจัดการจิ้มเบาๆบนเบอร์ไอ้น้องรักอีกคน
ไอ้แบม มึงต้องรับสายเฮียนะ เพราะตอนนี้เฮีย stress เป็นอย่างมาก.....
โอ๊ะ รับแล้วโว้ยทุกคน...
“อะไรของมึงวะเฮียยยย จะโทรมาทำไมวะเนี่ย คนกะลังเข้าด้ายเข้าเข็ม...”
เสียงหวานๆที่แหวมาตามสายไม่ได้ทำให้แจ็คสันคนโก้รู้สึกหวั่นเกรงแต่อย่างใด ....
แจ็คสันหวัง คนนี้ไม่เคยหวั่น แม้วันมามาก....(- - ')
เรื่องแค่นี้ไม่สะท้านสะเทือนหรอก น้องๆ.....
“ไอ้แบมมมม มึงอย่าเพิ่งห่วงไม่ได้ซั่มสาวสิวะ มึงต้องห่วงพี่มึงก่อนดิ แต่...เอ่อ วันนี้มึงไปกินข้าวบ้านคู่หมั้นมึงไม่ใช่อ่อ?”
“เออดิวะ”
แล้วทำไมมันจะได้ซั่มสาว? แต่เดี๋ยวนะ หน้าอย่างไอ้แบมเนี่ยนะจะได้ซั่มสาว...
กูว่าไม่ใช่ละ มันต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ๆอ่ะ...
“แต่...เดี๋ยวนะ คู่หมั้นมึงนี่ผู้ชายไม่ใช่เหรอวะ?”
“ก็ใช่ไง ทำไมอ่ะ?”
“เฮ้ย! แล้วที่เข้าด้ายเข้าเข็มนี่คืออะไร? บอกเฮียมานะเว้ย”
“จะเสียงดังทำไมวะเฮีย หูจะแตกอยู่ละ อะ....อื้ม...เดี๋ยวสิ...อ่า...”
เสียงแบบนี้.....
“แล้วนั่นทำห่าไรกันวะ STOP!!! อย่าเพิ่งดิเว้ย มาคุยกับเฮียให้รู้เรื่องก่อนดิวะแบม”
“อ๊า..แค่นี้ก่อนนะเฮีย เดี๋ยวถ้าเสร็จแล้วจะโทรกลับ”
“อันเดว๊ ไอ้แบม ไอ่แบมโว้ย อย่าเพิ่งวางดิมึง....”
ตรู๊ดดดดดดดด
Stress x2 มั้ยล่ะพวกมึงงงง
ไอ้แบมกำลังจะเสียซิงอ่ะพวกมึงงงง ไอ้แบมจะเสียซิ๊งงงงงงงง
นี่กูต้องนั่งตีฉิ่ง ตีกลองร้องเพลงสามช่า พร้อมกับกระโดดตีลังกาเพื่อแสดงความยินดีกับมันใช่มั้ย?
ส้นตีนเหอะ! ประสาทแดกละ เรื่องอะไรกูจะยอมให้ไอ้แบมเสียซิงก่อนกูวะ...
บอกเลย นาทีนี้ชายหวังจิมิทน....
มึงผิดเองนะไอ้แบม ที่เคยบอกพิกัดบ้านไอ้คู่หมั้นนั่นให้กูรู้....
............
“เฮ้ยนั่นทำห่าไรกันวะ จะเยิ้บกันหรอ?”
โห โคตรกามเลยว่ะ ไอ้พี่เหยิน.....
เมียไม่อยู่วันเดียวแม่งหิ้วเด็กมาแดกคาบ้านเลยโว้ย โคตรกล้าอ่ะ นับถือๆ
พี่แม่งโคตรท้าทายอำนาจมืดมากอ่ะ ท่าทางจะอยากโดนพี่จินยองจิกหัวตบมาก
“เยิ้บพ่อง ไอ้ห่า ความคิดมึงนี่โคตรจัญไร”
“เดี๋ยวถ่ายคลิปส่งให้เมียพี่ดูซะดีมั้ย?”
“นี่ไอ้เปรต หุบปากแล้วแหกตาตี่ๆมึงดูซะ น้องเขาหัวโนเว้ย กูเลยเอาลูกประคบ ประคบให้ แค่นั้นเอง”
“แน่นะ?”
“เดี๋ยวกูไม่ให้นอนด้วยหรอก ไอ้เด็กนี่...”
“เออๆ แซวเล่นไปงั้นแหละ ว่าแต่...หน้านายคุ้นๆนะ”
ยูคยอมเดินเข้ามาที่โซฟาก่อนจะเพ่งมองใบหน้าหมวยๆของคนเบื้องหน้าอย่างเอาเป็นเอาตาย
หน้าแม่งคุ้นจริงๆนะเว้ยทุกคน
เบ้าหน้าแบบนี้เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน เออ...ขอสุดหล่อคิดแพ้พ...
คิดไม่ออกว่ะ ช่างแม่งเหอะ...
ยูคยอมถอนหายใจออกมาอย่างเซ็งๆก่อนจะทรุดตัวลงนั่งลงตรงอีกฟากของโซฟา ยกเท้าหนาๆขึ้นก่ายบนโต๊ะแล้วเอื้อมมือใหญ่ๆกดลงบนรีโมตโทรทัศน์ ชิวกับการดูรายการกากๆรายการหนึ่งบนหน้าจอขนาดใหญ่โดยไม่สนใจสายตาจิกกัดของเจ้าของบ้าน
ไม่รู้กูไม่แคร์ ก็พี่จินยองเคยบอกกูเมื่อนานมาแล้วหนิ
ว่าให้กูทำตัวตามสบายเหมือนกูอยู่บ้าน
เชื่อฟังที่ผู้ใหญ่พูดนี่ผิดเหรอ?
“พี่นี่ท่าจะกลัวเมียนะ”
“หืม แซวเหรอ?”
“ฮ่าๆ ทำไม? ไม่ได้อ่อ”
“เปล่า ก็เรื่องจริงอ่ะ เมียพี่ดุ...”
แม้เบื้องหน้ายองแจจะยิ้มสดใสขนาดไหน แต่ในใจนี่แทบอยากจะกรี๊ดออกมาให้ก้องบ้านปานประหนึ่งโดนดึง Diamond hair....
โอ๊ยยยยยย เสียดายว่ะ ทำไมคนหล่อๆแม่งมีเมียกันหมดวะ ตอบ!!!
แล้วไอ้เรื่องจะให้แจแจคนนี้ไปทะเลาะตบตีเหมือนในหนังหลังข่าวเพื่อแย่งผัวชาวบ้านเค้านี่...
ไม่มีทางซะหรอก สวยเลือกได้อ่ะ รู้จักม้ะ?
ถึงแจแจคนนี้จะแรด แต่แจแจก็แรดอย่างมีศีลธรรมนะครับ บอกเลย...
หึหึหึ เมียเผลอแล้วเจอกันนะ สุดหล่อ อรั๊ยยยย >///< (เอิ่ม....)
“เอ่อ...แล้วพี่ชื่อไรอ่ะ?”
แย้บๆถามขณะที่ซี้ดปากเบาๆเมื่อถูกก้อนลูกประคบอุ่นๆกดลงบนรอยปูดตรงหน้าผาก
“พี่ชื่อแจบอม แล้วนายล่ะ?”
ขนาดชื่อยังหล่อเลยอ่ะ คนอะไร๊ >.,<
“อ่า ผมชื่อยองแจครับ คือแจบอมฮยองพอเหอะครับ ผมว่าผมดีขึ้นแล้วล่ะ”
ทอแหลไปงั้นแหละพวกมึง...
ถ้าจะให้พูดความจริงว่ามือพี่แกหนักโคตรๆก็กลัวสุดหล่อของแจแจจิเสียเซล์ฟ
ไม่อยากจะพูด ว่านี่มือหรือส้นตีน? ทำไมถึงหนักชิบหาย...
“อ่าๆ งั้นให้พี่ไปส่งมั้ย?”
อ้อยเข้าปากช้าง ก้างเข้าปากแมวแบบนี้...
ไม่อ้าปากงับก็โง่ดิครับ จะสะดิ้งเล่นตัวให้ควายเรียกพี่ทำไม....
“แต่บ้านผมไกลนะพี่ จะไปส่งแน่นะ...”
TALK
เป็น 50% หลังที่สั้นได้ใจมาก 555555 <<< ตบมัน!
ไม่อยากจะเชื่อว่า....
แฟนคลับ 100 คนแล้ว! คัมซาค่า น้ำตาจิไหล TT^TT
ดีใจขั้นสุด ไม่คิดว่าฟิคกากๆหาสาระไม่ได้เรื่องนี้มีคนอ่านด้วย
ขอจุ๊ฟคนอ่านทีนึงได้ม้ะ 55555
รักรีดทุกคนค๊า ปุอิ๊งงงงงง <<< (- - * )
ความคิดเห็น