คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : คู่หมั้น...คู่ห(ม)าย 10
“ยังปวดอยู่มั้ย?”
ส่ายหัวไปมาขณะที่กำลังนั่งให้ไอ้เด็กโหดตรงหน้านี่เช็ดผมที่เพิ่งไปสระมาหมาดๆให้....
ครับ พวกมึงอ่านกันถูกต้องแล้ว....
แม่งเช็ดผมให้กูอยู่จริงๆนะเว้ย!!
“แล้วยาแก้อักเสบที่เอาให้เมื่อกี้อ่ะ แดกยัง?”
พยักหน้าหงึกๆแทนเพราะตอนนี้มาร์คต้วนคนหล่อระบมมุมปากจะพูดมากก็ไม่ได้ ก่อนจะหลับตาลงรับสัมผัสบางเบาที่ยังคงเคลื่อนไหวอยู่บนหัวของตัวเอง
แม่งงงงง รู้สึกดีอ่ะเว้ย คือบั่บ....
ขอหยุดช่วงเวลานี้ไว้ได้มั้ยวะ ฮอลลลลลลลลลล
บางทีโลกก็ควรจะได้รับสันติสุขคืนกลับมาอะไรเงี้ย.....
“ดี...ไหน เงยหน้าดิ้ จะทายาให้”
ในที่สุด...พระเจ้าก็เมตตากูแล้ว....
กูล่ะชอบโหมดของไอ้แบมแบมตอนทายาให้กูที่สุดอ่ะ
เพราะแม่งโมเอะสุดละโหมดเนี้ย อร๊างงงส์ น่ากด เอ้ย น้าวรั๊คส์อ้ะ >///<
บางครั้งก็จัญไรจนลืมไปว่าเท้าแม่งหนัก -*-
แอบจ้องไปที่ใบหน้าหวานอย่างลืมตัวอีกครั้ง ลอบกลืนน้ำลายเมื่อเห็นริมฝีปากอวบอิ่มสีสดขบเม้มน้อยๆ ขนตายาวเป็นแพยามหรุบต่ำจดจ่ออยู่กับการทายายิ่งดูมีเสน่ห์ ใบหน้าเนียนใส ถึงจะไม่ขาวกว่ามาร์ค แต่ก็นุ่มและน่าฟัดเหลือเกินโกยเฉพาะตรงแก้มอูมๆที่แทบจะแตกนั่น...
ตอนจูบกันคราวก่อนกูก็ลืมฟัดแก้มแม่งอ่ะ โฮ๊ยยยยยย เสียดาย
เสียดายยิ่งกว่าตอนที่นึกในใจว่าจะซื้อหวยเลขนี้แต่ดันยุ่งจนไม่ได้ซื้อ
แล้วอิเลขที่คิดไว้แม่งดันออกจริงอย่างกะเดจาวู เสียดายแบบนั้นแหละมึง....
“อ่ะ เสร็จละ นอนได้แล้ว”
มาร์คล้มตัวลงนอนบนเตียงที่ตอนนี้ถูกแยกเป็นฝั่งใครฝั่งมันอย่างชัดเจนด้วยหมอนข้างใบใหญ่ ซึ่งแม่งขู่กรรโชกกูแล้วเรียบร้อยตั้งแต่ตอนที่เข้ามาในห้องนี้ละ ขู่เข็ญคนหล่อผู้อาภัพด้วยคำพูดที่อิหนูแบมแบมไม่ได้เกรงใจเจ้าของเตียงตัวจริงอย่างกูเลยแม้แต่น้อย
“ถ้ามึงล้ำมาฝั่งนี้นะ....ตาย!!!”
จ๊ะ ทูนหัว....แล้วกูจะทำไรได้ล่ะครับ นอกจากพยักหน้ารัวๆให้แม่ง
พร้อมกับน้ำเสียงหล่อๆที่พยายามตอบโดยไม่ขยับปากให้แผลมันสะเทือนว่า..
“ครับ.....” TT^TT
รันทดกว่ากูนี่มีอีกมั้ยครัช ตอบบบบบบบบ!!!
แอบมองอีกฝ่ายที่กำลังนั่งพับเพียบไหว้หมอนอย่างมึนๆงงๆก่อนที่จะเริ่มรู้สึกง่วงงุน สงสัยคงจะเพราะยาที่กินไปหลายตัวแน่ๆอ่ะครับ ตาคมปรือปรอยก่อนที่สติจะค่อยๆหดหาย สัมผัสสุดท้ายก่อนจะจมดิ่งลงสู่ห้วงนิทรามีเพียงความอบอุ่นของอะไรบางอย่างที่แตะลงบนเปลือกตาทั้งสองข้างของเขา
..............................
สำหรับใครก็ตามที่คิดว่าฉากข้างบนนั่นละมุนละไมอบอุ่นเหมือนต้มข่าไก่ใส่โสม(?)ขอให้คิดกันดีๆอีกที ขอย้ำนะครับว่าคิดดีๆกันอีกที…
นั่นมันไอ้เชี่ยแบมแบมนะครับ.....
“เชี่ยยยยย แส๊บบบบบบ”
เมิงเอาส้นตีนอัลไร๊มาทาตากู๊วววววววววววววววววววว TT0TT
กลิ่นฉุนเฉพาะตัวของยาหม่องทำให้มาร์คแทบจะคลั่ง คือตอนนี้กูบั่บแสบตาไปหมดแล้วนะโว้ย จากตอนแรกอุ่นๆ ตอนนี้แม่งทั้งร้อนทั้งแสบ แสบยิ่งกว่าตอนเอาตูดไปขูดกับหินสมัยกูยังวัยสะออน//ห้ะ???
“อ้าว แสบเหรอ เอาน่า ทาเนี่ยแหละหายเร็วนะ แมลงสัตว์กัดต่อยไฟไหม้น้ำร้อนลวกก็เอาอยู่นะจีจี”
จีจีโพ่งงงงงงงงงง
กูจะหายไปจากโลกสิครับไอ่สัส!!
ใครสั่งใครสอนมึงให้เอายาหม่องมาทาตาเพื่อการรักษา?
ดีออกชริงๆ ไปหาแดกเป็นหมอเป็นพยาบาลไม่ได้แล้วแหละน้ำหน้าแบบมึงอ่ะ ฮรึก.....
สัส นี่ถ้าไม่เกรงใจฝีเท้าหนักๆของมึงนี่กูถีบโครมจริงๆด้วย แงร๊ แสบอ้ะ TT^TT
“แสบมากจิงดิ โห น้ำตาไหลด้วย โอ๋ๆ ไม่ร้องๆ”
“...........”
อะไรคือดึงกูเข้าไปกอดจนหน้าซุกอกแบบนี้ครับ!!!
ตอนนี้ถึงจะยังแสบตาอยู่ แต่บอกเลยความฟินมันมีมากกว่าเยอะ หายากนะเว้ย ที่อยู่ดีๆแม่งเป็นฝ่ายมาเจ้าะแจ้ะกะกูก่อนแบบนี้อ่ะ
อ้อนดิอ้อน โหะๆๆๆๆ
“แสบ....เช็ดออกไม่ได้รึไง?”
ช้อนตามองอีกฝ่ายที่ก้มมองมา มืออุ่นที่ลูบไปมาบนหัวเขาเบาๆเล่นเอาเคลิ้มจนลืมแสบ ซุกหน้าลงกับอกอุ่น(?)ของอีกฝ่ายอีกครั้ง
มีถ้วยมีตุ๊กตาไรขว้างมาที่ปรี้เลยครัช
ไม่ต้องชม กูรู้ว่ากูเมพ
ตอแหลขั้นเมพ ออเซาะขั้นสุดละ.....
“ไม่ได้ๆทาไว้งั้นแหละ โอ๋ๆไม่ร้องเด่ะ”
เชยคางมาร์คเบาๆก่อนจะไล้นิ้วปาดน้ำตาอีกฝ่ายออกอย่างอ่อนโยนก่อนที่แบมแบมจะแสยะยิ้มเหี้ยมออกมา.....
จะตอแหลเพื่ออ้อนกูนี่ยากกกกกก
ไม่เนียนเท่าบีบีครีมนำเข้ามึงอย่ากระแดะ.....
“อ๊ากกกก เอาอย่าหม่องมาป้ายตากูทำม๊ายยยยยยยยย”
ละมุน 3 วินาที
และช่วงเวลาทั้งหมดที่มีคือ....หายนะ.....
R.I.P.นะมาร์ค......
…………………………..
คิมยูคยอม หนุ่มน้อยที่ตัวไม่น้อย อายุอานามก็ 18 ปีละ นิสัยก็ไม่ได้ดีเหมือนหน้าตาหรอก ออกจะจัญไร แต่ก็ไม่เคยคิดว่าบนโลกกลมๆเหมือนผลส้มใบนี้จะมีคนจัญไรได้โล่ยิ่งกว่ากู....
“ไปทำห่าท่าไหนละวะเฮีย เขาถึงได้เล่นเข่าเอาจนไข่แตกแบบนี้?”
“ยังไม่แตก...อูย เจ็บว่ะ”
นี่ลำบากกูที่กำลังนอนดูคลิปสาวๆสุดเซ็กซี่ทั้งหลายมากอ่ะพูดเลย
ต้องลุกจากที่นอนอุ่นๆเพื่อพาแม่งกลับบ้านนี่ไม่ตลกนะ.....
กูนึกว่าแม่งจะโทรมาบอกว่าม่อสาวมาให้กูล่อที่บ้านได้ละ...
แต่เสือกโทรมาบอกให้ไปรับกลับบ้านเพราะโดนเด็กที่ไหนไม่รู้จัดเข่าให้จนจุกเนี่ยนะ????
กูเกลียดมึง ไอ้เฮียสั้น!!!
“ขอให้ไข่เฮียแตก ขอให้แม่งใช้งานไม่ได้ ขอให้ง่อยลงหรรมส์ ฮึ่ย...”
“หยาบคาย ไข่เฮียแข็งแรง ทนทาน ไม่แตกไม่ง่อยง่ายๆหรอก...”
นอนหน้าซีดกุมไข่อยู่บนเตียงแม่งยังกล้าเถียงกูอีกเน้าะ
ดีออกจ๊ะ เดี๋ยวกูทิ้งให้แม่งนอนระบมไข่อยู่อย่างเดียวดายคนเดียวเลยดีม้ะ????
“หรอมมมม แล้วที่หน้าเปลี่ยนเป็นสีเขียวเหลืองแดงอย่างกะไฟจราจรหน้าปากซอยนี่คือระ สมน้ำหน้าว่ะ หื่นไม่ดูตาม้าตาเรือ เค้าไม่แจ้งตำรวจจับก็บุญแล้ว”
“ไม่ช่วยแล้วยังจะซ้ำเติม เร็วๆมาดูให้หน่อยว่าหวังกาอีจูเนียร์ยังปลอดภัยดี...”
“อิเฮียจัญไร ไม่ดูเว้ย ทุเรศลูกกะตา”
คำขอน่ายันตกเตียงมาก มีอย่างที่ไหนมาขอให้น้องดูไข่ให้วะ เออ กูไม่ใช่หมอนะเว้ย เจ็บปวดตรงไหนถึงต้องให้กูวินิจฉัยอาการให้
“มึงมันใจร้าย ไข่เฮียมึงจะพิการยังไงมึงไม่เป็นห่วงเลยใช่ม้ะ ใช่เซ้ มึงไม่รักเฮียหรอก...”
“คนละเรื่องมั้ยวะ?”
“ไม่รู้แหละ ดูให้หน่อยดิ นี่ก้มดูเองไม่ได้ จุก....” TT^TT
พ่นลมหายใจอย่างหน่ายใจ มองอีกฝ่ายที่นอนงอตัวคุดคู้พร่ำบ่นไปมาซ้ำๆอย่างน่ารำคาญมากกว่าน่าสงสารก่อนจะยอมปลดกระดุมยีนส์ของอีกฝ่ายอย่างเลี่ยงไม่ได้
“หยุดบ่นเหอะ”
“จะดูให้จริงๆอ่ะ งั้นฝากทายาด้วย”
“มือมึงไม่ได้หักนะ ทาเองสิเว้ย”
“ใช่ซี๊ มึงไม่รักเฮียหรอก...”
แม่งงงงงงง กูไม่น่าเกิดมาเป็นลูกพี่ลูกน้องกับมันเลย
คิมยูคยอมอยากจิลาบวช ฮอลลลลลลลลลลลลลล
“เออๆแค่ดูแล้วก็ทายาใช่ม้ะ”
ปลดกระดุมยีนส์เสร็จก่อนจะถอดกางเกงอีกฝ่ายออกช้าๆ คือตั้งแต่กูเกิดมานี่นอกจากตัวกูเองก็ยังไม่เคยต้องถอดกางเกงให้ชายใดเลยนะเว้ย
จ้องมองขาขาวๆขอกอีกฝ่ายอย่างแปลกใจเงียบๆ ก้มหน้าลงเล็กน้อยขณะที่แบะขาอีกฝ่ายให้อ้าออกให้กว้างกว่าเดิมอีกนิด มือหนาจัดการดึงขอบกางเกงชั้นในของอีกฝ่ายเลื่อนลงช้าๆ
.......................................
https://www.facebook.com/got7doubleeagle93?ref=hl...............
"ช่ะ เชี่ยยยยยยยย"
ส่งเสียงหวานๆที่สั่นๆน้อยๆแบบคนที่ลูกคอดี ถุย!! มันใช่เวลามาตั้งคณะเหรอมึง? สภาพตอนนี้แจแจบอกเลยว่า.....
ไม่โดนกระทืบขี้แตกตาย ก็โดนโทรมล่ะว่ะงานนี้
ซึ่งไม่ว่าทางไหนกูก็ไม่ว๊อนท์ทั้งนั้นว่ะครับ
หลายๆคนอาจจะสงสัยไงเออ ว่าคนหน้าตาดีแบบแจแจเนี่ย มาทำเชี่ยไรที่นี่ได้วะ มึงว๊าปมาหรอม? คือจะขอเท้าความไปเมื่อประมาณเกือบ 1 ชั่วโมงก่อนละกัน
คืองี้ไง พอแจแจจัดเข่าใส่อิเตี้ยนั้นปุ๊บชิป้ะ ก็เลยเดินกลับบ้านไปแบบสวยๆไง แต่พอกำลังจะก้มล้วงกุญแจบ้านเช่าเท่านั้นแหละครัช ไม่ว่าจะกระเป๋าซ้ายขวาหน้าหลัง เสือกว่างเปล่า ไร้เงาพวงกุญแจรูปกัปตันอเมริกาสุดหล่อของแจแจ.....
ก็ไม่ได้คิดอะไรแล้วไงตอนนั้นอ่ะ สองเท้าเลยวิ่งกลับเข้าไปในซอยอัปรีย์นั่นตามเดิมเพื่อตามหากุญแจที่หายไป แล้วก็เดชะบุญจริงๆเว้ย มันหล่อตรงกำแพงตรงที่เดิมเป้ะๆเลย แต่สิ่งที่หลุ่นอยู่ข้างๆกันนั่นก็.....
กระเป๋าตังค์หนังสีดำที่ดูท่าทางแล้วราคาแพงไม่ใช่น้อย แถมยังตุงด้วยมึง....
แอบเเง้มดูข้างในเล็กน้อยด้วยความระทึกก่อนที่แจแจจะเบะปากออกมาเมื่อเห็นแบงค์ราคาต่ำที่สุดซึ่งยัดอยู่เป็นฟ่อน ก็ด้วยความเป็นคนดีมีศีลธรรมไง พอเห็นบ้านเลขที่ของเจ้าของในบัตรประชาชนปุ๊บ มันก็ไม่ได้ไกลจากบ้านเขาเท่าไหร่อ่ะ ถัดกันไปไม่ถึง 3 บล๊อกด้วยอ้ะ ก็เลยกะว่าจะเอาไปคืน และรอบนี้ก็มั่นใจบวกมั่นหน้ามาก ว่าอิเตี้ยนั่นจะไม่คิดหือกับเขาอีกเป็นครั้งที่ 2
เดินเริ่ดๆสวยๆมาได้แป๊บเดียว รั่วไม้ระแนงสีชมพูสดก็ปรากฎเข้าสู่สายตา ชเว ยองแจ หรือ แจแจคนงาม ยกมืออันบอบบางขนี้ดวงตาสวยอีกครั้งเพื่อมองบ้านขนาดกลางตรงหน้า
แจแจขอยืนสตั๊นท์ 3 วิฯนะ
มองลายบ้านที่เต็มไปด้วยฝูงการ์ตูนจากซานริโอด้วยใบหน้าแหยงๆ พยายามกดออดหน้าบ้านที่เป็นรูปอิแมวคิตตี้ที่เขาแสนจะเกลียดไปรัวๆแต่ก็ไร้วี่แวว
ไปไหนวะ? แล้วประตูนั่นก็แง้มไว้ด้วย....
ยองแจมองรั้วไม้เตี้ยๆอย่างชั่งใจก่อนจะกระโดดข้ามไปอย่างรวดเร็ว ซึ่งเสี่ยงต่อการถูกจับยัดเข้ากรงในฐานบุกรุกเป็นอย่างยิ่ง แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น ประเด็นก็คือ แจแจสวยไง? ทำอะไรก็ไม่ผิด จบป้ะ?
แล้วพอเปิดประตูออกมา ก็เห็นภาพที่เซอร์ไพรส์ปรากฎอยู่ตรงหน้า...เอ่อ....ตามนั้นแหละ
"อ่ะ ไอ้ยู..."
เสียงแหบๆของไอ้เตี้ยนั่นอยู่ในสภาพล่อแหลมสุดๆ ยองแจพยามดีดดิ้นเต็มแรงเท่าที่ขาสั้นๆสารร่างบางๆของเขาจะเอื้ออำนวย แต่ดูเหมือนไอ้คนที่จับคอเสื้อเขาไว้จนทำให้เขาต้องมาห้อยต่องแต่งนี่จะถึกทนแรงควายมากๆ
แต่ว่าไปทำไมคุ้นหน้ามันจังวะ?
แต่ขืนให้มันจับเขาไว้แบบนี้ไม่ปลอดภัยแน่ๆ
ไม่น่าเกิดมาสวยเลย แจแจรู้สึกเครียด เกิดมาสวยนี่มันมีภัยจิมจิม
"เฮ้ยนาย ปล่อยเราเหอะน๊า เราไม่ทำไรนายหรอก"
แต่อีกฝ่ายกลับเอามือหนาๆมาลูบไปมาตามร่างกายของยองแจ คนตัวบางขนลุกเกรียวก่อนที่ปากบางจะสั่นระริก
เห็นทีกูต้องใช้ท่าไม้ตาย.......
"ปล่อยกู๊วววววววววววววววววววววววววว กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด"
เสียงโวยวายที่ดังขนาดสามารถปลุกคนทั้งซอยให้ตื่นได้ ทำให้ยูคยอมรีบปล่อยมือออกจากคอเสื้ออีกฝ่ายแทบไม่ทัน ก่อนที่จะสำนึกได้เมื่อสายไปซะแล้ว....
ยองแจที่หลุดจากพันธนาการไม่รอช้า เมื่อเท้าสวยๆ(ฦ) สัมผัสกับพื้นโลก ขาซ้ายก็จัดการง้างออกในท่าเตรียมพร้อม.....
"อ่ะ ไอ้ยู ระวัง...."
ผลัวะ!!!!
ยูคยอมหันกลับมาอีกครั้งก่อนจะเบิกตากว้างเมื่อรับรู้ถึงความเจ็บปวดได้เต็มๆหว่างขา เล่นจริง เจ็บจริง แถมจุกจริงด้วยมึง พี่ยูน้ำตาจิไหล
ไข่โผ้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม TT^TT
ทรุดตัวลงไปนอนพะงาบๆกับพื้นอย่างปวดร้าว มือทั้งสองข้างถูกเลื่อนไปเกาะกุมกล่องดวงใจของตัวเองที่เพิ่งจะถูกบดขยี้ไปเมื่อสักครู่ด้วยเรี่ยวแรงอันมหาศาล...
"กะ กูพยายามจะเตือนมึงแล้ว...."
ช้าไปมั้ยอิเชี่ยพี่แจ็ค!!!!
ยองแจเอาเท้าเขี่ยๆเด็กหนุ่มร่างสูงที่นอนตัวงอครวญครางกับพื้นอย่างไม่ใยดีก่อนที่จะขว้างกระเป๋าตังค์ไปให้คนตัวสั้นบนเตียงที่ยังนั่งอ้าซ่าเปิดเผยส่วนสำคัญอยู่บนพื้น....
"มองเหี้ยไรห้ะไอ้เตี้ย แต่งตัวสิวะ จะโชว์ของให้พ่องมึงดูเหรอ!"
"ขะ ครับๆ"
พี่แจ็คผิดอัลไล???? TT0TT
TALK
ความคิดเห็น