ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    อลม่าน...วัยใสวุ่นรัก

    ลำดับตอนที่ #5 : โลกกลม

    • อัปเดตล่าสุด 20 ก.พ. 51


         

                     ใช่แล้ว  เมื่อรักแล้ว  ก็ควรมีความหวัง  เหมือนกับใครอีกคนหนึ่งที่กำลังนอนเหม่อลอยมองภาพการเคลื่อนไหวตามสายลมที่พัดพาไปของก้อนเมฆก้อนแล้วก้อนเล่า  พลางย้อนคิดคำนึงถึงใบหน้าหวานใสที่เพิ่งจะเจอะเจอกันเพียงครั้งแรก  แค่เพียงไม่กี่นาที  แต่เขากลับจดจำทุกรายละเอียดของดวงหน้าสาวได้อย่างครบถ้วน  เขาคงจะตกอยู่ในภวังค์ฝันต่อไป  หากไม่มีเสียงๆ  หนึ่งมาฉุดรั้งสติของเขาให้กลับเข้าสู่ความเป็นจริงดังเดิม

                    "บาส  ทำไมวันนี้นายไม่เข้าห้องเรียนว่ะ" 
                    "เบื่อๆ  เลยไม่อยากไป"        
                    ดาดฟ้าของโรงเรียน  คือสถานที่หวงห้ามสำหรับนักเรียน  แต่สำหรับเขามันคือสถานที่พักผ่อน  และสถานที่ส่วนตัว
                    "ทำไม ? วันนี้มันมีอะไรพิเศษหรือยังไง"  บาสถามในขณะที่สายตายังคงเหม่อมองออกไปยังท้องฟ้าสีครามอันสวยสดตรงเบื้องหน้า         
                    "ก็แน่ละ  เค้าชื่อเมย์  ชื่อจริง  ชื่อมาริสา  เชื่อกูเถอะมึง  คู่แข่งเยอะสุดๆ  ดาวเด่นดวงใหม่เลยละ"  บีม

    กล่าวสาธยาย  พร้อมรอยยิ้ม  
     
                   "ดาวเด่นอะไรวะ"  บอลถามอย่างสงสัย  เค้าเองก็เป็นอีกคนนึงที่มักจะมาหลบอยู่ยังสถานที่แห่งนี้  อันที่จริงถ้าจะกล่าวว่า  บอลและบาสเป็นเงาตามตัวของกันและกันก็คงจะไม่ผิด  เพราะไม่ว่าจะสถานที่แห่งไหน  แห่งหนใด  ถ้ามีบาสก็จะมีบอลอยู่ด้วยเสมอ
                    "นั่นนะซิ  นายกำลังทำให้เรางง"  บาสเอ่ยอย่างไม่เข้าใจในข้อมูลที่เพื่อนพยายามบอกกล่าวให้ฟัง
                    "อ้าว  พวกมึงอย่าเล่นกันแบบนี้ซิ  บอกไว้ก่อนนะ  ถ้าช้าหมาคาบไปแดกแน่  มันแต่ทำใสซื่อ" 

                    "อะไรของมึง   บอกมาเร็ว"  บาสถามอย่าคาดคั้น 

                    "เออ  บอกก็ได้  แค่นี้ทำลืม  ตอนเช้ายังมองอยู่ไม่วางตา  ก็ผู้หญิงที่นั่งซ้อนท้ายรถไอ้ไมล์ตอนเช้ายังไงล่ะ  เค้าชื่อเมย์"  บีมกล่าวสาธยาย

                    "ผู้หญิงคนนั้นอะนะ"  บาสเอ่ยอย่างดีใจ  พร้อมทั้งเด่งตัวลุกขึ้นนั่งอย่างรวดเร็ว

                    "ทีนี้เร็วเลยนะมึง"  บีมเอ่ยพลางหัวเราะลงคอ  ขำขันกับปฏิกิริยาของเพื่อนที่ในตอนแรกทำเป็นไม่สนใจ  แต่พอรู้เรื่อง  เข้าใจเข้าหน่อยกลับแสดงออกถึงความสนอกสนใจอย่างออกนอกหน้า 

                    "อย่ามาทำลีลาหน่า  ว่ามาเร็ว" 

                    "อยู่ห้องเดียวกันด้วย"  บีมกล่าวเสริม

                    "พูดเป็นเล่น"  บาสพูดอย่างไม่เชื่อหู  ไม่น่าเชื่อว่าโลกจะกลมได้มากขนาดนี้

                    "ใครว่าละ  แล้วเห็นอาจารย์ว่าจะมีมาอีกสามสาว จากโรงเรียนเดียวกันด้วย... รู้สึกว่าจะมาเรียนพรุ่งนี้  เห็นว่ายังจัดการเรื่องทางโรงเรียนไม่เรียบร้อย...พวกนายว่าแปลกมั๊ย..ย้ายมาจากที่เดียวกันสี่คน  แถมยังได้อยู่ห้องเรียนเดียวกันด้วย"  บีมเอ่ยในสิ่งที่ตนสงสัย

                    ไม่เห็นจะแปลกเลย  น่าสนุกดีออก...นายนะคิดมาก  สงสัยเส้นคงใหญ่  บอลกล่าวอย่างคนไม่คิดอะไรมาก  อยากจะรู้จริงๆ  ว่าอีกสามสาวจะน่าตาเป็นยังไง  ถ้าสวยๆ  แบบคนแรกนี้ก็..แจ๋ว..!”                              
                    "ครึกครื้นจริงนะ"  บีมกล่าวแซวเมื่อเห็นท่าทางอันเบิกบานของเพื่อน               
                    "ก็แน่ละ  เป็นธรรมดาของหนุ่มโสด"  บอลพูดพลางยักคิ้ว หลิ่วตา      
                    "แล้วนิดละ  นายเอาไปไว้ไหน"  บาสถามเพื่อกระตุ้นความจำของเพื่อน  สรรเสริญกับความเจ้าชู้ของคนตรงหน้าจริงๆ  ทั้งๆ  ที่เมื่อเช้ายังหวานแหว๋วขนาดเกร็ดน้ำตาลร่วงหล่นเป็นทางขนาดนั้น

                    "นิดเนิดอะไร  ไม่มี  ไม่มี"                                                                                                                                    
                    "ฮะ  ฮะ  ฮ่า"  เมื่อบอลทำท่าทางปฏิเสธเป็นพัลวัน  บาสและบีมจึงระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอย่างขำขัน  กับนิสัยความเจ้าชู้ของเพื่อนรัก                                                                                                                                        
                     ตึง    ๆ.....

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×