คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : พีทาริส(Petarise) สมัครเรื่อง Fonte
APPLICATION FORM
PART I : About your personal information
(เธอคือ Fumika จากเรื่อง Shigofumi ค่ะ)
รูป :
ชื่อ : พีทาริส (Petaris)
ชื่อเล่น : ริส (Ris)
ความหมาย : เหยี่ยวสีทองแห่งอิสระ มาจากภาษาเกลิคค่ะ
ฉายา : The messenger of Utopia
น้ำหนัก / ส่วนสูง : น้ำหนัก 45 กิโลกรัม สูง 158 เซนติเมตร
อาวุธและรูปร่างของมัน : อาวุธเธอคือ ‘คทา’ ค่ะ เธอเรียกมันว่า ‘ดูเซียส(Duceus)’ ส่วนรูปร่างมันก็...เป็นคล้ายๆกับคทาธรรมดายาวประมาณเมตรครึ่ง ตัวคทามีลักษณะเหมือนไม้พลองสีเปลือกไม้ ที่แหวกกว่าคนอื่นคือตรงส่วนที่เกือบถึงยอดคทามีลักษณะคล้ายคริสตัลสีใสรูปหยดน้ำกลับหัวภายในมีเถาวัลย์(?)สีส้มออกแดงและสีครีมร้อยพันกันขึ้นไป(คล้ายๆกับคทาของเฮอร์มีสที่เป็นเทพแห่งการสื่อสารต่างกันแค่จากงูกลายเป็นเถาวัลย์แค่นั้น)จนสุดปลายคริสตัลอีกด้าน ตรงกลางเป็นนาฬิกาโบราณที่ออกแบบมาผสมกับเข็มทิศ...ตัวเรือนเป็นสีทอง(ใช้ดูเวลากับทิศทางที่จะไปส่งสารได้ด้วย) ส่วนยอดคทาเป็นทองคำที่หลอมออกมาเป็นรูปปีกอันเล็กๆสองข้างเกาะอยู่ที่หัวคทาในลักษณะคว่ำไว้สูงประมาณ 15 ซม.
ความสามารถของอาวุธ : เอิ่ม...เธอเป็นผู้ส่งสาร ดังนั้น อาวุธเธอก็ไม่ได้ใช้เพื่อโจมตีเป็นหลักอยู่แล้วล่ะ แต่เป็นอาวุธที่ใช้ในด้าน'ป้องกัน'ซะมากกว่า คทานี้สามารถชี้ทิศทางของจุดหมายปลายทางที่จะไปส่งสารได้อย่างถูกต้องแม่นยำ(เพราะเธอค่อนข้างซุ่มซ่ามพอสมควร!) และกำหนดเวลาที่เหมาะสมในการไปส่งสารให้เธอได้ด้วย โอเค...นอกเรื่อง(= =;)กลับมาต่อกันเต๊อะ! ในด้านป้องกัน...คทานี้สามารถสร้างบาเรียขึ้นมาล้อมรอบตัวเธอได้ค่ะ เป็นบาเรียวงกลมสีใสแต่มีอนุภาพการป้องกันสูงมาก เวลาโดนดักโจมตีเพื่อแย่งชิงสารเธอก็ใช้บาเรียนี้ป้องกันตัวตลอดค่ะ เพราะมันเป็นคล้ายๆเวทย์มนตร์พื้นฐานที่ไม่ต้องใช้สมาธิอะไรมากนัก แน่นอนว่าถ้าต้องใช้สมาธิมากเธอคงม่องเท่งไปตั้งแต่วันแรกแล้วล่ะ= =; (เจ้าว่าข้าเหรอ-0-! // ริส) แต่จะว่าไป...คทานี้ก็ปล่อยบาเรียอ่อนๆออกมาตลอดเวลานั่นแหละค่ะ เลยเป็นเหตุผลว่าทำไมยัยซุ่มซ่ามคนนี้ถึงมีชีวิตรอดมาได้จนถึงปัจจุบัน= =;; ส่วนด้านการโจมตี...เป็นเรื่องที่รองมาจากการป้องกัน เวลาจะโจมตีเธอจะใส่พลังเวทย์เข้าไปในคริสตัลสีใสแล้วปล่อยออกไปโจมตีศัตรู...แต่เธอก็ไม่ค่อยใช้เวทย์นี้ซักเท่าไหร่เพราะเธอยังไม่ชินกับเวทย์โจมตีจึงกะพลังลงไปไม่ค่อยถูกเสมอ(คนของยูโทเปียมีพลังเวทย์ในตัวและเธอก็มีอยู่ค่อนข้างมากซะด้วยสิ) เธอเลยใช้ฟาดและควง(?)คทาเป็นวงกลมจู่โจมศัตรูมากกว่า นอกนั้นก็ไม่มีอะไรนอกจากเหวี่ยงเหวี่ยงมาแล้วล่ะค่ะ อ้อ! คทานี้สามารถหดหรือขยายได้ตามความต้องการของเธอด้วยนะคะ เพียงแต่ขยายได้มากสุดแค่ 180 ซม.และหดเล็กสุดได้แค่ 10 ซม.ค่ะ
ความสามารถพิเศษ / พลังพิเศษ : แอสต้า โพรเจ็คชั่น(Astral Projection) – เป็นหนึ่งในหมวดหมู่พลังจิตทั้งหลายแหล่มีพลังในด้านการถอดจิตและท่องไปตามที่ต่างๆที่ร่างกายไม่สามารถไปได้ ซึ่งเธอได้พลังนี้มาตอนเข้ารับตำแหน่ง(?)ผู้ส่งสารแห่งยูโทเปีย แต่มันก็...เป็นพลังที่เหมาะสมกับเธอมากๆเหมือนกันนะ ถึงแม้เธอจะชอบใช้พร่ำเพรื่อไปหน่อยก็ตาม(เธอใช้พลังนี้แทบจะทุกครั้งที่ต้องลงไปส่งสารที่อาบิส เพราะเธอไม่ค่อยมั่นใจในความปลอดภัยและสภาพอากาศที่สุดแสนจะแปรปวน= =; (คนอาบิสป่าเถื่อนกันทั้งนั้น อากาศก็นะ(.-_-)//ริสแอบกระซิบเบาๆ) เลยส่งจิตลงไปส่งข่าวสารแทนร่างกาย) / มีสายตาและความจำที่ดีเลิศ / มีพลังเวทย์ที่ค่อนข้างมากกว่าคนทั่วไป
ของที่พกติดตัว : ก็คทา’ดูเซียส’ ของเธอนั่นแหละค่ะ เพราะเธอต้องพึ่งมันตลอดเวลา (พึ่งบาเรียมันมากกว่า // โดนโบกดับ) / ทาเรเลีย(?)หรือรองเท้ามีปีกนั่นเองค่ะ! ลักษณะมันคือรองเท้าบู๊ตครึ่งแข้งสีดำมีปีกเล็กๆสีดำติดอยู่ที่ส้นเท้าทั้งสองข้างค่ะ มันเป็นสิ่งที่คล้ายๆรองเท้าประจำตำแหน่ง(- -?)แถมยังช่วยเพิ่มความเร็วให้เธอด้วยค่ะ
สัตว์ประจำตัว : เหยี่ยวฟิรีกรีนสัตว์ที่เร็วเป็นอันดับสองของโลก ชื่อ ไฮร์ซีลด์ (แปลว่า สายลมค่ะ)
นิสัย : “พีทาริส” หรือ “ริส”...เด็กสาวหน้านิ๊งงงนิ่ง(วิบัติเพื่อเสียงนะค้า)ผู้ที่เดินย่างก้าวแบบหยิ่งนิดๆ เปรียบเสมือนกับว่า กำลังเดินประกวดนางงาม หากเผลอสะดุดหรือบังเอิญล้ม(เพราความซุ่มซ่ามของเธอ = =;;)เธอจะลุกขึ้นแล้วกลบเกลื่อนความเปิ่นเป๋อเอ๋อได้อย่างแนบเนียน และสามารถเดินต่อไปด้วยท่าทีที่น่าทึ่งได้อีกครั้ง เป็นผู้ครอบครองตำแหน่งผู้ส่งสารแห่งยูโทเปีย! ตำแหน่งเท่ซะไม่มีเลยใช่มั้ยล่ะ? ไม่อยากจะบอกว่าตอนเธอเข้ามารับตำแหน่งนี้แรกๆมีแต่คนคัดค้าน! ทำไมน่ะเหรอ? ก็พวกตาเฒ่าทั้งหลายลงความเห็นว่าเธอมีบุคลิกที่ไม่เหมาะสมในการเป็นผู้ส่งสารน่ะสิ! ถึงแม้หน้าเธอจะนิ่งแต่เธอก็มีนิสัยเป๋อๆคือเธอซุ่มซ่ามไปนิด ไร้ระเบียบไปหน่อยเท่านั้นเอง= =;; เวลาไปถึงที่หมายแต่ละทีกระเป๋าใส่จดหมายเธอต้องกระจุยตลอดเวย์ เพราะเธอหาจดหมายไม่เจอจนต้องคุ้ยกระเป๋ากระจุยกระจายแบบนั้นไงล่ะ(ชะตาเกือบถึงฆาตรอบนึงตอนไปส่งจดหมายที่อาบิส= =; ฮะฮะเธอแค่คุ้ยหาจดหมายไม่เจอจนผู้เฝ้าประตูรอนานเกือบจะหักคอเธอเท่านั้นเอง)แต่ถึงเธอจะซุ่มซ่ามแต่เธอไม่เซ่อซ่านะเออ หากตัดลักษณะนิสัยในส่วนนี้ออกไปหรือไม่ก็มองข้ามมันไปซะความสามารถเธอกินขาดเลยล่ะ ถ้าบอกว่าเธอชักช้าเหมือนเต่าคลานในสามโลกนี้ก็คงจะไม่มีใครเร็วแล้ว! แถมตาเธอก็ดีประดุจสายตาของเหยี่ยว แม้จะอยู่เหนือพื้นดินกี่เมตรอะไรยังไงก็ยังสามารถเห็นสิ่งที่อยู่บนพื้นดินได้! อาจจะฟังดูเหมือนพูดยกยอถือหางให้ตัวเองแต่ขอบอกไว้ ณ ตรงนี้เลยว่ามันเป็นเรื่องจริง แล้วก็...อย่าเพิ่งคิดว่าเธอเป็นคนมนุษย์สัมพันธ์ติดลบเพราะเธอทำหน้าตาไม่รับแขกอยู่(แทบจะ)ตลอดเวลานะที่เธอต้องทำอย่างนี้ก็เพื่อเพิ่มความมั่นใจ(ข้าไม่ได้อยากทำซักหน่อย พวกตาเฒ่านั่นบังคับต่างหากเล่า!-*-//ริส) ให้กับผู้รับสารว่าเนื้อหาภายในสารนั้นมีความสำคัญ!! จริงๆแล้วเธอน่ารักนะ...มักจะดูอ่อนกว่าวัยเสมอด้วย ซนเหมือนเด็กผู้ชาย แต่ข้างในเป็นผู้หญิง 100%แถมยังร่าเริงสดใสแบบเด็กๆด้วย เธอไม่ใช่คนที่ชอบเปลี่ยนแปลงคนอื่น แต่จะพยายามรับคนๆนั้นในแบบที่เขาเป็น ถ้าเธอไม่ชอบใคร เธอจะไม่บ่น ไม่ว่า แต่จะไม่มองหน้าเลย(แอบน่ากลัวนิดๆนะเนี่ย) ไม่ชอบของปลอมๆ เทียมๆ เช่น ดอกไม้ประดิษฐ์ เพราะเธอคิดว่ามันไม่จริงใจ(ออกแนวเรื่องมาก//โดนโบก) เธอชอบเสียงเพลง และธรรมชาติเผลอไม่ได้เป็นจินตนาการอยู่เรื่อยหรือที่เรียกง่ายๆว่าพวกชอบเพ้อฝันนั่นแหละ! อีกอย่างภาษาเธอเข้าใจยาก..ส์ค่ะประหนึ่งคิดค้นภาษามาเพื่อตัวเอง= =;ทั้งภาษากายและภาษาใจนั่นแหละ! เธอมักจะทำในสิ่งที่คนอื่นบอกว่าดีว่าเลิศ ทำให้เธอไม่แน่ใจว่าอะไรควรหรือไม่ควรทำ ดังนั้น เธอเลยกลายเป็นพวกจัดตารางของตัวเองไม่ค่อยได้ไม่ว่าเรื่องอะไร...เป็นความไร้ระเบียบที่ไม่ควรเกิดกับตำแหน่งนี้สุดๆแต่เธอก็พอประคองตัวให้รอดจากสายตาพวกตาเฒ่าที่สภาได้อ่ะนะ เพราะเธอน่ะ!มาพร้อมดวง แบบว่าดีตลอด >__< ชอบใส่ชุดสีดำและใส่น้ำหอมกลิ่นดอกไม้จางๆ ประมาณว่าถ้าได้กลิ่นนี้ต้องเป็นเธอแน่ๆ หากมีการเถียงกันเธอสามารถเถียงได้ดีมีเหตุผลแถมเถียงได้เป็นชั่วโมงๆ และมักจะชนะด้วย ถ้าเรื่องที่ถกเถียงกันนั้นไม่ค่อยซีเรียส เธอสามารถเถียงไปส่งยิ้มให้คุณไปด้วยก็ได้ เธอเป็นคนมีเหตุผลดีๆเสมอ ถึงแม้ว่ามันจะขัดกันในตัวมันเอง เธอตัดสินใจไม่ค่อยได้ว่าอะไรผิดหรือถูก เพราะทุกอย่างมีทั้ง 2 แง่เสมอในสายตาเธอ… คนอื่นๆอาจไม่ใส่ใจว่าคนรอบตัวจะคิดยังไง หรือรู้สึกยังไง แต่เธอคิดและแคร์ความรู้สึกของคนอื่น พอๆกับความรู้สึกของตัวเอง สามารถปรับตัวเข้ากับสภาพแวดล้อมได้ดี เพราะงั้นหน้าที่ผู้ส่งสารจึงไม่เป็นปัญหาสำหรับเธอซักเท่าไหร่ มีแค่สภาพอากาศที่อาบิสเท่านั้นแหละที่เธอปรับตัวไม่เคยได้เลย แต่เธอก็มีข้อดีสุดๆของเธออยู่เหมือนกันน้า คือ เธอจะไม่ยุ่งกับเรื่องส่วนตัว หรือความเป็นส่วนตัวของคุณ ชอบทำอะไรด้วยตัวเอง บริการตัวเอง เปิดประตูเอง เพราะเธอคิดว่ารอใครมาช่วยนั้นมันเสียเวลาเปล่าๆ และเธอคงไม่อดทนรอใครมารองมือ รองเท้าขนาดนั้น… เธอเป็นคนแบบกล้ามากๆ สามารถทำอะไรแปลกแบบแตกกลุ่ม แตกขบวนท่าได้ เธอกล้าถกเถียงกับคนอื่นเพื่อความเชื่อของเธอ เชื่อใจคนอื่นยากแต่ถ้าเชื่อไปแล้วก็จะเชื่อจนถึงที่สุด! แม้คนรอบข้างจะมองว่าคนที่เธอเชื่อใจนั้นเป็นคนไม่ดี หรือไม่เหมาะสมด้านอะไรก็แล้วแต่เธอจะเถียงๆๆเพื่อให้เขาคนนั้นเป็นที่ยอมรับ ลึกๆแล้วขี้เหงา โดดเดี่ยว…แต่เธอจะไม่มีอาการใดๆให้เห็นเลยจะเก็บความรู้สึกที่เจ็บปวดเอาไว้ข้างในคนเดียว เธอก็ยังสามารถหัวเราะยิ้มออกมาอย่างมีความสุขได้เสมอนะ เพราะเธอเป็นคนที่มองโลกในแง่ดีและมีความ “ศรัทธา” ในคำว่า “รัก” ดังนั้นสีหน้าจึงค่อนข้างมีความสุขเสมอๆแต่แสดงออกมาผ่านทางดวงตาแทนเพราะต้องคุมสภาพหน้า (?)ให้นิ่งเข้าไว้ เธอไม่อารมณ์เสียง่ายๆ เธอรักคำว่า “อิสระ” และไม่ชอบติดอยู่กับบ้าน ขอแนะนำเลยว่าอย่าไปบ้านของเธอ เพราะถ้ามันไม่รกจนไม่มีพื้นที่ว่างๆให้เดินมันก็โล่งจนแทบจะไม่มีอะไรแน่นอน= =; เพราะเธอชอบไปเร่ร่อนอยู่แถวๆป่าไม้ น้ำตก หรือไม่ก็เมืองใต้บาดาลอย่างแอตแลนติสเสียมากกว่า ชอบเป็นฝ่าย “ถูกเสมอ” เธอไม่ใช่คนน่าเบื่อนะ คนที่สนิทกับเธอเท่านั้นที่จะรู้ว่า ภายใต้เกราะความนิ่งเงียบ และดูเอาจริงเอาจังนั้น คือผู้หญิงที่อ่อนไหว บอบบาง และ…ซุ่มซ่าม= =; เธอเป็นคนสนุก พูดเก่ง ออกจะพูดมากนิดหน่อย ชอบแหย่คนอื่น แต่หากเธอไม่มีคู่สนทนาที่ดี หรือให้เธอพูดอยู่คนเดียว เธอก็เผ่นเหมือนกัน เพราะน่าเบื่อเกินไป หากเธอโกรธใครเป็นต้องทำหน้าหงิกทันที และคุณ...สมควรหาหลุมหลบภัยได้โดยด่วน!! เพราะเธอน่ะฉุนใครเป็นต้องโต้ตอบ ประมาณว่า เฮอร์ริเคนลง! เธอเป็นคนโกรธง่าย หายเร็ว ไม่ใช่พวกชอบแก้แค้น… แถมยังเป็นคนเสียใจง่าย ดังนั้นทำตัวดีๆกับเธอหน่อย เป็นคนแบบเปิดใจ เปิดอก บางครั้งก็เรียกว่าห้วน หรือไม่ก็เปิดเผยมาก...เกินไปหน่อย=___= เธอเป็นคนซื่อสัตย์ จริงใจ และจะไม่ทำให้ใครเดือดร้อน แถมยังชอบช่วยเหลือชาวบ้านชาวเมืองเขาด้วย ถ้าต้องการความช่วยเหลือมาปรึกษาแม่นางคนนี้ได้เสมอ รับรอง&รับประกันได้เลยว่าคุณจะไม่มีวันได้ฟังคำว่า ไม่ จากปากของเธอแน่นอน เอ่อ...ยกเว้นแต่ว่าเธอจะเกลียดคุณอ่ะนะ ประมาณว่าSHEผู้นี้เปรียบประหนึ่งแม่ชีเทเรซ่ากลับชาติมาเกิด=__=;; เธอยอมทนเจ็บทนเสียใจคนเดียวดีกว่าให้คนอื่นเป็นกังวลหรือทำให้คนอื่นเดือดร้อน รักความสงบมากแต่เสพติดความวุ่นวายมากพอกัน= =; ประมาณว่าชอบจะอยู่เงียบๆแต่ถ้าเงียบเกินไปหรือเกิดเรื่องอะไรไม่ดี ขอให้รู้ไว้เถอะว่าชนวนแห่งความวุ่นวายมันเริ่มต้นมาจากเธอ=__=;; แต่ก็อย่างที่ได้พูดไปว่าเธอจะไม่ทำให้ใครต้องมาเดือดร้อนเพราะเธอ ดังนั้นการสร้างความวุ่นวายของเธอจึงเป็นแค่เรื่องเล็กๆน้อยๆที่เรียกรอยยิ้มจากหลายๆคนเท่านั้น! เธอสามารถพูดในสิ่งที่คุณไม่อยากฟังไม่อยากรับเข้าหู แต่ในขณะเดียวกันก็พูดในสิ่งที่ฟังรื่นหูได้ด้วย เช่น “เจ้าน่ะเอาแต่ทำหน้านิ่วคิ้วขมวดแบบนี้มันทำให้เจ้าดูแก่ลงไปอีกสามสิบปีเลยนะ อยากเป็นตาแก่เร็วๆรึไง แต่ว่านะ...ก็เพราะเจ้าเป็นแบบนี้มันทำให้เจ้าดูน่าเกรงขามขึ้นเยอะเลยนะ^__^” ฟังดูแล้วเลือกไม่ถูกเลยใช่มั้ยล่ะว่าจะโกรธหรือดีใจดีกับคำพูดประเภท’ตบหัวแล้วลูบหลัง’ของเธอดี เธอเป็นคนที่เป็นมิตรและผูกมิตรง่ายถ้าลองได้คุยดูแล้วน่ะนะ คนส่วนใหญ่ไม่ค่อยคุยกับเธอก่อนเพราะหน้านิ่งๆของเธอนั่นไงล่ะ เธอเลยต้องเป็นฝ่ายเริ่มบทสนทนาก่อนตลอด ดังนั้น หากเธอเปลี่ยนศัตรูมาเป็นเพื่อนได้ย่อมไม่แปลก เป็นพวกตื่นตูม ตกใจ วิตกจริตหน่อยๆ แต่ไม่แสดงออกมากเกินไปหรือที่พวกฝรั่งเรียกว่าพวกพารานอยด์ เห็นได้ชัดจากการที่เธอใช้จิตลงไปส่งข่าวที่อาบิสแทนร่างกาย เหอะเหอะ= =;; แต่ไม่ว่าจะเป็นใครมันก็ต้องมีแอบหวั่นอยู่บ้างล่ะน่า! เธอชอบเดินทางตรง และเป็นคนเถรตรง เธอจะไม่เดินอ้อมไปหาสิ่งที่เธอต้องการหรือพูดอ้อมค้อมให้เสียเวลา ชอบการแสดงออกสุดฤทธิ์มีเรี่ยวแรงเหลือเฟือ เหนื่อยยาก สมาธิสั้นมาก อดทนน้อย อดกลั้นไม่เก่ง รักการเดินทางผจญภัย ชอบจะสนุกกับชีวิตมากกว่าจะเอาจริงเอาจัง ชอบเคลื่อนไหวไม่อยู่นิ่ง บางครั้งก็ถอดใจ ยอมแพ้ได้อย่างคาดไม่ถึงเหมือนกันนะ
ชอบ : เสียงเพลง / ธรรมชาติ / ออกไปบินเล่นกับไฮร์ซีลด์ / ความเร็ว / สายลม / อิสระเสรี / กลิ่นดอกไม้จางๆ / ท่องเที่ยวในแอตแลนติส
เกลียด : พวกที่ดูถูกคนอื่น / ความชักช้า / การต้องอยู่นิ่งๆหรืออยู่กับที่นานๆ / แดดแรงๆ / สภาพอากาศของอาบิส / ความซุ่มซ่ามของตัวเอง
กลัว + จุดอ่อน : ดินแดนอาบิส=__= แค่ได้ยินเธอก็หวาดผวาแถมมีเหงื่อเม็ดเป้งผุดพรายขึ้นมาตามโครงหน้าเรียวได้รูปนั่นแล้ว อาจจะฟังดูไม่สมเหตุสมผลแต่ขอบอกไว้เลยว่ามันเป็นเรื่องจริงไม่อิงนิยาย เพราะเธอมีความหลังฝังใจที่ไม่ค่อยดีซักเท่าไหร่กับดินแดนนี้(แค่เกือบโดนคนเฝ้าประตูเจี๋ยนทิ้งเพราะหาจดหมายนาน(ไปหน่อย)ก็เท่านั้นเอง)
เพิ่มเติม : เนื่องจากเธอเป็นผู้ส่งสารเธอเลยสามารถเข้า - ออกในแต่ละดินแดนได้อย่างไม่มีข้อจำกัดค่ะ ถึงมีก็เจอน้อยมากกก
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
PART II : Question to you...dear character
สวัสดี ข้า..."ยูกินะ" ยินดีที่ได้พบเจ้านะคุณหนู...เจ้าคือใครกันหรือ? แนะนำตัวให้ข้าฟังหน่อยจะได้หรือไม่? :
ริสขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนจะทวนคำสุดท้ายนั้นเบาๆแล้วพูดออกมาด้วยเสียงแกมหัวเราะว่า "คุณหนู(-_-)?...นั่นคงไม่ใช่คำเรียกที่เหมาะกับข้าหรอกมั้ง" แล้วริสก็ยืนมองหน้าเหมือนพิจารณายูกินะอยู่ซักพักแล้วก็โพล่งขึ้นมาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย "แต่เอ๊ะ!ข้าว่าข้าเคยเห็นเจ้าแว๊บๆนะ เราเคยเจอกันมาก่อนรึเปล่า?" เมื่อได้ฟังคำตอบว่าไม่ เธอก็ทำหน้าครุ่นคิด...แต่ก็ยอมแนะนำตัวแต่โดยดีด้วยรอยยิ้ม "เหรอ? แต่ก็ช่างเถอะ(^_^) งั้นก็ยินดีที่ได้พบนะยูกินะ ข้าชื่อ พีทาริส ตอนนี้ดำรงตำแหน่งเป็นผู้ส่งสารแห่งยูโทเปีย^__^"
เจ้าคิดอย่างไรกับทั้งดินแดนที่เจ้าอยู่? แล้วเจ้าอยากไปอยู่ ณ ดินแดนใดมากที่สุด? :
ริสเดินตามไปอยู่ๆดีถึงกับสะดุด (อากาศ) ทันทีเมื่อได้ฟังคำถามจบแต่ก็ยังทำเป็นเก๊กเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นก่อนจะตอบออกไปว่า"ดินแดนที่ข้าอยู่ เฮ้! เจ้าไม่รู้เหรอว่าผู้ส่งสารไม่ค่อยอยู่เป็นหลักเป็นแหล่งหรอก(-.-)แต่ถ้าตามหลักการก็ถือว่าข้าอยู่ยูโทเปีย อืม...ที่นั่นก็เป็นดินแดนที่ดี สวย สงบแต่ทุกอย่างในดินแดนมันก็ดี...จนเกินไป" ริสหัวเราะเบาๆเมื่อได้เห็นสีหน้าประหลาดใจของยูกินะก่อนจะเฉลยออกมา"ก็...ข้าน่ะ! เคยไปมาทุกดินแดนแล้วนี่นา แอตแลนติสก็เป็นดินแดนที่ดีแต่ก็วุ่นวายไปหน่อย อืม...ข้าชอบนะ! ส่วนอาบิส(~_~)กะ...ก็เป็นดินแดนที่...เอ่อ...ดีตามแบบฉบับของเขาอ่ะนะ แต่ถ้าให้ไปอยู่ก็คงจะไม่ไหว ไอ้เรื่องอยากไปอยู่ที่ดินแดนไหนเนี่ย...บอกตามตรงเลยว่าคำถามนี้ข้าตอบไม่ได้หรอก:P”
หืม...อย่างนั้นหรอกเหรอ...ถ้างั้นเจ้าคิดว่า "พันธสัญญาแห่งฟอนเทย์" ของสามแดนมีไว้เพื่อสิ่งใด? :
“เท่าที่ข้ารู้มา...’พันธสัญญาแห่งฟอนเทย์’ที่เจ้าว่าเป็นพันธสัญญาที่พวกตาเฒ่าในสภา อุ๊บ! เจ้าอย่าเอาไปบอกใครนะ” เมื่อกล่าวไปเรื่อยๆ
เธอถึงกับลืมตัวหลุดชื่อเรียกคนในสภาที่เธอตั้งขึ้นมาเองให้คนที่เพิ่งรู้จักได้ยินเสียได้ หากว่าเอากระจกมาส่องหน้าของเธอในตอนนี้คงเห็นเหงื่อเม็ดเป้งที่ไหลลงมาจากหางคิ้วได้รูปนั้นเป็นแน่ แต่เมื่อเห็นรอยยิ้มเอ็นดูจากอีกฝ่ายแล้วเธอก็ถอนหายใจ(ด้วยความโล่งอก)แล้วพูดต่อ”เป็นพันธสัญญาที่คนในสภาร่างขึ้นมาเพื่อเป็นข้อตกลงในการอยู่ร่วมกันอย่างสันติของสามดินแดนนี้และเพื่อไม่ให้ก้าวก่ายกันจนเกิดสงคราม...ล่ะมั้งนะข้าก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน(. .)” คำตอบนี้ทำเอายูกินะถึงกับขมวดคิ้วเลยทีเดียวน่าจะกำลังคิดว่า’ผู้ส่งสารที่ต้องเดินทางไปทุกดินแดนกลับไม่รู้ถึงความสำคัญของพันธสัญญาแห่งฟอนเทย์เลยซักนิดเนี่ยนะ!'
แล้ว...ระหว่าง "ความรักที่ทุกคนพึงถวิลหาและทะนุถนอม" "หน้าที่ที่ทุกคนพึงกระทำ" และ "กฎเกณฑ์ที่ทุกคนพึงปฏิบัติ" สิ่งใดสำคัญที่สุดสำหรับตัวเจ้า :
"สำคัญที่สุด...งั้นเหรอ"เธอเอ่ยทวนคำถามเบาๆก่อนจะหลับตาลงราวกับกำลังใช้สมาธิอย่างมาก เพียงไม่นานเสียงเอื่อยราวกับสายน้ำที่ไหลไปเรื่อยไม่มีจุดสิ้นสุดก็ดังขึ้นท่ามกลางความเงียบงันทั้งๆที่เจ้าของเสียงยังคงหลับตาอยู่อย่างเดิม"สำหรับข้า...ข้าว่า'หน้าที่ที่ทุกคนพึงกระทำ'เป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด ถ้าถามว่าทำไม ข้า...ไม่สิ...ตั้งแต่ข้าเกิดมาที่ยูโทเปียข้าก็ได้รับเลือกเป็นผู้ส่งสารซะแล้ว ไม่มีพ่อแม่ ไม่มีพี่น้อง และแทบจะไร้เพื่อนฝูงเสียด้วยซ้ำไป เพราะข้าไม่เคยอยู่ติดดินแดนมีเพียงแต่หน้าที่เท่านั้นที่เป็นสิ่งตอกย้ำให้ข้ามีชีวิตอยู่ต่อไป..."หลังตอบคำถามดังกล่าวจบเธอก็ลืมตาขึ้นและสบตายูกินะราวกับจะถ่ายทอดความรู้สึกที่อัดแน่นภายในทั้งหมดให้รู้ยูกินะผ่านแววตา
คิดว่าคนที่โชคชะตาชักนำพาให้มาเจอเจ้าเป็นเช่นไร? และเจ้าคิดว่าในตัวเจ้ามีอะไรดีเขาคนนั้นจึงสนใจ? :
ริสหน้าเหวอไปทันทีเมื่อฟังคำถามจบก่อนจะทำหน้าตาวิตก(เปลี่ยนอารมณ์ง่ายจริงนะเธอ= =;)เมื่อในหัวได้ประมวลผลประโยคสุดท้ายแล้วตอบมาด้วยเสียงอ้ำๆอึ้งๆเหมือนคนมีความผิดติดตัวว่า"อ่า...ข้ายังไม่เจอคนที่ว่าเลยนะ(//หลบตา)หรือไม่ก็...บางทีโชคชะตาอาจจะส่งเขามาให้ไกลเกินไปข้าเลยตามหาเขาไม่เจอซักที...แล้วข้าก็....เอ่อ...ข้าคิดว่าในตัวข้าที่มีดีที่สุดเห็นจะเป็นเรื่องสายตากับนิสัยที่ไม่ค่อยชอบเปลี่ยนแปลงใครล่ะมั้ง...นะ" หลุบตาลงต่ำแถมยังกำมือแน่นเหมือนมีความลับปิดบังแล้วก็เปลี่ยนประเด็นขึ้นมาเสียดื้อๆ"ข้าว่าข้าต้องรีบไปแล้วล่ะ...เจ้ามีคำถามอีกหรือไม่ยูกินะ!"
เจ้าจะยอม...ฝืน"พันธสัญญาแห่งฟอนเทย์" เพื่อเขาคนนั้นรึไม่? :
แววตาเปื้อนยิ้มและสายตาหลุกหลิกของเธอหายไปทันทีเมื่อฟังคำถามนี้จบก่อนจะตอบออกมาด้วยเสียงแผ่วเบาราวกับกำลังสะกดกั้นอารมณ์บางอย่างในใจแถมมือเล็กๆของเธอก็กำคทาไว้แน่น"ข้า...ข้าไม่มีวันจะฝืนพันธสัญญานี้...ถึงแม้ว่าข้าต้องสุญเสียอะไรไปมากเท่าไหร่ก็ตาม...และถึงแม้ว่าข้าจะเป็นตัวชนวนก่อความวุ่นวายแต่...แต่ว่าข้าน่ะ!จะไม่มีวันเป็นต้นเหตุของสงคามเด็ดขาด!!" เธอพูดด้วยเสียงหนักแน่นและเงยหน้าขึ้นมาสบตากับยูกินะด้วยแววตาที่ต่างจากน้ำเสียงโดยสิ้นเชิงมันเป็น...แววตาของคนที่กำลังหวั่นไหวจนน่าเป็นห่วงก่อนที่คำพูดต่อมาของเธอจะเป็นตัวยืนยันถึงสัจจะของเธอ...คำพูดที่แผ่วเบาหากแต่ก็ดังก้องไปทั่วบริเวณ"ข้าน่ะ...เสียใจคนเดียวก็พอแล้ว...อย่าให้'เขาคนนั้น'ต้องมาเศร้าใจกับเรื่องของข้าเลย..."ยูกินะมองเธอด้วยความเป็นห่วงแต่ในขณะที่กำลังจะเอื้อมมือไปแตะที่ไหล่เล็กๆนั่นริสก็กลับมาทำหน้าตาร่าเริงราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นเสียแล้วแถมยังเบี่ยงประเด็นได้อย่างแนบเนียน(ซะเมื่อไหร่= =;)จนยูกินะไม่กล้าจะปลอบ"เอาล่ะ!ว่าคำถามของเจ้าต่อมาเถอะ^___^* ข้าไม่เป็นไร! หากว่าเจ้าหมดคำถามแล้วข้าก็จะไปแล้วนะ!(>[+++]<*)"
...ถ้านั่นคือคำตอบของเจ้า งั้นข้าก็หมดข้อสงสัยแล้วล่ะ เอาล่ะ...ขอให้พระเจ้าคุ้มครองและเป็นพลังให้แก่เจ้านะ...คุณหนู...เชิญออกไปได้แล้ว... :
ริสค่อยๆใช้เวทย์ของเธอลอยตัวขึ้นสู่ท้องฟ้าด้วยท่วงท่าที่สง่าจนยูกินะอดชื่นชมในไม่ได้ เมื่อลอยไปได้ซักพักเธอก็ก้มลงมาบอกลายูกินะด้วยน้ำเสียงสดใสว่า"พระเจ้าอยู่กับเราตลอดเวลาอยู่แล้วล่ะ! ขอให้พระองค์คุ้มครองเจ้าเช่นกันนะยูกินะ ถ้าอยากเจอข้าก็...ใช้บริการได้เสมอ! บ๊ายบาย!!" แน่นอนว่าเรื่องราวมันจะเพอร์เฟ็คยิ่งกว่านี้ถ้า....เธอไม่ได้ลอยตัวไปชนต้นไม้จนเกิดเสียงบาเรียดังเป็นพลุแตก และ...ถ้าเธอไม่ได้เอามือกุมหัวราวกับลืมว่ามีบาเรียจากคทากางไว้ตลอดเวลา อืม...ไว้อาลัยให้กับความซุ่มซ่ามปนเอ๋อเร๋อของเธอซักสามวิแล้วกันนะ อาเมน...
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
PART III : Question to you...my dear applicant
สวัสดีค่ะ! คุณคือใครเหรอคะ? บอกชื่อหน่อยจะได้มั้ยคะ? : อันยองโลฮ่าฮับ! เราเป็นสาวน้อยธรรมดา(?) ชื่อมิ้นจ้า
เหนื่อยหน่อยนะคะที่ต้องมาเขียนอะไรยาวๆ แหะๆ =w=a : อ่าฮะ...ยาวจริงๆแต่ก็สนุกดีค่ะ เข้าใจว่ามันแฟนตาซีต้องการจินตนาการ>__<
ไรท์ทำอะไรให้ยุ่งยากหรือเปล่าคะ? แล้วก็ขอโทษนะที่เรื่องมาก : ยุ่งยากตรงบรรยายลักษณะอาวุธเนี่ยแหละค่ะT^T บรรยายไม่เป็น
พล็อตเป็นยังไงบ้างคะ? : ให้สามคำเลยจ้า เก๋ มาก ค่ะ!
คิดว่าบทที่สมัครไปจะได้คู่กับใครเหรอคะ? : ไม่รู้ค่ะ(' ')(//โดนไรท์โบกดับ) แต่ในใจอยากได้ปู่โคซที่สุด!!! คลั่งหนุ่มผมแดงงงง
มีอะไรอยากจะบอก(หรือบ่น)ไรท์มั้ย? : อัพบ่อยๆนะคะ^____________^
ถ้าติดขอเปลี่ยนอะไรนิดๆหน่อยๆจะได้ไหม? : ตามสบายฮับ
ถ้าติดต้องเม้นท์และติดตามนะ ไม่งั้นไม่อัพจริงๆด้วย : จ้า เม้นท์ทุกตอนแน่นอน ไว้ใจได้เลยย>..
ขอบคุณที่มาสมัครนะคะ ขอให้โชคดี... : ค่ะ เรื่องนี้คงต้องพึ่งโชคแน่ๆเพราะลูกสาวเราไม่ค่อยได้เรื่องเท่าไหร่เลย
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
PART IV : About the result
ท่านต้องการให้วิจารณ์ออริหรือไม่? อย่างไร? และถ้าต้องการจะให้วิจารณ์แค่ตัวที่ผ่านเท่านั้น หรือทั้งหมด??? : วิจารณ์ไปเลยค่ะ วิจารณ์ทั้งหมดไปเลยยย เพราะว่าจะได้รู้ถึงข้อผิดพลาด ครั้งต่อไปจะได้แก้ไขตรงจุดค่ะ
***คำเตือน ไรท์เขียนอะไรอ้อมค้อมไม่ค่อยเป็น เพราะงั้นถ้าให้วิจารณ์คนไม่ผ่านด้วย...อาจจะแรงไปบ้างนะ***
ความคิดเห็น