คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : วันที่ 6 รอยร้าวของความรัก
เช้าวันใหม่ สาตื่นแต่เช้าก่อนที่วิทย์จะตื่น เธอแต่งตัวและออกไปยังถนน แล้วโบกแท็กซี่ตรงไปยัง สำนักงานนักสืบที่วิทย์จ้างไว้
“ขอโทษครับ ทางเรายังไม่เปิดครับ” ชายคนหนึ่งบอกสา
“เออ..........ดิฉันมีเรื่องด่วนค่ะ คือเมื่อวานมาแล้ว แล้วคุณนักสืบบอกว่าให้มาหาลูกน้องเขาวันนี้อ่ะคะ”
“ผมเองลูกน้องเขา” ชายคนนั้นตอบ
“เหรอค่ะ ดิฉันทราบว่าคุณวีรวิทย์ได้มาจ้างสำนักงานที่นี้ให้สืบข่าว
เลยอยากทราบว่า เขามาจ้างให้สืบเรื่องอะไรค่ะ”
“ขอภัยครับ ผมคงเปิดเผยไม่ได้”
“ไหนนักสืบบอกว่าจะไปต่างจังหวัด 2-3 วันแล้วให้มาถามลูกน้องเขาจะบอกเอง อีกอย่างดิฉันภรรยาของคุณวีรวิทย์” สาพูดด้วยเสียงที่นิ่ง
“แต่ทำไม หัวหน้าไม่สั่งผมก่อน”
“เขาอาจลืมก็ได้นิค่ะ เห็นเขารีบๆอยู่ด้วย” สารีบแทรก
“แต่ถ้าบอกไปมันผิดจรรยาบรรณหมดเลย แต่เอาไปว่าเขาสืบหาคนๆหนึ่งครับ”
สาไม่รีรอรีบออกมาจากสำนักงานนักสืบ ขึ้นแท็กซี่กลับไปที่บ้าน โดยที่วิทย์ยังหลับอยู่ เธอจึงแกล้งทำเป็นว่าเธอพึ่งอาบน้ำเสร็จแล้วส่งเสียงดังให้วิทย์ตื่น
“สา วันนี้คุณตื่นเช้าจัง” วิทย์ทักทาย
“ก็ยังไม่ทันคุณหลายเรื่องล่ะค่ะ” สาพูดขณะที่เดินไปยังห้องน้ำ
วิทย์ลุกขึ้นตามไป “คุณพูดเรื่องอะไร อะไรที่ว่าตามผมไม่ทัน”
“ไม่มีอะไรค่ะ ฉันแค่ล้อเล่น เอมาจากคำพูดในละครค่ะ” สาทำเป็นปฎิเสธ ขณะที่วิทย์อาบน้ำ เธอวุ่นกับการหาเอกสารที่วิทย์ได้จากนักสืบ แต่ก็หาไม่พบจนวิทย์ออกไปทำงาน เธอจึงลงมือหาอีกครั้ง
เสียงเคาะประตูดังขึ้น สาเดินไปเปิดประตู ชายคนที่มาหาวิทย์เมื่อวันก่อนนั้นเอง “วิทย์อยู่ไหมครับ เขาถามขึ้น”
“ไม่อยู่ค่ะ เขาไปทำงาน” สากล่าวแล้วชวนเขาเข้าบ้าน คราวนี้เขาไม่ปฏิเสธเข้ามานั่งบนเก้าอี้ในห้องรับแขก
“คุณรู้จักวิทย์มานานยังค่ะ” สาถามเขา
“ก็นานแล้วล่ะครับ”
“คุณกับวิทย์คงสนิทกันมากน่ะค่ะ” สาเทกาแฟลงแก้วให้ชายคนนั้นดื่ม
“ก็สนิทดีล่ะครับ” เขาพูดพลางดื่มกาแฟ
สาเปิดโทรทัศน์ ซึ่งตรงกับช่วงที่โฆษณาของวิทย์กำลังมาพอดี ชายคนนั้นตั้งใจดูอย่างไม่กระพริบตา เมื่อโฆษณาจบลงละเปลี่ยนเป็นโฆษณาอื่น เขาก็ละสายตาจากโทรทัศน์ทันที
“คุณแต่งงานมานานยังครับ ผมไม่เห็นทราบข่าวเลย” ชายคนนั้นถามขึ้น
“ก็พึ่งแต่งค่ะ เมื่ออาทิตย์ที่แล้วเอง” สาตอบ
“เออ..............ถ้างั้นผมรบกวนเวลาเท่านี้น่ะครับ” ชายคนนั้นลุกขึ้ยยืน
“เดี๋ยวฉันไปส่งค่ะ” สาเดินมาส่งเขาที่หน้าประตูแล้วกล่าวว่า “ถ้ามีโอกาสก็มาได้เสมอน่ะค่ะ”
......................................................................................................................
เมื่อถึงช่วงบ่าย เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น สาเดินไปรับ ละเสียงจากปลายสายทำให้สารู้สึกดีใจอย่างยิ่ง
“สา ใช่ไหม”
“อืม ฉันเอง”
“เป็นไงบ้าง เรื่องเธอกับเขาอ่ะ”
“ยังเหมือนเดิม เขาก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงเลย”
“แล้ววันก่อนเธอ โทรหาฉันใช้ไหม พอดีทีมข่าวโทรมาสัมภาษณ์ฉัน เรื่องทรงผมน่ะ ว่าแต่เธอเถอะมีปัญหาอะไร”
“ไม่มีอะไรแล้ว พอดีฉันเริ่มจับทางของสามีออกแล้วล่ะ” สาเงียบไปครู่หนึ่งก่อนเล่าว่า “เมื่อกี้ก็มีเพื่อนผู้ชายเขามาหาแล้วก็มานั่งคุยกับฉันตั้งเกือบครึ่งชั่วโมงเลย”
“ตายแล้ว! ยายสา เขาทำไม่ดีไม่ร้ายอะไรเธอบ้างละ”
“จะบ้าเหรอ ยายพิราวรรณ ฉันรู้แล้วว่าเขาไม่ทำอะไรฉันหรอก เพราะที่เขามาเพื่อที่บ้านฉันเขาต้องการรู้เรื่องของวิทย์ และอีกอย่างเขาก็ไม่ได้เป็นผู้ชายแท้ๆ”
“จริงเหรอ สา”
เสียงประตูบ้านเปิดดังขึ้น ทำให้การสนทนาของสา และพิราวรรณสิ้นสุดลง
“แค่นี้ น่ะ ไว้ค่อยโทรมาใหม่ล่ะกัน”
“ว่าไงค่ะวิทย์ วันนี้เป็นไงบ้างที่ทำงานของคุณ”
“ก็งั้นๆแหละคุณ เลขาคนใหม่ทำงานได้ไม่ดีเท่าคนเก่าเลย” วิทย์บ่นแล้วเดินเข้าห้องน้ำ เพื่อไปอาบน้ำ
“ก็แน่สิ คนเก่ามันตอบสนองคุณดีใช่ไหม” สาคิดในใจ
ความคิดเห็น