คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : (Dream7) เปิดซะอลังการ
7
(เบียทริช)
ไม่จริง นั่นคงไม่ใช่นายหัวขาวคนนั้นใช่มั้ย ฉันพยายามเพ่งสายตาไปที่ผู้ชายคนนั้นอีกทีและเขาก็เพ่งสายตามาที่ฉันเหมือนกัน =_= แจ็คพอตอะไรขนาดนั้น โลกมันแคบไปรึไงนะ หมอนี่มันตัวอัปมงคลหมายเลขหนึ่งชัดๆ
วูบ
ฉันผงกหัวขึ้นทันทีเมื่อสัมผัสได้ว่ามีเมจกลุ่มใหญ่กำลังมุ่งหน้ามาทางนี้ ฉันกระตุกยิ้มที่มุมปาก งานเปิดตัวของว่าที่ราชินีมีตัวสร้างสีสันขึ้นมาแล้ว
“กรี๊ด!”
“ทุกคนจับตัวรัชทายาทเอาไว้”
ฟึบ!
เคานท์วาคูล่าที่แหวกอากาศมาประกาศเสียงดังก้องแล้วทิ่มไม้เท้ามาทางฉันด้วยสีหน้าคึกคะนองลำพองใจ ฉันยืนนิ่งไม่ไหวติง ประชาชนที่ถูกพวกเมจคุมตัวไว้ในฝูงชนต่างส่งเสียงกรี๊ดอย่างขวัญเสีย
“ถวายพระพรเจ้าหญิง”
“สวัสดี ท่านเคานท์”
“ช่างเยือกเย็นแท้ๆ ทั้งตัวท่านและการ์เดี้ยน โดนโจมตีขนาดนี้ยังยืนนิ่งอยู่ได้อีก รึว่ากลัวจนช๊อคตายไปแล้ว”
วาคูล่าหัวเราะชอบใจในคำพูดของตัวเอง ฉันสัมผัสได้ว่าฟิกซ์กำลังกลั้นอารมณ์ไม่ให้พุ่งหน้าไปต่อยมัน - -‘ ใจเย็นไว้ลูก ฉันสังเกตจากหางตาเห็นนายหัวขาวกำลังจ้องมองฉันอยู่เหมือนจะดูต่อไปว่าฉันจะแก้สถานการณ์ตรงหน้ายังไง
“วาคูล่ายังโง่ไม่เคยเปลี่ยนเลยนะ”
“เธอว่าอะไรยัยเด็กบ้า อายุแค่นี้คิดจะมาครองบัลลังก์ที่ข้าปรารถนามายี่สิบปีเรอะ”
“พวกโลภมากอย่าเจ้าไม่สมควรได้แตะต้องบัลลังก์ท่านพ่อหรอกแปดเปื้อนซะปล่าวๆ ขนาดตัวเองกลายเป็นของแสดงโชว์ของฉันยังไม่รู้ตัวอีก”
“อะไรนะ”
ฉันยิ้มอย่างเลือดเย็น เพียงกระดิกนิ้วครั้งเดียวไฟกรดมนตราก็ลุกท่วมร่างของพวกเมจฝ่ายกบฏโดยไม่โดนร่างของประชาชนที่บริสุทธิ์เลยแม้แต่คนเดียว วาคูล่าหน้าซีดเมื่อเห็นคนของตัวเองถูกไฟไหม้ตัวอย่างสยดสยอง เสียงกรีดร้องดังโหยหวน กลิ่นเนื้อไหม้ลอยมาตามสายลม
“ไม่รู้รึไงว่า’ไฟ’คือความสามารถพิเศษของฉัน”
“แก!... แอ ฮาม...”
ฉันรีบขมุบขมิบปากเป็นภาษามนตราอย่างรวดเร็วเมื่อเห็นวาคูล่าเริ่มจะร่ายเวทย์
ลมน้ำแข็งค่อยๆมารวมตัวกันมากขึ้นและแรงขึ้นรอบๆตัวของวาคูล่าเ เสียงร้องอย่าโหยหวนทรมานเพราะถูกความเย็นกัดกินจนถึงกระดูกดังมาไม่ขาดสาย ประชาชนต่างมุงดูพายุน้ำแข็งขนาดย่อมที่พัดรอบตัววาคูล่าอย่างสนอกสนใจ เมื่อลมสลายตัวออก เผยให้เห็นแท่งน้ำแข็งที่มีตัวของวาคูล่าอยู่ข้างหน้าใบหน้าบิดเบี้ยวเพราะความเจ็บปวดที่ถูกแช่แข็งทั้งเป็นถูกสสตัฟฟ์ไว้ในแท่งน้ำแข็งขนาดยักษ์ชั่วนิรันดร์
“ลาก่อน กบฏ”
เสียงโห่ร้องของประชาชนดังกึกก้องพร้อมกับเสียงถวายพระพรแด่ว่าที่ราชินีใหม่ดังเซ็งแซ่ทั่วท้องถนน ฟิกซ์บ่นกับฉันเบาๆว่ายังไม่ได้ทันแสดงฝีมืออะไรเลย ฉันหันไปทางนายหัวเขาที่ยืนดูห่างๆเขายิ้มแล้วส่ายหัวเบาๆแล้วแหวกฝูงคนเดินออกไป
“แม่งโคตรสุดยอด พุดขมุบขมิบแป็บเดียวก็สามารถร่ายเวทย์ออกมาได้แล้ว”
“แกเห็นตองที่เจ้าหญิงเสกไฟมนตรารึปล่าวว่ะ”
“...”
“เดรคแกคิดไรอยู่”
“ฉันคิดว่า...”
“ว่า?”
“ฉันอยากเข้าร่วมสงครามว่ะ”
ความคิดเห็น