คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : (Dream3) เวลาสนุกกำลังมาแล้วซิ
2
หลังจากที่ส่งราชาไมดาสกลับห้องบรรทมแล้ว เบียทริชสั่งให้ประชุมขุนนางทุกคนที่อยู่ในเมืองหลวงเพื่อหาลือเรื่องสงครามของปิศาจที่มีพวกเมจอยู่ในแนวร่วมด้วย การประชุมครั้งนี้ทำให้เบียทริชต้องใช้กำลังสมองมากหน่อยเพราะสงครามที่ทำอยู่ตอนนี้ไม่เคยมีพวกเมจฝ่ายมืดและพวกปิศาจรวมตัวกันมาก่อน
“พวกมันต้องการแย่งชายแดนด้านตะวันออกที่เป็นแหล่งเกษตรกรรมขนาดใหญ่ของอคาทัส”
เบียทริชพูดพลางไล่นิ้วตามแผนที่
“มันถึงโจมตีเมืองโอลก้าเพราะถ้าตีเมืองนี้ได้หนทางที่จะไปสู่เมืองแชงค์ที่เป็นแหล่งเกษตรจะง่ายขึ้น”
“แล้วแกรนด์ดัชเชสจะทรงทำยังไงในเมื่อมีพวกเมจมาอยู่ในกองทัพด้วย”
เคานท์วาคูล่าตั้งคำถาม เบียทริชขมวดคิ้วกองทหารเวทย์ที่เธอเพิ่งส่งไปทำสงครามที่ชายแดนทางเหนือคงกลับมาไม่ทันแน่
“เราจะต้องใช้นักเรียนจากโรงเรียนสอนเวทย์มนตร์”
“อะไรนะ”
เกิดเสียงเซ็งแซ่ทั่วห้องว่าราชการ นักเรียนของโรงเรียนสอนเวทย์มนตร์อคาทัสส่วนใหญ่จะเป็นลูกของเหล่าขุนนางพวกนี้ทั้งนั้นแน่นอนว่าพวกเขาจะต้องกางปีกปกป้องบุตรธิดาไว้เต็มที่
“พวกเราไม่เห็นด้วยกับพระวินิจฉันของพระองค์ นักเรียนของที่นี่ยังอายุน้อยทั้งนั้น”
”อายุน้อย?” เบียทริชทวนคำ “พวกท่านจำตอนที่เสนอให้เกณฑ์คนไปเป็นทหารได้มั้ย ส่วนใหญ่อายุยังน้อย แค่สิบห้าสิบหกเท่านั้น พอเราจะคัดค้านว่ายังเด็กเกินไปพวกท่านบอกว่าทำเพื่ออาณาจักรแต่พอเราให้บุตรหลานของท่านไปช่วยสู้รบกับพวกเมจกลับไม่ยอมท่าเดียว ขุนนางและประชาชนแบ่งแยกเรื่องกาทำสงครามกันรึ ถ้าไม่อยากให้ลูกหลานของพวกท่านไป ก็ไปปลุกชีวิตของเด็กๆที่ไปรบในสงครามให้ฟื้นขึ้นมา”
ขุนนางบางคนก้มหน้าไม่กล้าสบสายตากับแกรนด์ดัชเชสที่นั่งอยู่บนบัลลังก์เลยแม้แต่นิดเดียว เหตุผลของนาง
ช่างกระแทกใจขุนนางบางคนมากนัก ดวงตากลมที่แฝงความเด็ดขาดและเย็นชากวาดตาดูขุนนางรอบห้องว่าราชการ เบียทริชเงียบเพื่อเปิดโอกาสให้ขุนนางคนอื่นๆขัดค้าน
“แกรนด์ดัชเชส จะให้เมจชั้นในไปรบพะยะค่ะ”
“ให้เมจชั้นโฟรท์ ฟิฟท์ ซิกข์ เซเว่น เอ้กท์ พวกท่านมีใครจะถามเรื่องอะไรอีกมั้ย”
ขุนนางทั้งหมดเงียบแสดงว่าไม่มีคำถามเบียทริชเลยสั่งให้ราชเลขาพูดหัวข้อการประชุมเรื่องต่อไป
เบียทริชรู้ว่ามีขุนนางบางคนไม่พอใจกับการตัดสินใจครั้งนี้ของเธอแต่เธอเกลียดความไม่ยุติธรรมเป็นที่สุด ในเมื่อลูกหลานของประชาชนคนธรรมดาต้องไปรบในบางสงคราม ลูกหลานของขุนนางผู้สูงศักดิ์ก็ต้องไปด้วยเหมือนกันในเมื่อโชคเข้าข้างให้เกิดโอกาสแบบนี้แล้ว
“กองทหารและการค้าของอคาทัสยังดีอยู่นับเป็นพระปรีชาของพระองค์พะยะค่ะ”
“ไม่หรอก เป็นเพราะทุกท่านช่วยกันบริหารให้อคาทัสเจริญรุ่งเรืองอย่างนี้”
“เบียทริช...” ฟิกซ์ที่ยืนอยู่ข้างๆหันมากระซิบข้างหูเธอเบาๆ “หัวข้อการประชุมครั้งนี้หมดแล้ว”
“อือ ขอบใจ...ขุนนางทุกท่านหัวข้อในการประชุมหมดลงแล้ว ขอเชิญกลับไปพักผ่อนเถิด”
“ขอบพระทัยแกรนด์ดัชเชส” ขุนนางทุกคนยืนตรงแล้วแล้วพูดขึ้นพร้อมกัน “ขอให้พระนางเจ้าทรงพระเจริญพะยะค่ะ”
“เอ...พวกท่านรู้แล้วเหรอ” เบียทริชมีสีหน้าประหลาดใจ
“พะยะค่ะ ฝ่าบาททรงมีราชโองการถึงกระหม่อมทุกคนแล้ว”
เคานท์อามา พระอาจารย์ของเบียทริชพูดแล้วยิ้มอย่างยินดี รวมถึงขุนนางหลายคนก็มีรอยยิ้มอยู่บนใบหน้า พวกเขาพูดแสดงความยินดีกับเบียทริชก่อนจะออกไปเหลือแต่เคาน์อามา ลอร์ดบีท ลอร์ดลาเกนและฟิกซ์เท่านั้นที่มีเรื่องจะคุยกับเบียทริชเป็นการส่วนตัว
“มีเรื่องอะไรกัน”
“แกรนด์ดัชเชส มีสายข่าวว่าจะมีการลอบปลงพระชมน์วันราชาภิเษกพะยะค่ะ”
“ช่วงไหนท่านลอร์ดลาเกน”
“ช่วงที่ทรงปฏิสันธานกับประชานชนพะยะค่ะ เป็นคนของเคาน์วาคูล่า”
“พวกเมจ...” เบียทริชยิ้มร้ายกาจที่มุมปาก รอยยิ้มนี้ทำเอาทุกคนที่นั่งกันอยู่เสียวสันหลังกันทุกคน
“จัดการเก็บพวกมันสักสองในสาม ส่วนที่เหลือให้ปล่อยมาโดยเฉพาะเจ้าวาคูล่า”
“แกรนด์ดัชเชส...” เคาน์ทอามามีสีหน้าวิตก
“เราจะแสดงให้ดูว่ามนตราที่เราร่ายออกมาเมื่อเจ็ดปีก่อนไม่ใช่การจัดฉากเหมือนที่คนอื่นๆเขาว่ากัน”
บุคคลทั้งสี่ที่อยู่ในห้องได้แต่ขนลุกกับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์และใบหน้าของเด็กที่กำลังจะได้รับของเล่นชิ้นใหม่
เบียทริชยิ้มที่มุมปาก ‘เวลาสนุกกำลังมาแล้วซิ’
ความคิดเห็น