พันธสัญญาจิ้งจอกพันปี [A Thousand Years]

สมัยเฮอัน เทนเอ็นที่ 1 (ค.ศ.974)

ครั้นแดนอาทิตย์อุทัยเรืองอำนาจดั่งยุคแห่งความศิวิไลซ์ กระนั้นก็ยังมีความเชื่อด้านภูตผีวิญญาณ

เมื่อยามสนธยาดวงตะวันใกล้ลาลับ ความมืดเข้ามาแทนที่ปกคลุมทั่วแผ่นดิน ถึงเวลาของเหล่าภูตพรายออกมาสร้างความเกรงขามให้เหล่ามนุษย์ต้องยำเกรงทั่วทุกสารทิศ

ถัดไปหลายร้อยเส้นทางห่างไกลจากเฮอันเกียว นามของเมืองหลวงในขณะนั้น แถบภูมิภาคโทโฮคุที่ซึ่งเป็นต้นกำเนิดของเหล่าปีศาจทั้งหลาย มีเรื่องเล่าขานสืบต่อกันว่ามีป่าเขาแห่งหนึ่งเป็นถิ่นของปีศาจจิ้งจอกคอยดูแลและปกปักษ์แผ่นดินเกิดของตน

ซึ่งนั่นก็เป็นเรื่องเล่าขานกันมาช้านานนับหลายร้อยปีแล้ว

“ให้ตาย… พวกมนุษย์ไร้ซึ่งความคิดเสียจริง ดูฉลาดแต่ก็เขลา มิทราบว่าพระเจ้าจะเสกสรรสิ่งเหล่านี้มากันทำไมนะ? ”

เสียงบ่นดังขึ้นในพนาอันเงียบสงบ ร่วมกับเสียงใบไม้ปลิดปลิวกันซอกแซกอันเกิดจากสิ่งหนึ่งเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว

“เห้ย! ริอ่านคิดหนีเชียว!!!”

เสียงฝีเท้าและเหล่าใบหญ้าหยุดลง ภาพตรงหน้าปรากฏเป็นร่างของจิ้งจอกหนุ่มพร้อมกับดาบคาดเอว กำลังจ้องมองเหล่าหัวขโมยที่ย่างกรายเข้ามาในป่าแห่งนี้

“วางของเหล่านั้นทิ้งไว้ซะ แล้วข้าจะไว้ชีวิตพวกเจ้า”

คำเตือนถูกลั่นวาจา หากทำตามจะยอมปล่อยแต่โดยดี หากริอ่านขัดขืนมีโทษถึงประหารเพื่อชดใช้ความผิด

ซึ่งแน่ชัดอยู่แล้วว่า เหล่าหัวขโมยผู้โง่เขลาตามวาจาที่เคยพร่ำบ่นออกไปนั้นเป็นสัจจริง ดังนั้นผลกรรมจึงตามทันด้วยการลงดาบคร่าชีวิตเพื่อชดใช้การกระทำเหล่านั้น

หากเป็นการกระทำเล็กน้อยสำหรับเขา เช่นการปล้นสะดมหมู่บ้านเขาอาจจะปล่อยปะไป แต่ทว่าสิ่งที่ถูกขโมยไปกลับเป็น กุญแจของจิ้งจอก ซึ่งมีไว้สำหรับไขกล่องสมบัติของเทพอินาริ เขาได้รับมอบหมายให้ดูแลเก็บรักษามันเอาไว้ น่าเสียดายที่ตัวเองเลินเล่อทิ้งมันไว้ที่ศาลเจ้าและเป็นโชคร้ายของเหล่ามนุษย์ที่มาขโมยของของเขาเข้า

‘อโหสิกรรมกันไปละกัน’

ในเมื่อเขาเป็นคนก่อเหตุทั้งหมดนี้ จึงต้องรับผิดชอบในการอำพรางผู้ตายเหล่านี้ และรู้จักผืนป่านี้ดีกว่าใครอื่น เลยไม่ต้องกังวลว่าจะมีผู้ใดมาพบเจอเข้า

เมื่อเวลาล่วงเลยไป ใกล้โพล้เพล้ จิ้งจอกตัดสินใจแฝงกายเข้าไปกับหมู่ผู้คนเพื่อแลกเปลี่ยนของที่ตลาดในหมู่บ้าน ทว่าระหว่างที่กำลังเลือกของอยู่นั้นกลับเกิดเหตุจราจลขึ้น

เสียงกรีดร้องของหญิงสาวดังเสียจนคิดว่าแทบขาดใจ ด้วยความสงสัยจึงแหวกผ่านฝูงชนเข้าไปดู กลับพบศพของมนุษย์ผู้หนึ่งสภาพเน่าเฟะ ทั้งยังอวัยวะภายในถูกดึงฉีกขาดไปหมดออกมาจากบ้านหลังหนึ่งใกล้ละแวกนั้น

“ขอทาง ข้าขอทางหน่อย”

เจ้าตัวรีบปรี่เข้าไปดูให้ใกล้ขึ้นกว่าเดิมรวมทั้งที่เกิดเหตุ จึงตระหนักได้ว่านี่ละหม้ายการฆาตกรรมทว่าไม่ใช่ กลิ่นอายปีศาจรุนแรงแผ่ซ่านออกมา เขารับรู้ได้ทันทีว่านี่คือการออกล่าเหยื่อของปีศาจต่างหาก

หมู่บ้านนี้ไม่เคยรับรู้ถึงการมีอยู่ของปีศาจตนอื่นนอกจากเขา ฉะนั้นเลยตระหนักได้ว่าหายนะกำลังจะมาเยือนตัวเอง เพราะมันจะทำให้ตำนานเล่าขานเพียงหนึ่งเดียวของหมู่บ้านกลายเป็นแพะรับบาปไปในที่สุด

ช่างเป็นปีศาจที่เลือกออกล่าได้อย่างชาญฉลาด แต่เขาไม่ได้สนใจอะไรมากนัก อาจเป็นเพราะยังไงมนุษย์เดี๋ยวก็เกิดมาใหม่ เลยกะจะให้ควบคุมประชากรของหมู่บ้านนี้ไปก่อนที่คิดจะขับไล่มันออกไปเมื่อเห็นควร

ทว่าเขาก็ต้องเปลี่ยนความคิดนั้นไป เมื่อวันหนึ่งวันนั้นมีเด็กผู้หญิงหมาป่าหน้าตาดูซุกซน จ้ำหม่ำเล็กน้อย เดินเข้ามาทักทายเขา ซึ่งนั่นทำให้เขาแปลกใจมิหายว่าเด็กน้อยตัวแค่นี้กลับหลงป่าเข้ามาหาตัวเขาที่ซ่อนตัวมาตลอดในป่าลึกได้เยี่ยงไร

และนั่น เป็นจุดเริ่มต้นของด้ายแดงแห่งโชคชะตาที่พันผูกพวกเขาทั้งสองและเป็นจุดเริ่มต้นของพันธะสัญญาจิ้งจอกไปอีกนับพันปี..