-=~:+:~=-มาเปิดหูเปิดตาหั้ยความรักของคุณเน้อ-=~:+:~=-

ลำดับตอนที่ #2 : น้ำตาและความและความเจ็บปวด

น้ำตา......และความเจ็บปวด

เคยคิดบ้างไหมว่า.....หากวันหนึ่งเราไม่มีเค้าคนนั้นแล้ว...เราจะเป็นยังไง

เราจะรู้สึกเสียดายในสิ่งที่เราไม่ได้ทำบ้างไหม  หรือไม่รู้สึกอะไรเลย

ฉันเองก็ไม่เคยตอบตัวเองได้ว่าฉันจะรู้สึกยังไง หากไม่ได้อยู่บนโลกนี้จริง ๆ

เคยคิดว่า......การตื่นขึ้นมาในวันที่มีน้ำตาเปรอะเปื้อน จะตื่นขึ้นมาทำไม

ไม่รู้เพราะอะไรด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม 

ฉันไม่อยากตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าตัวเองอยู่ในความเศร้าแบบนี้

เคยมีคนบอกเอาไว้ว่า ความเสียใจมันอยู่ในใจ

 ถ้าเราจินตนาการให้ความเสียใจกลายเป็นเรื่องตลก

และผูกเรื่องราวให้เป็นเหมือนนิทาน 

กำหนดความกลัวเป็นตัวละครเอกเหมือนเป็นฮีโร่ที่เราชอบ

เราจะเลิกกลัวและไม่แน่เราอาจจะหัวเราะออกมาก็ได้

แต่ว่าฉันคิดว่า...ความเสียใจมันไม่ใช่ของเล่น มันไม่ใช่นิยาย...
แต่แล้วในความเป็นจริง ในทุก ๆ วัน ฉันก็ยังต้องตื่นขึ้นมา

 รับรู้ถึงการมีชีวิตอยู่ เรียนรู้กับการอยู่แบบเหงา-เหงา

อาจเป็นเพราะแสงจากดวงอาทิตย์ที่คอยบอกฉันว่า

ไม่มีอะไรจะทำให้เราเจ็บปวดได้ตลอดเวลา

ไม่ว่าจะยังไงโลกก็ยังคงหมุน พระอาทิตย์ยังคงขึ้นทุก ๆ เช้า ชีวิตต้องดำเนินต่อไป

ตื่นมานะ  ตื่นเพื่อยิ้มให้กับสิ่งที่เราเจอ

 และเมื่อเราผ่านมันไปได้เราจะรู้สึกว่าเราเข้มแข็งและแกร่งขึ้น

…โลกใบนี้น่ะ …คนเพียงคนเดียวไม่สำคัญอะไรหรอก 

และคนที่ทำให้เราเสียน้ำตาก็ไม่ได้มีค่ามากพอที่เราจะไปให้ความสำคัญกับเค้า

                 "รักตัวเองให้เป็น...ความเสียใจคือประสบการณ์ของเรา"