เล่ห์รัก เล่ห์หัวใจ

ลำดับตอนที่ #4 : ความสุขที่เริ่มจางหาย

“ เป็นอะไรหรือเปล่า มิกิ ” โทยะถามด้วยความเป็นห่วง

“ ไม่เป็นไรค่ะ เกือบไปเหมือนกัน ” เด็กสาวตอบด้วยความเหนื่อยหอบและตกใจกับเหตุการณ์เมื่อครู่

“ เลวจริงๆเลยว่ะ ไอครูบ้าเอ๊ย นี่ถ้าไม่ติดว่าเป็นลูกของ ผอ. นะ ป่านนี้มันคงออกไปนานแล้วล่ะ ” อากิดะปล่อยออกมาอย่างหัวเสีย

“ เฮ้ย ไปเรียนกันเถอะ จะไม่ทันคาบนี้อยู่แล้วเนี่ย ” ทัตสึยะกล่าวออกมาเพราะกลัวจะเสียการเรียน

“ ไม่ต้องไปเรียนมันแล้ว วันนี้โดดละกัน เซ็งว่ะ ” อากิดะ เด็กหนุ่มผู้มีอารมณ์ร้อนพูดขึ้นเพราะไม่อยากจะเรียนคาบของอาจารย์นาโอรุในคาบต่อไป

“ วันนี้โดดละกันนะ มิกิ ผมก็ไม่อยากจะไปเจอหน้ามันเหมือนกัน ” เด็กหนุ่มมาดเข้มที่อยู่หน้ามิกิเอ่ยเป็นเชิงเห็นด้วย

“ ก็แล้วแต่ค่ะ…. แล้วเราจะโดดไปไหนกันดีล่ะ ” เด็กสาวถามขึ้นมา

“ ก็ไปที่เดิมของพวกเราไง ” เด็กหนุ่มทั้งสามคนเอ่ยขึ้นมาพร้อมกัน

                ท้องฟ้าในยามเย็นวันนี้ มีแสงอาทิตย์บางๆส่องลงมายังบนพื้นโลก แสดงให้เห็นว่าความมืดเริ่มใกล้มาเยือนแล้ว สายลมพัดมาเป็นระยะๆ ใบไม้ปลิวตามแรงลม สั่นไหวเหมือนสิ่งมีชีวิตที่กำลังเต้นอย่างเป็นจังหวะอยู่ สร้างความพึงพอใจให้กับใครหลายคนที่เฝ้ามองดูพวกมัน

“ บรรยากาศวันนี้ สวยดีจังเลยเนอะ ” เด็กสาวที่กำลังยิ้มให้กับภาพตรงหน้าเอ่ยขึ้นมาเพื่อทำลายความเงียบ

“ พวกผมชอบมาดูมันทุกวันอย่างนี้แหละครับ มันสวยดี ” โทยะแสดงความคิดเห็นของตัวเอง

“ วันพรุ่งนี้พามาอีกได้ไหม ” เด็กสาวเอ่ยขอร้องซึ่งโทยะก็เต็มใจอยู่แล้ว

“ อืม ได้ ”

          ฟ้าเริ่มมืดแล้ว เด็กทั้ง 4 คน ต่างยืนดูพระอาทิตย์ลับขอบฟ้าอย่างตั้งใจ ( ทั้งๆที่ก็มีให้เห็นอยู่ทุกวันอยู่แล้ว ) ^o^

“ กลับบ้านกันเถอะ ”  เด็กสาวคนเดิมกล่าว

“ อืม ”

ตอนนี้เวลา 18.30 น.แล้ว ตึกต่างๆเริ่มเปิดไฟสีสันสวยงามเรียงรายกันเป็นแถว ตัดกับฉากหลังที่เป็นท้องฟ้าสีน้ำเงินเข้มได้อย่างลงตัว ผู้คนเดินกันขวักไขว่ เบียดเสียดอัดแน่น ทำให้สถานที่แห่งนี้ไม่เคยเงียบเหงาเลย

“ มิกิชอบบรรยากาศตอนกลางคืนอย่างนี้จัง ” เด็กสาวเริ่มพูดขึ้นมา

“ ผมก็ชอบครับ ” เด็กหนุ่มที่เดินอยู่ข้างกายมิกิเอ่ยตอบรับ

“ ไปก่อนนะครับ คุณยามาชิดะ ”

ฟึ่บ!!!

“ มีอะไรครับ มิกิ ” เด็กหนุ่มที่ถูกดึงมาแอบอยู่ในซอกตึกพูดขึ้น

“ นั่นสิ  ” อากิดะสบถออกมา

“ พ่อของมิกิค่ะ ” เด็กสาวเอ่ยอย่างหวาดๆ