ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : - คุณหนูน่ารัก กับ บอดี้การ์ดน่าเลิฟ [2minOnKey]
Story: คุณหนูน่ารัก กับบอดี้การ์ดน่าเลิฟ
Character: Onkey ft. 2min
Writer: 2min_namon
แปดปีที่แล้ว...
“ช่วยด้วยคะ ช่วยหนูด้วย” เสียงหวานๆ ของเด็กสาวชื่อคีย์ดังขึ้นมาในช่องแคบของตึก
“ไม่ต้องกลัว กริ๊กเดียวก็ไม่เจ็บ” โจรยกปืนขึ้นมาเล็งเด็กสาวกลัวจนตัวสั่น
“ฮือ... ช่วยหนูด้วย” เด็กสาวพูดแล้วร้องไห้ออกมา
“ตายซะเถอะ คุณหนูคีย์” โจรพูดขึ้นแล้วเล็งปืนไปทางเด็กสาว
“เปรี้ยง!!!!” เสียงปืนดังขึ้นแต่ไม่ได้โดนตัวเด็กสาวแต่อย่างใดกลับไปโดนเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่วิ่งมาโอบกอดเด็กหญิงได้ทัน
“นะ... นาย....” เด็กหญิงพูดแล้วยกตัวเขาขึ้นมา
“ชะ... ช่วยด้วยค่า... ช่วยด้วยมีคนถูกยิง” เด็กหญิงร้องออกมาทำให้มีชาวบ้านได้ยินเลยเข้ามาช่วย
“คะ...คุณหนู...” เด็กชายคนนั้นพูดแล้วจับมือเด็กหญิงขึ้นมา
“ผมจะปกป้องคุณเอง....” ยังไม่ทันที่จะพูดจบเขาก็ขึ้นรถพยาบาลไป
**********************************
แปดปีผ่านไป.....
ณ คฤหาสน์ตระกูลคิม
“คุณหนูคีย์คะ คุณหนูแทมิน คุณหนูอยู่ไหน” เมดตะโกนหาคุณหนูแห่งบ้านตระกูลคิม
“คุณหนูแทมิน คุณหนูคีย์” เมดตะโกนหาจนได้ยินเสียงร้องของสองสาว
“อยู่นี่ค่า” แทมินตะโกนแล้ววิ่งไปหา
“พี่เรียกพวกเราทำไมคะ คุณพ่อให้มาตามหรอ” คีย์ถามแล้วเดินมาตรงหน้าเมด
“ใช่ค่ะ คุณท่านให้ไปตาม” ซองมินพูดแล้วเดินนำหน้า สองสาวที่เห็นเลยเซ็งๆ
ในห้องรับแขก....
“มาแล้วหรอทั้งสองคน” คยูฮยอนพูดแล้วเรียกลูกสาวทั้งสองคนมา
“มีอะไรหรอคะคุณพ่อ” แทมินถามแล้วเดินลงไปนั่งพร้อมคีย์
“วันนี้พ่อว่าพ่อจะหาบอดี้การ์ดให้ลูก” คยูพูดแล้วดีดนิ้วทำให้มีชายหนุ่มสองคนเดินออกมา
“นี่บอดี้การ์ดคนใหม่มินโฮจะดูแลแทมิน ส่วนจินกิหรืออนยู จะดูแลคีย์นะ”
“ห๊ะ!?!!” ทั้งสองคนมองหน้าชายหนุ่มที่คุณพ่อหามาให้เป็นบอดี้การ์ด
“คุณพ่อ แต่พวกหนูดูแลตัวเองได้นะ” คีย์แย้งขึ้นมาทำเอาคนเป็นพ่อคิ้วผูกเป็นปม
“ใช่ๆ คะคุณพ่อ พวกเราดูแลตัวเองได้ ไม่จำเป็นต้องพึ่งบอดี้การ์ดเลย” แทมินช่วยสมทบ
“ตอนนี้ทางในส่งมาบอกว่าทางแก๊งโชวเริ่มจัดการพวกเรา พ่อต้องระวังตัวเราไว้” คยูฮยอนพูดแล้วมองหน้ามินโฮกับอนยู
“ทั้งสองคนนี้ก็มีฝีมือพ่อเลยจ้างมา” คยูฮยอนพูดแล้วยิ้มให้ทั้งสองคนนั้น
“คุณพ่อ!”ทั้งสองสาวพูดขึ้นมาพร้อมกันเอาคนเป็นบอดี้การ์ดตกใจ
“ยังไงพ่อก็ไม่ยอมแล้วนะ มินโฮกับอนยูไปทำงานได้” คยูฮยอนพูดแล้วเดินขึ้นบันไดไป
“คุณพ่ออ่า” แทมินพูดแล้วทิ้งตัวลงไปที่โซฟา
“คุณหนูจะไปไหนมั้ย” อนยูถามคีย์ที่นั่งนิ่งเพราะทำใจไม่ได้
“ไปไหนก็ได้ที่ไม่มีนาย” คีย์พูดจบก็เดินขึ้นไปบนห้องทันที
“แล้วคุณหนูแทมิน....” มินโฮกำลังจะถามแทมินก็พูดขึ้นมา
“ไม่ต้องตามมานะ ฉันไม่อยากเจอนาย” แทมินพูดแล้วเดินขึ้นห้องไปเหมือนกันทำเอาบอดี้การ์ดทำหน้าแหยะๆ
“โหย ฉันนึกว่าคีย์จะเงียบกว่านี้ คุณแทมินด้วย” มินโฮพูดแล้วเดินออกไปด้านนอกพร้อมกับอนยูที่เดินตาม
“ฉันก็นึกว่าอย่างนั้น คงตกใจที่เอาเรามาเป็นบอดี้การ์ดนะสิ” อนยูพูดแล้วนึกถึงหน้าหวานๆ ของคีย์ขึ้นมา
“อย่าบอกว่าแกปิ้งคุณคีย์มาตั้งนานแล้ว” มินโฮพูดแล้วมองหน้าเพื่อนชาย
“...” อนยูไม่ตอบแล้วเดินไปในบ้านเพื่อดูความเรียบร้อย
“ไอ้นี่นิ เป็นอะไรของมันเนี่ย” มินโฮพูดแล้วเดินตามเพื่อนไป
ทางด้านสองสาว
“พี่คีย์ หนูไม่เอานะ” แทมินโอดครวญแล้วเดินมานอนบนเตียง
“ถ้าได้คนอย่าสองคนนี้นะ พี่จะแกล้งซะให้เข็ดเลย” คีย์พูดแล้วแสยะยิ้ม
“แกล้ง? พี่จะแกล้งอะไรเค้าละ” แทมินถามแล้วมองหน้าพี่สาว
“พี่ก็จะใช้ให้สองคนนี้จ่ายตังค์ค่าของ และพอจ่ายนะพี่จะให้จ่ายหมดตัวแล้วก็ขนของจนแขนหักเลย แล้วหลังจากนี้อีกนะพี่จะให้ทำงานบ้านหลังจากกลับมาด้วย” คีย์พูดทำเอาแทมินหลุดหัวเราะออกมา แล้วขำกันยกใหญ่
แต่ทั้งสองจะรู้มั้ยหนอ? ว่ามีคนได้ยินแผนที่พวกเขาร่วมกันสร้างขึ้นมาด้วย
“แสบจริงๆ สองสาว” มินโฮพูดแล้วยิ้มกรุ่มกริ่ม
“เดี๋ยวก็รู้ว่าเป็นยังไงนะ ฮึๆ” อนยูพูดแล้วหัวเราะเบาๆ ก่อนจะเดินลงไปที่ห้องรับแขกของบ้านนี้
ที่ห้องรับแขก....
“อนยู มินโฮ มานี่หน่อย” เสียงของคีย์เรียกทำให้ทั้งสองคนเดินมา
“วันนี้ฉันจะไปห้าง มินโฮไปกับแทมินละกัน ส่วนจินกินายต้องไปกับฉัน” คีย์พูดแล้วเดินนำหน้าไปทำเอาอนยูยิ้มๆ ก่อนจะเดินไป
“คุณหนูเชิญครับ” มินโอผายมือไปทางหน้าบ้าน ทำเอาแทมินที่เห็นท่าอย่างนี้ถึงกับหงุดหงิดแล้วกระแทกเท้าใส่มินโฮ
“โอ๊ย!” มินโฮจับเท้าตัวเองก่อนจะมองหน้าแทมินที่แลบลิ้นให้ก่อนจะเดินไปที่รถ
“ยัยตัวแสบ” มินโฮที่เห็นท่าอย่างนั้นไม่ได้โกรธแต่กลับยิ้มอย่างไม่มีสาเหตุส่วนแทมินที่เหยียบเท้ามินโฮก็ยิ้มออกมากับท่าเจ็บของมินโฮแบบไม่รู้ตัว
“ยิ้มอะไรนะแทมิน” คีย์ที่เห็นแทมินยิ้มถามออกมา
“ปะ... เปล่านี่น่า” แทมินพูดแล้วหันไปมองรถที่ตามมาด้านหลัง
“= =?” คีย์มองไปที่หน้าน้องตัวเองอย่างตกใจ... ทำไมแทมินยิ้มซะกว้างเลยละ???
หลังจากนั้นสองสาวก็มาถึงที่ห้างแล้วแยกกันไป
“อย่าลืมละนะน้องสาว” คีย์กระซิบ
“ได้คะพี่สาว” แทมินรับคำแล้วยิ้มก่อนจะเดินเข้าห้างแล้วมินโฮก็เดินตาม
แต่ที่คีย์คิด... ทำไมเธอเห็นมินโฮยิ้มแปลกๆ นะ?
“ไปได้แล้วครับคุณหนูคีย์” อนยูพูดแล้วมองหน้าคีย์ที่ขมวดคิ้ว
“อะไรนาย ฉันเป็นเจ้านายของนายนะไม่ใช้คนใช้” คีย์พูดแล้วเดินเข้าห้างไปที่ร้านขายเสื้อผ้า
พอเข้ามาในห้างคีย์เอาแต่เดิน เดิน แล้วก็เดิน อนยูที่เป็นบอดี้การ์ดยังสงสัยว่าทำไมแผนที่คีย์คิดเป็นอย่างนี้
“นี่คุณจะซื้ออะไรเนี่ย เดินไปเดินมาอยู่นั้น”
“เวลาเดินห้างฉันจะทำอย่างนี้นะ ทำไมหรอ” คีย์ถามแล้วก็เดินต่อ ที่จริงตอนที่คีย์พูดในห้องนะเธอรู้ว่าอนยูแอบฟังเลยมาเปลี่ยนแผนว่าจะเดินทอดน่องไปเรื่อยๆ จนกว่าอนยูจะเหนื่อยแล้วค่อยใช้ทีหลังต่างหาก
‘คีย์เค้าคิดอะไรกันนะ’ อนยูคิดในใจก่อนจะเดินตามคีย์ที่ไปสวนสาธารณะ
“คุณคีย์อย่าไปไหนไกลนะ” อนยูพูดแล้วเดินตามคีย์ไป
“แง้~” เสียงๆ นึงดังขึ้นมาทำให้อนยูที่ได้ยินหันไปมองเห็นเด็กทำโซ่จักรยานหลุด
“มาๆ พี่ช่วยนะ” อนยูพูดแล้วเดินไปช่วยเด็กชายใส่ล้อจักรยานจนเสร็จ
“ขอบคุณครับพี่ชาย” เด็กคนนี้พูดแล้วจูงจักรยานออกไป
คีย์ที่เห็นภาพต่างๆ ก็มองไปที่อนยูแล้วก็ยิ้มออกมา อาจเพราะความใจดีของอนยูหรือเพราะเขาคนนี้คล้ายเด็กชายที่ช่วยเธอเอาไว้
“ยิ้มทำไม” อนยูที่เห็นคีย์ยิ้มก็ตะโกนอกไป
“ฉันจะยิ้มก็เรื่องของฉัน” คีย์พูดแล้วหันหลังจะเดินต่อแต่ก็เห็นผู้ชายตัวใหญ่ๆ เดินออกมา
“คุณหนูคีย์แห่งตระกูลคิม อืมใช่เลย....” ผู้ชายตัวที่คล้ายๆ กระซู่ (คนเกาหลีมันรู้จักกระซู่หรอ) พูดออกมา
คีย์จำได้เลยว่าพวกนี้คือคนที่เมื่อแปดปีที่แล้วจับตัวแล้วจะฆ่าคีย์แต่มีผู้ชายมาช่วยไว้
“พวกนาย...” คีย์พูดแล้วชี้หน้าพร้อมกับเดินถอยหลัง
“ฮ่าๆๆ ไม่ได้เจอกันซะนานนะ วันนี้แกตาย!” โจรทั้งสองคนพูดล็อคตัวคีย์เอาไว้แต่อนยูเดินมาดักทางไว้ก่อน
“เฮ้ย! ไอ้เด็ก...” เหมือนโจรมันจะพูดแต่อนยูพูดขึ้นมา
“ไม่เข็ดใช่มั้ยพวกแก” อนยูพูดแล้วยิงปืนไปที่ขาของไอ้โจรบ้าทันที
“เปรี้ยง!!!”
“อ้ากกก!” อนยูได้จังหวะก็ลากคีย์ออกมาแต่ดูเหมือนว่าจะมีคนมาดักทางไว้หมดแล้ว
“พวกแก... หัวหน้าแก๊งธันเดอร์ น้าซองมิน” อนยูพูดแล้วบังคีย์ไว้
“ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ คุณลีจินกิแห่งตระกูลลี น้องสาวหายไปหาตัวเจอแล้วนี่ รู้สึกว่าจะอยู่กับผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่หรอ” ไอ้ผู้ชายตัวใหญ่ๆ พูดแล้วชี้ไปที่คีย์ ทำเอาคีย์ตกใจ เด็กผู้หญิง? สกุลลี? นามสกุลแทมินเก่านิ?
ที่คีย์ตกใจไม่ใช่เพราะเรื่องแทมินหรอกเพราะคีย์รู้อยู่แล้วว่าแทมินไม่ใช่น้องแท้ แต่ที่ตกใจคืออนยูเป็นพีชายแทมินแท้ๆ นี่สิ
“หา?!!!?!” แล้วมองหน้าอนยูทันที
“พวกแกฆ่าครอบครัวฉันแล้วพรากน้องสาวไปแล้วจะเอาอะไรอีก?” อนยูพูดแล้วบังคีย์ไว้
“ฆ่าผู้หญิงคนนี้ไง” ซองมินพดพูดแล้วชี้ไปที่คีย์
“พวกแกบ้าอำนาจจริงๆ” อนยูพูดแล้วมองหน้านิ่ง
“ยังไงพวกแกยังมีประโยชน์ จัดการ!” สิ้นเสียงพวกโจรก็เข้ามาจับคีย์ออกจากอนยูแล้วรุมกระทืบอนยูจนสลบ
“จินกิ ลีจินกิ อนยู” คีย์ร้องแล้วพยายามสะบัดตัวแต่ก็ถูกพวกโจรต่อยท้องจนสลบเช่นเดียวกัน...
To Be Con’.
****************************************
หนึ่งตอนผ่านไปแล้วเบื่อกันมั้ยคะ?
ถือว่าไม่มีคนเบื่อเนอะ ฮ่าๆๆ (= =^)
เรื่องนี้สนุกมั้ยเอ่ย ไม่หนุกบอกด้วยนะคะ เพราะมันจะยาวหน่อยสมองไรทเตอร์มันได้ประมาณแนวๆนี้แหละคะ
คอมเม้นหน่อยนะว่าสนุกหรือเปล่า ต้องแก้ตรงไหนจะได้ถูกใจคนอ่านไงคะ
คอมเม้นอีกนิดชีวิตแจ่มใสนะคะ
nomjuedz :)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น