คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : - High [2min]
เศร้าไม่เศร้าก็ขออภัยมา ณ.ที่นี้จ้า
...
แต่ฉันรู้สึกถึงเธอ...
...
...
“แทมิน” เสียงของอนยู เรียกน้องตัวเองที่นั่งเหม่อมานาน คนตัวเล็กสะดุ้งก่อนจะถอนหายใจ
“วันนี้เราไปหามินโฮกันมั้ย?”
“...” แทมินเงียบก่อนจะพยักหน้าแล้วหยิบเสื้อกันหนาวมาใส่ก่อนจะเดินมาหน้าอนยู
“เดี๋ยวผมตามไปนะครับ ผมขอไปบ้านพี่มินโฮสักแป้ป”
...
...
...
ณ. บ้านของมินโฮ
ปึก! เสียงคนชนกันดังขึ้นตรงหน้าบ้านเพราะคนตัวเล็กรีบวิ่งเลยไม่ได้ดูคน
‘อ๊ะ! ผมขอโทษนะ...’
‘ไม่เป็นไรฮะ..’ แทมินปัดก้นตัวเองเบาๆ เสียงทุ้มก็พูดขึ้น
‘นายคงจะชื่อแทมินสินะ...’
‘....’ แทมินพยักหน้าเบาๆ สายตาประสานกัน นับจากวันนั้นมา แทมินกับมินโฮก็เจอกันบ่อยขึ้นจนกระทั่งเป็นแฟนกัน...
คนตัวเล็กเปิดประตูบ้านเข้าไปข้างใน ก่อนจะเปิดไฟให้ห้องสว่าง ข้าวของทุกอย่างยังเหมือนเดิมเหมือนตอนที่คนตัวสูงยังคงอยู่ที่นี่
แทมินตรงไปยังห้องชั้นสองของมินโฮ...ห้องที่เคยอยู่ด้วยกัน
ข้าวของทุกอย่างยังคงอยู่ กระป๋องเบียร์และถ้วยมาม่ายังคงวางเกลื่อนกลาดเหมือนเดิม แทมินหัวเราะเบาๆ ก่อนจะเดินไปหยิบไม้กวาดกับถุงขยะ ความคิดหวนกลับมาเป็นฉากๆ
‘แทมินอ่า... เรามาทำความสะอาดกันมั้ย’
‘เดี๋ยวก่อนสิฮะ ผมยังเล่นเกมอยู่เลย’
‘งั้นพรุ่งนี้มาเดี๋ยวค่อยทำก็ได้...’ มินโฮค่อยๆ เอื้อมแขนมากอดคนตัวเล็กจากด้านหลัง ก่อนจะเอาคางพาดไว้ที่ไหล่เล็ก
‘อย่าสิฮะอย่าแกล้งผมน่า เดี๋ยวผมแพ้หรอก -*-’
‘พี่รักแทมินนะ’
แทมินหันไปมองหน้าคนตัวสูงก่อนจะหอมแก้มแล้วเล่นเกมต่อ
‘ผมก็รักพี่นะ ^^’
ไม่รู้ว่าพี่มินโฮสบายดีอยู่มั้ยนะ...
แทมินหยิบขยะใส่ถุงก่อนจะเห็นของชิ้นหนึ่งที่ตกอยู่ แทมินค่อยๆ หบิยและปัดฝุ่นเบาๆ
‘แทมิน เรามาถ่ายรูปกันเถอะ ^^’ มินโฮหยิบกล้องโลโม่มาก่อนจะกดชัตเตอร์ไปที่คนกำลังดื่มนมอยู่
‘เดี๋ยวสิฮะ ถ่ายตอนนี้ก็น่าเกลียดแย่หรอก -*-’ แทมินวางกล่องนมก่อนจะเดินมาหามินโฮแล้วกอดมินโฮจากด้านหลัง
‘มาฮะเดี๋ยวผมกดถ่ายให้ ^O^’
‘ที่อย่างนี้ล่ะเร็วเชียว -___-’ มินโฮขยี้หัวคนตัวเล็กก่อนจะส่งกล้องให้ แทมินหยิบกล้องแล้วกดถ่ายรูปทันที
แชะ! แชะ! แชะ!
‘หน้าพี่จะเป็นยังไงนะ’ มินโฮพูดแล้วดูรูปที่ค่อยๆ ออกมา ในรูปมีแทมินที่กอดมินโฮอยู่ ใบหน้าแนบกัน รอยยิ้มที่เห็นในภาพทำให้แทมินเกิดอาการหมั่นไส้
‘พี่อ่ะชอบทำหน้าหล่ออย่างนี้ตลอด’
‘แทมินของพี่ก็ทำหน้าน่ารักตลอดเหมือนกันนั่นแหละ -*-’
ทั้งสองหัวเราะกันก่อนจะเก็บรูปเอาไว้แล้วถ่ายใหม่จนกระทังฟิล์มหมด
กล่องใส่อัลบั้มรูปมีรูปตั้งแต่เริ่มคบกัน จนกระทั่งวันที่ทะเลาะกัน แทมินเปิดไปหน้ากระดาษอื่นๆที่อยู่ในอัลบั้ม
01/XX/ 201X
วันนี้พยายามไม่ให้แทมินรู้ว่าป่วย
แย่จัง...ทั้งๆที่อยากอยู่กับแทมินนานกว่านี้นะเนี่ย TT TT
02/XX/201X
คิดถึงแทมินจัง ทุกครั้งที่หยิบรูปพวกนี้มาดูก็ยิ่งคิดถึงมากขึ้น
ตัวเล็กของผม ผมขอโทษนะ
05/XX/201X
วันนี้ตัวสินใจว่าจะไปซื้อของให้แทมิน แต่ดันมาอาการกำเริบจนได้
ผมต้องหาใครไปเป็นเพื่อนสินะ แทมินครับ รอผมหน่อยนะ
น้ำตาของคนตัวเล็กเริ่มไหลลงมา ลายมือที่คุ้นอยู่แม้จะตวัดจนอ่านไม่ค่อยได้แต่แทมินก็ดีใจที่ได้เห็นมัน มือที่สั่นเทาค่อยๆ เปิดหน้าหนังสือไล่ไปเรื่อยๆ
07/XX/201X
วันนี้ไปซื้อของมาด้วย แทมินก็ไปที่นั่นแต่แย่หน่อยที่ดันเห็นผมกับคริสตัล
แทมินร้องไห้หนักจนใจหายแต่ ก็ทำได้แค่เพียงมองห่างๆ คริสตัลแทบฆ่าผมแน่ะ TT
น้ำตายิ่งไหลหนักขึ้น อนยู คีย์ และจงฮยอน ที่เข้ามาดูว่าแทมินเป็นยังไงยิ่งทุกข์ใจที่เห็นน้องที่ตัวเองรักร้องไห้หนักขนาดไหนและรักมินโฮมากเพียงใด
แม้มินโฮจะจากไปนานขนาดไหนก็ไม่ยอมลืม..
แทมินเปิดอ่านไปเรื่อยๆ จนกระทั่งถึงหน้าเกือบสุดท้าย เห็นได้ชัดว่ามีคราบน้ำตาหยดมาหลายหยด จนหมึกจางไปนิดหน่อย แทมินเปิดอ่านด้วยดวงตาที่พร่ามัว น้ำตาเริ่มไหลมากขึ้นเรื่อยๆ
12/XX/201X
วันนี้อาจจะเขียนเป็นวันสุดท้าย
แทมิน... พี่ขอโทษจริงนะที่พี่ไม่ได้บอกอะไรเราไป
พี่ไม่อยากให้เราเจ็บปวดเพราะพี่กำลังจะจากไป
พี่อยากเห็นรอยยิ้มที่น่ารักของแทมิน ให้มันอยู่กับแทมินตลอด
แม้พี่ไม่อาจจะอยู่กับแทมินได้ตามที่พี่สัญญากับเราไว้...
พี่แทบไม่อยากคิดว่าถ้าไม่เจอเราจะเป็นยังไง
พี่คิดถึงและพี่อยากให้เราได้พบกันอีกครั้ง
แม้มันจะไม่เป็นอย่างที่เราหวังไว้ พี่จะจำไว้ตลอดเวลาของชีวิต
ว่าแทมิน เป็นคนที่พี่รักมากที่สุด...
“พะ... พี่มินโฮ... ฮืออออ...” แทมินกอดหนังสือไว้กับอก พี่ๆ ที่เห็นจึงถลาเข้าไปกอดน้องคนเล็กไว้ ทุกคนร้องไห้ไปตามแทมินที่อยู่ในอ้อมกอด ความเจ็บปวดและทรมานแทนที่ในใจยากเกินจะบรรยาย รูปภาพที่อยู่ในไดอารี่ยิ่งทำให้คนตัวเล็กร้องไห้หนักกว่าใครๆ
ภาพที่แทมินกับมินโฮถ่ายรูปกันในวันแรก มีข้อความเล็กๆ ที่มุมกระดาษ
‘แด่แทมินที่รัก’
“ผมคิดถึงพี่....คิดถึงมาก....”
“แทมิน ไม่ต้องแล้ว พอแล้ว... ฮือออ” คีย์พูดแล้วลูบหัวคนตัวเล็กไว้ น้ำตายิ่งไหลมามากขึ้นๆ
‘พี่มินโฮ... ก็เป็นคนที่ผมรักมากที่สุดเหมือนกัน’
...
...
...
สิบปีผ่านไป....
[แทมินอ่า เราไปเที่ยวกันมั้ย?] คีย์โทรมาหาแทมินทันทีหลังจากที่กลับมาจากอเมริกาพร้อมกับจงฮยอน ทั้งสองคนมีเด็กเล็กๆ มาด้วย ดีที่ว่าวันนี้เป็นวันหยุด
“ไปสิฮะ เดี๋ยวผมโทรตามพี่อนยูก่อนนะ”
[ไม่ต้องโทรแล้วๆ อนยูอยู่กับพี่แล้ว / ใช่ๆ มาเลยแทมินๆ] คีย์พูดแล้วจงฮยอนก็แทรกขึ้นมา แทมินยังคงดีใจที่เห็นทั้งสองคนรักกันมากขนาดนี้แม้เวลาจะผ่านไปเนิ่นนาน
“งั้นเดี๋ยวผมไปหานะฮะ” แทมินวางสายแล้วหยิบเสื้อกันหนาวมาใส่ก่อนจะมองไปยังรูปในกรอบรูป คนในนี้ที่แทมินเฝ้าอธิฐาน
ขอให้ได้พบกัน... ในสักสันหนึ่ง...
น้ำตาของแทมินเริ่มคลอเบ้าแต่ก็ต้องรีบออกไปหาคีย์
...
...
...
“สวัสดีฮะ” แทมินโค้งตัวให้พี่ๆ ทั้งสามคนที่มาก่อนหน้านี้นานแล้ว
“ไหนฮะเด็ก ผมอยากเห็นจัง”
“มาถึงก็ไม่ถามถึงพี่เลยนะ” อนยูรีบบ่นทันที ทั้งสามคนหัวเราะก่อนจะพูดต่อ
“ยูกึนไปเข้าห้องน้ำน่ะ”
“งั้นผมไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ” แทมินพูดแล้วเดินลุกขึ้นก่อนจะหมุนตัวแต่ก็ต้องชนกับอะไรสักอย่าง
ปึก!
“อ๊ะ! พี่ขอโทษนะ...”
“ไม่เป็นไรฮะ ผมก็ขอโทษ...” เด็กคนตัวเล็กพูดขึ้นมา สายตาของแทมินมองไปยังเด็กคนนี้
‘ผมขอโทษนะ...’
…
…
…
ตึกๆ! ตึกๆ!
“อ้อแทมิน นั่นยูกึนนะ” คีย์พูดขึ้นมา แทมินหันไปมองเด็กคนนี้อีกที
“ยินดีที่ได้รู้จะฮะ น้าคงจะชื่อแทมิน”
...
...
...
‘นายคงจะชื่อแทมินสินะ...’
พี่มินโฮ...
------------------------------------------------------------------------------
2 M I N N A M O N’
เนื้อเรื่องต่อจากเรื่อง So Goodbye นะคะเป็นเรื่องต่อของแทมที่ต้องพรากจากมินโฮเหมือนที่ไรเตอร์ต้องพรากจากคนที่ไรเตอร์เคยแอบชอบ (เค้ายังไม่ตายนะ -3-) และไม่รู้สนุกมั้ย! มนต์ไม่รู้ว่าจะมาสปอย์น้องยูกึนให้ค้างทำไมเหมือนกัน เอาเป็นว่าเรื่องนี้จบจบแล้วและจบแน่นอนจ้ะ เพราะดราม่ามาหลายเรื่องแล้ว ครั้งต่อไป (ถ้ามีเวลา) จะกลับมาอัพเนื้อเรื่องหวานๆ น่ารักๆ ให้นะคะ -3- เป็นคู่ทรูมินจงคีย์จุนอน... ฮึฮึฮึ (ไรเตอร์วิ่งออกจากฟิค)
ความคิดเห็น