ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : - สงสัย...? [2min]
Story: สงสัย?
Character: 2min
Writer: 2min_namon
ณ บ้านชายนี่....
“แทมิน~” เสียงของมินโฮร้องหาแทมินที่นั่งอ่านหนังสืออยู่
“คร้าบ~ พี่มินโฮมีอะไรหรือเปล่า” แทมินพูดแล้วมองไปยังคนที่ก้มลงมากอดเขาจากด้านหลัง
“แทมินว่างมั้ย?” มินโฮพูดแล้วเอาคางพาดบ่าน้อง
“วันนี้ผมไม่ว่างนะครับ พี่มินโฮมีอะไรหรือเปล่าครับ” แทมินพูดแล้วหันหลังไปมองมินโฮที่ทำหน้าบูดซะแล้ว
“ไม่ว่างก็ไม่ว่างครับ แต่พรุ่งนี้วันเสาร์น่าจะว่างใช่มั้ย” มินโฮพยายามถามให้แทมินว่าง
“ก็ไม่ว่างเหมือนกันครับ ว่างวันอาทิตย์นะครับพี่” แทมินพูดแล้วมองหน้ามินโฮ
“เอ่อ... ว่างวันอาทิตย์ก็ไปเที่ยวกับพี่ได้ใช่มั้ย”
“ได้สิครับ วันอาทิตย์ผมจะพาพี่ไปเที่ยว โอเคนะครับ” แทมินพูดแล้วหอมแก้มมินโฮก่อนจะเดินไปเอากระเป๋าเป้ แล้วเดินไปหาออมม่ากับโอปา
“ผมไปก่อนนะครับ~” แทมินพูดแล้วเดินออกไปทิ้งไว้ให้มินโฮน้อยใจคนเดียว
‘แทมินจำไม่ได้หรือไง ว่าพรุ่งนี้วันครบรอบที่เป็นแฟนกันนะ?’ มินโฮคิดในใจแล้วคอตก
“ไงละไอ้ชเว น้องลืมวันครบรอบหรือไง” คีย์พูดแล้วมองหน้าคนที่คอตก
“เฮ้ยๆ เอาน่าไอ้มินโฮ น้องอาจจะทำเซอร์ไพรก็ได้นะ” อนยูพูดแล้วโอบไหล่คีย์ทำให้คีย์มองหน้าแบบอายๆ
“พอเลยไอ้สองคน มินโฮกำลังเครียดนะเฟ้ย” จงฮยอนพูดแล้วโยนโค้กไปให้มินโฮ
“ขอบใจไอ้เป็ด” มินโฮพูดแล้วเปิกโค้กกิน
“เฮ้ยๆ เมื่อวานฉันเห็นแทมินไปซื้อของกับผู้ชายด้วยละ” อยู่ดีๆจงฮยอนพูดออกมาทำให้
“พรวดดดด!” มินโฮสำลักโค้กในทันทีมันไม่เท่าไหร่หรอก แต่ที่มันจะเป็นเรื่องเพราะดันสำลักใส่พี่อนยูนะสิ
“เฮ้ยพี่! ผมขอโทษๆๆ” มินโฮพูดแล้วหยิบผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดมินโฮทันที
“เอาเหอะนะ ฉันคงตกใจแบบแกนั้นแหละ” อนยูพูดแล้วเช็ดน้ำโค้กที่เปื้อนหน้า
“ไปล้างหน้าเถอะพี่อนยู” คีย์พูดแล้วจูงมือแฟนตัวเองไปห้องน้ำ
“เฮ้ยไอ้เป็ด แกเล่าให้ฉันฟังเลยนะเว้ย เรื่องเป็นไง” มินโฮถลาไปหาจงฮยอนที่นั่งกินขนมทันที
“ใจเย็นดิวะ คือวันก่อนนะฉันไปซื้อขนมมากินแล้วก็บังเอิญเห็นแทมินเดินไปกับผู้ชายคนนึงนะ เห็นเข้าร้านอะไรก็ไม่รู้นะสิ” จงฮยอนพูดแล้วเอาขนมเข้าปากอีก
“...”
“ฉันก็ไม่รู้ว่าไปไหนนะ แต่รู้สึกว่ามันจะมีกลิ่นแปลกๆนะ แกไม่ได้กลิ่นหรอ” จงฮยอนถามแล้วมองหน้ามินโฮที่หัวคิ้วผูกเป็นปม
“กลิ่นอะไรวะ”
“ฉันก็ไม่รู้ แต่กลิ่นมันหอมๆ แต่ไม่ใช่น้ำหอมของแทมินหรอก” จงฮยอนพูดแล้วเดินไปที่ตู้เย็น
“ไปกับคนอื่น?” มินโฮพูดแล้วเดินไปหาจงฮยอนทันที
“แถวที่พี่ ไปแถวไหนๆ?” มินโฮถามแล้วเขย่าตัวจงฮยอนที่ถือนมกำลังจะดื่ม
“เฮ้ยๆๆๆ หกแล้วๆๆ” จงฮยอนพยายามให้มินโฮใจเย็นๆเพราะนมหกหมด
“แทมินน่าจะไปแถวห้างนะแหละ เฮ้ยไอ้มินโฮ ใจเย็นๆเว้ย!” จงฮยอนพยายามห้ามแต่มินโฮก็ออกไปจากบ้านซะแล้ว
“ไอ้มินโฮไปไหนนะ” คีย์ถามหลังจากที่มินโฮออกไป
“ตามแทมินนะ” จงฮยอนพูดแหยะๆ แล้วเอาผ้ามาเช็ดนมที่หกใส่เสื้อ
“ไอ้บ้านี่หึงแรงจริงๆ เลย” อนยูพูดแล้วมายืนข้างๆคีย์
“ยิ่งหึงยิ่งรักไงละ” คีย์พูดแล้วบีบจมูกอนยู
“โว้ย! เลี่ยนนนน!” จงฮยอนผู้ไม่มีคู่บ่นก่อนจะเดินไปเปลี่ยนเสื้อ
****************************************************
ทางด้านมินโฮ
“ไปไหนของเขานะ” มินโฮพูดแล้วเดินเข้าไปในห้างที่จงฮยอนบอก
“ทางไหนเนี่ยๆๆ” มินโฮบ่นกับตัวเองก็ที่จะเห็นใครคนนึงเดินไปกับผู้ชายตัวใหญ่ๆ
“เฮ้ยๆ แทมินนี่!” มินโฮพูดแล้วสะกดรอยตามแทมินไปในร้านขายของแต่งเค้ก
‘แทมินมาทำอะไรที่นี่นะ’
มินโฮเอาหมวกแก็ปกับแว่นตาดำแล้วก็วิกสีทองขึ้นมาใส่แล้วเดินเข้าไปในร้านเค้ก
“เอาอันนี้ดีมั้ยครับ” แทมินถามแล้วหยิบตุ๊กตาน้ำตาลปั้นรูปหมีขึ้นมา
“ไม่หรอก เอาอันนี้ดีกว่า” ผู้ชายคนนั้นหยิบตุ๊กตารูปกระต่ายมาให้แทน
“ไม่เอา เอาอันนี้ดีกว่า”
“โอ๋ๆๆ เอาก็เอา” เขาคนนั้นพูดแล้วโอบไหลแทมินไป
“ครบแล้วใช่มั้ย ไปได้แล้วไป” เขาคนนั้นพูดแล้วไปเคาท์เตอร์ก่อนจะลากแทมินออกมา
มินโฮที่เห็นภาพต่างๆ เริ่มคิดในใจว่า
‘เราทำอะไรไม่ดีหรอ? แทมินถึงไปมีคนใหม่’ มินโฮคิดแล้วจึงเดินออกไปจากห้างอย่างเงียบๆ แล้วไปนั่งในสวยสาธารณะคนเดียว
****************************************************
ทางด้านแทมิน...
“แทมินอยากได้เค้กแบบไหนละ”
“เค้กช็อกโกแลตนะครับ พี่แทซุน” แทมินถามไปยังพี่ชายแท้ๆ ของตัวเองหลังจากที่เดินไปในห้างเพื่อเข้าโรงเรียนสอนเบเกอรี่ที่พี่ตัวเองสอนอยู่
“ก็ได้ๆ ให้ไอ้มินโฮใช่มั้ยละ ฮ่าๆ” แทซุนพูดแล้วลูบหัวน้องตัวเอง
“เอ้! ผมบอกว่าอย่าลูบหัวผม”
“เออ ทำเป็นหวงตัว” แทซุนพูดแล้วเดินเข้าไปในร้าน
“สวัสดีค่าคุณแทซุน” พนักงานสาวพูดแล้วโค้งตัวให้
“วันนี้เตรียมห้องทำขนมไว้ห้องนึง” แทซุนสั่งแล้วเดินเข้าไปในห้องรับแขก
“วันนี้คนเยอะจังเลย”
“ผมว่าเราเริ่มทำดีกว่า ผมจะได้ให้พี่มินโฮเร็วๆ” แทมินพูดทำให้แทซุนมองหน้าน้องตัวเองแล้วยิ้ม
‘อิจฉาไอ้มินโฮจริงๆ’ แทซุนคิดแล้วช่วยสอนน้องชายทำอีกรอบ
ที่แทมินไม่อยากไปกับมินโฮวันนี้เพราะพรุ่งนี้อยากจะเซอร์ไพรมินโฮด้วยการทำเค้กให้เนื่องจากจะใกล้วันครบรอบเป็นแฟนกันและด้วยคำพูดของมินโฮเมื่อสี่วันก่อน....
กลับไปเมื่อสี่วันก่อน....
‘แทมินคร้าบ~’ มินโฮเรียกแทมินทำให้แทมินหันไปมอง
‘ครับพี่มินโฮ’
‘พี่อยากกินเค้กช็อกโกแลตฝีมือแทมินนะ’
‘ผมทำเค้กไม่เป็นนะครับ’ แทมินพูดแล้วทำหน้าแหยะๆ
‘ว้า~ แย่จัง งั้นไม่เป็นไรครับพี่จะรอจนกว่าแทมินจะทำเป็นนะ’ มินโฮพูดแล้วยิ้ม
‘โหย บังคับผมนี่นา’
‘ถ้าทำก็ดีนะครับ พี่ไปดีกว่า’ มินโฮพูดแล้วเดินออกไปทำให้แทมินคิดว่าจะไปเรียนทำเค้กที่ไหนแล้วก็นึกถึงพี่ชายของตัวเองที่เปิดร้านทำเค้กจึงนัดให้มาสอนในหลักสูตรเร่งรัดในเวลาห้าวันและวันนี้ก็เป็นวันสุดท้ายแล้วเลยอยากเรียนให้เสร็จ
หกชั่วโมงต่อมา..... (นานจังคะแทมิน)
“เสร็จซะที~” แทมินพูดหลังจากที่วางหมีสองตัวที่คู่กันเสร็จ
“จะเขียนว่าอะไร เอ้าครีม” แทซุนยื่นหลอดวิปครีมให้แทมิน
“อืม.......” แทมินคิดแล้วเขียนคำว่า
‘Thank you for love ^^
M&m’
“แหมๆๆ~ เลี่ยนเชียวไอ้น้องบ้า” แทซุนพูดแล้วมองมาที่เค้ก
“เสร็จผมก็ไปได้แล้วใช่มะ” แทมินพูดแล้วเอาเค้กใส่กล่องก่อนจะโทรหาคีย์
“ฮัลโหลพี่ครับพี่คีย์”
[อ้าวแทมินหรอ ไปไหนมานะ]
“ผมอยู่ร้านเบเกอรี่นะครับ”
[ทำเค้กให้ไอ้ชเวใช่มั้ยเอ่ย~] คีย์ลากเสียงทำให้แทมินก้มหน้าอาย
“พี่มินโฮอยู่ไหนหรอครับ”
[มันออกไปตามแทมินนี่ เห็นไอ้จงฮยอนบอกว่าเราออกไปกับผู้ชายคนอื่น.....]
“เฮ้ยๆ ไม่ใช่แล้วครับ ผมมากับพี่แทซุน” แทมินตกใจแล้วรีบบอกคีย์ทันที
[อ้าว? ไอ้จงฮยอนมีเรื่องแล้ว ไอ้มินโฮมันไปไหน] คีย์ตะโกนถามจงฮยอน
[ไอ้มินโฮมันไปห้างนะแหละ แต่หลังจากนี้ไม่รู้]
“งั้นแค่นี้ก่อนนะครับ” แทมินพูดแล้วกดเบอร์มินโฮทันที
[หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดตะ..........] แทมินตัดสายแล้วโทรอีกทีก็ได้สัญญาณเช่นเดิมจึงออกตามหามินโฮทันที
**************************************
ทางด้านมินโฮ.......
“...” มินโฮนั่งเงียบอย่างนี้มาประมาณหกชั่วโมงแล้วหลังจากที่เห็นแทมินไปกับใครก็ไม่รู้
มินโฮมองนาฬิกาในมือ... สี่ทุ่มแล้วหรอเนี่ย
“แฮกๆๆ พี่มินโฮไปไหนนะ” เสียงหวานๆ ของแทมินดังขึ้นทำให้มินโฮเงยหน้าขึ้นมา
“พี่มินโฮ~ พี่มินโฮอยู่มั้ย~” แทมินเรียกแล้วเดินในสวนสาธารณะนี้
“แทมิน.....” มินโฮพูดออกมาทำให้แทมินได้ยินเสียง
“พี่มินโฮ.... พี่มินโฮครับ พี่มินโฮใช่มั้ย?” แทมินตะโกนถาม
“...” มินโฮเงียบแล้วให้แทมินเดินมาหา
“แทมิน จะบอกเลิกกับพี่หรอ?” มินโฮพยายามพูดแล้วทำใจ
“เลิก? เลิกกันทำไมครับ” แทมินถามแบบไม่เข้าใจ
“ก็วันนี้พี่เห็น...... แทมินเดินไปกับ... ผู้ชาย...”
“พี่เห็น?” แทมินทำท่าตกใจแต่ที่ตกใจเป็นเพราะแทมินกลัวมินโฮเห็นของที่จะแต่งเค้ก
“ใช่พี่เห็น พี่เห็นตอนที่แทมินไปซื้อของกับไอ้นั้น เห็นตอนที่เดินเข้าไปในร้านเค้ก...”มินฏฮเริ่มพูดแบบขึ้นเสียงเพราะนึกว่าแทมินตั้งใจปกปิดเรื่องนี้
“พี่มินโฮเข้าใจผิดนะครับ” แทมินพดแล้วเดินเข้ามาใกล้ๆมินโฮ
“เข้าใจผิด?” มินโฮตกใจปนสงสัย เข้าใจผิดยังไงเนี่ย???
“ที่ผมพาไปนะ... ผมไปซื้อของทำเค้กให้พี่นะแหละ ที่ผมเข้าร้านเบเกอรี่นานเป็นเพราะผมทำเค้กไหม้ตั้งสามก้อน แล้วที่ผมบอกว่าวันนี้ไม่ไปเที่ยวเพราะผมจะทำเค้กให้พี่นะแหละ” แทมินพูดแน่วแน่แล้วมองไปที่มินโฮที่ตกใจจนช๊อค
“หา!?! ทำเค้ก ไหนแทมินบอกว่าทำไม่เป็น...”
“ผมก็เลยไปเรียนทำเค้กมานี่แหละ พี่มินโฮบ่นว่าอยากกินนี่นา” แทมินพูดแล้วเกาหัวแกรกๆ
“หา?!!!?” มินโฮพูดแล้วตกใจ
“ทั้งหมดนี่เพราะแทมินทำให้พี่หรอ” มินโฮพูดแล้วประมวลผลในสมอง
“ก็ใช่นะสิครับ นี่ด้วย” แทมินชูกล่องเค้กที่ตัวเองทำให้ขึ้นมา
“เอ๋??” มินโฮพูดแล้วชี้ไปที่กล่องเค้ก
“แต่ที่ผมจะพูดคือ...” แทมินมองในนาฬิกาก่อนจะพูดขึ้น
“สุขสันต์ครบรอบการเป็นแฟนครับ” แทมินพูดแล้วหอมแก้มมินโฮทำเอาทั้งสองคนอายจนแทบเป็นโรคบิด
“รักพี่ไปนานๆ นะแทมิน”
“พี่ก็รักผมไปนานๆนะครับ” ทั้งสองคนพูดก่อนจะมอบจุมพิตให้กันและกันในวันที่แสนมีความสุข
The End.
แถมนิดๆ
“เอ่อ... พี่มินโฮครับคือ...” แทมินพยายามพูดให้มินโฮหยุดแต๋อั๋งก่อน
“อะไรหรอครับ?” มินโฮถามแล้วมองหน้า
“เอ่อ... เค้ก...” แทมินพูดแล้วชี้ให้มินโฮดู
มินโฮมองตามไปนิ้วของแทมินก่อนจะเห็นกล่องเค้กร่วงลงไปที่พื้น...
“เอ่อ... พรุ่งนี้ค่อยทำเค้กใหม่กันดีกว่ามั้ย?” มินโฮพูดแล้วกอดแทมินไว้
“พี่จะทำจริงๆ นะ”
“แต่ขอค่าจ้างหน่อยนะ” มินโฮยิ้มแบบเจ้าเล่ห์ก่อนจะดึงแทมินไปจุ้บๆ อีกรอบ
The End. ;)
*********************************************
สุดท้ายน้องเห็ดของเราก็ต้องเป็นฝ่ายเสียเปรียบอีก ทำไมชเวเจ้าเล่ห์จัง (คนแต่งเหอะ)
แล้วเค้กที่น้องเรียนและทำมาก็เสียเปล่าสิ?
คงจะแต่งถูกใจรี้ดเดอร์กันนะคะทุกคน
ใครอ่านคอมเม้นด้วยนะว่ามันเป็นยังไงสนุกหรือเปล่าหรือต้องปรับตรงไหน
ขอบคุณที่เม้นล่วงหน้าละกันนะคะทุกคน
nomjuedz :)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น