ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1 การเจอกันครั้งแรก
บทที่ 1 การเจอกันครั้งแรก
“พ่อแม่ทิ้งหนูแล้วแงง”พ่อแม่ใจร้ายทิ้งหนูอยู่คนเดียวแล้วลัลล้าไปเมืองนอกแงงแงง
ก็อื่นฉันชื่ออายูมิ อาริกะค่ะตอนนี้เจอปัญหาครั้งใหญ่พ่อแม่ทิ้งหนูแถมเหลือเงิน
10000เยนแถมจะฝากไว้กับบ้านเพื่อนแม่ซิก ๆแงร้องไปเสียเปล่าไปโรงเรียนดีกว่า
ฉันอยู่ที่โรงเรียนเซงาคุค่ะปี 2ห้อง8แต่ตอนรีบไปโรงเรียนดีกว่าสปีดอัพย๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
“เปรี๊ยง”ตัวของฉันเหมือนถูกกระทบกับโลหะอย่างแรงและมันก็เป็นโลหะสองล้อที่มีชื่อว่าจักรยาน(แล้วจะอธิบายทำเพื่อ)และคนที่ขี่จักรยานอยู่หน้าตาคุ้น ๆแฮะผมตั้งสีดำตาม่วงหน้าตาดี(หรือที่พวกเรารู้จักดีกันในนามโมโมะ)ถ้ามาชนฉันก็จะด่าพ่อสอนไว้
“นินายอย่าขี่จักรยานไม่ดูท่างดิ/นิเธอวิ่งในดูท่างดิ”แล้วทำไมฉันกับนายนั้นต้องมาพูดพร้อมกันนิช่างชนไม่จ่ายก็ช่างแต่มันจะสายต้องวิ่งให้เร็วโคตร ๆย๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
“เฮ้ยมาเคลียร์ก่อนชนแล้วหนีมัน…!!!”ไม่สนไม่รู้จะวิ่งไปเรียนส่วนนายนั้นก็ขี่จักรยานตามมาทำไมหว่า
“นายขี่จักรยานตามมาทำไม”ฉันถามไปงั้น ๆแหละ
“เธอนั้นแหละที่ตาม”มาย้อนทำเพื่อ
“ก็อย่ามาตามดิ”
“ก็โรงเรียนฉันต้องมาทางนี้นิแต่เธอก็วิ่งเร็วดีแฮะ”
“ขอบใจที่ชมย่ะ”แต่เดี่ยวมาทางนี้มันก็ต้องเป็นโรงเรียนเดี่ยวคือเซงาคุนิหว่างั้นนายนี้ก็อยู่โรงเรียนเดียวกับฉันนะดิมิน่าทำไมคุ้นๆโอมแต่ขอให้อยู่คนละห้องก็พอ
ในโรงเรียน
ในที่สุดก็ถึงห้องและฉันหวังหว่านายนั้นไม่อยู่ห้องนี้ก็พอใจแล้วพอถึงหน้าโรงเรียนฉันสปีดสุดชีวิตวิ่งหนีหมอนั้น(ถ้าเป็นฉันฉันจะไม่หนี>คนเขียน)ก็ช่างดิและนายนั้นก็หายไปดีโคตรกินหนมตัวงั่ม ๆ
“Hi อาริกะ/สวัสดีค่ะคุณอายูมิ”เพื่อนของฉันเองเป็นฝาแฝดชื่อ คุองกับจิองหน้าตาถึงจะเหมือนกันแต่นิสัยฟ้ากับเหวคุอง ซน ซ่า บ้า ทำอาหารเลวร้าย และใส่แว่น จิอง สุภาพ เรียบร้อย ทำอาหารเก่งแต่สองคนนี้มีนิสัยเหมือนกันคือบ้าผู้ชายโดยเฉพาะนักเทนนิสโรงเรียนเรา...
“วันนี้เราเอาข้อมูลใหม่มาฝากคะ”จิองเริ่ม
“อะไรอีกละ”ก็ดูดิแต่ละเรื่องที่พูดมันอยากจะทำงานจับหาคู่ให้ฉันว่างั้น
“วันนี้ฉันเห็นเธอมาโรงเรียนกับนักเทนนิสคนหนึ่งแหละ”งืม ๆพรวด!!!!!!และบรรดาขนมก็เกลือบกระเด็นออกจะปากอย่าบอกว่าไอ้หมอนั้นคือนักเทนนิสของโรงเรียน(อืมใช่>คนอ่าน)
“แล้วมันเป็นใครห้องไหนฟ่ะตูอยากรู้”วันไหนว่าง ๆจะไปคิดบัญชีกับมัน
“ห้องนี้แหละและนั่งตรงนี้คะ”แล้วจิองก็ชี้ไปที่โต๊ะข้าง ๆของฉันอืมจบชีวิตไอ้หัวทุเรียนข้างฉันจบจบ
“แล้วเมื่อไรไอ้หัวทุเรียนมันจะมา”ฉันถามถึงมันเพราะจะได้เตรียมแผนถูก
“ว่าไงนะยัยซุ่มซ่ามฉันไม่ได้ชื่อไอ้หัวทุเรียนนะเฟ้ยจำไว้ว่าฉันชื่อโมโมชิโระ ทาเคชิเฟ้ย”เออพูดเข้าไปเฮอะ
“ว่าไงฉันเรียกแบบนี้แล้วจะทำไมฮะ”
“มีปัญหาหรือไงยัยซุ่มซ่าม ขี้บ่น หน้ารำคาญ”ฉันไปบนอะไรให้หมอนี้ฟังฮะก๊าซ ๆ
“นายเองก็พอกันแหละไอ้หัวทุเรียนเน่าไม่มีใครโง่อยากคบ”แรงพอไหมหว่า
“เอ่อยัยอาริกะใครบอกว่าโมโมะไม่มีเยอะเลยมีเรียวมะคนหนึ่งแหละ”เฮ้ยเรียวมะคุงด้วยเหรอกำช่างขี้เกียจทะเลาะอ่านหนังสือการ์ตูนต่อกำลังมันส์
“เฮ้ยว่าไงยอมแพ้แล้วหรอ”ไม่ได้ยอมแค่ขี้เกียจห้าว~ง่วงหลับดีกว่า
“หลับซะแล้วช่างดีกว่า”ส่วนคุองและจิองที่เงียบไปซักพักก็อ่านหนังสือต่อไป
Momo’talk
ผมไม่ได้เอาเรื่องเพราะอะไรหรอกแต่ยัยนี้มันทำให้ผมมาชมรมสายโดนรุ่นพี่เทะสึกะทำโทษวิ่งรอบสนาม 20 รอบเซ้งแถมยัยนี้ทำจักรยานผมเจ๊งอีกฮุ้ย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น