The prince of tennis สาวน้อยซุ่มซ่ามรับชายพวกเจ้าชาย

ลำดับตอนที่ #4 : บทที่ 3 บ้านพัก

บทที่ 3 บ้านพัก
“ว้าว !!ทำไมแกโชคดีอย่างนี้วะ”คุองจังข้าพเจ้าอยากจะบอกแกว่าโชคดีกับหมาสิฟร่ะ
“คุณอายูมิได้เป็นถึงเบ๊ของพวกเจ้าชายด้วยดีจังเลย”ดีกับผีอะดิไปเป็นเองเลยไป๋คิดดูดิตอนกลางวันพวกนี้โคตรเรื่องมากเลยต้องไปซื้อข้าวให้พวกนั้นจากนั้นก็ต้องไปเอาของไปซ่อมเช็ดอ้วกที่พวกนักเทนนิสมันโดนน้ำผักรู้สึกว่ามีคนเข้าห้องพยาบาลไปหลายคนเลยแฮะสมน้ำหน้าชะมัดแต่ก็ดีภาระจะได้ลดลง
“แต่ฉันคิดว่าหน้าจะเป็นโอกาสดีที่ได้หาแฟนนะ”
“หาแฟนหรอแล้วถามหน่อยแต่ละคนในทีม(ยกเว้นเรียวมะคุง)ดี ๆทั้งนั้นเลย เท็ตสึกะก็เย็นเกินไป  โออิชิเหม่งเกินไป ฟูจิสวยเกินผู้ชาย  คิคุมารุปัญญาอ่อนเกินไป อินูอิก็อาจพาเราตาย(ด้วยน้ำผัก)   ไคโดน่ากลัวง่ะ คาวามูระเออ…ถ้าBurningฉันขอบาย  โมโมชิโระก็แล้วใหญ่ฉันเกลียดขี้หน้า เรียวมะคุงฉันคิดแค่เป็นน้องชายอ่ะ”
“เธอนี้เรื่องมากโคตรเลยจะเอาลูกบอลเป็นแฟนหรือไงหึ”
“มีลูกบอลเป็นแฟนยังดีกว่าเป็นแฟนของคนในทีมเลยไม่ก็ขอลดอายุให้เหลือ 13ก็พอ”ถ้าเป็นไปได้เราขอ12นะ(ยัยนี้มันจะเด็กๆถึงไหน>คนอ่านที่เคารพ)
“เออคุณอายูมิค่ะคือตอนนี้มันเลิกเรียนแล้วนะค่ะ”แล้วจิองจะพูดทำเพื่ออะไรหว่า…ลืม
“ขอแจ้งให้ทราบว่าอีก 10นาที่ต่อจากนี้คุณอายูมิกรุณาไปรับใช้พวกเจ้าชายด้วยนะค่ะ”
ขอบคุณที่ซ้ำเติมอย่างมากมายแต่ฉันอยากกลับบ้านเฟ้ยก๊าซ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ที่สนามเทนนิสเซย์ซุน
“วันนี้เลิกซ้อมได้”และคำพูดปลดปล่อยพันธสัญญาความเป็นเบ๊ก็ได้จบขึ้นไปทำงานพิเศษหาเงินชดใช้ดีกว่า
____________________คนเขียยนขอคั้นเวลาแป๊บ________________________
สวัสดีค่ะชิอากิเองค่ะขอคั้นเวลาแป๊บหนึ่งนะค่ะขอบคุณคอมเม้นแรกและสองมากเลยค่ะที่มาเม้นให้นี้ก็เป็นผลงานฟิคแรกที่โพสลงเน็ตนะค่ะถ้าเราเผลอทำเทะรั่ว เรียวมะต๊อง คาวามูระBurningตลอดเวลาก็ขอโทษด้วยนะคะและก็เราเพิ่งได้เสื้อวอร์มเซงาคุตอนเช้าของเหลือสต๊อกมาคะใหญ่มากเลยแต่ด้วยความรักที่มีให้กับเหล่าเจ้าชาย(ออ้วกกกกกกกกกกกกกกกก)จึงทำให้ใส่ได้คะงั้นก็อ่านต่อได้เลยค่ะ(ป.ล.นั่งพิมพ์ในเครื่องบิน)
___________________ต่อ­­­­­­­­­­­­­­____________________________________
สรุปไม่มีที่ไหนให้งานเอวังทนเป็นเบ๊ก็ได้ฟร่ะเซ็งคนสวยกลับบ้านดีกว่าแต่…เฮ้ยลืมไปว่าแม่ขายบ้านไปแล้วพ่อกะแม่ไปต่างประเทศแล้วแม่ฝากเราไว้กับเพื่อนแม่แล้วลืมไปไปบ้านเพื่อนแม่ดีกว่าลัลล้า
ณ หน้าบ้านเพื่อนแม่
พอถึงหน้าบ้านก็มีจดหมายฉบับหนึ่งเขียนอยู่ว่า
ถึงหนูอาริกะ
น้ามีความจำเป็นที่ต้องไปทำธุระจึงต้องยกทั้งครอบครัวไปต่างจังหวัดแต่ไม่ต้องห่วงน้าทิ้งลูกชายคนโตไว้เฝ้าบ้านแล้วจบ
                                                                                                                   ด้วยรักและความห่วงใย น้าเอง
อาเมนชีวิตตรูสงสัยชาติที่แล้วทำกรรมไว้เยอะแงลาก่อนตลอดกาลและแล้วฉันก็เข้าบ้านไปอย่างเลื่อนลอย…
MOMO’TALK
ลักกี้วันนี้โชคดีแฮะที่แอบหนีเรียนเพราะน้ำผักของอินูอิได้โชคดีแฮะไม่ต้องสอบสองวิชาวันนี้แม่บอกว่าจะมีลูกกเพื่อนแม่มาขออยู่ด้วยชั่วคราวจะหน้าตาหน้ารักเหมือนคางามิรึเปล่านะ(โมโมะคุงผิดเรื่องแล้วหลุดไปLucky Starเลย)
ช่างเฮอะเบอร์เกอร์เนื้อยังมีอยู่ไปกินดีกว่า
ที่ร้าน
ปิดหนึ่งวันร้านไฟไหม้
โธ่…วันนี้พนันได้ว่าต้องมีเรื่องร้าย ๆเกิดขึ้นแน่เลยแต่ช่างกลับบ้านดีฟร่า
“เฮ้ รุ่นพี่มาแข่งกันสักตาเถอะ”เจ้าเอจิเซ็นมากจากไหนไม่รู้อยากแข่งขึ้นมาเอางั้นรับคำท้าละกัน
ARIKA’TALK
กลับมาด้านอาริกะไม่มีใครอยู่กลับช้ามากเต่า 100ตัวเดินผ่านหน้ายังเร็วกว่าอีกฮุ้ยเซ็งอาบน้ำเสร็ขเรียบร้อยนอนเลย BUT….เราจะนอนไหนหว่าเลือกซักห้องซุ้มมั่วห้องนั้นแหละไม่ไหวแล้วนอนละเจ้าค่ะพลั่ก
“พลั่กแจ๊บ ๆคร่อกเรียวมะคุง”งานนี้ขอให้ฝันดีละกัน
มันจะมาโดยไม่รู้ตัว!!!
“ไม่ใช้โฆษณาเฟ้ย!!!”ฉันพูดออกไปโดยไม่รู้ตัวตารู้ว่าฉันอยู่ในคอร์ตเทนนิสและอะไรไม่รู้อยู่ในสนามเหมือนงูเลยงูตัวนั้นใหญ่มากเหมือนอนาคอนด้าเลยและแล้วมันก็…
“แอ๊ก!!!”ความรู้สึกเหมือนตื่นจากฝันเพราะเหมือนมีอะไรทับอยู่ที่ตัวและมันคือ
“นายหัวทุเรียนเน่าแกทับฉันอยู่เฟ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
“เฮ้ยเธอมาอยู่ที่นี้ได้ไง”
“แล้วนายละ”
“ก็นี้มันบ้านฉัน”
“แต่นี้ที่พักฉันงั้นนายก็…………………”
“เธอก็…….”
“ลูกชายเจ้าของบ้าน/ลูกเพื่อนแม่”กรุจะบ้าตายอ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก(ยาวพอยัง)