คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : ME : 12
12
v
v
v
v
ตอนนี้ฉันรู้สึกผิดจังเลยที่ไม่รู้ว่าพี่จงชอบคีย์ แงๆ แต่เป็นครั้งแรกเลยนะที่พี่จงร้องไห้ พี่จงเป็นคนเข้มแข็งไม่ร้องไห้ง่ายๆ สงสัยชอบคีย์จริงๆ
“เป็นอะไรนั่งเหม่อแต่เช้าเนี้ย” พี่จงเดินมาหาฉัน
“อ้าวตื้นแล้วหรอ แล้วอาการดีขึ้นแล้วหรอ” พี่จงหุบยิ้มทันที ปากเน้อปาก
“ดีขึ้นแล้ว” ฉันมองหน้าพี่จงที่ยิ้มออกมาอีกครั้งถึงแม้จะดูเศร้าๆก็เถอะ
“อ้อ พี่จงเดี๋ยวใกล้เปิดเทอมแล้ว เค้าต้องเตรียมอะไรไปเรียน” ฉันหันไปเปลี่ยนเรื่องทันที
“ก็เหมือนกับตอนเปิดเทอมใหม่ๆแหละสมุดจด ปากกาประมาณนี้” พี่จง
“อืม”
ณ วันเปิดเทอม
ในที่สุดฉันก็เป็นเด็กมหาลัยซักที ฮิฮิ เมื่อวานพี่มินโฮพามาซื้อของแล้วด้วยฮิฮิ ส่วนคีย์หรอตัวติดกับพี่อนยูขนาด(บ้านนอกอีกแล้วนะแทม ) พี่จงตอนนี้ก็คงกำลังตัดใจอยู่แน่ๆเละ ขนาดคีย์บอกว่ายังไม่ได้คบกับพี่อนนะหวานขนาดนี้พี่จงช้ำในตายก่อนชัวร์
“คีย์” ฉันเดินมาหาคีย์ที่รอฉันอยู่ที่หน้าตึกเรียน
“แทมมมมมม” คีย์วิ่งมากอดฉัน ฉันค่อยๆแกะคีย์ออก
“พี่จงหวัดดีค่ะ” คีย์หันไปทักพี่จงที่เดินตามหลังฉันมานาน
“สบายดีไหมคีย์” พี่จงถาม
“ค่า สบายดี” คีย์หันไปยิ้มให้พี่จง แล้วแบบนี้พี่จงจะตัดใจได้ไหมเนี้ย
“แทมที่ร๊ากกกกกกก” พี่มินโฮวิ่งมาหาฉัน หมู่นี้ชอบทำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของซะเหลือเกิน
“หยุด ตรงนั้นเลย วิ่งไปกอดพี่จงนู้น” ฉันชี้ไปทางพี่จงที่ทำสีหน้าเศร้าๆ แค่พี่มินโฮจะวิ่งไปกอดแค่นี้ทำไมต้องเศร้าด้วยเนี้ย
“รังเกียจฉันขนาดนั้นเลยหรอ” พี่มินโฮถามพี่จง
“อ่อ เปล่าแค่ปวดหัวนิดหน่อยนะ ขอไปห้องน้ำก่อนนะ” มันเกี่ยวกันไหมนะปวดหัวแต่ไปเข้าห้องน้ำ
พอฉันหันหาไปมองตามสายตาพี่จง โอ๊ะที่แท้ก็เพราะอย่างนี้หนี้เอง เฮ้ยยยยยยยพี่ชายฉัน คงเห็นพี่อนยูคุยอยู่กับคีย์อย่างสนุกสนานสินะ
“แทมเหม่ออะไรหรอ” พี่มินโฮหันมาถามฉัน
“เปล่า” แต่สายตาของฉันยังหันไปมองแผ่นหลังของพี่ชายตัวเอง ฉันเชื่อว่าพี่ต้องเข้มแข็งเหมือนเดิม พี่ชายของฉัน
“แล้วไอ้จงไม่สบายหรออาการแปลกๆ” พี่มินโฮหันมาถามฉัน
“คงงั้นแหละ ฮิฮิ ^^” ฉันหันไปยิ้มให้กลบเกลื้อน
“อย่ายิ้มให้ใครอย่างนี้นะ” อยู่พี่มินโฮก็ทำหน้าซีเรียส
“ทำไมอะ”
“เพราะเค้าหวงงงงงงง” พี่มินโฮทำท่าแอ๊บใส่ฉัน น่ารักตายแหละ (ก็น่ารักจริงนั้นแหละฮิฮฺ)
“จะอ้วกจริงๆสองคนนี้ ไอ้โฮไปเรียนได้แล้ว แทมก็ขึ้นเรียนด้วยนะ” พี่อนยูหันมาพูด
“ฮะ/ครับ” ฉันกับพี่มินโฮพูดพร้อมกัน
“แล้วคีย์ตั้งใจเรียนดีๆล่ะ” พี่อนยูหันมายิ้มให้คีย์อย่างน่ารัก สองมาตรฐานชัดๆ
“ไปคีย์ไปเรียนกัน” ฉันดึงมือคีย์ให้ขึ้นไปเรียนตามพี่อนยูส่ง
กรี๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
“พักกลางวันซักทีหิวจะตายอยู่แล้ว” ฉันหันไปพูดกับคีย์
“ไปกัน” คีย์ดึงมือฉันให้ลุกขึ้น
ถึงโรงอาหารซักที ฮิฮฺ เมนูของวันนี้คือ ข้าวหน้าเนื้อ ของโปรดฮิฮฺ สาวนคีย์กินข้าวผัดปู
“เราขอนั่งด้วยคนนะ”
“อืม นั่งสิ” ฉันจำได้ว่านายคนนี้เรียนที่ห้องเดี๋ยวกับฉันนี้น่า
“ฉัน กวังมินนะ” นายกวังมิน หันมายิ้มให้ฉัน นายนี้ก็หล่อดีนะแต่หล่อสู้พี่มินโฮไม่ได้อยู่ดี ฮิฮิ
“ฉันแทมิน” ฉันแนะนำตัว
“ฉันคีย์นะ ” คีย์หันไปยิ้มให้
“อืม” แล้วเราก็กินข้าวกัน ตอนนี้ฉันกับคีย์ก็เริ่มสนิทกวังมินแล้วเหมือนกัน นายนั้นคุยสนุกจะตายไป ฮิฮิ
“ฮึ่ม ที่ร๊ากกกกจ้าเรานานไหม” พี่มินโฮเดินมาพร้อมโอบหลังฉัน
“ปล่อยนะ อายคนอื่นเค้า-///-” ฉันหันปรามพี่มินโฮ
“จ้า แทม”พี่มินโฮพูดพร้อมปล่อยมือออก
“แล้วนาย” พี่มินโฮหันไปถามกวังมิน
“ผมกวังมินครับ ผมเป็นเพื่อนกับแทมิน”
“ฉันมินโฮ แฟนของแทมนะ” ประโยคหลังเหมือนพี่มินโฮจะเน้นเสียงมากขึ้น
“ครับ^^” แต่กวังมินก็ยิ้มให้อย่างเป็นมิตร
“ฉันจงฮยอนพี่ชายของแทมิน^^” พี่จงก็เอ่ยขึ้นเพื่อทำลายบรรยากาศที่แสนมาคุที่เกิดขึ้น
“พี่จงค่ะ”
“มีอะไรรึเปล่าคีย์”
“พี่อนยูไม่มาด้วยหรอคะ” พอคีย์พูดเสร็จฉันก็หันไปมองพี่จง
“คงเรียนยังไม่เสร็จมั่ง”ตอนนี้พี่จงพยายามทำสีหน้าให้สดใส แต่ฉันดูออกว่าพี่จงฝืนยิ้มชัด เฮ้ออออออทำไมคีย์ต้องถมาพี่จงด้วยนะ(เพราะแฟนเธอนะสิ มั่วแต่ข่ม
กวังมินอยู่)
“พี่จงไปซื้อน้ำกับแทมหน่อยสิ” ฉันหันไปพูดกับพี่จง
“ไม่ต้อง แทมไปกับพี่นั้นแหละ” พูดเสร็จพี่มินโฮก็ลุกและดึงมือให้ฉันลุกทันที
“ใครบอกว่าฉันจะไปกับพี่ฮะ” ฉันหันไปพูดกับพี่มินโฮ
“ก็พี่อยากไปด้วยนี้น่า”
“ไปทั้งสองคนนั้นแหละ รำคาญ” พี่จงพูดพร้อมทำท่าไล่ให้ฉันกับพี่มินโฮให้ไปซื้อน้ำซักที
“ไปสิ ” ฉันหันไปสะกิดพี่มินโฮ
“.......” ทำไมพี่มินโฮเงียยบไปนะ แอบทำหน้าเครียดด้วย ฉันหันไปที่พี่มินโฮมอง งั้นพี่อนหนิ มากับใครนะสวยซะด้วย ทำไมต้องประคองด้วยด้วย
“ไป” พี่มินโฮมาดึงมือฉันให้ไปซื้อน้ำ ฉันหันไปมองที่คีย์สงสัยคีย์จะไม่เห็นเพราะนั่งหันหลัง แล้วทำไมพี่จงถึงทำหน้าแบบนี้นะ
“แทมกินน้ำอะไร”
“คือแทมว่าเราไปนั่งเถอะไม่หิวน้ำแล้ว” พูดเสร็จฉันก็เดินนำไปที่โต๊ะทันที
“รอด้วยสิแทม” พี่มินโฮวิ่งตามฉันมา
พอนั่งมานั่งที่โต๊ะ พี่มินโฮที่ตามมาทีหลังก็หันไปถามพี่จงทันที
“จง แกเห็นอย่างที่ฉันเห็นปะวะ”
“เห็นเต็มๆตาเลย ใช่ซอฮยอนแน่ๆ”
“เห็นอะไรหรอคะ” คีย์หันมาถามพี่จงกับพี่มินโฮ
“เอออ......คือ” พี่จงกับพี่มินโฮไม่รู้จะตอบยังไง ก็แหงละ ถ้าบอกว่าเห็นพี่อนยูพยุงยัยซอฮยอน(ที่พี่จงพูดเมื่อกี้) ไปทางนั้น คีย์ต้องเสียใจแน่ๆ
“ไม่มีอะไรหรอก”
“คีย์แทมว่าเราไปขึ้นเรียนดีกว่านะ” เพาระคีย์ยังทำหน้าสงสัย
“อืม”
“ไปกันกวังมิน” ฉันหันไปเรียกกวังมินที่นั่งเงียบอยู่นาน
ฉันดึงกวังมินและคีย์ให้ลุกขึ้น ไปยังห้องเรียน
“ปล่อยมือเลยนะแทม จับมือพี่ได้แค่คนเดี๋ยว” พี่มินโฮตะโกนไล่หลังออกมา
“แบร่” ฉันหันไปแลบลิ้นใส่พี่มินโฮก่อนจะปล่อยมือกวังมินออก
“ตั้งใจเรียนล่ะ” พี่มินโฮตะโกนอีกครั้ง
“แทมินคงชอบพี่มินโฮมากสินะ” กวังมินถามขึ้น
“ถามอะไรนะ ไร้สาระ”
“แน่ๆเลยใช่ไหม ฉันว่าพี่มินโฮคงรักแทมินมากแน่ๆ”
“ทำไม” ฉันไม่ได้อยากรู้เลยนะว่าเพราะอะไร (แต่ตั้งใจฟังเชียวนะ)
“ฉันดูออก เราเป็นผู้ชายเหมือนกัน” พูดจบกวังมินก็เดินเข้าห้องทันที
“ไปกันคีย์” ฉันสะกิดคีย์ให้เดินเข้าห้อง
“อืม” คีย์ทำสีหน้าครุ่นคิดนิดหน่อยก่อนจะเดินนำไปก่อน คิดเรื่องอะไรกันนะ หรือว่าคีย์เห็น!!!!!!!!!!!!
_____________________________________________________________
หวัดดีจ้าทุกคนไรเตอร์เอง ฮิฮฺ มาอัพแล้วนะ อย่างลืมเม้นกันด้วยนะค่ะ
ความคิดเห็น