ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Fic SHINee :เฮี้ยวอย่างเธอต้องเจออย่างผม ( 2min & Onkeyjong)

    ลำดับตอนที่ #11 : ME : 7

    • อัปเดตล่าสุด 5 เม.ย. 55


    7

    “อ้าว คีย์กลับมาแล้วหรอ สนุกไหมไปซื้อของ” ฉันหันไปแซวคีย์

    “อืม -///-” ตอนนี้คีย์ก้มหน้าลงเพราะความเขิน

    “ทุกคน.....มาช่วยเตรียมอาหารหน่อยสิ อย่ามัวแต่คุยกัน” พี่อนหันมาพูด

    “ค่ะ/ฮะ/ครับ” ทุกคนพูดพร้อมกัน

    ตอนนี้ทุกคนก็กินข้าวกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว

    “หิวจัง” พูดจงพูดขึ้นพร้อมกับลูบท้องตัวเอง

    “จูเลียต! ยอง-ฮน-นึล บา-ชิล-เก-โย ”

    (จูเลียต! ผมจะมอบวิญญาณให้คุณ) เสียงโทรศัพท์ของคีย์ดังขึ้น

    “ขออนุญาตนะคะ”

    ตอนนี้คีย์แยกไปคุยโทรศัพท์ท่าทางเครียดๆแปลกๆ

    “เออ......” คีย์เดินเข้ามาพร้อมทำหน้าลำบากใจ

    “เป็นไรป่าวคีย์” ฉันหันไปถาม

    “เออ.....คีย์แม่โทรมาบอกว่าตอนนี้ยะยายของฉัน” คีย์เริ่มสะอื้น

    “แล้วยายทำไมคีย์ ”

    “ยาย.........ตายแล้ว”

    “.........”

    “อื้อ.....อื้อ”

    “.........” ตอนนี้ทุกคนเงียบมีเพียงที่คีย์ร้องไห้เท่านั้น

    “เดี๋ยวพี่ไปส่ง” อยู่พี่อนก็พูดขึ้น

    “งั้นแทมไปด้วย” ฉันหันไปพูดกับพี่อน

    “ไม่ต้องเลย.....เดี๋ยวพี่ไปส่งเป็นเพื่อนพี่อนเอง” พี่จงเสนอตัว

    “แล้วจะให้ฉันอยู่กับพี่มินโฮแค่สองคนหรอฮะ” ฉันหันไปพูด

    “หยุดทั้งสองคนนั้นแหละ จงไปกับพี่” พี่อนหันมาพูดตัดบทแล้วเดินโอบเฮ้อออออโอบเน้นชัดๆ

    “แบร่ ” พี่จงหันมาแลบลิ้นใส่ฉัน

    “......” ตอนนี้รถของพี่อนก็ได้ขับออกไปแล้วบรรยากาศเลยดูเงียบกว่าปกติ

    “เรามาดูทีวีดีกว่านะ” พี่มินโฮออกความเห็น

    “อืม”

    “.......”

    “.........” ตอนนี้ไม่มีเสียงใดๆนอกจากเสียงทีวี

    “เออ.....”

    “ฮะ”

    “เออ.....แทมอยากดูอะไรรึเปล่า” พี่มินโฮหันมาพูดกับฉัน

    “เออ แล้วแต่พี่มินโฮดีกว่าฮะ” ฉันหันไปพูดยิ้มๆ

    -///-

    -///-

    “เออ.....”

    “แทมว่าแทมง่วงแล้วแทมไปนอนก่อนนะ” นี่เราเป็นอะไรไปเนี่ยนี้มันเพิ่งทุ่มครึ่งเองนะ

    “.......” แล้วฉันก็วิ่งไปบนห้องทันที

    ทางด้านคีย์

    Special JongHyun

    ตอนนี้พี่อนขับรถออกมาได้ซักพักตอนนี้บรรยากาศในรถค่อนข้างเงียบแต่มีเสียงร้องไห้ของคีย์ดังออกมาไม่หยุด

    “คีย์ เดี๋ยวก็ถึงบ้านแล้ว ทุกอย่างต้องผ่านไปได้” ผมเอามือลูบหัวคีย์เบาๆเป็นการปลอบใจ

    “ขอบคุณค่ะ” แล้วคียืก็กอดผม แล้วผมสัมผัสถึงความชื้นที่อยู่บนอก ยังร้องไห้อยู่สินะ โอ๊ะ คีย์กอดผมหรอเนี้ย O,.O ฮิฮิ ผมไม่ได้คิดอะไรนะครับ

    ตอนนี้ผมเหมือนมีรังสีอำมหิตอย่างรอบข้างส่งมาทางผม

    “.......”

    “........” ทำไมพี่อนต้องขับเร็วขนาดนั้นด้วยนะรีบไปส่งคีย์ขนาดคนอย่างพี่อนที่ไม่ขับเกินหกสิบแต่ตอนนี้ขับทะลุร้องแปดสิบไปแล้ว

    แล้วตอนนี้เราก็มาถึงบ้านคีย์แล้วคีย์ก็ได้เข้าไปข้างในบ้านเรียบร้อย

    “พี่อน....ผมว่าตอนนี้มันดึกแล้วนะแล้วฝนก็เริ่มตกหนักแล้วผมว่าเราค้างที่นี้ก่อนก็ได้”

    ผมหันไปพูดกับพี่อน

    “อืม” แต่บรรยากาศยังมาคุยังไงไม่รู้

    “พี่อนโกรธอะไรผมรึเปล่า” ผมหันไปถามพี่อน

    “อ้อออออ เปล่าหรอก” พี่อนทำหน้าเหมือนคิดอะไรได้

    “......”

    “พี่คงง่วงละมั่ง”

    “อืม งั้นผมโทรไปบอกไอ้โฮมันก่อนนะว่าเราจะค้างที่นี้”

    END

    ทำไมพี่อนกับพูดจงยังไม่กลับมานะ

    “ก๊อกๆๆๆ” เสียงเคาะประตูดังขึ้น

    “......” ฉันเดินไปเปิดประตู

    “เออ......คือจงมันโทรมาบอกว่าคืนนี้มันคงไม่กลับเดี๋ยวมาพรุ่งนี้”

    “อืม”

    “........”

    “ไม่มีอะไรแล้วใช่ไหม” ฉันหันไปพูด

    “มีอะไรก็เรียกแล้วกันนะ” พูดเสร็จพี่มินโฮก็เดินออกไปทันที

    “คืนนี้ขออย่าให้ฝนตกเลย”

    Special MinHo

    ตอนนี้ฝนตกหนักมากมีเสียงฟ้าร้อง ฟ้าผ่าดังขึ้นเป็นระยะๆ

    “ก๊อกๆๆๆ” เสียงเคาะประตูดังขึ้น

    “อ้าวมีอะไรรึเปล่า” ผมหันไปถามแทมิน

    “เออ.....” ตอนนี้แทมตัวสั่นเล็กๆเหมือนกลัวอะไรอยู่

    “เป็นอะไรรึเปล่า” ผมดึงให้แทมินเข้ามาภายในห้อง

    “คือ แทมขอนอนด้วยคนสิ” แทมินทำสายตาอ้อนวอนมาให้ผม

    “พี่ว่ามันไม่ดีนะ พี่ว่าเรากลับไปนอนได้แล้วนะ”

    “ก็ได้ .......เปรียงงงงงง” เสียงฟ้าร้องดังขึ้นทำให้แทมินหันมากอดผมแน่น

    “......” ที่แท้ก็กลัวฟ้าร้องหรอกหรอ

    “ไปแหละนะ” แทมินหันมาพูดก่อนจะหันหน้าไปแต่ผมเห็นว่าแทมินมินตอนนี้กำลังร้องไห้อยู่

    “........” ก่อนที่แทมินจะเดินออกไปนอกห้องผมดึงแทมินมากอดจากด้านหลัง

    “.........”

    “อยู่กับพี่นะ” ผมพูดกรัซิบเบาๆที่ข้างหูของแทมิน

    “เปรียงงงงง” แทมินหันหน้ามากอดผมตอบ

    “ไม่เป็นไรแล้วนะ” ผมลูบหัวเธอเบาๆ

    “.......”

    “เราไปนอนกันเถอะ” ผมดึงมือแทมินให้เดินมาที่เตียงนอน

    “.........”

    “งั้นเรามานอนกอดกันนะ” ผมหันไปพูดยิ้มๆให้ ที่จริงผมพูดล้อเล่นแต่ก็หวังเล็กๆว่าแทมินจะตอบตกลง

    “อืม” แทมินพยักหน้า

    “......” ตอนนี้ไม่บอกก็รู้ว่าตอนนี้ผมต้องหน้าแดงมากๆแน่ๆ

    ตอนนี้ไฟในห้องของผมได้ปิดลง แทมินหลับไปซักพักแล้วแต่ฝนก็ยังตกหนักอยู่ ผมอยาดให้หยุดเวลาไว้อย่างนี้จิงๆที่ได้กอดคนที่เรารักทั้งคืน

    END 

    ขอโทษที่มาอัพช้านะค่ะ พอดีไปทำธุระทานิดหน่อย ฮิฮิ

     

    เม้นนนนนนนนนนนนนนนนนน
    © Tenpoints !
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×