คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ME : 7
7
“อ้าว คีย์กลับมาแล้วหรอ สนุกไหมไปซื้อของ” ฉันหันไปแซวคีย์
“อืม -///-” ตอนนี้คีย์ก้มหน้าลงเพราะความเขิน
“ทุกคน.....มาช่วยเตรียมอาหารหน่อยสิ อย่ามัวแต่คุยกัน” พี่อนหันมาพูด
“ค่ะ/ฮะ/ครับ” ทุกคนพูดพร้อมกัน
ตอนนี้ทุกคนก็กินข้าวกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว
“หิวจัง” พูดจงพูดขึ้นพร้อมกับลูบท้องตัวเอง
“จูเลียต! ยอง-ฮน-นึล บา-ชิล-เก-โย ”
(จูเลียต! ผมจะมอบวิญญาณให้คุณ) เสียงโทรศัพท์ของคีย์ดังขึ้น
“ขออนุญาตนะคะ”
ตอนนี้คีย์แยกไปคุยโทรศัพท์ท่าทางเครียดๆแปลกๆ
“เออ......” คีย์เดินเข้ามาพร้อมทำหน้าลำบากใจ
“เป็นไรป่าวคีย์” ฉันหันไปถาม
“เออ.....คีย์แม่โทรมาบอกว่าตอนนี้ยะยายของฉัน” คีย์เริ่มสะอื้น
“แล้วยายทำไมคีย์ ”
“ยาย.........ตายแล้ว”
“.........”
“อื้อ.....อื้อ”
“.........” ตอนนี้ทุกคนเงียบมีเพียงที่คีย์ร้องไห้เท่านั้น
“เดี๋ยวพี่ไปส่ง” อยู่พี่อนก็พูดขึ้น
“งั้นแทมไปด้วย” ฉันหันไปพูดกับพี่อน
“ไม่ต้องเลย.....เดี๋ยวพี่ไปส่งเป็นเพื่อนพี่อนเอง” พี่จงเสนอตัว
“แล้วจะให้ฉันอยู่กับพี่มินโฮแค่สองคนหรอฮะ” ฉันหันไปพูด
“หยุดทั้งสองคนนั้นแหละ จงไปกับพี่” พี่อนหันมาพูดตัดบทแล้วเดินโอบเฮ้อออออโอบเน้นชัดๆ
“แบร่ ” พี่จงหันมาแลบลิ้นใส่ฉัน
“......” ตอนนี้รถของพี่อนก็ได้ขับออกไปแล้วบรรยากาศเลยดูเงียบกว่าปกติ
“เรามาดูทีวีดีกว่านะ” พี่มินโฮออกความเห็น
“อืม”
“.......”
“.........” ตอนนี้ไม่มีเสียงใดๆนอกจากเสียงทีวี
“เออ.....”
“ฮะ”
“เออ.....แทมอยากดูอะไรรึเปล่า” พี่มินโฮหันมาพูดกับฉัน
“เออ แล้วแต่พี่มินโฮดีกว่าฮะ” ฉันหันไปพูดยิ้มๆ
“-///-”
“-///-”
“เออ.....”
“แทมว่าแทมง่วงแล้วแทมไปนอนก่อนนะ” นี่เราเป็นอะไรไปเนี่ยนี้มันเพิ่งทุ่มครึ่งเองนะ
“.......” แล้วฉันก็วิ่งไปบนห้องทันที
ทางด้านคีย์
Special JongHyun
ตอนนี้พี่อนขับรถออกมาได้ซักพักตอนนี้บรรยากาศในรถค่อนข้างเงียบแต่มีเสียงร้องไห้ของคีย์ดังออกมาไม่หยุด
“คีย์ เดี๋ยวก็ถึงบ้านแล้ว ทุกอย่างต้องผ่านไปได้” ผมเอามือลูบหัวคีย์เบาๆเป็นการปลอบใจ
“ขอบคุณค่ะ” แล้วคียืก็กอดผม แล้วผมสัมผัสถึงความชื้นที่อยู่บนอก ยังร้องไห้อยู่สินะ โอ๊ะ คีย์กอดผมหรอเนี้ย O,.O ฮิฮิ ผมไม่ได้คิดอะไรนะครับ
ตอนนี้ผมเหมือนมีรังสีอำมหิตอย่างรอบข้างส่งมาทางผม
“.......”
“........” ทำไมพี่อนต้องขับเร็วขนาดนั้นด้วยนะรีบไปส่งคีย์ขนาดคนอย่างพี่อนที่ไม่ขับเกินหกสิบแต่ตอนนี้ขับทะลุร้องแปดสิบไปแล้ว
แล้วตอนนี้เราก็มาถึงบ้านคีย์แล้วคีย์ก็ได้เข้าไปข้างในบ้านเรียบร้อย
“พี่อน....ผมว่าตอนนี้มันดึกแล้วนะแล้วฝนก็เริ่มตกหนักแล้วผมว่าเราค้างที่นี้ก่อนก็ได้”
ผมหันไปพูดกับพี่อน
“อืม” แต่บรรยากาศยังมาคุยังไงไม่รู้
“พี่อนโกรธอะไรผมรึเปล่า” ผมหันไปถามพี่อน
“อ้อออออ เปล่าหรอก” พี่อนทำหน้าเหมือนคิดอะไรได้
“......”
“พี่คงง่วงละมั่ง”
“อืม งั้นผมโทรไปบอกไอ้โฮมันก่อนนะว่าเราจะค้างที่นี้”
END
ทำไมพี่อนกับพูดจงยังไม่กลับมานะ
“ก๊อกๆๆๆ” เสียงเคาะประตูดังขึ้น
“......” ฉันเดินไปเปิดประตู
“เออ......คือจงมันโทรมาบอกว่าคืนนี้มันคงไม่กลับเดี๋ยวมาพรุ่งนี้”
“อืม”
“........”
“ไม่มีอะไรแล้วใช่ไหม” ฉันหันไปพูด
“มีอะไรก็เรียกแล้วกันนะ” พูดเสร็จพี่มินโฮก็เดินออกไปทันที
“คืนนี้ขออย่าให้ฝนตกเลย”
Special MinHo
ตอนนี้ฝนตกหนักมากมีเสียงฟ้าร้อง ฟ้าผ่าดังขึ้นเป็นระยะๆ
“ก๊อกๆๆๆ” เสียงเคาะประตูดังขึ้น
“อ้าวมีอะไรรึเปล่า” ผมหันไปถามแทมิน
“เออ.....” ตอนนี้แทมตัวสั่นเล็กๆเหมือนกลัวอะไรอยู่
“เป็นอะไรรึเปล่า” ผมดึงให้แทมินเข้ามาภายในห้อง
“คือ แทมขอนอนด้วยคนสิ” แทมินทำสายตาอ้อนวอนมาให้ผม
“พี่ว่ามันไม่ดีนะ พี่ว่าเรากลับไปนอนได้แล้วนะ”
“ก็ได้ .......เปรียงงงงงง” เสียงฟ้าร้องดังขึ้นทำให้แทมินหันมากอดผมแน่น
“......” ที่แท้ก็กลัวฟ้าร้องหรอกหรอ
“ไปแหละนะ” แทมินหันมาพูดก่อนจะหันหน้าไปแต่ผมเห็นว่าแทมินมินตอนนี้กำลังร้องไห้อยู่
“........” ก่อนที่แทมินจะเดินออกไปนอกห้องผมดึงแทมินมากอดจากด้านหลัง
“.........”
“อยู่กับพี่นะ” ผมพูดกรัซิบเบาๆที่ข้างหูของแทมิน
“เปรียงงงงง” แทมินหันหน้ามากอดผมตอบ
“ไม่เป็นไรแล้วนะ” ผมลูบหัวเธอเบาๆ
“.......”
“เราไปนอนกันเถอะ” ผมดึงมือแทมินให้เดินมาที่เตียงนอน
“.........”
“งั้นเรามานอนกอดกันนะ” ผมหันไปพูดยิ้มๆให้ ที่จริงผมพูดล้อเล่นแต่ก็หวังเล็กๆว่าแทมินจะตอบตกลง
“อืม” แทมินพยักหน้า
“......” ตอนนี้ไม่บอกก็รู้ว่าตอนนี้ผมต้องหน้าแดงมากๆแน่ๆ
ตอนนี้ไฟในห้องของผมได้ปิดลง แทมินหลับไปซักพักแล้วแต่ฝนก็ยังตกหนักอยู่ ผมอยาดให้หยุดเวลาไว้อย่างนี้จิงๆที่ได้กอดคนที่เรารักทั้งคืน
ขอโทษที่มาอัพช้านะค่ะ พอดีไปทำธุระทานิดหน่อย ฮิฮิ
เม้นนนนนนนนนนนนนนนนนน
ความคิดเห็น