ชั้นรักนายฮีชอล

              ณ ทุ่งหญ้าโล่งกว้างแห่งหนึ่ง มีชายหนุ่มผู้บอบบางอ่อนโยน(ฮีชอล)นั่งคิดถึงความหลังวันที่แม่ หญิงคนเดียวที่จริงใจกับเขา ตายจากไป น้ำตาของชายหนุ่มไหลเป็นสายพัดไปด้วยสายลมที่เกรียวกราด ในขณะที่อีกฟากหนึ่งของทุ่งหญ้าซึ่งไม่ไกลจากฮีชอลสามารถเห็นได้ว่ามีชายอีกหนึ่งคนฮันฮยอก ชายหนุ่มผู้นี้เพิ่งสูญเสียคนรักอย่างไม่มีทางหวนคืนกลับมาได้ หญิงสาวรักแรกของฮันฮยอก ตายไปด้วยโรคร้าย ฮันฮยอกสัญญากับคนรักว่าจะพาเทอไปที่ๆแห่งหนึ่งเพื่อจะไปแต่งงานกันที่นั้น ซึ่งก้อคือทุ่งหญ้าแห่งนี้ แต่หญิงสาวก้อจากไปก่อนที่เขาจะได้ทำตามสัญญานั้น  ทั้งสองต่างเสียคนรักมีจิตใจที่บอบช้ำทั้งคู่จึงกำเนิดเกิดความรักขึ้น

                ในคืนที่มีหิมะตกฮีชอลเดินไปตามถนนสายสำคัญของกรุงโซล มีผู้คนพลุกพลาน แต่เขากับเหงาและเดียวดาย ในขณะที่ฮันฮยอกก้อเดินในถนนนั้นเช่นกันทั้งสองเดินไปเรื่อยๆแต่สายตาของเขาทั้งสองกลับไม่เงยหน้ามองความบันเทิงที่สองข้างทางนั้นเลย ต่างคนต่างเดินก้มหน้ามองฝีเท้าของตัวเองที่เดินไปเรื่อยๆอย่างไม่มีจุดหมาย  แล้วทั้งสองก้อเดินชนกัน ต่างฝ่ายต่างโมโห เงยหน้ามองกัน ดั่งจะหาเรื่องกัน แล้วทั้งสองก้อจองหน้ากันอย่างเหมือนกับรู้จักกันมาก่อน แล้วใบหน้าที่เกรียวกราดก้อเปลี่ยนเป็นใบหน้าที่แสดงถึงรู้สึกผิด ที่เดินไม่ดูตาม้าตาเรือ

ฮีชอล: เอ่อขอโทษนะชั้นเดินไม่ดูทางเองแระ

ฮันฮยอก: ไม่ๆ ชั้นเองที่เดินไม่ดูทาง

ฮีชอล : ชั้นขอโทษ ชั้นอยากเลี้ยงกาแฟนายเป็นการขอโทษจะได้มั้ย

ฮันฮยอก : ชั้นจะเลี้ยงนายเอง ไปเถอะ

                ชายหนุ่งทั้งสองก้อเดินเข้าร้านกาแฟ ร้านหนึ่ง

เจ้าของร้าน: รับอะไรดีครับ

ฮีชอล,ฮันฮยอก กาแฟคาบูชิโน่ครับ ทั้งสองพูดพร้อมกันแล้วต่างก้อหันมองหน้ากันอย่างงุนงง

ฮีชอล เอ่อ นายก้อชอบคาบูชิโน่หรอ??

ฮันฮยอก ป่าว ชั้นอยากลองรสชาติมันเฉยๆ พอดี คนรักชั้นชอบกินมันมาก

ฮีชอล อืม  แล้วคนรักของนายเค้าไม่มากับนายหรอ คืนนี้หนาว จริงๆน่าพาคนรักมาด้วยนายจะได้อุ่นไอรักจากคนรักของนายนะ

ฮันฮยอก พอดีเทอจากชั้นไปแล้ว แล้วไม่มีวันกลับมาด้วย

ฮีชอลรีบขอโทษขอโพยฮันฮยอกเป็นการใหญ่

                แล้วทั้งสองก้อเลิกพูดถึงเรื่องนั้นอีกกลับหันมาถามเรื่องส่วนตัวของแต่ละฝ่าย แล้วฮีชอลก้อขอเดินไปส่งฮันฮยอกที่หอพัก ในขณะนั้นก้อมีอันธพาลที่หมั่นไส้ ฮันฮยอก อยู่นานแล้ว ทั้งสองก้อโดนอันธพาลทำร้ายโดยฮีชอลนั้นเจ็บพอดู เพราะโดนอันธพาลกระทืบซะหลายที ส่วนฮันฮยอกไม่ค่อยจะเจ็บเพราะเขาสู้กลับอันธพาลได้เนื่องจากหุ่นที่ล่ำสันของเขา  ทั้งสองประคองกันเดินไปหอพักของฮันฮยอก ฮันฮยอกพาฮีชอลไปนั่งที่เก้าอี้ ข้างเตียงของเขา

ฮันฮยอก นายต้องเจ็บตัวเพราะชั้นแท้ๆ

ฮีชอล  ไม่เป็นไรหรอก

                ฮันฮยอกหยิบผ้าขนหนูกับอ่างน้ำสีขาวมาเช็ดแผลให้ฮีชอล แล้วก้อหยิบกล่องยามาทำแผลให้

ฮันอยอก ชั้นขออาบน้ำก่อนนะ นายรอชั้นก่อนนะ

ฮีชอล อืม

                ในขณะที่ฮนฮยอกอาบน้ำ ฮีชอลก้อกวาดสายตามองไปรอบๆห้องก้อไปเห็นรูปของฮันฮยอกสมัยเด็กๆ

เป็นเด็กผมสีดำ ปากอมชมพูดวงตาเป็นประกายมีรอยยิ้มอย่างเปิดเผย  จึงเกิดความรู้สึกหัวใจสั่นระรัว ฮีชอลรู้สึกแปลกๆ ในขณะที่เขาจ้องมองรู้สมัยเด็กของฮันฮยอกนั้น  ฮันฮยอกก้อเดินออกมาจากห้องน้ำ นุ่งผ้าขนหนูสีขาว

เผยช่วงบน อกที่ดูเข้มแข็ง กล้ามหน้าท้องที่น่าหลงใหล มีน้ำเป็นหยดเกาะอยู่เล็กน้อย  ฮีชอลเห็นเช่นนั้น จึงถึงกับตะลึง ใจของเขาสั่นระรัว แทบจะหยุดหายใจ จนได้ยินเสียงฮันฮยอกเรียก ฮีชอลถึงจะรั้งสายตาตัวเองให้หยุดจ้องเขาได้

ฮันฮยอกหันไปดูนาฬิกา ก้อเป็นเวลาเที่ยงคืนกว่า ถ้าเขาปล่อยฮีชอลกลับบ้านไปก้อคงโดนอันธพาล ลุ่มทำร้ายแน่ จึงโยนผ้าขนหนูพร้อมเสื้อผ้าให้ฮีชอล

ฮันฮยอก นี่ สำหรับนาย ไปอาบน้ำเถอะ คืนนี้ก้อนอนที่นี้แหละ แล้วพรุ่งนี้ชั้นจะไปส่งนายที่หอ

ฮีชอล เอ่อ อย่าดีกว่า

ฮันฮยอก เถอะน่า อยู่นี้ก่อน

ฮีชอลจึงเดินเข้าไปอาบน้ำ แล้วในใจของเขารู้สึกแปลกๆ พอเขาอาบน้ำเส็ด ก้อเดินออกมาเจอกับฮันฮยอกที่นอนหลับอยู่บนเตียงในชุดสีขาว ราวกับเด็กน้อย ที่หลับสนิท อยู่ในนิทราที่น่ารื่นรม ฮีชอลเดินเข้าไปจ้องหน้าฮันฮยอกโน้มตัวเข้าใกล้เขาเรื่อยๆ แล้วฮันฮยอกก้อละเมอถึงคนรัก เอาแขนกอดคอฮีชอล ทำให้ให้ฮีชอล ล้มนอนทับฮันฮยอก ฮีชอลพยายามจะปลุกฮันฮยอกแต่ร่างกายกับไม่ทำตามที่สมองสั่งเลยแม้แต่น้อย แล้วฮีชอลที่หลงอยู่ในนิทราใต้ แขนของชายหนุ่มผู้นี้ จนถึงเวลาเช้า แสงอาทิตย์อ่อนๆสาดเข้ามาทางช่องว่างของผ้าม่าน สีฟ้าคราม ทำให้ฮีชอลตื่นจากภวังค์ของชายผู้นี้ พบกับชายหนุ่ม น่าใส นอนอยู่บนเตียงนอนสีขาว เขาจึงปล่อยให้ชายหนุ่มผู้นี้นอนต่อไป ส่วนตนก้อออกไปจ่ายตลาด ซื้อของมาทำอาหาร พอถึงหอก้อพบว่าชาบหนุ่งผู้นั้นก้อยังคงหลับอยู่ เขาจึงเข้าไปทำอาหาร กลิ่นของอาหารโชยมากะทบกับจมูกของชายหนุ่มที่นอนอยู่ทำให้เขาลุกขึ้น ไปดูในครัวพบชายรูปร่างบาง ใส่ผ้ากันเปื้อน ที่ผูกเชื่อกที่เอวทำให้เห็นทรวดทรงองเอว เอวของชายผู้ชายผู้นี้ค้อด สวยได้รูปทำให้ฮันฮยอกอดหลงใหลไม่ได้

ฮีชอล นายตื่นแล้วหรอ เสียงหวานๆดังขึ้นจากชายผู้มีรูปร่างสวยงามผู้นี้

ฮันฮยอก อืม นายทำอะไรให้ชั้นกินหรอ? น้ำเสียงออดอ้อนดังจากปากของชายหนุ่ม

ฮีชอล นายดูเองสิ

                แล้วทั้งสองก้อนั่งทางอาหาร ด้วยกันทั้งสองต่างมองหน้ากัน ด้วยความรู้สึกหลงรัก แล้วทั้งสองก้อสื่อถึงกันว่าทั้งสองหลงรักกันเข้าแล้ว แต่แล้วทั้งสองก้อเลี่ยงสายตากลับมามองอาหารตรงหน้ากันต่อ ใบน้าของทั้งสองแดงระเรื่อ หลังจากทั้งสองกินข้างเส็ดก้อพากันไปที่หอพักของฮีชอลในระหว่างทาง ทั้งสองเดินไปด้วยความรู้สึกเหมือนหัวใจกลับมาชุ่มชื่นอีกครั้ง พอถึงหอพักของฮีชอล หยุดที่หน้าห้องของเขาฮีชอลหากุญแจไขเข้าห้อง ในขณะที่ฮีชอลกำลังหากุญแจ นฮยอกก้อจองมองดวงตากลมโตของเขาค่อยๆเอาหน้าเข้าใกล้เรื่อยๆ แล้วฮีชอลก้อหันมา ปากอมชมพูของทั้งสองก้อประกบพอดี ทั้งสองอึ้งซักพักทั้งๆที่ปากของเขาทั้งสองก้อยังคงประกบกันอยู่

สักพักทั้งสองก้อเอาปากออกจากกัน แล้วฮีชอลก้อเจอกุญแจพอดีจึงรีบคว้ากุญแจไขอย่างเร็วแก้เขิน

ฮันฮยอก เอ่อออ ชั้นขอกลับก่อนนะ

ฮีชอล เอ่อออ อืมๆๆ บายนะ

                ฮันฮยอกเดินไปอย่างเร็ว หัวสมองเขากำลังทำงานอย่างหนัง ชั้นกำลังหลงรักเขารึนี่  ชั้นเป็นอะไรไป

ชั้นเป็นบ้าไปแล้วรึไง ในขณะที่เขาคิดสมองแทบระเบิด ก้อได้ยินเสียง เท้ากระทบพื้น ตึกๆๆ พร้อมกับเสียงหวานๆเรียกเขาว่า ฮันๆๆ เดี๋ยวสิ รอชั้นก่อน เมื่อเขาหันไปก้อพบกับชายคนที่เขาหลงรัก ผมยาวสลวยไหวตามตามสายลมที่พัดอ่อน มีหิมะติดเล็กน้อย ทำให้น่าหลงใหล วิ่งเข้ามากอดเขาไว้ แล้วเอ่ยอย่างแผ่วเบาว่า ชั้นรู้สึกดีที่มีนาย ฮันฮยอกนิ่งอึ้ง แล้ว ก้อยิ้มแก้เขิน พูดงี้ก้อเขินดิ นาย พูดตลกดีนะ

ฮีชอล ชั้นไม่ได้พูดเล่น

แล้วเขาก้อจับฮันฮยอกจูบเข้าเต็มๆ ฮันฮยอกนิ่งอึ้ง แต่ไม่ได้มีท่าทีขัดขืน กับคล้อยตาม แล้วทั้งสองก้อคลายสัมพันธ์นั้นลง แล้วเดินไปยังทุ่งกว้าง ฮันฮยอกพาฮีชอลไปเคารพ ศพของคนรักแรกของเขา

ทั้งสอง สัญญาว่าจะไม่แยกจากกันไม่ว่าจะมีอุปสรรคมากมายเพียงใด ต่อหน้าหลุมศพของรักแรกของฮันฮยอก หลังจากทั้งสองสัญญาต่อกัน ก้อมีหิมะโปรยปรายอย่างหนัก เหมือนว่ารักแรกของฮันฮยอกได้รับรู้แล้ว

                จบแล้วนะ ตอนที่ 1  รออ่านตอนต่อไปก้อแล้วกัน กำลังแต่งต่ออยู่