คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #53 : จบกับลู่หาน
“พี่ไหวนะค่ะ” เซมีที่ท้องได้แปดเดือนแล้วกำลังประคับประคองร่างของสามีหรือลู่หานไปพักกายบนโซฟายาว
“ไหวครับ...ดีแล้ว...ดีแล้วที่เป็นพี่” ลู่หานตอบอย่างเหนื่อยอ่อน เขามีอาการแพ้ท้องแทนภรรยา เขากินอะไรไม่ค่อยได้อาเจียนตอบทุกวัน และเหม็นกลิ่นน้ำหอมทุกชนิด เป็นอาการแพ้ท้องที่รุนแรงเลยก็ว่าได้ ส่วนเธอนั้นกลับกัน เธอแข็งแรงกินได้ทุกอย่างนอนหลับสบายอย่างมากก็แค่ปวดลหลังนอกนั้นเธอก็แทบเหมือนคนปกติทั่วๆไป...อาจจะดีกว่าด้วยซ้ำ
ย้อนไปเมื่อสิบเดือนก่อน...
วันแรกที่พวกเขาอยู่ด้วยกันลู่หานแทบไม่แตะต้องตัวเธอเลย เขาบอกรักเธอและสื่อให้เธอรับรู้ทางสายตาก็จริงแต่เขาไม่แตะเธอเลย เขาให้เกียรติ์เธอมาก มากเกินไป...
คืนแรกพวกเขาก็นอนหันหลังให้กัน เธอยอมรับว่าโล่งใจมากที่ได้นอนเฉยๆกับลู่หาน เธอไม่คิดว่าลู่หานจะยอมนอนนิ่งๆกับเธอ...เธอรักเขาแต่เธอก็คิดว่านิสัยเดิมของลู่หานยังคงอยู่...
แต่เธอคิดผิด ลู่หานทิ้งความเป็นผู้ชายแบดบอยใส่ตระกร้าแล้วเผามันไปเรียบร้อยแล้ว
หนึ่งสัปดาห์ผ่านไปเขาแค่นอนกอดกับเธอ...
สองสัปดาห์ผ่านไปเขาเริ่มจูบเธอก่อนนอน...
สามสัปดาห์ผ่านไปเขาทำท่าเหมือนจะจุดๆๆแล้วแต่ก็ไม่อีก
จนกระทั่งวันหนึ่ง...
“ทำไมพี่ไม่ยอมนอนกับฉันซักทีค่ะ” จนกระทั่งเซมีทนไม่ไหว วันนี้ต้องเอาให้เคลียร์ต้องมีบางอย่างที่ทำให้ลุ่หานเปลี่ยนไปมากขนาดนี้ พวกเขาล้มตัวลงนอนแล้วและกอดที่ลู่หานจะเขยิบเข้ามากอดเธอเหมือนทุกๆคน เธอก็ยิงคำถามใส่เขาซะก่อน ลู่หานนอนมองตาเธอปริปๆ เธอก็พูดต่อ “ฉันยอมให้พี่ตั้งแต่สัปดาห์ก่อนแล้ว ฉันตื่นเต้นจนเลิกตื่นเต้นไปแล้ว ฉันรอจนไม่อยากเรียกว่ารอแล้วด้วย...ทำไมพี่ถึง...ทำไมพี่ไม่ยอมมีอะไรกับฉัน ฉันไม่โกรธถ้าจะบอกฉันตรงๆ...ฉันไม่โกรธถ้าพี่จะบอกว่าพี่เป็น--”
“พี่ไม่ได้เป็นเกย์!” ลู่หานลุกขึ้นนั่งด้วยความตกใจ “เฮ้ย พี่ไม่ได้เป็นนะ!” เขารีบปฏิเสธ เซมีลุกขึ้นนั่งบ้าง เธอต้องคุยกับเขาให้รู้เรื่องในคืนนี้...
“แล้วทำไมพี่ถึงทนนอนเฉยๆกับฉันได้ถึงเกือบเดือนแบบนี้...ฉันว่าฉันยั่วพี่หลายวันแล้วนะ”
“ขอโทษ” ลู่หานหลุดขำออกมา “พี่ก็รอสัญญาณจากเธออยู่เหมือนกัน...พอเริ่มสัมผัสได้ว่าเธอเริ่มเปิดใจให้จู่ๆพี่ก็คิดว่าอาจจะคิดไปเองคนเดียวเลยยังไม่ดีกว่า...พี่ไม่อยากทำให้เธอตกใจพี่น่ะ...พี่อยากให้เธอพร้อมก่อน”
“พี่เป็นสุภาพบุรุษไปแล้ว” เธอว่า “อะไรเข้าสิงถึงได้เปลี่ยนพี่ไปได้ขนาดนี้ค่ะ?”
“ความรักไง” ลู่หานยิ้ม “พี่รักเธอไงพี่ถึงได้ระวังความรู้สึกเธอมากขนาดนี้...พี่ขอโทษนะที่เป็นมากไป”
“ไม่เป็นไร” เธอยิ้มเขิน “ฉันเองก็คิดไปไกลเหมือนกันว่าพี่อาจจะเป็นเกย์...ขอโทษนะค่ะ”
“ไม่เป็นไรครับ” ลู่หานตอบและมองเธอ... “แต่ว่าตอนนี้คือ...”
“...”
“คือโอเคแล้วใช่มั้ย?”
“...”
“งั้นคืนนี้...พี่จะเริ่มเลยนะครับ” ลู่หานค่อยขยับเข้าไปใกล้เธอ “ตอบพี่ด้วยสิ”
“คิดเองไม่เป็นหรอไงค่ะ” เธอหันไปดุเขาก่อนจะค่อยเอนตัวลงนอนสื่อให้เขาเห็นชัดๆว่าพร้อมแล้ว
“ขอโทษ” ลู่หานหัวเราะใหญ่ก่อนจะคลานขึ้นไปบนตัวเธอ “บอกไว้ก่อนเลยว่าพี่น่ะ...ลีลาเด็ดสุดยอดเลย”
“งั้นก็รีบๆโชว์สิค่ะ” เธอคล้องคอเขาไว้และยิ้มท้าทาย “คืนนี้ครั้งแรกของฉันก็จริง แต่ฉันรอจนความตื่นเต้นและหวาดกลัวหายไปหมดแล้ว...เพราะงั้นมีดีอะไรก็งัดมาใช้เลย”
“ได้เลยครับที่รัก” แล้วเขาก็เริ่มจากการจูบเธอเบาบางก่อนจะเปลี่ยนเป็นหนักหน่วง...
ลู่หานคล่องมาก...คล่องแม้กระทั่งพูดไปและจูบเธอไปด้วย... “ฉันรักเธอนะ...”
กลับมาปัจจุบัน...
“ดื่มน้ำค่ะ” เซมีดูแลลู่หานอย่างดี “พี่จะเป็นลมก็บอกฉันนะจะได้เรียกหมอฉุกเฉินมาทัน”
“หือ?” ลู่หานงง “ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้ นอนพักเฉยๆก็หายแล้ว”
“ไม่ใช่พี่ค่ะ แต่เป็นฉัน...ถ้าพี่รู้สึกมึนตัวปวดตัวมากๆแล้วละก็ บางทีนั่นอาจจะเป็นสัญญาณว่าลูกของเราจะเกิดแล้ว”
“งั้นหรอ” ลู่หานมองท้องเธอ “ก็ไม่แน่...แต่หมอบอกอีกเดือนนึงคลอดไม่ใช่หรอ”
“ลูกเราไม่เชื่อฟังหมอหรอกค่ะ” เธอยิ้มขำ “ขนาดอาการแพ้ท้องที่ปกติแม่จะเป็นคนรับอาการนี้ไป เขายังให้พ่อแพ้ท้องแทนแม่เลยเห็นมั้ยละค่ะ?”
“ร้ายจริงๆนะเรา” ลู่หานพูดกับลูก “ท่าทางแกจะรักแม่มากสินะ...แต่รักไม่เท่าพ่อหรอก พ่อรักแม่มากกว่าแกเยอะเลยขอบอก”
“บ้าหรอพี่” เธอว่า “ความรักของลูกกับพี่มันเหมือนกันที่ไหนละ...”
“เหมือนไม่เหมือนก็ช่างแต่รู้ไว้ว่าพี่รักเธอมากๆก็พอ จบมั้ยครับ?”
“บ้าหน่าพี่ อายลูกเค้า”
“ช่างลูกเถอะหน่า...แต่เราน่ะมาให้พี่จูบหน่อยสิ” ลู่หานสั่งเพราะเขาลุกแทบไม่ไหว เธอจึงต้องเป็นฝ่ายโน้มตัวไปจูบเขาแทน...
ทันทีที่พวกเขาจูบกัน ทันไดนั้นเองเธอก็ปวดท้องอย่างหนัก...
อาการวิงเวียนของลู่หานหายเป็นปลิดทิ้ง เขารีบแบกร่างของเธอออกจากบ้านไปและตรงดิ่งไปยังห้องคลอดทันที...
ความคิดเห็น