คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ผู้บุกรุก
เทพเห์ลาน เทพแห่สายหมอ หนึ่ในผู้ปป้อทุ่อาม มีเวทมน์หมอมระและมัรเป็นอาวุธ มีิใโหร้ายไม่เยปราีใรที่บุรุเ้ามายัินแนลี้ลับ ทุน้อายอย่าเียว
“มอนฟอน!!! เป็นยัไบ้า”
“ไอ้ัวนี้ม้นร้ายริๆ เป็นสมุนอเ๊แ หมอพวนี้เ๊็ใ้เวทมน์สร้ามันึ้นมานั่นแหละ” มอนฟอนะเียะายลุึ้นหันหน้ามอไปรอบๆอย่าระวั
สายาอันมริบอาลอ พยายามมอฝ่าม่านหมอที่หนาทึบอย่าระมัระวั เาไม่รู้ว่ามันะโผล่มาเล่นานเาอีเมื่อไหร่ แ่ถ้ามันโผล่มาอีมัน้อโนทาอเาเล่นานบ้าแน่
“เ๊ใหนอแวะ มอนฟอน แล้วทำไมมัน้อเล่นานเรา้วยล่ะ”
“ทำไมแไม่รู้ัเทพเห์ลานหรือไ เ๊แไม่ยอมให้ใรหน้าใหนเ้ามาใถิ่นอแหรอ แล้ววันนี้เรา็บุเ้ามาแล้วระวัให้ี็แล้ว เ๊แอบเล่นทีเผลอนระวัให้ี อย่ามัวแ่ถามระวััว้วย”
“แเป็นอะไรไปวะ รู้สึะพูมาึ้นมาะั้น”
มอนฟอนยัแว่วานอันให่โไปมา สายายัับอเ้าสัว์ประหลาที่ะโผล่ึ้นมาเล่นเา
“โอ๊ยยยย” าลอระเ็นไปามแรปะทะอเ้ามัรไฟลอยละลิ่วแล้วลมาที่พื้นอย่าแร “โอยยย..ไอ้นี่มันรวเร็วเหลือเิน มอนฟอนแไม่มีเวทย์มน์เล่นานมันบ้าหรือวะ ืนอยหลบมันอย่าี้มีหวัั้นายแน่”
ั่วอึใสายหมอที่หนาทึบ็เริ่มเลื่อนไหวามแรลมที่พัระหน่ำอย่ารุนแร เผยให้เห็นเ้าอมัรไฟ ยื่นเ่นอยู่บนโหินราวับนาพา็ไม่ปราน
“ฮะๆๆๆๆๆๆๆ” เสียหัวเราะ้อัวานไปทั่ว
“เฮ้ย..เทพอะไรวะ แ่ัวเ็ี่นานี้แถมยัโหร้ายอี น่าะเป็นนัแม่มมาว่านะเนี่ย” าลอเื้อมือฟาทาไส่ทันที แ่เห์ลานระโหลบไปยั้อนอี้อนที่อยู่ไล้ันไ้ทัน ทาหมุนิ่วพลาเป้าไประทบับ้นไม้เสียัสนั่นหวั่นไหว “เปรี้ย” ้นไม้อันให่โโ้นหัลมาทันที ทาหมุนิ่วๆๆลับมาหาาลออีรั้
พร้อมันนั้นวานอันให่โอมอนฟอนที่ฟาเอา้อนหินที่นายื่นอยู่แระาย “ูมมม” เศษหินระเ็นปลิวว่อนฝุ่นลุลุ้ไปทั่ว
“เ็บในัเียว ไม่น่าพลาเลย” เสียสบถอาลอัลั่น ไม่ทันที่าลอับมอนฟอนะระหน่ำ้ำ เ้ามัรไฟ็พุ่พรวเ้าหาาลอทันที “โอ๊ยยยย” าลอหานหลัลอับพื้นแ่มือยัำทาแน่น “โอยยย ทำไมมันอเล่นานแ่เราวะ เล่นเอาุเลยราวนี้”
“เปรี้ย” แสสว่าแปล๊บราวฟ้าผ่าเมื่อวานอมอนฟอนฟาเอาับ้นไม้ให่าระุย รั้นี้หมายเ้าสัว์ประหลาแ่็พลาเป้าหวุหวินเ่นเย มอนฟอนแยเี้ยวำราม้วยวามเ็บใ
“ทำไมมันเร็วนัวะ อย่านี้เราเสร็มันแน่ าลอเป็นยัไบ้ารีบลุึ้นมาเร็ว อย่ามัวแ่อู่อยู่ มา่วยันอยระวัหน่อย” าลอรีบระโลุึ้นเผ่นเ้าหามอนฟอน ทั้สอหันหลันันเรียมพร้อมระวัหลัให้ันและัน
“ฮาๆๆๆๆๆๆพวเ้าไม่มีทารอหรอ บัอาบุรุินแนอ้า้อายสถานเียว ฮะๆๆๆๆๆๆ” เสียอนาับาเ้าไปในหัวใอาลอ มัน่าเยือเย็นเหลือเิน ผิับมอนฟอนที่ยัสีหน้าเรียบเย สีหน้าอมอนฟอนยามนี้แม้เาเอยัรู้สึสยอเลย ท่ามันะเอาริแฮะ
่าฝ่าย่าุมเิันอยู่ หาแ่มันเียบนไ้ยินเสียหัวใอสอนไ้ัเนที่เียว เวลาผ่านไป้าๆ
“มันอยู่้านวามืออนาย ระวั้วย” เสียระิบอมอนฟอนทำให้าลอ้อเหลียวมอามทันที
“เยไว้่อนยัไม่้อทำอะไร รอให้มันเ้ามาไล้อีนิ่อยลมือ” มอนฟอนระิบบอมาอี
“ระวัมันพุ่เ้ามาแล้ว ลุยเลย” าลอฟันอย่าแร
“พลั๊” “อ๊า” เสียร้ออเ้ามัรัไปทั่วป่าแห่เวทมน์ ามิ้วยแสสว่า้าและเสียสายฟ้าฟาอมอนฟอนที่ฟาลบนัวอมัรไฟอย่าั “เปรี้ย” “อ๊า” เสียร้ออมันับาลึถึหัวใ เ้าสัว์ประหลาม้วนัวหลบวูบ้ามหัวาลอไปหวุหวิ มันพุหายเ้าไปในม่านหมอทำำลัาลเพราะเวทมน์แห่ลมอมอนฟอน แล้วทุอย่า็เียบสบลอีรั้
มีแ่เสียอาลอุยโวั้อไปทั่วป่าแห่เวทอยู่นเียว “มันโนเล่นานเ้าบ้าแล้ว เป็นัยะไ้รู้สำนึเสียบ้า บัอามาสู่ับาลออมมัเวท ฮาๆๆๆๆๆๆ” เสียอาลอแสวามสะใ นมอนฟอนรู้สึรำาเ็มทน
“แนี่มันี้โม้ริเลย อย่ามัวแุ่ยโออวอยู่เลยเี๋ยว็โนมันพุนอีหรอ” เสียเือนอมอนฟอนทำให้ยิ้มอาลอหุบลทันที
“ในีวิอนายไม่มีอารม์ันบ้าเลยหรือไ นำลัีใเสียเส้นหม” าลอบ่นอุบอิบ
“มันมาโน่นแล้ว เรียวรามาเลยราวนี้” มอนฟอนพูไม่ทันบี ็้อารีาเหลือหลบันุลมุน เมื่อเ้ามัรพ่นไฟเเ้าใส่ทั้สอทันทีที่วลับมา ไฟสีแเพลิลูให่ถาโถมเ้าใส่อย่ารวเร็ว
“เฮ้ยยยย” าลอระโหลบเ้าระแทับ้นไม้อย่าแร
“โอยยยยหวิเป็นปลาเผ่าเสียแล้ว เล่นอร้อนเลยนะแ าันบ้าละ าบปพี” สิ้นเสียแสสีาว็สว่าวาบึ้นมา าบเล่มนาะทัรั็พร้อมอยู่ในมือาลอทันที
“ันไม่เรใแล้วนะเฟ้ยนสวย” าลอยิ้มที่มุมปานินึแล้วฟาาบเ้าใส่มัรไฟ ปราเป็นสายอะสุนีบาทฝ่าลมาบนัวอมัรอย่าัเสียัสนั่นหวั่นไหว
“เปรี้ย” าม้วยเสียำรามึ้อ “รืนนนนน” เ้ามัรไฟสะบััวเร่าๆ้วยวามเ็บปว แล้วพุ่ึลมาที่พื้นอย่าแร้นไม้หัระเนระนาทันที่ มันสบััหมุนเป็นเลียวอย่าบ้าลั่ ้นไม้และพห้าราบไปทั้แถบ พลั่นเ้ามัรที่ำลัสะบััว้วยวามเ็บปว็ลายเป็นแสสีเียวสว่า้าพร้อมับลมที่พุ่ออเป็นรัศมีรอบเ้าสัว์ประหลา ระแทเ้าใส่ทั้าลอและมอนฟอน่าระเ็เพราะแรอัไปนละทิศทา หลัานั้นทุสิ่ทุอย่าเียบริบไม่มีแม้แ่เสียอลม
“เ้าะ้อใ้ ้าะ่าเ้าให้ไ้ ฮาๆๆๆๆ” เสียแหลมบาั้วหัวใัแทรึ้นมาทันที มันเป็นเสียแห่วามโมโหและพยาบาทอเทพเห์ลาน ่อนที่สายหมอะหายไป
ทุสิ่สบราบราบมีแ่ลิ่นเหม็นไหม้ละลุ้ไปทั่ว าลอเินเ้าไปประอมอนฟอนให้ลุึ้นอย่าทุลัทุเล
“โอย ่อนไปมันยัอุสาห์เล่นานเราอีนไ้ เ็บในั นี่แ่เริ่ม้นยัโนะนานนี้ ้าว่าเราไปทำภาริอแันสอน็พอมั๊ าลอ มันไม่อันรายนานี้หรอนะ” มอนฟอนนอนเอามือุมท้อทีุ่เสียาแรระแทับ้อนหินให่
“เป็นัย...เ้านปาีเอาแ่พู หัระวััวะบ้าี ฮาๆๆๆๆๆๆ” พูบาลอ็หัวเราะอบใที่ไ้เหน็บแนมเ้ามอนฟอนนปาีที่เียบรึม
........................................
ทั้สอออเินทา่อนมานถึลำธารที่ววน ลำธารที่มีสายน้ำสีเียวเ้มแลูลึลับเหลือเิน
“ทำไมน้ำที่นี่เป็นสีเียวเ้มอย่านี้วะ ูแปลพิลึ” าลอพูึ้นมาลอยๆ เา้มเอามือวัน้ำสัมผัสแรทำให้าลอถึับสะุ้เพราะวามเย็นยะเยือ
“อี๋ยยยทำไมมันเย็นอย่านี้วะ” พลันสายาอเา็สะุับสิ่ลึลับที่อยู่ในน้ำ าลอหันไปมอมอนฟอนที่ำลัะลเินลุยน้ำ้ามไปฝั่ร้าม
“ัวอะไรหว่าไม่เยเห็น เฮ้ย หยุ่อน” าลอรีบึมอนฟอนให้ถอยห่าออมาาลำธารอย่ารวเร็ว
“.............” มอนฟอนมอหน้าาลอ้วยสีหน้าสสัย “มีอะไรอี เรื่อมาะริ”
“มันน่าปล่อยให้ลไปนั ไอ้พวปาเสียนี่” าลอยืนเท้าเอวมอมอนฟอนอย่าเ็ๆ
“็บอมาิว่าทำไมถึห้ามไม่ให้้ามไปฝั่โน้น ็เห็นอยู่ว่าลำธารไม่ไ้ว้าเลยเผลอๆถ้าออแรเ็มที่อาระโ้ามไปไ้เลย” มอนฟอนเรียมะเินลไปอีรั้ เาหันหลัลับไปที่ลำธาร็แทบาเหลือเพราะว่าน้ำในลำธารที่สบนิ่ อนนี้มันแระเ็นแล้วม้วนพุ่ึ้นไปในอาาศลายสภาพเป็นมือนานให่พุ่รมาหาที่มอนฟอนอย่ารวเร็ว
“มอนฟอน” าลอะโนึ้นสุเสียแ่็้าเินไปเสียแล้ว
ความคิดเห็น