คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : รัชทายาทแห่งบัดแบด
ทุกอย่างมันเริ่มต้นมาจากเขา เขาหนีออกมาจากบ้านหลังใหญ่ และมาอาศัยกับพวกคาซิม พวกเราทำงานมากมาย เดินทางทั่วทั้งอาณาจักร จนกระทั่งพวกเราทั้งสองได้แยกกันไปทำตามความฝัน
เขาที่ได้มาเป็นคนนำทาง ให้กับพ่อค้าเหล้าอ้วนน่ากระทืบให้ตาย หมอนั้นไม่เห็นชีวิตของพวกทาส เลยแม้สักนิด ห่วงแต่ไวน์
จนกระทั่งเขาได้จัดการกับเจ้าเมือง ไปหญิงสาวผมแดงมารวมเดินทาง แต่แล้ว หลังจากที่ได้ภาชนะโลหะ เขาที่ได้รับการคัดสรรจากผู้ชี้นำ อย่างเมไจ อาลาดิน หมอนั่นถึงจะตัวเท่าเด็กแต่ชอบผู้หญิงที่หน้าอกใหญ่ๆ แถมชอบเอาหัวซุก
พวกเขาที่แยกทางกัน ส่วนตัวเขาที่นำสมบัติออกมาเป็นจำนวนมาก และมันก็ไม่มีค่าอะไรเลยสำหรับเขา
อาลีบาบา เพียงพักเหนื่อย โดยมีเจ้าหมูพ่อค้าไวน์ที่เคยจิกหัวเขา
' เงินนี่ ทำให้คนเราเปลี่ยนไปได้จริงๆ '
อาลีบาบาเพียงเหลือบหางตามอง แต่ก็ไม่ได้สนใจ หญิงสาวคอยพัดบริการ เจ้าอ้วนก็เอาแต่มาปรนนิบัติ ราวกับคนละคน
แต่แล้ว ประตูห้องที่เปิดออก เรียกความสนใจของเขาและเหล่าคนที่ค่อยปรนนิบัติเขา
“ องค์ชาย… ”
ชายผู้เป็นถึงหัวหน้าหน่วยองครักษ์ และเหล่าทหารอีกสองสามนายที่ยืนออลกันอยู่หน้าห้อง
“ อย่างนั้นเหรอ ได้เวลากลับแล้วสินะ ”
“ นายท่าน… ”
เจ้าอ้วนที่มองมาที่เขา
“ เอาสมบัติพวกนี้ไปใช้ซะ ยังไงก็ไม่คิดจะเอากลับอยู่แล้ว ถือซะว่าฉันจ่ายค่าเสียหายเมื่อตอนนั้นแล้วกัน ”
อาลีบาบาไม่ใช่ว่าไม่มีทางเลือก แต่นี่คือสิ่งที่เขาเลือกแล้ว เขานันเดินตามทหารกลับไปยังประเทศบ้านเกิด กลับสู่ฐานะที่แท้จริง
ความจริงช่างโหดร้าย เมื่อกลับมาไม่ทันไรพี่ชายคนโตของเขา ถูกเนรเทศ ข้อหาพยายามปรงพระชนกษัตริย์แห่งบัดแบด เพื่อชิงบัลลังก์และนั้นทำให้เขาต้องขึ้นเป็นรัชทายาทแทน
แม้ว่า พี่ชายคนรองของเขาจะได้รับอภัยโทษ แต่เขาเลือกที่จะตามท่านพี่ซับมัด เขาเพียงได้แต่เค่รพการตัดสินใจเขา และเขาก็ไม่ได้พบทั้งสองอีกเลย
ตอนนี้แม้ร่างกายของฝ่าบาท จะเริ่มทรุดโทรมไปตามวัย แต่เขาที่คอยปรนนิบัติท่าน เข้าไปพูดคุย หรือการชวนท่านออกใาเดินเล่นสูดอากาศ บริสุทธิ์บ้าง
ยันนี้ก็เป็นอีกวันที่เขาได้เปิดฝจตุยกับบิดา พระองค์ทรงบอกเขาทุกครั้งว่า หากแม่ยังมีชีวิตอยู่ พ่อจะแต่งตั้งเธอในห้ามพระเกียรติ เขาไม่สนว่าเธอจะเป็นชนชั้นหรือมีคนคัดค้าน เขาก็จะกเาวไปข้างหน้าพร้อมกับเธอ
จากนั้นเขาที่ออกมานั่งเงียบๆคนเดียว จน......
“ ฝ่าบาท เป็นอะไรเหรอขอรับ ”
นายทหารเดินเข้ามา
“ ไม่มีอะไร ฉันแค่อยากอยู่คนเดียวหน่อย พอดีมีเรื่องให้คิด ”
ทหารองครักษณ์รับคำสั่งและประจำอยู่หน้าห้อง
กริดที่มีสัญญาลักษณ์ของวงเวทย์ จินแห่งกิริยามารยาทและความเคร่งครัด อาม่อน จินแห่งไฟ เพียงนั่งรวบรัวมาโกย จนวงเวทย์ตอบรับและปรากฏร่างของจิน
“ อาม่อน ”
จินแห่งกิริยามารยาทและความเคร่งครัดอาม่อนที่คำนับให้ราชาของเขา
“ มหาราชา ”
“ .... ”
“ ที่ท่านเรียกข้ามา มีจุดประสงค์อย่างใดหรือ หากเป็นสิ่งที่อาม่อนผู้นี้ทำได้ ”
อาลีบาบาสูดลมก่แนจะมองอาม่อนด้วยความจริงจัง
“ มหาราชาคืออะไร ใช่คนที่พงกเจ้ารับใช้อยู่หรือเปล่า ผู้ที่ครอบครองจิต 72 ตน โซโลม่อน ”
" ข้าตอบได้เพียงที่ข้าตอบได้เท่านั้น มหาราชา... "
หลายวันต่อมา
ตั้งแต่กลับมา อาลีบาบาก็เริ่มปรับเปลี่ยน ชีวิตประจำวัน เริ่มจากการเรียนรู้งาน ไม่ว่าจะเป็นงานราชการต่างๆ การได้เข้าร่วมการประชุม และอื่นๆอีกมากมายที่เขาต้องเรียนรู้ รวมไปถึง การที่เขามาฝึกดาบกับหัวหน้าองครักษ์อย่างบาวคาฟ (เขียนอย่างนี้มั้ง) ในช่วงเช้าก่อนมื้อเช้าของทุกวัน
ร่างของทั้งสองที่ต่างผลัดกันรุกและรับ จนตอนนี้ อาลีบาบาจดจำท่วงท่า และนำมาปรับใช้กับกรีดคู่ใจของเขา
จากนั้น ทั้งสองที่กำลังล้างหน้าล้างเหงือ อีกไม่นานก็จะมื้อเช้า อาบน้ำเสร็จคงจะทันเวลาพอดี
“ องค์ชาย ฝ่าบาททรงให้กระหม่อมมาตามพระองค์เข้าเฝ้าพะย่ะค่ะ ”
“ รอสักครู่ เราจะตามไปเดี๋ยวนี้แหละ ”
อาลีบาบา จัดการอาบน้ำล้างเหงือก เปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดราชการเต็มยศ เดินไปยังห้องว่าราชการของฝ่าบาท พร้อมกับาวคาฟ และพอเข้ามา ฝ่าบาท หรือ เสด็จพ่อกำลังรอเขา แม้ว่าพระองค์จะชรา แต่ด้วยที่พระองค์หันมาดูแลสุขภาพยิ่งขึ้น ทำให้อาการป่วย ทุเลาลงบ้างแล้ว
“ อาลาดิน ”
ผู้เป็นพ่อเรียก และเหมือนว่า นอกจากเขาแล้วยังมีชายคนหนึ่งอยู่ด้วย
“ อาลีบาบาคุง ไม่สินะ รัชทายาทอาลีบาบา ”
อาลีบาบาที่ยิ้มเขิน ซึ่งนอกจากเด็กหนุ่มตัวเล็กและหญิงสาวผมแดง ยังมีกลุ่มคน โดยมีหญิงสาวผมแดงถือพัดนกยืนอยู่อีกฝั่ง เหล่าข้าราชบริพารต่างคำนัยชายที่เพิ่งเข้ามา
“ องค์หญิงลำดับที่ 8 แห่งจักรวรรดิโค ”
ราชาแนะนำ หญิงสาวก้มโค้งให้เล็กน้อย จากนั้นก็เป็นฝ่ายเอาลีบายาตอบรับ ก่อนจะคุยราชกิจวันนี้
“ พวกนายไปรอฉันที่ห้องก่อน คืนนี้เราค่อยมาคุยกันยันสว่างกันนะ ”
และนั้นทำให้สาวใช้เดินเข้ามาก่อนจะพาพวกอาลาดินถูกพอออกไป
" งั้นกระผมขอแนะนำตัวอีกครั้ง รัชทายาท อาลีบาบา ซารูจา ครับ "
" เร็น โคเกียวคุ เจ้าค่ะ ท่านอาลีบาบา "
หลังจากที่พูดคุยกันสำเร็จเรียบร้อย ทางอาณาจักรบัดแบดได้จัดการรับรองเจ้าหญิงจากจักรวรรดิโคอย่างสมพระเกียรติ
แต่ในเมื่อ เธอเดินมาหาผม
“ ข้าอยากให้ท่านช่วยพาเที่ยวชมเสียหน่อย คงไม่เป็นการรบกวนท่านจนมากเกินงาม และในระหว่างนั้นข้าอยากถามเรื่องท่านเป็นการส่วนตัวได้ไหม เจ้าชายอาลีบาบา ”
“ ถ้างั้นฉันก็มีที่นึงอยากจะแนะนำ แต่ผมขออนุญาตเรียกเธอว่า โคเกียวคุ ได้หรือไม่ ฉันเอกก็อยากให้เธอเรียกว่าอาลีบาบาเฉยๆเหมือนกันคงไม่ว่ากันนะ เพราะเราเป็นเพื่อนกันนิ เห็นอย่างนี้ ฉันเคยลองใช้ชีวิตนอกวัง ไม่มีอะไร ไม่มีทั้งคนรับใช้ แต่มันก็เป็นอดีตไปแล้วล่ะ ”
“ องค์หญิง… ”
ขันที ที่จะไม่ยอม แต่ โคเกียวคุก็ยกมือห้าม
“ ได้สิ แล้วเราจะไปที่ไหนดี ”
“ งั้นที่สวนกันไหม ข้าเชื่อว่าเธอต้องชอบ ตั้งแต่กลับมา ฉันให้คนส่วนดูและพวกต้นไม้ใบหญ้า จนตอนนี้กลายเป็นอุทยานหลวงไปแล้ว ถึงจะเป็นกลางแจ้ง แต่รับรองว่าเย็นสบายแน่นอน เข้าได้เฉพาะคนที่ฉันอนุญาตเท่านั้น ”
ประโยคหลัที่อาลีบาบากระซิบบอก ทำให้เธอมองไปยังขันทีที่ชอบเอาแต่ตามเธอจนบางครั้งก็รู้สึกอึดอัด
เธอแถบจะไม่มีเวลาส่วนตัวเลย จากนั้นทั้งสองที่เริ่มวิ่งเข้าไป พวกขันทีที่ะตามก็โดนทหารขวาง
“ ถ้าไม่ได้รับอนุญาต ก็เข้าไปไม่ได้ ”
“ ฉันเป็นผู้ติดตามขององค์หญิงลำดับที่ 8 แห่งจักรวรรดิโคนะ พวกนายถอยไปซะ ”
“ ที่นี่ไม่ใช่จักรวรรดิโค ”
ประโชคเดียวรู้เรื่อง
ในสวนลานกว่าง เป็นสนามหญ้ามีน้ำพุ มีดอกไม้มากมาย ทั้งสองที่นังอยู่ใกล้ๆ
“ ถึงจะกลางแจ้ง แต่กลับเย็นสบาย เหมือนที่ว่าเลยนะคะ ”
“ ใช่ไหมล่ะ นี่มงกุฎดอกไม้ มันต้องเข้ากับเธออย่างแน่นอน ”
อาลีบาบาที่นำมันวางลงบนศีรษะ เหมือนเธอจะชอบเหมือนกัน จากนั้นพวกเขาทั้งสองที่นั่งเล่าเรื่องราวของตัวเอง ไม่ว่ามันจะเป็นเรื่องน่าอายขนาดไหน(มีขอบเขตนะจ๊ะเพราะพวกนางเป็นชายกับหญิง)พวกเขาต่างหัวเราะสนุกสนาน
“ แล้วเพื่อนของท่านล่ะคะตอนนี้ ”
“ หมอนั้น ทำงานหาเลี้ยงตัวเอง และน้องสาวน่ะ แม้ว่าฉันจะชวนให้หมอนั่นมาทำงานในวังก็ตามเถอะ ”
“ จริงสิ คุณก็เป็นผู้พิชิตดันเจียนด้วยสินะคะ งั้นก็ต้องได้ถูกยอมรับว่าเป็นราชาเหมือนกันสินะคะ เป็นจินอะไรเหรอคะ ”
“ จินแห่งไฟ จินแห่งกิริยามารยาท และความเค่งครัด อาม่อน ”
“ ของฉันเป็นจินแห่งน้ำ วิเนีย ”
ปินของเธอที่เหมือนจะกระพิบแสงที่เป็นตราเวทย์เหมือนกับดาบของอาลีบาบาทั้งสองที่มีปฏิกิริยาตอบรับ
" ฉันว่า ไปหาอะไรทานเถอะ นี่ก็เที่ยงแล้ว ส่วนเรื่องาน เธอพร้อมเมื่อไหร่กผ้มาพบฉันที่ห้องทำงานได้เลยนะ "
มือที่ถูกยื่นมา โตเกียวคุณตอบรับมันอย่างเป็นมิตร และทั้งสองก็พูดคุยกันต่อ ในระหว่างทางเดินไปที่ห้องอาหาน
ซึ่งตอนนี้นอกจากเสด็จพ่อ ก็ยังมีอีกสองคนที่ได้รับเกียรติให้มานั่งร่วมโต๊ะ
" ควไม่รังเกียจ ถ้าฉันจะให้เพื่อนของฉันร่วมโต๊ะด้วย "
“ สงคนที่เจอกันที่ห้องถ้องพระโรงหรือเปล่าคะ ”
“ ใช่ๆ ”
หญิงสาวพยักหน้า ตอบรับ และพวกเขาก็นั่งทานอาหารกัน
ในช่วงเย็น
ในห้องทำงาน อาลีบาบาที่ยังคงกำลังจัดการแผนผังเมือง ในอนาคตที่เขาอยากให้ชาวเมืองทุกคนมีอนาคตที่ดี และการร่างสัญญาจ้าง ของพ่อค้า และเหล่าลูกจ้างในอนาคต ทีีตอนนี้ ถูกมองเพียงแค่เป็นทาสรับใช้ ที่ต้องทำงานชำระหนี้สินของตัวเอง
เสียงเคาะประตูดัง
อาลีบาบาอนุญาต และคนที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าคือโคเกียวคุ
“ คือว่านอกจากความสัมพันธ์ทางการฑูต ฮ่องเต้ทรงอยากให้ข้า แต่งงานกับองค์ชายองค์โต หรือไม่รัชทายาท เพื่อเป็นสานสัมพันธ์ที่ดีระหว่างโคกับบัดแบด ตอนแรกข้าคิดว่าจะปฏิเสธ แต่เพื่อความแน่ใจ ข้าได้ลองคิดอีกครั้ง ข้าพร้อม ข้าพร้อมที่จะแต่งเป็นภรรยาของท่าน ท่านเป็นคนที่มีจิตใจที่เมตตา และดี ทั้งๆที่พวกเราาเพิ่งรู้จักกัน แต่ท่าน… ”
โคเคียวคุที่สารภาพออกไป ทำให้อาลีบาบาอื้ง เขาอื้งมากกับคำพูดของหญิงสาวตรงหน้า ที่บอกความในใจออกมา ซึ่งตัวเขาก็ไม่ได้เกลียด เพราะถ้าแต่งงานกับเธอ บัดแบดก็คงกลายเป็นเมืองพี่เมืองน้องกัยักรวรรดิโค มันก็ดี รวมไปถึงทั้งเศรษฐกิจ การเมือง
“ ฉันว่านี่อาจจะเป็นแค่ความรักชั่ววุบก็ได้ ฉันว่ายังดีกว่าถ้าเธอได้เจอคนที่ชอบจริงๆ ไม่ใช่แต่งานเพราะการเมือง ถึงมันก็ดีที่บัดแลดกับจักรวรรดิโค มีสัมพันธที่ดี แต่ว่าฉันยังไม่พร้อม ฉันยังอยากเผชิญโลกกว้างมากกว่านี้ ถ้าไม่เป็นการเสียน้ำใจ หากครั้งหน้าที่เราได้พบกันอีก ถ้าฉันและเธอ ต่างมีความรู้สึกที่ดีต่อกัน ฉันก็จะตกลงแต่งงานกับเธอ โคเคียวคุ แต่ถ้าพวกเราเป็นแค่เพื่อนที่ดีๆ มันก็ใช่ว่าพวกเราจะสานสัมพันธ์ดังพี่น้องห็ได้นะ ”
หญิงสาวก็แอบรู้สึกเจ็บที่โดนปฏิเสธ แต่ใช่ว่าเขาจะไม่แต่งกับเธอ
“ งั้นเหรอ แปลว่า ถ้านายยังไม่ถูกใจใคร ถือว่าเราสองคนหมั่นกันลับๆ รู้กันแค่สองคนนะ อาลีบาบาจัง ”
“ อือ ”
จากนั้น มื้อเย็นก็ได้มาถึง
“ องค์ชาย ฝ่าบาทให้กระหม่อมมาตาไปเสวยอาหาร รวมถึงเจ้าหญิง...ด้วยพ่ะย่ะค่ะ ”
บาวคาฟที่เดินมาคำนับให้ทั้งสองซึ่งตัวอาลีบาบาจะพาโคเคียวคุไปยังห้องอาหาร พอดี
“ เออ บาวคาฟ ครั้งนี้ช่วยจัดมื้อเย็นๆปที่ห้องของพวกอาลาดินทีนะ พอดีมีเรื่องจะต้องปรึกษาท่านพ่อเสียหน่อย ”
“ ขอรับ องค์ชาย ”
ชายวัยกลางคำนับรับคำ ก่อนจะไปตามคำสั่งของรัชทายาท
หลายวันต่อมา
โคเคียวคุที่ต้องกลับจักรวรรดิ อาลีบาบาก็มาส่งเธอที่ท่าเรือซึ่งในระหว่างนั้น ราชาซิมแบดที่โดนพวกโจรปล้นเครื่องประดับ กลายเป็นคนน่าสงสัย ยังดีที่ราชาซาลูจาได้ตอนรับและรับรองเขาเชคเช่นเดิม และการที่ผู้ติดตามของเขานั้นจะดูน่ากลัวมาก
เหมือนว่าโคเคียวคุจะแพ้ผู้ชายประเภทที่เป็นกันเองแต่ก็ยังถือให้เกียรติเธอ อย่างอาลีบาบาและราชาซิมแบด
จากนั้นทั้งสองที่เดินกลับพระราชวังโดยที่พวกเขาทั้งสองเลือกที่จะเดินเท้ากลับบรรยากาศในเมืองผู้คนต่างอาศัยอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข ข่าวลือเรื่องกลุ่มควันหมอกก็ได้อาลีบาบาช่วยเอาไว้ ทุกอย่างดีขึ้นจนน่าตกใจ ถึงแม้ว่าจะมีพวกที่ยัไมมิ้งความคิดเดิมๆ แต่เขาก็ไม่อยากใช้อำนาจบังคับ เขาต้องการให้ตัวของประชาชน เปลี่ยนแปลงเอง
“ จริงสิ อาลีบาบา เธอสนใจไปฝึกวิชากับฉันไหม ไม่ว่าจะเรื่องการเมืองการปกครอง วิชาดาบ หรือแม้แต่การใช้ภาชนะโลหะ ฉันก็สอนเธอให้ได้นะ ”
ราชาซิมแบดเสนอ
“ มันก็ดีครับ แต่ท่านพ่อพระองค์ชรามากแล้ว และไหนจะชาวเมืองอีก ผมไม่อยากจะวิ่งหนีออกมาอีกแล้ว ”
พวกเขาทั้งสาม ที่เดินเล่น ( สวมชุดธรรมดา ) นอกวัง เปลี่ยนบรรยากาศบ้าง
“ พี่อาลีบาบา ”
“ เดี๋ยวเถอะลูก เรียกเจ้าชายอย่างนั้นได้ยังไง ”
หญิงสาวเดินเข้ามาหวังจะดุลูกชาย แต่ผมว่า อาลีบาบาก็ยิมยิ้มและย่อตัว ก่อนจะอุ้มเด็กชาย
“ ไม่เป็นไรครับ ไหน ไม่เจอกันนานเลยนะ ”
อาลีบาบาอุ่มเด็กคนนั้น ก่อนจะมีเด็กๆอีกหลายๆคนวิ่งเข้ามา
“ วันนี้จะเล่นอะไรเหรอ พี่อาลีบาบา ”
“ วันนี้พวกเราจะเล่นชิงธงเหมืนเดิมไหมครับ คราวนีแหละ ผมจะเป็นคนแย้งตำแห่งเจ้าแห่งภูเขาลูกนั้นให้ได้ ”
เด็กๆในเมืองที่พากกันมาหาอาลีบาบา ซึ่งตัวราชาซิมแบดเห็นเด็กหนุ่มที่ใกล้ชิดกับประชาชนราวกับครอบครัวเหมือนที่ซินเดียที่ตนนนั้นปกครอง
เมื้อเที่ยง หลังจากที่พาท่านพ่อกลับวัง พวกอาลาดินที่ออกมาทานที่นอกวังซึ่งอาลีบาบาและซิมแบดก็กำลังนั่งทานอยู่ในร้านๆหนึ่ง รวมไปถึงคนติดตามของซิมแบดด้วย
“ นั้นคงเป็นอาลาดิน กับมอเจียน่า เพื่อนของอาลีบาบาคุงสินะ มาสิ ทานกับเรา พวกเรากำลังรออาหารอยู่พอดี ”
ความคิดเห็น