สู้ต่อไปโมโมรุ(yaio)

ลำดับตอนที่ #4 : ซวย ต่อ (เคียวเฮ)

"เคียวจัง ที่รัก Darring มาที่นี้ได้ยังไงคะเนี้ย มาก็ไม่บอก มาโมจังซักกะคำ ดูพวกนี้สิไล่ตามมาโมจังมา น่ากลัวจังเลย เคียวเฮซัง"


เด็กคนนี้พูดกับผมด้วยน้ำเสียงที่ออดอ้อน แต่ดูตาพ่อคุณซิ ทำให้ผมรู้สึกตาขวากระตุกอย่างแรง




ย้อนไปตอนที่อยู่โรงเรียน


ทำไมเขาจะไม่รู้จัก ทาจิมะ  มาโมรุ เด็กห้องอี เด็กเจ้าปัญหาของโรงเรียนหล่ะ เขาเป็นหนึ่งในคณะกรรมการนักเรียน ที่ต้องเจอเจ้านี่แทบทุกวัน


แต่มีเรื่องน่าแปลกอยู่อย่างหนึ่งที่ทำให้รุ่นพี่และคณะกรรมการนักเรียนปวดหัวอย่างหนัก คือความเป็นพ่อปลาไหลของพ่อคุณ

ที่แม้กรรมการนักเรียนอย่างเขาก็ยังพลาดมาหลายครั้ง จับไม่ได้ไล่ไม่ทันสักที

แต่ไม่ซวยเท่า มาเจอเจ้านี่ที่นี่



ณ เวลาปัจจุบัน


"จับตัวมันเอาไว้"


เสียงตะโกนจากเจ้าหน้าที่ทำเอาผมหลุดจากพะวัง


"เคียวจัง ช่วยมาโมจังด้วย  พวกนั้นจะมาจับตัวมาโมจังแล้ว"


มาโมรุทำท่าบิดไปมา ได้อย่างน่าเกลียด น่าชัง จนเขาอยากมุดดินหนี


"พวกนายรู้จักกันเหรอ"เจ้าหน้าที่คนหนึ่งถาม เมื่อเข้ามาใกล้พวกเขาแล้ว


"ก็ต้องรู้จักกันสิ ถามแปลกๆ ดูไม่รู้รึไง พวกเรานะเป็น อุบ!"


ผมแทบจะปิดปากมัน ไว้ไม่ทันก่อนจะพูดมากไปมากกว่านี้
 และมองเด็กหนุ่มที่ดิ้นไปดิ้นมา เพื่อสลัดให้ออกจากมือที่อุดปากอยู่อย่างอ่อนใจ


"แค่อยู่โรงเรียนเดียวกันนะครับ ไม่ได้สนิทกันอะไร นี่ครับเอาตัวไปได้เลย"


เจ้าคนที่อยู่ในมือเค้าถึงกับตาเหลือก ก่อนจะถูกลากตัวไป ก่อนร้องพูดชื่อของเขาอย่างโหยหวนแล้วถูกลากจากไป



หวังว่าผมคงจะมีชีวิตรอดจนจบค่ายนี้นะ เฮ้อ!


..........................................................................................