คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : [ 04 ] The Blacken Angel
OS: the blacken angel.
Author: 桃 모유리♥
Couple: Joonmir
Rate: 15+ (hard drama,dark)
Note; First upload,April 2012 © themomo
; { - t H E b L 4 C k E N A N 9 E l.
Love isn’t anything…but the dirty filth
ความรักก็เป็นเพียงแค่...สิ่งสกปรกที่น่าขยะแขยง
บทเพลงคั่น ; come praise the lord.
Come, praise the lord.
Close your eyes, then listen the lies I’d written
Fool the world in under the church’s shadow
Taste the sin, until you’re full.
When your faith is killing your soul,
When the heathen saint sing for god
When the wicked angel gave you the filth
Come, praise the lord,
Come, sing for him
Come, love him..
Come, or I’ll drag you to hell.
; { - t H E b L 4 C k E N A N 9 E l.
ณ โบสถ์เก่าแก่ในประเทศแถบยุโรปแห่งหนึ่ง, แสงแดดที่ลอดผ่านกระจกสีสดที่ตกแต่งอาคารเก่าหลังนี้ให้ดูสวยสดเสมอ ส่องให้เห็นภายในของสถานที่โบราณแห่งนี้ หินอ่อนสีขาวบริสุทธิ์เหมือนกับจิตใจของผู้มาเยือนปูอยู่บนพื้นเพิ่มความงดงามให้กับมัน ไม้เก่าสีเข้มที่มีกลิ่นอายของยุคกลางถูกนำมาทำเป็นเก้าอี้ และแท่นบูชา. เทียนเล่มใหญ่ตั้งตะหง่านสง่าอยู่ตรงกลางนั่น แต่จุดเด่นของสถานที่นี้ก็คงจะเป็นโมเสสรูปของพระแม่มารีย์ และจีซัส,บุตรของพระเจ้า ที่ถูกทำขึ้นอย่างปราณีตบรรจง เป็นจุดที่เรียกความสนใจของนักท่องเที่ยวที่ผ่านมาและผ่านไปให้เข้ามาเยี่ยมเยียนโบสถ์เงียบๆแห่งนี้ได้ดีทีเดียว.
เด็กชายวัยสามขวบกำลังร้องเพลงสรรเสริญอย่างแผ่วเบา. เสียงเล็กที่ร้องฟังดูอู้อี้ไม่ได้ศัพท์ ทว่าจากสีหน้าที่ดูตั้งใจนั้นทำให้ผู้คนรอบข้างมองเด็กน้อยอย่างชื่นชม. ใบหน้าอ่อนเยาว์หลับตาลง พยายามใช้เสียงเล็กๆนั่นร้องคลอกับบทเพลงที่ไพเราะของเพลงฮิมน์ในวันอาทิตย์
What Child is this who, laid to rest
On Mary's lap is sleeping?
Whom Angels greet with anthems sweet,
While shepherds watch are keeping?
เด็กชายคนนี้มาที่นี่ทุกอาทิตย์ พร้อมกับเด็กหนุ่มอายุไม่น่าจะเกินสิบเก้าปีอีกคน เด็กหนุ่มคนนั้นที่เด็กชายเรียกว่า’อัปป้า’ ทุกๆอาทิตย์ทั้งสองจะมาที่นี่, ชาวเอเชียที่มีผมสีดำ และผิวขาวนั่นต่างจากชาวยุโรปที่อยู่ในแถบนั้น. แม้ว่าเด็กทั้งสองจะไม่เคยคุยกับใคร แต่ผู้คนที่โบสถ์ล้วนแล้วแต่เอ็นดูทั้งสองเป็นอย่างดี ด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มสดใสของเด็กน้อย. กับกิริยามารยาทที่เรียบร้อยของเด็กหนุ่ม. ทุกๆคนล้วนรักทั้งสองโดยไม่มีข้อแม้ใดๆ
มีเพียงบาทหลวงชราของโบสถ์แห่งนี้เท่านั้น ที่เคยพูดคุยกับคนทั้งสองจริงๆจังๆ คนทั้งสองมักนำตระกร้าที่เต็มไปด้วยผลไม้มาให้บาทหลวงเสมอ. และบาทหลวงก็จะรับมันไปด้วยความเต็มใจ. นิสัยการให้ซึ่งเป็นคำสอนของพระเจ้านั้นเป็นเครื่องพิสูจน์อย่างดีว่าเด็กทั้งสองนั้นเป็นคนดี.. ใครๆก็เชื่ออย่างนั้น
ทุกคนที่ศรัทธาในพระเจ้า ล้วนแล้วแต่เป็นคนดี.
ใช่. ใครใครก็ต่างเชื่อย่างนั้น... จนกระทั่งวันหนึ่ง..
และแล้ววันหนึ่ง.. ชายคนนั้นก็ปรากฎตัว.
“อยู่ที่นี่เองหรอชอลยง”
“….”
“ผมตามหาคุณมาตลอดเลยนะ”
“….”
“ถึงตอนนี้.. ผมคงไม่ดีเกินไป สำหรับคุณอีกแล้วล่ะ หึ.”
; { - t H E b L 4 C k E N A N 9 E l.
“ค...คุณเป็นใคร” เสียงหวานเอ่ยสั่นเครือ แววตาตื่นตระหนกไหวระลิกในดวงตาคู่สวย. ผู้คนรอบข้างหันมามองด้วยความไม่ไว้ใจ.. แต่ก็ยังไม่ได้ลงมือทำอะไร. เพราะไม่มีคนใดเลยที่เข้าใจภาษาต่างชาติที่บุคคลทั้งสองกำลังคุย.. ไม่แน่สองคนนี้อาจจะเป็นคนรู้จักกันก็ได้. ชายร่างสูงกระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์ เสื้อสูทสีดำราคาแพงถูกใส่ไว้เพียงชั้นเดียวแม้ว่าต้นฤดูใบไม้ผลิอย่างนี้จะยังคงมีอุณหภูมิต่ำ แต่ร่างกายกำยำที่เผยให้เห็นนั้นก็เป็นเครื่องพิสูจน์อย่างดีว่าร่างสูงนี้แข็งแรงเกินกว่าแค่อุณหภูมิหนาวเย็นจะทำอะไรได้. เด็กชายตัวเล็กกุมมือเด็กหนุ่มที่อายุมากกว่าไว้แน่นอย่างหวาดหวั่น
“บัง ชอลยง ลืมฉันไปแล้วรึไง” มือแกร่งถอดแว่นตากันแดดสีดำออก ใบหน้าหล่อเหลาที่ปรากฎขึ้นแก่สายตาทำให้เด็กหนุ่มหายใจได้ไม่ทั่วท้องด้วยความตื่นกลัว เสียงเล็กแหวใส่อีกคนดังลั่นจนคนรอบข้างเริ่มหันมาสนใจ
“ฉันชื่อมีร์!!!” ปากบางสีซีดเม้มเข้าหากันอย่างวิตกกังวล แม้ว่าภาพของชอลยงที่ตื่นกลัวราวกับลูกแกะที่กำลังตกใจจะเป็นภาพที่ดูน่าสงสารยิ่งแต่ภาพนั้นกลับทำให้ผู้มาเยือนหัวเราะแผ่วๆอย่างเย็นชาราวกับเป็นมุกตลกฝืดๆในคาเฟ่ยามค่ำคืนที่ไร้คน
“หึ. จะชื่ออะไรก็เถอนะ.. แต่สำหรับผม.. คุณก็ยังคือชอลยงคนเดิมนั่นแหละ.” กล่าวนิ่งๆแล้วสาวเท้าเดินเข้าใกล้ร่างเล็กที่ยืนแข็งทื่ออยู่กับที่ มือหนาเชยคางมนขึ้นให้มองหน้าของอีกฝ่าย ก่อนจะก้มลงไปกระซิบอะไรบางอย่างที่ไม่มีใครมีวันได้ยิน.
“ลืมไปแล้วหรอ.. อดีตที่น่าสมเพชที่น่าสมเพชของคุณน่ะ... “
; { - t H E b L 4 C k E N A N 9 E l.
บังชอลยง เป็นลูกชายคนเล็กของตระกูลนักธุรกิจใหญ่ที่ล้มละลายลงเมื่อ4ปีที่แล้ว. ตอนนั้น ทีเด็กหนุ่มอายุได้เพียงแค่15ปี. ตอนนั้นเองที่มีบริษัทยาติดต่อครอบครัวของเด็กหนุ่มเข้ามาโดยยื่นข้อเสนอเป็นเงินก้อนโต ที่มีมูลค่ามากพอที่จะสามารถกอบกู้ธุรกิจของบ้านกลับคืนมาได้.. แน่นอนว่านักธุรกิจไฟแรงทั้งสองตอบตกลงโดยไม่แม้แต่จะคิดซ้ำสอง.. เพื่อเงินนั่นพวกเขายินดีทำทุกอย่าง.. แม้จะต้องแลกด้วยลูกชายเพียงคนเดียวของพวกเขาก็ตาม..
เด็กหนุ่มที่เพิ่งเริ่มเข้าสู่วัยรุ่นถูกส่งไปเป็นหนูทดลองให้กับบริษัทแลกกับเงินจำนวนหนึ่งพันล้านวอน.. ยานั่น ที่ทำลายศักดิ์ศรีของเขาจนไม่เหลือดี ทำให้ความภาคภูมิใจของเขาต้องป่นปี้ย่อยยับ.. สิ่งที่เขาไม่เคยคาดคิดว่าจะมีใครบนโลกยอมให้ลูกชายเป็นหนูทดลองยาตัวนี้.. แต่นั่นกลับไม่จริง.. กลับเป็นบุพการีทั้งสองของเขานั่นเอง ที่เห็นแก่เงินและอำนาจของตนเอง มากกว่าลูกชายคนนี้.
ยานั่น ที่ทำให้ผู้ชายมีลูกได้เหมือนผู้หญิง.
ยานั่น ที่ทำให้ผู้ชายสามารถท้องได้ โดยการกระตุ้นให้โครโมโซมคู่ที่23กลายพันธุ์ แหกกฎเกณท์แห่งสวรรค์ บิดเบือนความเป็นจริง. สร้างฮอร์โมนชนิดใหม่ขึ้นในร่างกาย ทำหน้าที่สร้างมดลูกและเตรียมร่างกายให้พร้อมสำหรับการมีลูกเหมือนกับสตรีเพศ เพียงแค่ภายในหกเดือนหลังจากการทดลอง ชอลยงควรจะมีประจำเดือน และสามารถท้องได้ราวกับผู้หญิง
แม้ว่าการทดลองจะจบขึ้นเพียงแค่ตอนที่ชอลยงมีประจำเดือน แต่ว่าการทดลองนั้นได้สร้างรอยแผลใหญ่ขึ้นในใจของเด็กหนุ่มที่เพิ่งก้าวสู่วัยรุ่น เหตุการณ์ที่คาดไม่ถึงและการตัดสินใจที่ผิดพลาดของผู้ปกครองทำให้จิตใจของเด็กหนุ่มวัยสิบห้าไม่สามารถกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้อีก. ลองคิดดูสิว่าหากวันหนึ่งคุณต้องตื่นขึ้น และกลายมาเป็นเหยื่อของการทดลองที่แสนจะไม่ยุติธรรมนี่เพียงแค่แลกกับเงินตามคำสั่งของพ่อแม่บังเกิดเกล้า ไม่ต่างอะไรกับคนพวกนั้น ที่ขายลูกชายให้กับซ่อง. ไม่ต่างอะไรกับพวกที่ยอมขายลูกในไส้ ให้กับสังคมสีดำที่น่ารังเกียจ...
กลายเป็นตัวประหลาด.. นั่นคือสิ่งที่เขาคิด.
หลังจากนั้น เด็กหนุ่มที่น่าสงสารก็เริ่มเที่ยวกลางคืน ปล่อยให้ชีวิตวนเวียนอยู่กับวงจรสีดำ ปล่อยใจปล่อยกายไปกับโลกยามราตรีที่เต็มไปด้วยแสงสีเสียง.. เต็มไปด้วยการหลอกลวง. เขารู้ดี... ถ้อยคำที่เอ่ยว่ารักของคนพวกนั้น คำพูดที่แสนอ่อนโยน มันก็มีอยู่เพียงแค่บนเตียง. หลังจากนั้นคนทั้งสองก็จะแยกจากกันไป โดยไม่จดจำแม้แต่ชื่อของอีกฝ่าย ทิ้งไว้เพียงแค่รอยรักจากการกระทำเท่านั้น..
ชอลยงรู้ดี.. แต่ถึงกระนั้น แม้ว่ามันจะเป็นเพียงแค่คำโกหก แต่อย่างน้อยก็ยังดีกว่าการเผชิญหน้ากับความจริง.. ปล่อยให้หลุดไปกับถ้อยคำอันแสนหวาน และสัมผัสที่อ่อนโยน ทุกๆคืนที่ผ่านเข้ามา และผ่านออกไป เริ่มขึ้น และ จบลง ซ้ำไปซ้ำมาอยู่อย่างนี้...
ไม่เคยหวัง.. แต่ก็ไม่เคยขาด
ไม่เคยรัก.. ทว่าไม่เคยเหงา
ทุกๆคืนชายหนุ่มมากหน้าหลายตาจะเข้ามาทักทายกับเด็กหนุ่มร่างบาง เจ้าของเรือนร่างที่งดงามจับใจ ผิวกายที่เรียบเนียน ปากบางสวย และใบหน้าที่อ่อนเยาว์เหมือนเด็กสาวแรกรุ่น. ผลัดกันครอบครองกายบางอันเป็นที่ปรารถนา. เด็กหนุ่มไม่เคยนึกเสียใจ... เพราะรู้ว่าต่อให้เจ็บปวด หรือทรมาณแค่ไหน เข็มของนาฬิกาก็ไม่อาจย้อนกลับ. เขาไม่สามารถใช้ชีวิตต่อไปเยี่ยงเด็กหนุ่มธรรมดา. ไม่อาจเริ่มต้นใหม่ได้.. นั่นเป็นเพราะว่า ร่างกายของเขาได้เปลี่ยนไปแล้ว...
บุพการีทั้งสองอันเป็นต้นเหตุที่ทำให้เด็กหนุ่มคนนี้ต้องเสียอนาคตไปนั้นก็ได้หายตัวไปกับธุรกิจใหญ่เหมือนเดิมก่อนที่จะล้มละลาย ใช้เงินหลายล้านวอนที่ได้มาจากการขายลูกชายให้บริษัทยาเพื่อฟื้นฟูมันกลับคืนมา แล้วทิ้งเด็กหนุ่มไว้เบื้องหลังเช่นเคย. ไม่แม้แต่จะแวะเวียนมาหา ราวกับลืมไปแล้วว่าเคยมีลูกชายคนนี้ไปเสียแล้ว.. แกล้งทำเป็นลืม เพื่อลบเลือนความผิด และ ‘รอยเปื้อน’ ของวงตระกูลอย่างบัง ชอลยงคนนี้ออกไปจากสาระบบ. หึ น่าสมเพชสิ้นดี.
; { - t H E b L 4 C k E N A N 9 E l.
เด็กคนนี้มีใบหน้าหวานที่น่าหลงใหล. ใครๆต่างก็พากันเข้ามาหาเด็กหนุ่ม..
แต่ใครจะรู้ว่า ภายใต้หน้ากากของเด็กหนุ่มที่น่าค้นหาและดูลึกลับคนนั้น จะมีเพียงเด็กหนุ่มธรรมดาๆที่แสนจะอ่อนแอ และต้องการที่พึ่งทางใจเหมือนกับเด็กคนอื่นๆ. ต้องการให้คนมาดูแล ปกป้อง และมีความฝันเยี่ยงเด็กทั่วไป..
ความจริงข้อนั้นเขารู้ดีแก่ใจ
เพราะกลัวความอ่อนแอที่มีอยู่ในใจนั่นจะทำให้ความจริงเผยออกมาซักวัน. จึงตัดสินใจฝังตัวเองลงกับโลกสีดำอย่างไม่อาจหวนคืน. ใส่หน้ากากของหนุ่มน้อยแสนร้อนแรงที่ใครใครต่างก็ต้องการไปเป็นคู่ควง มีเพียงแค่นั้นจริงๆ ในความ ‘กลวง’ ของจิตใจชอลยง. ความรู้สึกต่างๆในนั้นมันได้ถูกควักออกไปเสียหมดแล้วตั้งแต่วันนั้น ทั้งความหวัง ความรัก ความห่วงหา ความฝัน แม้กระทั่งความเจ็บปวดหรือทรมาณ ตอนนี้เขาเองก็ไม่รับรู้มันอีกแล้ว. ตั้งแต่วันที่ได้ตื่นขึ้นรับความจริง ว่าเขาไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว... โลกทั้งโลกกลายเป็นความว่างเปล่าสำหรับชอลยง
จนกระทั่งวันนั้น..
วันที่เขาได้พบกับผู้ชายคนนั้น...
ผู้ชายที่ชื่อ อีชางซอน.
คนที่เปลี่ยนแปลงทุกอย่างไปด้วยความไม่ตั้งใจ....
คนคนนั้นที่ดูเอ๋อๆ ท่าทางไม่ค่อยรู้เรื่องอะไร ทว่ากลับมีใบหน้าที่สุดแสนจะสมบูรณ์แบบ และร่างกายที่ไร้ที่ติจนเป็นที่หมายปองของหญิงสาวมากมาย ชายหนุ่มคนนั้น.. ที่ตกหลุมรักดอกกุหลาบที่เต็มไปด้วยหนามแหลมอย่างชอลยงตั้งแต่แรกเห็น ใบหน้าหวานที่ดูอ่อนเยาว์ ซึ่งไม่ปรากฎอารมณ์ใดๆ ทั้งความสุขหรือความเศร้า มีเพียงรอยยิ้มที่น่าสเน่ห์หา แฝงไปด้วยความลึกลับ ผิวขาวเนียนที่โผล่พ้นเสื้อสีดำตัวเก่งที่อวดเรือนร่างบางจนต้องเหลียวหลังมอง..
เด็กหนุ่มที่ทำเอาชายทุกคนใจเต้นไม่เป็นจังหวะ...
ในที่สุดชอลยงก็สังเกตเห็นชายหนุ่มคนนั้น. คนที่ดูไม่เอาไหน แต่เต็มไปด้วยร่างกายที่น่าหลงใหล เพียงเพราะรูปกายภายนอกเท่านั้น อันเป็นที่พึงปรารถนา. ชายหนุ่มผู้โชคดีก็กลับกลายมาเป็นคู่นอนของเด็กหนุ่มได้โดยบังเอิญ
นับเป็นความผิดพลาดครั้งยิ่งใหญ่ของชอลยง.. ที่เอาชายไม่ได้เรื่องคนนี้มาเป็นคู่นอน..
ชายหนุ่มที่ถูกฤทธิ์แอลกอฮอล์เล่นงานเสียจนเมาไม่รู้เรื่อง ได้ถูกเด็กหนุ่มที่อายุน้อยกว่าพาขึ้นไปบนห้อง.. ไร้ประสบการณ์.... นั่นคือความรู้สึกแรกหลังจากเด็กหนุ่มได้มองสภาพที่น่าเหนื่อยใจของคู่นอนที่ดันเลือกมาผิดตัว... ไร้น้ำยา.. ชอลยงชายตามองชายหนุ่มร่างใหญ่ แต่พามาถึงนี่แล้ว จะให้ไม่ทำอะไรเลยก็คงเป็นไปไม่ได้....
สุดท้าย... ชอลยงจึงเป็นคนบรรเลงเพลงรักในค่ำคืนนั้นด้วยตนเอง...
นั่นคือความผิดพลาดที่แย่ที่สุด..
เพราะคิดไม่ถึงว่าคนไม่เอาไหนอย่างอีชางซอนจะ ‘มีน้ำยา’ กับเขา.. ชอลยงจึงไม่ได้ ‘ป้องกัน’ ให้ดีเสียก่อน..
ใช่แล้ว มันคือความสะเพร่าของเด็กหนุ่มเอง ที่ไม่คิดป้องกันเสียตั้งแต่ทีแรก.
ตอนนั้น เขาคิดเพียงแค่ว่า ไม่เป็นไรหรอก... ทุกอย่างก็คงจะผ่านไปเหมือนเช่นทุกที.. แล้วชางซอนก็จะหายไปจากชีวิตของเขา เหมือนกับ ‘คนอื่นๆ’ ที่ค่อยๆจางหายไปอย่างช้าๆ วนเวียนอยู่ในวัฎจักรที่น่าหวาดกลัวอย่างนี้อีกครั้ง..
ที่น่าตลกกว่านั้นคือ เช้าวันต่อมา ชางซอนพยายามจะ ‘รับผิดชอบ’ ชอลยงอีกต่างหาก... ช่างไร้สาระ และงี่เง่าสิ้นดี.. ไม่น่าเชื่อว่าจะมีคนที่โง่งมเสียขนาดจะขอคนที่เป็นเพียงแค่ ‘คู่นอน’ ยามค่ำคืนมาเป็นคนรักอย่างนั้นหรือ ยิ่งเป็นคนไม่ได้เรื่องอย่างชางซอน จะมาขอคบกับ ‘ควีน’ อย่างชอลยง เป็นเรื่องโจ๊กที่ตลกที่สุดเท่าที่เขาเคยได้ยินมา.. ภาพในวันนั้น ทั้งสีหน้าที่จริงจัง น้ำเสียงที่สั่นเครือปนด้วยความตื่นกลัว คำพูดที่ไม่ได้ถูกเรียบเรียงมาวกวนซ้ำไปซ้ำมาจนน่ารำคาญ..
ช่างน่าสมเพช...
คนจาก ‘โลกสีขาว’ ที่ไม่อาจรับรู้เข้าใจถึงวัฎจักรที่กัดกินชีวิตเขาจนไม่เหลือดี วงจรชีวิตสีดำที่ทำลายอนาคตของคนนับร้อยอย่างช้าช้า... ชอลยงคิดเพียงแค่ว่า ปล่อยไปซักพัก เดี๋ยวชางซอนก็คงจะเลิกตามราวีเขาไปเอง. แต่เขาคิดผิด...
หนึ่งเดือนผ่านไปชายหนุ่มคนนั้นก็ยังคงตื้อเขาเหมือนเดิมด้วยคำพูดราวกับลอกมาจากนิยายรักวัยรุ่นเลี่ยนๆอย่างที่ชอลยงเห็นว่าเป็นเพียง ‘ความฝันงี่เง่าของเด็กสาว’ ทั้งดอกกุหลาบ และคำพูดบอกรักที่เด็กสาวพวกนั้นเรียกว่าสุดแสนจะ ‘โรแมนติก’ แต่สำหรับชอลยงนั้นมันก็เป็นเพียงแค่การรบกวนที่น่ารำคาญนั่นเอง.. สุดท้าย เขาก็ทนกับความ ‘บ้าบอ’ ของชางซอนไม่ไหว เด็กหนุ่มได้เดินหายไปจากชีวิตของชางซอนโดยสิ้นเชิง พร้อมกับคำพูดทิ้งท้ายง่ายๆด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็นเสียจนน่ากลัว
‘นายน่ะ ดีเกินไป... คนดีอย่างนายไม่เข้าใจคนอย่างฉันหรอก’
ด้วยแววตาที่ซับซ้อน ชอลยงเอ่ยเพียงแผ่วเบา ทิ้งร่างสูงไว้กับความว่างเปล่า.. นั่นคือฉากสุดท้ายในความทรงจำของชอลยง สำหรับคนที่ชื่อว่า อี ชางซอน...
ก่อนที่สองสัปดาห์ต่อมา เขาก็ได้รับรู้ความจริงว่า ได้ตั้งท้องกับคนที่เขารังเกียจที่สุดเสียแล้ว
; { - t H E b L 4 C k E N A N 9 E l.
ภาพความทรงจำที่บิดเบี้ยวไปด้วยความเจ็บปวดและทรมาณ ช่วงเวลาของหญิงชายวัยกลางคนที่คาดคั้นเอาคำตอบจากเด็กหนุ่มวัยสิบหกปีถึงสาเหตุและผู้เป็นพ่อของเด็กในท้อง คำพูดที่บาดลึกเข้าในใจมากเสียกว่าคำพูดด่าทอธรรมดาๆที่ผ่านเข้ามาและทำร้ายผู้ฟังโดยตรง แต่คำพูดของพวกเขาราวกับกรีดหัวใจเพียงแผ่วเบาแล้ว รอคอยให้หยาดเลือดไหลเล็ดออกมาจากรอยแผลสดทีละน้อย ค่อยจิกกัดโดยอ้อมแต่แต่ละคำล้วนเป็นถ้อยคำที่มีความหมายราวกับจะฆ่าเขาให้ตายได้ในทีที่ได้ฟัง
หากว่าเด็กหนุ่มที่เหลือเพียง ‘ความว่างเปล่า’ ในจิตใจอย่างชอลยงนั้นยังสามารถคงความเยือกเย็นไว้ได้แม้ในสถาณการ์อย่างนั้น สีหน้าเรียบเฉยนิ่งงันที่ถูกสวมไว้บนใบหน้าพร้อมกับคำพูดที่เอ่ยออกมาด้วยท่าทีราวกับว่าเป็นเรื่องปกติธรรมดาไม่น่าตกใจอะไร
“จะไปรู้หรอ. ก็นอนกับใครตั้งเยอะแยะ จะไปรู้ได้ไงว่าเป็นคนไหน”
ด้วยความอับอายที่มีต่อลูกชายที่ตั้งท้องทั้งๆที่ไม่น่าจะเป็นไปได้ ซ้ำยังไม่อาจรู้ได้ว่าไปท้องกับใครมา นักธุรกิจที่ยิ่งใหญ่ทั้งสองจึงโกรธใน ‘ความอัปยศ’ ของวงตระกูล และตัดสินใจนำเด็กคนนี้ให้ไกลออกไป ใช้เงินและอำนาจปิดข่าวและส่งตัวชอลยงไปยังประเทศเล็กในยุโรป ที่ซึ่งจะไม่มีใครจดจำเขาได้. ลบเลือนเด็กคนนี้ในความทรงจำ ปล่อยให้เด็กหนุ่มอยู่ตามลำพัง และเอาชีวิตรอดด้วยตัวคนเดียว มีเพียงแค่ที่อยู่อาศัย, เอกสารการย้ายถิ่น และเงินเท่านั้น ที่ยังเหลือพอให้ชอลยงสามารถให้ชีวิตต่อไปได้ แม้จะไม่ปกตินักในประเทศที่เต็มไปด้วยใบไม้สีแดงแห่งนี้
ไม่กี่เดือนต่อมา.ชอลยงก็ได้ให้กำเนิด ‘บัง จองมิน’ ขึ้น ณ ประเทศที่ไม่เคยอบอ้าวแห่งนี้อย่างลับๆ ด้วยความที่ว่าเด็กหนุ่มและทารกตัวน้อยอายุห่างกันไม่มาก ใครต่อใครจึงต่างพากันคิดว่าคนทั้งสองเป็นพี่น้องกัน. ชอลยงเลี้ยงเด็กน้อยขึ้นด้วยตัวเอง. แม้ว่าเด็กหนุ่มจะมีเพียงความเย็นชาและยังอ่อนต่อโลกอยู่มากนัก แต่เขาก็พยายามที่จะทำให้ ‘ลูกชาย’ ของตนเองเติบโตขึ้นอย่างงดงาม และสามารถมีชีวิตอยู่ได้แบบปกติ..
ในทุกทุกวันอาทิตย์ชอลยงจะพาเด็กชายไปที่โบสถ์แห่งเล็กในเมือง. เพราะรู้ดีว่าตนเองไม่สามารถสั่งสอนเด็กชายอย่างถูกต้องได้จึงจำต้องพึ่งพาความอบอุ่นครื้นเครงของโบสถ์แห่งนี้ ให้เด็กชายได้ซึมซับ ‘ความรู้สึก’ ต่างๆเหมือนคนทั่วไป. ทุกๆวันเขาจะพร่ำอธิษฐาน. ขอให้พระเจ้าได้อภัยให้กับลูกชาย. ขอให้จองมินได้มีความสุข... หวังว่าเด็กชายจะไม่ต้องพบเจอกับ ‘เงา’ ของชีวิตที่แตกสลายในอดีตของตน..
ชอลยงไม่ไว้ใจใคร.. ฉะนั้นจึงไม่เคยพูดคุยกับใครในเมือง. ใช่ว่าจะพูดไม่ได้หรือไม่อยากสนทนา หากแต่เป็นเพราะว่าหากเขามีปฎิสัมพันธ์กับคนอื่นมากเกินไป. ซักวันเรื่องในอดีตเขาจะต้องถูกเปิดเผยขึ้นอย่างแน่นอน.. กลัวว่าความลับที่พยายามหลงลืมนั้นจะกลับถูกรื้อฟื้นขึ้นมาอีก. ดังนั้นบาทหลวงของโบสถ์แห่งนี้จึงเป็นคนเดียวที่มีร์กล้าพูดระบายเรื่องต่างๆออกไป...
หากทุกอย่างเป็นอย่างนี้ต่อไป. ปิศาจอย่างเขาก็จะได้กลายเป็นนางฟ้า..
ปีกที่เคยเป็นสีดำจะถูกมองเป็นสีขาว. และความแหลกเหลวจะถูกลบเลือน
หากเป็นเช่นนั้นความจริงจะไม่ถูกเปิดเผย.
และเขาก็จะได้อยู่อย่างมีความสุขตลอดไป...
แต่ตอนนี้ ดูเหมือนว่าทุกอย่างคงไม่สามารถเป็นเช่นนั้นต่อไปได้แล้ว.
“จำไม่ได้จริงๆหรือชอลยงอา. ฉันคนนี้ไง ที่แกบอกว่าดีเกินไป” ร่างสูงเดินขยับเข้าไปใกล้อีกฝ่าย มือหนาไล้ไปตามโรงหน้าขาวที่เขาคุ้นเคยดี ไล่ตั้งแต่ดวงตาทั้งสองข้างที่เคยจ้องมองอย่างโอหัง. แววตาที่มีเพียงความเย็นชา. จมูกได้รูปอันเป็นที่มาแห่งลมหายใจแผ่วเบาในความทรงจำ. ปากสีสดที่มักเอ่ยคำตัดเยื่อไยอย่างนิ่งงัน. รอยยิ้มที่ต่างพาให้ผู้คนหลงไหล.. ร่างเล็กตัวสั่นเทาด้วยความกลัวจอมปลอม การแสดงละครตบตาผู้คนที่มานมัสการพระผู้เป็นเจ้าต่างหลงเชื่อในหน้ากากของปิศาจมองภาพตรงหน้าอย่างตื่นกลัว
“แก... คือคนที่ดึงฉันให้เข้ามาใน ‘โลกสีดำ’ ของแก.. แล้วก็กลับหายไปกับสายลม” เสียงแหบพร่าที่เอ่ยอย่างดุดันด้วยความอาฆาตแค้นกับเสียงหัวเราะที่นึกขันในการแสดงของเด็กหนุ่มตรงหน้า ใช่แล้ว แม้ว่าภายนอกอาจดูตื่นกลัว ทว่าภายในนั้นเด็กหนุ่มกลับกำลังยิ้มเยาะเขาอย่างสมเพช เช่นเดียวกับในตอนสุดท้ายที่ทั้งสองได้พบเจอกัน...
“ยังเก่งเหมือนเดิมเลยนะชอลยง.. ฉันเฝ้าตามหาแกมานาน... จนวันนี้.. หึ.. ในที่สุดเราก็ได้พบกันอีกครั้ง”
; { - t H E b L 4 C k E N A N 9 E l.
หลายปีก่อน อี ชางซอน เด็กหนุ่มธรรมดาๆที่หลงรักปิศาจในคราบนางฟ้าแต่แรกเห็น เพียงแค่มองแวบแรก หัวใจของชายหนุ่มก็กลับกลายเป็นของราชินีแห่งยามค่ำคืนคนนี้ เขาพยายามทุกวิถีทางให้ชอลยงหันมามอง. วันเวลาที่แปรเปลี่ยนไปจากความชอบแรกพบกลายเป็นความหลงใหลคลั่งใคล้ ทุกๆวันเขาจะมาเฝ้าแอบมองร่างรักจากที่ไกลๆเพื่อศึกษานิสัยใจคอของเด็กหนุ่ม..ยอมเปลี่ยนตัวเองจากเด็กหนุ่มธรรมดากลายเป็นนักเที่ยวกลางคืน. ลงทุนไปฟิตร่างกายเพื่อให้มีหุ่นอันดี รวมถึงแปลงโฉมทุกอย่างเพื่อให้ดูดีในสายตาของคนคนนั้น..
แต่สุดท้ายเขาก็คิดผิด.. ความพยายามที่เขาทำไปทั้งหมดนั่นไม่มีความหมายอะไรเลยแม้แต่น้อย.
ร่างเล็กจากเขาไปพร้อมกับคำพูดสุดท้าย
“นายน่ะ ดีเกินไป... คนดีอย่างนายไม่เข้าใจคนอย่างฉันหรอก”
ดีงั้นหรือ.. คนอย่างเขานั้นหรือที่ดีเกินไป..
ได้.. หากเป็นเช่นนั้น. เขาจะยอมเดินเข้าสู่ ‘โลกสีดำ’ เพื่อ ‘นางฟ้า’ คนนั้นเอง.
สองเดือนเต็มที่ชางซอนหายไปจากชีวิตเดิม. ชายหนุ่มได้เข้าเป็นสมาชิกของกลุ่มมาเฟียที่ใหญ่ที่สุดในเกาหลีในฐานะนักฆ่ามือใหม่. ภายในสองเดือน มือสองข้างของเขาที่เคยบริสุทธิ์กลับต้องแปดเปื้อนไปด้วยหยาดโลหิตของผู้คนนับไม่ถ้วน.
เงิน.เซ็กส์.แอลกอฮอล์
เขาได้เรียนรู้มุมต่างๆของโลกสีดำใบนั้นเพียงเพราะประโยคเดียวของคนคนนั้น. เขาได้ก้าวเท้าเข้าไปสู่โลกสีดำ ที่ซึ่งกว่าจะรู้ตัวก็มิอาจหันหลังกลับออกมาได้อีกแล้ว... ภายในสองเดือน จากนักฆ่าปลายแถว ชายหนุ่มก็ได้กลายเป็นนักฆ่าอันดับต้นๆของแก๊งค์ได้อย่างง่ายดาย. หัวใจที่เคยหวั่นไหวเยี่ยงคนธรรมดาแปรเปลี่ยนเป็นหัวใจที่โหยหาวิญญาณของ ‘เหยื่อ’ ที่เขารอวันที่ได้จะรับคำสั่งใหม่... แม้ว่าตอนนี้เขาอาจจะกลายเป็นคนเลวที่อยู่เหนือกฎหมาย.. แต่ชายหนุ่มก็มั่นใจแล้วกับการตัดสินใจที่จะเปลี่ยนตัวเองเพื่อคนคนนั้น..
ตอนนี้ เขามั่นใจแล้วว่าเขาจะสามารถกลับไปสู้หน้าเด็กหนุ่มคนนั้นได้..
ทว่าเมื่อเขากลับไปยังผับเดิมกลับได้พบแค่เพียงความว่างเปล่า
‘ชอลยงหรอ ไม่มาที่นี่นานแล้วล่ะ’ นั่นคือคำพูดที่ได้จากบาร์เทนเดอร์ของคลับประจำ.
หลังจากได้รับรู้ดังนั้น นักฆ่ามือใหม่จึงออกตามหา ‘นางฟ้า’ ที่ตนหลงใหลอย่างบ้าคลั่ง. เขาไปทั่วทุกหนแห่ง. คลับต่างๆ. โรงแรมตั้งแต่ชั้นหรูจนไปถึงม่านรูด. โรงเรียน มหาวิทยาลัย แต่กลับไม่มีวี่แววของเด็กหนุ่มคนนั้นแม้แต่น้อย.. หายไปจากเดิมราวกับธาตุอากาศ
วันกลายเป็นเดือน เดือนกลายเป็นปี ภาพนางฟ้าในจิตใจกลับกลายเป็นปิศาจ.. ความลุ่มหลงกลับแประเปลี่ยนเป็นความเคียดแค้น. ในแต่ละวันที่ผ่านไป ชายหนุ่มใช้ชีวิตอย่างไร้หัวใจ. โกรธตัวเองที่ยอมทำอะไรมากมายเพียงเพื่อคนคนเดียว. เกลียดเด็กคนนั้น ที่ได้หายไปจากโลกของเขาราวกับไม่เคยมีอยู่เลยมาตั้งแต่แรก. ในทุกๆวันชายหนุ่มยังคงเฝ้ารอการกลับมาของเด็กหนุ่มคนนั้น เฝ้ารอที่จะได้ ‘แก้แค้น’ เด็กคนนั้น และสั่งสอนเด็กคนนั้นอย่างสาสม..
สองสัปดาห์ที่แล้ว. ชางซอนได้รับคำสั่งจากบริษัทยายักษ์ใหญ่แห่งหนึ่งให้ฆ่า ‘หนูทดลอง’ ตัวหนึ่งที่ได้ทดลองอย่างลับๆและอาจทำให้ชื่อเสียงของบริษัทต้องด่างพร้อยหากมีคนตรวจสอบได้ว่า ยานั่นถูกทดลองกับคนจริงๆ แถมยังเป็นเด็กที่อายุต่ำกว่ากฎหมายกำหนด. ในทีแรกที่ชางซอนได้รับข้อมูล เขานึกอยากตอบปฎิเสธเพราะเหยื่อรายนี้อยู่ไกลเกินไปถึงประเทศในเขตยุโรป หากแต่เมื่อได้เห็นรูปของเด็กหนุ่มที่ว่า เขาก็ตอบตกลงทันทีโดยไม่ต้องคิดให้ซ้ำสอง.
สามปี.. มันนานเกินไปสำหรับการรอยคอย..
ผมหาคุณเจอแล้ว.. บังชอลยง
; { - t H E b L 4 C k E N A N 9 E l.
“ก..แกต้องการอะไร อี ชางซอน” ร่างเล็กตวาดเสียงลั่นราวกับเอ่ยขู่อย่างหมดทางสู้ หากใครได้พบเห็นภาพนี้คงต้องนึกสงสารเด็กหนุ่ม ทว่าสำหรับคนที่รู้จักชอลยงดีทุกซอกทุกมุมอย่างชางซอนแล้ว เขาก็อ่านละครฉากนี้ออกได้อย่างไม่ยากเย็น ชายหนุ่มกระตุกยิ้มอย่างน่ากลัว ไม่เปลี่ยนไปเลยนะ..ชอลยง.
“เรียกฉันว่า ‘อี จุน’ นั่นคือชื่อใหม่ของฉัน, อีชางซอนคนเดิมที่แกรู้จักตายไปแล้ว.. “ พูดพร้อมกับหัวเราะเบาๆ. นามแฝงในวงการเปื้อนเลือดของเขาคืออีจุน ซึ่งเป็นชื่อที่ถูกตั้งขึ้นใหม่หลังจากเขาได้ก้าวเท้าเข้ามาในโลกสีดำ.
“ไม่ว่าแกจะเป็นใครก็ไปซะ! ฉันไม่รู้จักแก!!” ใบหน้าหวานตะโกนลั่นด้วยสีน่าหวาดผวา. ที่ดวงตาสีน้ำตาลปรากฎน้ำตาหยาดใสเอ่อล้นออกมาเล็กน้อย. หากเป็นชางซอนคนก่อนคงใจอ่อนกับมุกตื้นๆของปิศาจเจ้าเล่ห์ตนนี้.. แต่ไม่ใช่กับอีจุนคนใหม่. ที่ไม่มีหัวใจให้นึกสงสารใคร
“งั้นหรอ.. เมื่อกี้แกยังเรียกชื่อฉันอยู่เลยนะ.. แต่ก็เอาเถอะ. จำชื่อฉันไว้นะ.. เพราะว่าฉันคนนี้ จะเป็นคนเอาชีวิตแกไปยังไงล่ะ”
‘ปัง’
ร่างเล็กที่ร่วงลงพร้อมกับหยาดเลือดเพียงไม่กี่หยดที่ซึมออกจากรอยกระสุนหล่นลงเปื้อนพื้นหินอ่อนของโบสถ์ราวกับปีกสีดำที่หลุดออกจากนางฟ้าสีขาว เผยให้เห็นตัวตนที่แท้จริง. น้ำตาจอมปลอมที่ไหลออกมาเพียงหยดเดียวช่างน่าสมเพชในสายตาของนักฆ่าเสียจริง. แม้กระทั่งวินาทีสุดท้าย. ปิศาจตัวนี้ก็ยังเล่นละครได้อย่างแนบเนียน. ใบหน้าหวานที่ควรจะมีสีหน้าตระหนกกลับปรากฎรอยยิ้มที่แฝงไปด้วยความนัยออกมา.. ถูกจับได้จนได้สินะ.. สุดท้ายก็ต้องตายลงอยู่ดี.. คนบาปมิอาจได้รับการให้อภัย.
‘เพล้ง!’
กระจกของโบสถ์แตกออกพร้อมกับร่างของนักฆ่าหนุ่มและเด็กชายวัยสามขวบที่ถูกคว้าไว้ในชั่วพริบตาหายไปจากสถานที่เกิดเหตุอย่างรวดเร็วราวกับสายลม กลีบกุหลาบสีดำพัดเข้ามากับลมแรงอย่างบ้าคลั่งทำให้สถานที่อันศักดิ์สิทธิ์ตกอยู่ในความวุ่นวาย กลีบดอกไม้ที่มีกลิ่นอายของเลือดอันเป็นของขวัญรับความตายจากซาตานสำหรับปิศาจในคราบนางฟ้า. เสียงกรีดร้องและความโกลาหลทำให้สถานที่ที่ควรจะเงียบสงบเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
เปลวไฟของเทียนที่พัดตามลม. เศษกระจกที่ร่วงหล่นที่พื้น. ผู้คนที่ต่างพากันกรีดร้องและตื่นตระหนกกับซากศพของปิศาจที่นอนอยู่กลางสถานที่อันศักด์สิทธิ์
ณ ที่นั่น.. เพลงฮิมน์ยังคงบรรเลงสรรเสริญพระผู้เป็นเจ้าต่อไป.
“เธอชื่ออะไร” ชายหนุ่มเอ่ยถามเด็กชายตัวเล็กในอ้อมกอดที่มองชายหนุ่มด้วยแววตานิ่งงันไม่ต่างจากผู้เป็นแม่ที่เลี้ยงดูเด็กน้อยขึ้นมาโดยลำพัง ใบหน้าหวานมองชายหนุ่มอย่างไม้ไว้ใจแล้วเอ่ยตอบอย่างแผ่วเบา
“จองมิน, บัง จองมิน”
“ต่อจากนี้ไป.. ชื่อของเธอคือ อี จองมิน, ฉันจะเป็นคนดูและเธอเอง”
[ e n D ? ]
; { - t H E b L 4 C k E N A N 9 E l.
ความคิดเห็น