คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [ 01 ] 눈의 왕자 * the prince of snow.
OS: 눈의 왕자 {The Prince of snow}
Author: 桃 모유리♥
Couple: Joonmir
Rate: PG {Classic Baby}
Note; first upload,June 2011 © themomo.
- - - - - { P R I N C E O F S N O W } - - - - -
Love isn’t anything but ……a scar in my heart
ความรักนั้นเป็นเพียงแค่..... แผลเป็นในหัวใจ
ร่างสูงเดินร่อนเร่ไปอย่างไร้จุดหมาย ดวงตาที่เหม่อลอยออกไปอย่างไม่มีที่สิ้นสุด... น้ำตาใสที่คลออยู่ที่เบ้าตาโหลลึกจากการขาดการพักผ่อน ใบหน้าที่ตอบผอมจากการขาดอาหาร ราวกับปราศจากลมหายใจ...
กี่วันแล้วที่ล่วงเลยไป
บางทีอาจเป็นเดือน
หรือบางทีอาจเป็นปี
ไม่อาจทราบได้เลย... จนถึงตอนนี้ก็ไม่มีจุดหมายใดๆ .. เดินออกไปอย่างไร้ค่า ไร้ความหมาย แม้รู้ว่าต่อให้ออกเดินไปอีกเท่าไหร่ก็ไม่มีวันเจอ.. ไม่มีวันที่จะพบเด็กหนุ่มผู้เป็นที่รักได้อีกแล้ว...
สายเลือดที่หลั่งใหลอยู่ในกายตนที่น่ารังเกียจ
ลมหายใจแผ่วเบานั่นก็น่ารังเกียจ
แม้กระทั่งใบหน้าของเขาเองก็ยังน่ารังเกียจ
ข้ามันแย่ใช่มั้ยมีร์... เจ้าจึงจากข้าไป
ทั้งๆที่เราก็เหมือนกันแท้ๆ.. สุดท้ายก็มีเพียงเจ้าเท่านั้นที่เจ็บปวด
ข้ามันเลว
ข้ามันไม่เอาไหน
บาปหนา...
ลูกชายแห่งซาตาน
คนเลว.
คนบาป.
ฆาตกร.
กี่ครั้งแล้วตั้งแต่เกิดมาที่เขาโดนผู้คนต่อว่าและรังเกียจเดียดฉันท์.. ในฐานะผู้ที่มีเลือดครึ่ง... ผู้คนต่างพากันด่าทอว่ากล่าวเขาตั้งแต่จำความได้... แม้ว่าจะไม่ได้โดนว่ากล่าวต่อหน้า แต่ทำไมเขาจึงจะไม่รู้กันล่ะ... ถึงแม้จะเป็นถึงลูกชายของขุนนางผู้ใหญ่โตจากทั้งสองฝ่าย แต่ยังไง มันก็ยังเป็นเรื่องที่ไม่ถูกต้องอยู่ดี
การที่มีเลือดครึ่งแวมไพร์ ผู้ที่รักศักดิ์ศรี นักล่าแห่งยามวิกาลผู้ยิ่งใหญ่มาตั้งแต่โบราณกาล
กับฮันเตอร์ ผู้เป็นพระบุตรแห่งพระเจ้า ผู้มีหน้าที่กวาดล้างปิศาจทั้งมวลบนโลกนี้...
สายเลือดที่ผิดบาปมาตั้งแต่กำเนิด
สายเลือดที่ถูกสาปแช่ง
สายเลือดที่อ่อนแอ ทว่ากลับแข็งแกร่งเป็นที่สุด
เป็นเขามาตลอดที่ทนฟังเรื่องพวกนั้น...
แต่คนที่ต้องทนรับการกระทำที่แสนโหดร้ายกลับเป็นเด็กผู้ใสซื่อบริสุทธิ์คนนั้น...
- - - - - { P R I N C E O F S N O W } - - - - -
หญิงสาวที่ให้กำเนิดเขาเป็นขุนนางผู้ยิ่งใหญ่แห่งแวมไพร์ หญิงสาวผู้เป็นเจ้าหญิงองค์เล็กแห่งคฤหาสน์หลังใหญ่ ที่กลับมาตกหลุมรักกับฮันเตอร์ที่ถูกจับมาเป็นเชลย... ได้ยินมาว่าอีกฝ่ายเองก็มีฐานะเทียบเทียมกับหญิงสาวเช่นกัน
สัมพันธ์รักอย่างลับๆที่เกิดขึ้นโดยไม่มีใครรู้สร้างความผูกพันขึ้นในใจที่ไม่อาจลบเลือนได้ แล้วหญิงสาวก็ตั้งท้องในที่สุด... ทั้งๆที่ฮันเตอร์คนนั้นมีโทษถึงประหารแต่องค์หญิงทรงลักลอบพาเขาหนีไปก่อน.. พันธะสัญญาที่เกิดขึ้นเพียงครู่เดียว ก่อนที่ทั้งสองจะไม่ได้พบกันอีกเลย
สุดท้ายหญิงสาวก็จากไปในวันที่หิมะโปรยเป็นวันสุดท้าย. ดอกกุหลาบสีดำที่ผลิบานนับแต่วันนั้น... ราวกับเป็นเกียรติแก่หญิงสาวผู้สูงศักดิ์ที่จากไปอย่างสงบ...
หลังจากนั้น หิมะก็ไม่เคยตกอีกเลย.....
เขาเติบโตขึ้น พร้อมกับเด็กคนนั้น.. ที่แตกต่างกับเขาราวฟ้ากับดิน
เด็กหนุ่มที่ใสซื่อบริสุทธิ์และมีรอยยิ้มดุจกุหลาบแรกแย้ม
เด็กหนุ่มผู้มีนามว่ามีร์ อันเป็นอีกครึ่งหนึ่งของเขา
ฝาแฝดคนพี่ผู้เข้มแข็ง กับฝาแฝดคนน้องผู้อ่อนแอ
จุนมักจะปกป้องมีร์เสมอ เมื่อมีเรื่องอะไรเกิดขึ้น
ส่วนมีร์ก็เป็นคนดูแลจุนในทุกๆเรื่อง
ทั้งสองเติมเต็มกันและกัน
จนกระทั่งวันหนึ่ง.. ฮันเตอร์บุกเข้ามาในปราสาทและจับตัวมีร์ไป...
สิบปีที่เขาเฝ้าทนทุกทรมาณและโทษว่าเป็นความผิดของตนเอง
สิบปีที่เขาเฝ้าปวดร้าว...ตามหาน้องชายอันเป็นที่รัก..
หากแต่เมื่อเจอกันอีกครั้ง เด็กหนุ่มกลับลืมเลือนเขาไปจนหมด...
ลืมแม้กระทั่งว่าเขาเป็นใคร. คงเป็นเพราะพวกฮันเตอร์...
แม้ว่ามีร์จะจำเขาไม่ได้... แต่สุดท้ายเด็กหนุ่มคนนั้นก็เปิดใจให้เขา.
ในฐานะพี่ชายอีกครั้ง. เพราะความอบอุ่นที่คุ้นเคย...
แต่สำหรับเขา... บางทีมันอาจไม่มากพอ...
- - - - - { P R I N C E O F S N O W } - - - - -
ร่างเล็กนั่นที่หลงรักเพื่อนสนิทของเขา... ตั้งแต่เมื่อไหร่. เขาเองก็ไม่รู้หรอก. รู้แต่ว่าเมื่อรู้ตัวอีกที... เด็กหนุ่มคนนั้นก็รักคิม ฮีชอลจนหมดหัวใจ.... เขาเองก็คงยินดี
หากฮีชอลไม่ได้รักคนอื่นอยู่แล้ว...
สุดท้าย เขากับสหายรักก็ทะเลาะกันใหญ่โตเพราะเรื่องแค่นี้....
ตอนนั้นเอง ที่มีร์ได้รับรู้เรื่องราวทุกอย่างที่เคยเกิดขึ้น.
ตอนนั้นเอง ที่มีร์ได้ฟังคำเหล่านั้นผ่านปากของเขาทั้งสองตอนที่ทะเลาะกัน
ตอนนั้นเอง ดอกกุหลาบสีขาวที่บริสุทธิ์ก็ถูกบีบจนช้ำราวกับกุหลาบแดง
หากตอนนั้น เขาหันไปเห็นซักนิดว่ามีร์กำลังแอบฟัง
หากตอนนั้น เขาได้ยินเสียงของร่างเล็กที่วิ่งหนีจากไปแม้แต่นิด
หากตอนนั้น เขาไม่ได้โกรธจนสิ้นสติ
มีร์ก็คงจะไม่หายไป..
มีร์ก็คงจะไม่จากพวกเขาไป.....
- - - - - { P R I N C E O F S N O W } - - - - -
วันนั้นเป็นวันที่หิมะสีขาวโปรยลงมาจากท้องฟ้าอีกครั้ง ดุจปุยนุ่นที่พัดลอยกลายเป็นโหมกระหน่ำ... หยาดเลือดสีแดงที่หลั่งใหลบนพื้นหิมะสีขาว ตัดกับสีดอกกุหลาบแดงในมือของร่างเล็กที่นอนหลับไหลไม่ได้สติอีกเลยตลอดกาล
ขอโทษ... มีร์ ข้าผิดไปแล้ว.. อภัยให้ข้าด้วยเถิด...
จนถึงวันนี้ เขาก็ยังออกตามหาน้องชายที่เขารักสุดหัวใจอย่างมีความหวัง
หิมะยังคงโหมกระหน่ำ ไม่มีวันหยุดหลังจากที่เด็กหนุ่มคนนั้นจากไปแล้ว
หากวันไหนที่หิมะโปรย ลองเงี่ยหูฟัง คุณอาจได้ยินเสียงของชายหนุ่มที่เฝ้าตามหาความรักที่เป็นดุจแผลเป็นใจใจซ้ำแล้วซ้ำเล่า
“กลับมาหาข้าเถิด ได้โปรด.. ข้ารักเจ้าจนสุดหัวใจ.”
[end]
- - - - - { P R I N C E O F S N O W } - - - - -
ความคิดเห็น