ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : เซก้า
บทที่ 6 เซก้า
“fuyamaphy” เกอร์ซีอ่านหนังสือที่เดฟถือไว้ในมือ
โครม!
แล้วตัวประหลาดที่ตกมาจากไหนก็ไม่รู้ก็ปรากฏกายขึ้น มันร่างเล็ก สูงประมาณสามนิ้ว มีแววตาที่ใส และผมสีชมพูเข้มหูยาวแหลม มีปีกเล็ก
“น่ารักจังเลย” เกอร์ซีพูดขึ้นอย่างอดไม่อยู่เมื่อมองหน้ามัน
“เธอมากไหน” เดฟถามมัน
“แล้วใครเสกข้ามาที่นี้ละ ” เจ้าตัวประหลาดพูดขึ้นอย่างโมโห แล้วเดฟก็มองหน้าเกอร์ซีเป็นเชิงถาม แต่แล้วเขาก็เข้าใจเวทมนต์จากหนังสือเล่มนี้นี่เอง แล้วเขาก็ก้มลงมองหนังสือที่อยู่ในมือของเขา มันเป็นภาษาที่เขาอ่านไม่ออก ใช่แล้วเวทรีครอส ที่เกอร์ซีเคยบอกเขาว่าเธออ่านได้
“เธอชื่ออะไร แล้วมาจากไหน มายังไง ”
“เซก้า มาจากเมืองรีครอส และมีคนเรียกข้ามา” เซก้าพูดด้วยความฉุนโกรธ
“เรารีบจัดหนังสือก่อนเถอะ แล้วค่อยจัดการเรื่องนี้ที่หลัง”
“อาฮา” แล้วหนังสือก็เก็บเข้าที่เองอย่างเป็นระเบียบ
“ขอบคุณจ๊ะ ” เกอร์ซีพูดเมื่อเห็นว่าหนังสือจัดเรียงกันอย่างเรียบร้อยแล้วด้วยเวทของเซก้า
เดฟเอาเซก้าใส่กระเป๋าเสื้อของเขาแล้วหันหน้าไปทางเกอร์ซีเพื่อให้เธอเดินตามเขาออกมาจากห้องสมุด
ทั้งสองเดินผ่านคุณแบจที่กำลังมองพวกเขาอยู่และหลอนก็พูดว่า “เสร็จแล้วเหรอจ๊ะเด็กๆ”
“ครับ- ค่ะ” พวกเขากล่าวพร้อมกัน
แล้วทั้งสองก็เดินตรงไปยังห้องรับประทานอาหารเดฟก็เดินตรงไปยังอีตันและแลมทิสที่กวักมือเรียกส่วนเกอร์ซีก็เดินไปหาเพื่อนของเอซึ่งก็คือโอเพิลและแกลเลิน
“เป็นไงหนุกไหม”อีตันถามเป็นเชิงกวน
เดฟไม่ตอบ และทำหน้าไม่สบอารมณ์ไม่เล่นด้วย
“นายกำลังทำอะไรอยู่หรอ” อีตันถามแลมทิสที่กำลังก้มหน้าก้มตาเขียน
“การบ้านไงพวกนายเสร็จแล้วเหรอ” เดฟพยักหน้า ส่วนอีตันส่ายหน้า
“ฉันขอลอกหน่อย” อีตันถามขึ้นอย่างไม่เกรงใจ
แล้วเดฟก็โยนสมุดให้อีตัน
“ขอบใจ”
การบ้าน
1.x² + 3x – 10 = 0
(x – 2) (x + 5) = 0
x = 2 , x = -5 Ans.
2. x² + 8x - 9 = 0
(x - 1) (x + 9) = 0
x = 1 , x = -9 Ans.
3. x²- x - 30 = 0
(x – 6) (x + 5) = 0
x = 6 , x = -5 Ans.
“ไปส่งกันเถอะ” ในที่สุดทั้งสองก็ทำมันเสร็จ
“ฉันฝากส่งนะ ” แล้วนายจะไปไหนทั้งสองพูดพร้อมกันเมือเห็นเดฟทำท่าจะลุก
“ฉันจะไปนอน ” พูดอย่างอ่อนแรง แล้วเขาก็ยืนขึ้นพึมพำอะไรบ้างอยางแล้วร่างเขาก็หายไป
“ไม่สบายเหรอ ”
คำถามนี้ไม่มีคำตอบแล้วเพราะเดฟไปแล้ว
“นายว่ามันแปลกไหม”
“เมื่อกี่ยังดีอยู่เลย ” ทั้งสองพูดด้วยกันขณะเอาการบ้านไปส่ง
และร่างของเดฟก็มาถึงห้องพักเขาทิ้งตัวลงนอนบนเตียงเขารู้สึกเหนื่อยมากและอ่อนเพลีย
แต่แล้วตาของเขาก็เบิกโพล่ง เหมือนเพิ่งจะคิดอะไรออก ใช่แล้วเขาคิดในใจ
เซก้าและเขาก็หลอนออกมาจากกระเป๋าเสื้อ
“เธอทำอะไร ” เขาถามเธอเมื่อเอาเธอออกจากกระเป๋า แต่เซก้ากับทำหน้ามุ่ย
“แค่พิษเสรอลนิดหน่อยเองไม่มีอันตรายอะไรมากแค่ทำให้รู้สึกเพลียนิดหน่อยเท่านั้นเอง โทษฐานที่เอาฉันใส่ในกระเป๋าที่มืดและแทบไม่มีอากาศหายใจเลยนะสิ มีแต่กลิ่นน้ำห้อมที่ฉุนจนฉันหายใจไม่ค่อยออก” เซก้าพูดด้วยนำเสียงรำคาญ
“ขอโทษ” เขาพูดขณะพยามลุกขึ้นมา นั่งบนขอบเตียงด้วยแรงที่น้อยนิดที่เหลือของเขา
“แล้วตกลงเธอเป็นตัวอะไรแล้วทำไมถึงมีเวทมนต์ด้วย”
“ฉันก็เคยเป็นคนอย่างพวกเธอแต่แล้วฉันก็ถูกสาปให้เป็นสัตว์ประหลาดเท่าที่เธอเห็นนี่แหละ ”
“แล้วเธออาศัยอยู่ที่ไหน” เขาถามเธออย่างไม่สบอารมณ์
“ในเมืองเวทรีครอสไง”
แล้วเซก้าก็ท่องมนต์อะไรบางอย่างและเธอก็กลายเป็นสาวสวยผมบลอนด์ผสมสีชมพู ผิวสีขาวอมชมพู และในตาสีเขียวใส เธออยู่ในชุดราตรีสีชมพูสดใส แล้วที่คอนวลของธอก็มีจี้ที่ทำมาจากหินสีชมพูเข้าชุด โดยใช้เชือกมัดพันรอบหินนั้นเพื่อตัวยึดหินและเชือกที่เหลือก็เป็นสายห้อยคอ
“มันคืออะไร” เขาถามเธอ แล้วเอามือไปสัมผัสมัน
“โดเรย่า ”
“นายพูดกับใครนะ” แลมทิสถามขึ้นเมื่อมาถึง
แล้วเดฟก็รีบพยักพเยิดให้เซก้าไปซ่อนตัวก่อน “ไม่มีอะไร ”
“ดีขึ้นหรือยัง ” อีตันถามเดฟอย่างเป็นห่วง
“ไม่เป็นอะไรมากหลอก”
“fuyamaphy” เกอร์ซีอ่านหนังสือที่เดฟถือไว้ในมือ
โครม!
แล้วตัวประหลาดที่ตกมาจากไหนก็ไม่รู้ก็ปรากฏกายขึ้น มันร่างเล็ก สูงประมาณสามนิ้ว มีแววตาที่ใส และผมสีชมพูเข้มหูยาวแหลม มีปีกเล็ก
“น่ารักจังเลย” เกอร์ซีพูดขึ้นอย่างอดไม่อยู่เมื่อมองหน้ามัน
“เธอมากไหน” เดฟถามมัน
“แล้วใครเสกข้ามาที่นี้ละ ” เจ้าตัวประหลาดพูดขึ้นอย่างโมโห แล้วเดฟก็มองหน้าเกอร์ซีเป็นเชิงถาม แต่แล้วเขาก็เข้าใจเวทมนต์จากหนังสือเล่มนี้นี่เอง แล้วเขาก็ก้มลงมองหนังสือที่อยู่ในมือของเขา มันเป็นภาษาที่เขาอ่านไม่ออก ใช่แล้วเวทรีครอส ที่เกอร์ซีเคยบอกเขาว่าเธออ่านได้
“เธอชื่ออะไร แล้วมาจากไหน มายังไง ”
“เซก้า มาจากเมืองรีครอส และมีคนเรียกข้ามา” เซก้าพูดด้วยความฉุนโกรธ
“เรารีบจัดหนังสือก่อนเถอะ แล้วค่อยจัดการเรื่องนี้ที่หลัง”
“อาฮา” แล้วหนังสือก็เก็บเข้าที่เองอย่างเป็นระเบียบ
“ขอบคุณจ๊ะ ” เกอร์ซีพูดเมื่อเห็นว่าหนังสือจัดเรียงกันอย่างเรียบร้อยแล้วด้วยเวทของเซก้า
เดฟเอาเซก้าใส่กระเป๋าเสื้อของเขาแล้วหันหน้าไปทางเกอร์ซีเพื่อให้เธอเดินตามเขาออกมาจากห้องสมุด
ทั้งสองเดินผ่านคุณแบจที่กำลังมองพวกเขาอยู่และหลอนก็พูดว่า “เสร็จแล้วเหรอจ๊ะเด็กๆ”
“ครับ- ค่ะ” พวกเขากล่าวพร้อมกัน
แล้วทั้งสองก็เดินตรงไปยังห้องรับประทานอาหารเดฟก็เดินตรงไปยังอีตันและแลมทิสที่กวักมือเรียกส่วนเกอร์ซีก็เดินไปหาเพื่อนของเอซึ่งก็คือโอเพิลและแกลเลิน
“เป็นไงหนุกไหม”อีตันถามเป็นเชิงกวน
เดฟไม่ตอบ และทำหน้าไม่สบอารมณ์ไม่เล่นด้วย
“นายกำลังทำอะไรอยู่หรอ” อีตันถามแลมทิสที่กำลังก้มหน้าก้มตาเขียน
“การบ้านไงพวกนายเสร็จแล้วเหรอ” เดฟพยักหน้า ส่วนอีตันส่ายหน้า
“ฉันขอลอกหน่อย” อีตันถามขึ้นอย่างไม่เกรงใจ
แล้วเดฟก็โยนสมุดให้อีตัน
“ขอบใจ”
การบ้าน
1.x² + 3x – 10 = 0
(x – 2) (x + 5) = 0
x = 2 , x = -5 Ans.
2. x² + 8x - 9 = 0
(x - 1) (x + 9) = 0
x = 1 , x = -9 Ans.
3. x²- x - 30 = 0
(x – 6) (x + 5) = 0
x = 6 , x = -5 Ans.
“ไปส่งกันเถอะ” ในที่สุดทั้งสองก็ทำมันเสร็จ
“ฉันฝากส่งนะ ” แล้วนายจะไปไหนทั้งสองพูดพร้อมกันเมือเห็นเดฟทำท่าจะลุก
“ฉันจะไปนอน ” พูดอย่างอ่อนแรง แล้วเขาก็ยืนขึ้นพึมพำอะไรบ้างอยางแล้วร่างเขาก็หายไป
“ไม่สบายเหรอ ”
คำถามนี้ไม่มีคำตอบแล้วเพราะเดฟไปแล้ว
“นายว่ามันแปลกไหม”
“เมื่อกี่ยังดีอยู่เลย ” ทั้งสองพูดด้วยกันขณะเอาการบ้านไปส่ง
และร่างของเดฟก็มาถึงห้องพักเขาทิ้งตัวลงนอนบนเตียงเขารู้สึกเหนื่อยมากและอ่อนเพลีย
แต่แล้วตาของเขาก็เบิกโพล่ง เหมือนเพิ่งจะคิดอะไรออก ใช่แล้วเขาคิดในใจ
เซก้าและเขาก็หลอนออกมาจากกระเป๋าเสื้อ
“เธอทำอะไร ” เขาถามเธอเมื่อเอาเธอออกจากกระเป๋า แต่เซก้ากับทำหน้ามุ่ย
“แค่พิษเสรอลนิดหน่อยเองไม่มีอันตรายอะไรมากแค่ทำให้รู้สึกเพลียนิดหน่อยเท่านั้นเอง โทษฐานที่เอาฉันใส่ในกระเป๋าที่มืดและแทบไม่มีอากาศหายใจเลยนะสิ มีแต่กลิ่นน้ำห้อมที่ฉุนจนฉันหายใจไม่ค่อยออก” เซก้าพูดด้วยนำเสียงรำคาญ
“ขอโทษ” เขาพูดขณะพยามลุกขึ้นมา นั่งบนขอบเตียงด้วยแรงที่น้อยนิดที่เหลือของเขา
“แล้วตกลงเธอเป็นตัวอะไรแล้วทำไมถึงมีเวทมนต์ด้วย”
“ฉันก็เคยเป็นคนอย่างพวกเธอแต่แล้วฉันก็ถูกสาปให้เป็นสัตว์ประหลาดเท่าที่เธอเห็นนี่แหละ ”
“แล้วเธออาศัยอยู่ที่ไหน” เขาถามเธออย่างไม่สบอารมณ์
“ในเมืองเวทรีครอสไง”
แล้วเซก้าก็ท่องมนต์อะไรบางอย่างและเธอก็กลายเป็นสาวสวยผมบลอนด์ผสมสีชมพู ผิวสีขาวอมชมพู และในตาสีเขียวใส เธออยู่ในชุดราตรีสีชมพูสดใส แล้วที่คอนวลของธอก็มีจี้ที่ทำมาจากหินสีชมพูเข้าชุด โดยใช้เชือกมัดพันรอบหินนั้นเพื่อตัวยึดหินและเชือกที่เหลือก็เป็นสายห้อยคอ
“มันคืออะไร” เขาถามเธอ แล้วเอามือไปสัมผัสมัน
“โดเรย่า ”
“นายพูดกับใครนะ” แลมทิสถามขึ้นเมื่อมาถึง
แล้วเดฟก็รีบพยักพเยิดให้เซก้าไปซ่อนตัวก่อน “ไม่มีอะไร ”
“ดีขึ้นหรือยัง ” อีตันถามเดฟอย่างเป็นห่วง
“ไม่เป็นอะไรมากหลอก”
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น