คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เพื่อนใหม่
ปึง! ปึง! ปึง! เสียงเคาะประตู(ที่ค่อนข้างดัง)ดังขึ้นพร้อมกับร่างๆหนึ่ง ผมสีเงินอมฟ้า นัยน์ตาสีอเมทิสต์สดใส ปากสีแดงรูปกระจับ กับจมูกที่รั้นอย่างบอกนิสัยเจ้าของได้เป็นอย่างดี งัวเงียตื่นขึ้นมา
" ราฟ ตื่นได้เเล้วนี่จะนอนไปถึงไหนกัน " เจ้าของเสียงเคาะประตูกล่าวอย่างฉุนเฉียว
" โธ่! แม่ก็นี่มันวันเสาร์นะฮะ เเถมเพิ่งจะ 8 โมงเองด้วยไม่เห็นจะต้องรีบตื่นเลย " เจ้าตัวดีลุกขึ้นมาคว้าผ้าห่มที่ผู้เป็นแม่พยายามดึงออก แล้วกลับไปซุกตัวกับที่นอนต่ออย่างรวดเร็ว
" ไม่ต้องเลยวันไหนก็เหมือนกันเเหละ ลูกไม่ได้ไปโรงเรียนซะหน่อย ลุกขึ้นมาล้างหน้าแต่งตัวแล้วไปซื้อของในตลาดให้แม่หน่อยซิ " ร่างเล็กที่นอนอยู่จึงยอมลุกไปเข้าห้องน้ำ แต่ก็ยังไม่ยอมลืมตาพร้อมกับบ่นออกมากระปอดกระแปด
" ที่แท้ก็จะใช้เรานี่เอง แม่นะแม่ ขอหลับต่ออีกหน่อยก็ไม่ได้ "ตลาดในตอนสายของวันยังคงคับคั่งไปด้วยผู้คนจากเมืองต่างๆ ที่มาซื้อของกินของใช้ หรือ มีกิจธุระต่างๆ รวมถึงเด็กหนุ่มผมสีเงินอมฟ้า ที่หลังจากต่อแถวอยู่นานก็ยังไม่มีท่าว่าจะได้ของที่ต้องการซักที จึงเริ่มเกิดอาการหงุดหงิดเล็กน้อย พร้อมกับคิดว่า
' ทำไมคนมันเยอะอย่างงี้ฟะ แล้วเมื่อไหร่ตูจาได้กลับไปนอนต่อล่ะเนี่ย 'หลังจากคิดอยู่คนเดียวซักพัก ร่างเล็กจึงหันไปถามชายที่เข้าแถวข้างหน้าตนดื้อๆ
" นี่! พี่ชาย ทำไมวันนี้คนเยอะจังเลยล่ะ " ร่างข้างหน้าสะดุ้งเล็กน้อยที่มีคนเรียก ก่อนที่จะหันกลับมายิ้มเพราะ มนุษย์สัมพันธ์ดี หรือ เพราะ เมื่อกี้เด็กหนุ่มที่อายุน่าจะเท่าลูกชายตน เรียกตนว่าพี่ ก่อนจะตอบ
" นี่ไปอยู่หลังเขามารึไง ไอ้น้องชาย วันนี้น่ะเป็นวันลงชื่อคนที่จะสมัครทดสอบการเป็นจอมเวทย์น่ะสิ " ชายที่รับอ้างเป็นพี่ตอบอย่างเป็นกันเอง
" อ้าว แสดงว่าปีนี้เมืองเราจะได้เป็นเจ้าภาพในการลงสมัครน่ะซิฮะ"
" ใช่ๆ ปีนี้นะ ข้ากะจะลงสมัครด้วยนา เห็นอย่างนี้ก็เถอะสมัยหนุ่มๆน่ะข้าทั้งเก่ง ทั้งหล่อจนสาวติดตรึมเลยเชียวนะ . . .
"ร่างสูงยังคงพูดต่อไปโดยไม่ได้ดูเลยว่าเจ้าของผมสีเงินอมฟ้านั้นทำหน้าเบื่อขนาดไหน
จนกระทั่งมีเสียงโวยวายดังมาจากส่วนหนึ่งของตลาดทำให้มีบรรดาฝูงชนต่างเบียดกันเพื่อจะดูเหตุการณ์รวมถึงคนที่กำลังทนฟังเรื่องสมัยหนุ่มๆของคนข้างหน้าอยู่ก็เข้าไปร่วมมุงกับเขาด้วย
" นี่! เจ้าหนุ่มเดินภาษาอะไร ไม่ดูตาม้า ตาเรือ จนชนข้าแล้วเห็นรึเปล่า" ร่างใหญ่ที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้ออย่างผู้คุมถิ่น กล่าวเสียงกร้าว
" ขอโทษครับ คือผมกำลังดูของเพลินๆ " ชายหนุ่มผู้มีผมสีน้ำตาล เเต่งกายแบบชาวบ้านทั่วๆไป คือ เสื้อยืดผ่าข้างหน้า ปล่อยชายทับ กางเกงฝ้ายสีน้ำตาลยาว รีบกล่าวขอโทษ เสียงสั่น
" ขอโทษแล้ว มันหายรึไง จ่ายค่าเสียหายมาซะดีๆ ไม่งั้นจะหาว่าข้ารังเเกเด็ก " ฝูงชนที่รายล้อมเริ่มแตกฮือเตรียมแยกย้ายกันกลับที่เนื่องจากไม่มีใครอยากยุ่งกับผู้คุมถิ่นเพื่อคนอื่น
" แล้วนี่ยังไม่เรียกว่ารังแกรึไง รีดไถกระทั่งคนไม่มีทางสู้ ขยะจริงๆ " ร่างสูงรีบหันไปยังต้นเสียงทันทีจึงพบว่าฝูงชนบริเวณนั้นต่างพร้อมใจกันแหวกทางจนเห็นเป็นวงรอบเด็กหนุ่มผมสีเงินอมฟ้าคนหนึ่ง
" ไอ้เด็กไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมแกคิดว่าแกพูดอยู่กับใครห๊ะ " นักเลงหนุ่มกล่าวพลางค่อยๆเดินมาทำเอาคนที่อยู่รอบๆหนุ่มผมเงินรีบแหวกทางให้
" ไม่รู้ซิ แต่คิดว่าผู้คุมเมืองที่กำลังเดินมาทางนี้คงช่วยตอบให้ได้ " ร่างเล็กกล่าวอย่างไม่สะทกสะท้านพลางพยักเพยิดไปทางที่มีบุรุษใส่ชุดคลุมสีน้ำเงินกางเกงสีดำ กำลังเดินเข้ามา
" ฮึ่ม ฝากไว้ก่อนเถอะแก แล้วเราจะได้เจอกัน คราวหน้าข้าจะทำให้เเกเสียใจที่เกิดมาเลยเชียว " ร่างกำยำกล่าวทิ้งท้ายก่อนจะรีบเดินฝ่าฝูงชนออกไป ร่างเล็กที่มีผมสีน้ำตาลจึงได้ถอนหายใจออกมา พร้อมกับที่ฝูงชนที่เข้ามามุงในตอนแรกเริ่มสลายออกไป
" เอ่อ ขอบใจนะชั้น เพนรอส ไควารอฟ เรียกสั้นๆว่า รอส ยินดีที่ได้รู้จัก " กล่าวจบ ร่างที่ผมสีเงินจึงได้หันกลับมาสนใจคนที่ตนสอดเข้ามายุ่งด้วยเมื่อตะกี๊
" อืม ชั้น ราฟาเอล ดีทริส หรือเรียกว่า ราฟก็ได้ ยินดีที่ได้รู้จักว่าแต่นายดูไม่ใช่คนแถวนี้นี่ แล้วนายมาทำอะไรที่นี่ล่ะ "
" อ๋อ พอดีชั้นมาสมัครเข้าทดสอบการเป็นจอมเวทย์น่ะซิเนี่ยเพิ่งจะสมัครเสร็จ กำลังดูเอกสารที่เค้าแจกมาอยู่ดีก็ดันเกิดเรื่องซะได้ "
หลังจากคุยกันได้ซักพักร่างที่มีตาสีม่วงจึงรู้ว่าเพื่อนใหม่เพิ่งมาถึงจึงยังไม่มีที่พักเลยชวนไปพักที่บ้านของตน ซึ่งตอนแรกเพื่อนใหม่คนดังกล่าวก็ปฏิเสธอยู่เพราะเกรงใจ แต่หลังจากเจอรบเร้าหนักๆเข้า บวกกับ โรงแรมในเมืองเต็มหมดจึงตกลงไปพักบ้านของเจ้าตัวดีที่กำลังยิ้มร่าทีเดียว
**********************
ฝ่ายมารดาที่กำลังรอเจ้าลูกตัวดีอยู่นั้นกำลังคิดว่าเจ้าลูกชายของเธอไปซื้อของถึงไหนกันเพราะปกติเดินจากบ้านไปตลาด แค่ 10 นาทีก็ถึง แถมของที่ซื้อก็ยังไม่ใช่ของหายากอะไร จึงเกิดอาการเดือดขึ้นเล็กน้อยพลางคิด
' ทีอย่างนี้ล่ะมัวไปเหลวไหลที่ไหนอีก กลับมาเมื่อไหร่จะบ่นให้หูชาเลย
ไอ้ลูกคนนี้ ' ขณะที่คิดก็ได้ยินเสียงเจ้าลูกตัวดีที่เธอกำลังคิดถึงดังมาจากหน้าบ้าน
" กลับมาแล้วฮะ แม่ฮะ ดูซิ ผมพาเพื่อนใหม่มาด้วยล่ะ คือ รอสเค้าจะมาพักกับพวกเราชั่วคราวนะครับ " เด็กหนุ่มนัยน์ตาสีน้ำตาลเช่นเดียวกับสีผมรีบเอ่ยแนะนำตัวทันที
" สวัสดีฮะ ผม เพนรอส ไควารอฟ ขอรบกวนด้วยนะครับ
"เจ้าตัวกล่าวพลางโค้งซะเกือบจะหน้าคว่ำไปทำเอาหญิงสาวอมยิ้มกับเพื่อนใหม่ของลูกชายเธอ
" ตามสบายเถอะจ้ะ มีอะไรไม่สบายใจก็บอกน้าได้นะ ราฟพารอสเค้าขึ้นไปพักก่อนเถอะจ้ะเดินทางมาไกลคงจะเหนื่อย เดี๋ยวอาหารเสร็จแล้วแม่จะเรียก " เด็กหนุ่มเจ้าของนัยน์ตาสีม่วงจึงพาเพื่อนของตนขึ้นไปเก็บของแล้วนั่งคุยกันต่อจนกระทั่งได้ยินเสียงผู้เป็นมารดาเรียกให้ลงมากินข้าว
*******************
ประกาศ
ขณะนี้ผู้เขียนต้องการ
คอมเมนต์ด่วนเนื่องจากกำลัง...
ขอเชิญผู้ใจบุญเมนต์ให้คนเขียนด้วย
ความคิดเห็น