คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เตรียมตัว
3
หลังจากที่รอสตัดสินใจมาพักที่บ้านของราฟได้เกือบอาทิตย์ ทำให้เจ้าตัวเริ่มคุ้นที่จะไปไหนมาไหน ตามที่ต่างๆในเมืองได้โดยที่ไม่ต้องให้ราฟตามประกบ เหมือนตอนใหม่ๆ เพราะเจ้าตัวมักคอยหลงทางอยู่เสมอ ทำให้ชายหนุ่มผมสีเงินต้องออกตระเวณหาอยู่บ่อยๆ ราฟจึงพอจะปล่อยให้เพื่อนใหม่ของตนได้เดินชมเมืองเองตามลำพัง ส่วนเจ้าตัวนั้น แน่นอนว่าไม่พลาดที่จะหามุมส่วนตัวเพื่องีบ หรือ อีกจุดประสงค์นึงก็คือ อู้หนีงานมาน่ะเอง
ระหว่างที่ร่างเล็กผมสีเงินกำลังพักผ่อนอยู่บนที่ประจำของตนเอง ที่อยู่บนต้นเซลซีป่า ซึ่งมีขนาดใหญ่กว่า 3 คน โอบอยู่นั้นได้มีเสียงประหลาดดังมาจากพุ่มไม้ใต้ต้นที่เขานอนอยู่ ซึ่งถ้าไม่ตั้งใจฟังก็คงไม่มีทางได้ยินเด็ดขาด แต่ต้องไม่ใช่กับเด็กหนุ่มเจ้าของนัยน์ตาสีอเมทิสต์ที่เป็นเจ้าถิ่นอยู่แถวนี้
" ..ซ่า...ครืดด.."เสียงประหลาดนั้นยังมีอยู่อย่างต่อเนื่องผิดแต่ตอนนี้ ร่างที่นอนเล่นบนต้นไม้เมื่อครู่ออกอาการ หลับคาต้น(ไม้)ไปซะเเล้ว
" เจ้าก็ออกไปซักทีสิ ข้าเมื่อยจะตายอยู่แล้ว " เสียงปริศนา ที่ค่อนข้างแหลมจนบาดหู ดังมาจากในพุ่มไม้เมื่อครู่
" เจ้าน่ะแหล่ะ โอ๊ย!! มาเบียดข้าทำไม " เสียงอีกเสียงนึงดังมาจากที่เดียวกันผิดก็แต่ เสียงนี้มีความทุ้มมากกว่าเมื่อครู่เพียงนิดเดียว แต่ยังบาดหูคนฟังได้ไม่แพ้กัน
" พวกเจ้าสองคนน่ะ แหล่ะออกมาซะทีข้ารำคาญ ซุบซิบๆ กันอยู่ได้ เบาจนได้ยินไปทั้งป่าแล้ว " ร่างเล็กที่เมื่อครู่ยังมีอาการหลับอยู่ ไม่รู้ว่าลืมตาขึ้นมาตั้งแต่ตอนไหน ทำเอาเจ้าของเสียงทั้งสองถึงกับสะดุ้งก่อนจะแก้ตัว ละล่ำละลั่ก
" โธ่! คุณหนู ตื่นเเล้วก็ไม่ยอมบอก เดี๋ยวพวกข้าก็ตกใจตายกันพอดี "
" ข้าก็ตื่นของข้าตลอด มีแต่พวกเจ้าน่ะแหล่ะมองยังไงถึงว่าข้าหลับสงสัยแก่แล้วสายตาเลยฝ้าฟางกันแล้วล่ะสิ " ชายหนุ่มกระโดดลงมาจากต้นไม้ซึ่งมีความสูงเกือบ 5 เมตร แต่ก็กลับลงพื้นได้นุ่มนวล เหมือนมีใครเอาฟูกมาปูไว้ทีเดียว
" แล้วมีอะไรกัน ถึงมาที่นี่น่ะ " ร่างเล็กถามอย่างตัดปัญหา
" นายท่านสั่งพวกข้า ให้มาบอกคุณหนู ว่าให้ไปการคัดเลือกจอมเวทย์ในอีก 2 อาทิตย์ ข้างหน้า แทนนายท่านด้วย " พูดจบทั้งสองจึงรีบหายตัวไปทันทีโดยไม่ต้องรอดูปฏิกิริยาของร่างบางเพราะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
" ชิ ท่านพ่อนะท่านพ่อ รู้ก็รู้ ข้าเกียจการคัดเลือก ทำไมต้องให้ข้าไปแทนด้วยนะ " ร่างเล็กบ่นอย่างหัวเสีย แต่ก็กลับกลายเป็นยิ้มอย่างเยือกเย็น เมื่อนึกบางอย่างขึ้นมาได้
***************************
ท่ามกลางฝูงชนคับคั่ง เบียดเสียดตลาดกลางเมืองเล็กๆแต่กลับมีผู้คนมากมายจากในและนอกอาณาจักรเข้ามาจับจ่ายซื้อขายสิ่งต่างๆ ไม่ว่าจะเป็น สิ่งที่มีขนาดเล็กมาก จนถึง ขนาดใหญ่ ร่างเจ้าของผมสีน้ำตาลกำลังขมักเขม้นอยู่กับการเลือกของอยู่ที่แผงๆหนึ่งโดยไม่สนใจฝูงชนที่เเน่นหนา และ อากาศที่ค่อนข้างอ้าวจนมีบางคนถึงกับเป็นลมไปจน ผู้คุมเมืองต้องช่วยยกเปลมาหามกันเลยทีเดียว
" ลุงครับ ผมเอา 3 ผืนนี้แหล่ะครับ " รอสชี้ไปทางผ้ากองหนึ่งซึ่งมีสีสันสดใสสวยงาม มีดิ้นสีทองปักลายบนผ้าดูเรียบง่ายอย่างประณีตบ่งบอกถึงคุณภาพของผ้าได้เป็นอย่างดี
" โอ้ พ่อหนุ่มนี่ตาถึงนะ นั่นผ้านำเข้าจาก ริยอส เชียว ทั้งหมดก็ 3000 บาทู รู้มั้ยผ้านี่นะต้องเก็บไหมตอนยัง..." พ่อค้ายิ้มพลางอธิบายต่อไปโดยที่ไม่รู้เลยว่าหน้าของคนที่ต้องการซื้อเมื่อครู่ซีดจนเป็นกระดาษไปแล้ว
' แย่ล่ะซิ มีเงินติดตัวแค่ 300 บาทูเอง แต่นี่มันตั้ง 3000 บาทู จะขอเค้าผ่อน รึ ว่าจะไม่เอาดีเนี่ย ถึงว่าเวลามากับราฟทีไร เจ้านั่นถึงไม่ให้ซื้อ ' เจ้าของผมสีน้ำตาลที่กำลังหน้าซีด กำลังคิดหาทางออกอย่างรวดเร็ว โดยที่ไม่สังเกตเลยว่าคนที่ตนกำลังคิดถึงอยู่เมื่อกี๊ มายืนข้างหลังตนตั้งแต่เมื่อไหร่
" นี่ครับน้า ค่าผ้า แล้วช่วยส่งไปที่นี่ด้วยนะครับ " เจ้าของผมสีเงินกล่าวแล้วยื่นกระดาษพร้อมกับเงินให้เจ้าของร้าน
" ขอบใจมากนะ ราฟ ว่าแต่ทำไมนายมาอยู่นี่ล่ะ "
" เถอะน่ารีบกลับบ้านก่อนเดี๋ยวชั้นจะเล่าให้ฟัง " เจ้าของผมสีเงินจึงรีบลาก ร่างทีมีผมสีน้ำตาลที่ยืนเอ๋ออยู่ตามมาด้วย
**********************
" อะไรนะ งานคัดเลือกจะมีในอีก 2 อาทิตย์ แล้วหรอ ตาย ตาย ตายแน่ๆเลย ทำไงดีเนี่ยชั้นยังไม่ได้เตรียมตัวเลยอ่ะราฟ " เจ้าบ่นพลางเดินไปเดินมาอย่างกระสับกระส่ายจนเจ้าของผมสีเงินชักจะเวียนหัว
" หยุดเดินซะทีเถอะรอส ชั้นรำคาญส่วนเรื่องการทดสอบน่ะไม่ต้องกังวลหรอก เดี่ยวชั้นติวให้ ตกลงมั้ย ส่วนตอนนี้น่ะนายแค่สงบสติอารมณ์ก่อนจะได้มั้ย " คำพูดของเจ้าของนัยน์ตาสีอเมทิสต์ สะกดให้ร่างที่กำลังกระสับกระส่ายเมื่อครู่ค่อยๆผ่อนคลายลงอย่างได้ผล
" อืม ก็ดี ว่าแต่นายใช้เวทย์เป็นด้วยหรอ แล้วทำไมไม่ลงสมัครบ้างล่ะ จะได้ไปเป็นเพื่อนชั้นมั่ง " ร่างสูงกว่าถามอย่างงงๆ ทำให้ร่างเล็กใช้ความคิดอยู่ครู่หนึ่ง
" อือใช่ ทำไมชั้นไม่สมัครนะ แต่ช่างเถอะ เดี๋ยวค่อยไปสมัครก็ได้ " ร่างเล็กพูดไปคิดไปจนเจ้าเพื่อนที่มีผมสีน้ำตาลชักเริ่มงง(เค้าปิดรับสมัครไปแล้วไม่ใช่หรอ)
" นายไปผักผ่อนเถอะรอส เดี๋ยวพรุ่งนี้นายต้องเริ่มฝึกละนะ " ว่าพลางดันเจ้าเพื่อนตัวดีขึ้นห้องก่อนที่จะลงมานั่งใช้ความคิดอยู่คนเดียว
********************
กระชุ่มกระชวย ..
คิคิ ได้มา2เมนต์
ความคิดเห็น