ความสุขของหนู

ลำดับตอนที่ #2 : โซเนียและกษัตริย์ธันวาคม

โซเนียคือสาวน้อยคนหนึ่ง  เธออาศัยอยู่ในรัสเซีย  มารดารของเธอถึงแก่กรรมไปแล้ว  และบิดาของเธอแต่งงานใหม่กับหญิงคนหนึ่งชื่อนาเดีย  โซเนียอยู่กับบิดามารดา

นาเดียไม่ชอบโซเนีย  นางทำให้สาวน้อยทำงานหนักอย่างยิ่ง  และนางไม่ให้อาหารแก่เธอมาก  นางไม่ต้องการให้โซเนียอยู่ด้วย

วันหนึ่งนาเดียพูดกับโซเนียว่า  “เราจะมีงานเลี้ยงกันและฉันต้องการดอกไม้มาก  จงเข้าไปในป่าและเอาดอกไม้มาให้ฉันมากๆ”

“แต่มันเป็นเดือนธันวาคม!”  โซเนียพูด  “ในเดือนธันวาคมไม่มีดอกไม้”

รัสเซียเป็นประเทศที่หนาวมาก  จากเดือนพฤศจิกายน  ถึงเดือนมีนาคม  ไม่มีดอกไม้มันตามหมด  ต้นไม้ไม่มีใบ  และที่ไหนก็ตามไม่มีผลไม้ทั้งนั้น  ในเดือนมีนาคมแสงแดดอบอุ่นขึ้นและดอกไม้ก็มีอีก  แต่นาเดียก็หัวเราะเยาะโซเนีย

“ฉันต้องการดอกไม้มาก”  นางพูด  “จงเข้าไปในป่าหาดอกไม้มามาก ๆ ถ้าเจ้าไม่พบดอกไม้เลยก็อย่ากลับ มา  ฉันจะปิดประตูบ้าน  ถ้าเจ้าหาดอกไม้ไม่ได้เลยเจ้าก็จงอยู่ในป่า  และหมาป่าจะฆ่าเจ้า”

โซเนียเสียใจมาก  เธอกลัวมากด้วย  “ฉันจะหาดอกไม้ไม่ได้เลยในเดือนธันวาคม”  เธอพูดอย่างเศร้า ๆ  “ฉันจะตายในความหนาว  หรือมิฉะนั้นหมาป่าก็ฆ่าฉัน”  เธอเดินไปเป็นหนทางไกลในป่า

ในเวลาค่ำ  เมื่อมันมืดและหนาว  โซเนียได้เห็นชายหลายคนนั่งอยู่ข้างกองไฟ  เธอจึงพูดกับคนเหล่านั้น

“ฉันหนาวมาก”  เธอพูด  “ขอได้โปรดเถอะ ขอให้ฉันนั่งข้างกองไฟให้ได้รับความอบอุ่นบ้างได้ไหม ?”

มีชายสิบสองคนนั่งข้างกองไฟ  คนหนึ่งแก่มาก  ผมของเขาขาว  มองดูเหมือนกษัตริย์  “เธอคือใคร ?”  เขาพูดกับโซเนีย

โซเนียบอกเขาว่านาเดียส่งเธอเข้ามาในป่า  “เขาพูดว่าเขาต้องการดอกไม้มากๆ” โซเนียพูด “แต่ฉันจะหาดอกไม้ได้ที่ไหนในเดือนธันวาคม ?”

ชายชราวางมือเย็นของเขาลงบนศีรษะของเธอ  “ฉันคือกษัตริย์ธันวาคม”  พระองค์รับสั่ง  “และชายอื่นเหล่านี้คือเดือนทั้งหลาย  เราจะช่วยเธอ”  แล้วกษัตริย์ก็รับสั่งกับชายหนุ่มผมดำ  “มา มีนาคม”  พระองค์รับสั่งกับชายหนุ่ม “จงนั่งในที่ของฉัน”

มีนาคมลุกไปนั่งในที่ของกษัตริย์ธันวาคน  โซเนียอบอุ่นขึ้นทันที  เธอเห็นใบไม้เขียวบนต้นไม้ทั้งหลาย  แล้วเธอก็มองลง  มีดอกไม้สวยงามมากมายใกล้เท้าของเธอ

“โซเนียน้อยจงเอาดอกไม้ไปให้นาเดีย”มีนาคมพูด

โซเนียเอาดอกไม้เหล่านั้นไป  กษัตริย์ธันวาคมทรงเปลี่ยนที่กับมีนาคม  แล้วทุกอย่างก็เย็นอีก

โซเนียไปบ้านและให้ดอกไม้แก่นาเดีย

“เจ้าเอาดอกไม้มาจากไหน ?”  นาเดียพูด  แต่โซเนียมิไม่บอกนาง

วันต่อมา  นาเดียพูดกับโซเนียว่า  “ฉันต้องการผลไม้ดีๆ มาก  จงไปป่าและเอามาให้ฉันมากๆ และอย่ากลับมาถ้าเจ้าหาไม่ได้

“โซเนียหาผลไม้ในเดือนธันวาคมไม่ได้!” นาเดียคิด  “เขาจะตายในป่า และหมาป่าจะกินเขา”

โซเนียวิ่งเข้าไปในป่า  มันมืดมากและหนราวมาก  “โอ เดือนทั้งหลายอยู่ที่ไหน ?” โซเนียพูด  แล้วเธอก็เห็นเขานั่งกันอยู่ข้างกองไฟ

“ขอได้โปรดเถอะ ขอให้ฉันนั่งข้างกองไฟให้ได้รับความอบอุ่นบ้างได้ไหม ?”  โซเนียทูลถามกษัตริย์ธันวาคม  แล้วเธอทูลว่านาเดียต้องการผลไม้มาก  “ข้าพระองค์จะหาผลไม้ได้ที่ไหนในเดือนธันวาคม ?”  โซเนียทูลถาม

กษัตริย์จึงรับสั่งกับชายหนุ่มตาสีฟ้า  “มา มิถุนาคม”พระองค์รับสั่งกับชายหนุ่ม  “จงนั่งในที่ของฉัน”

มิถุนายนลุกไปนั่งในที่ของกษัตริย์ธันวาคน  ในทันใดนั้นโซเนียก็ร้อน  เธอเห็นดอกไม้และผลไม้ทุกหนทุกแห่ง  และนกทั้งหลายร้องเพลงอยู่บนต้นไม้

“โซเนียน้อย จงเอาผลไม้ไปให้นาเดียมาก ๆ ” มิถุนายนพูด

โซเนียจึงเอาไปมาก  แล้วกษัตริย์ธันวาคมก็ทรงเปลี่ยนที่กับมิถุนายน  และทุกสิ่งทุกอย่างก็เย็นอีก

โซเนียไปบ้านและให้ผลไม้แก่นาเดีย

“เจ้าเอามาจากไหน ?” นาเดียพูด

แต่โซเนียมิได้บอกนาง

เช้าวันต่อมานาเดียคิดว่า  “ฉันจะเข้าไปในป่าและหาดอกไม้ผลไม้มาก ๆ ถ้าโซเนียหาได้ฉันก็หาได้”  นาเดียเข้าไปในป่า

นางเดินเป็นหนทางไกลเที่ยวหาดอกไม้ และผลไม้  แล้วนางก็ได้เห็นสิบสองเดือนนั่งอยู่ข้างกองไฟ

“เธอมองหาอะไร ?”  กษัตริย์ธัยวาคมรับสั่งกับนาง

แต่นาเดียมิได้ทูลพระองค์ด้วยดี  “ไปให้พ้น  เจ้าคนชราบัดซบ!”  นางพูด

กษัตริย์ธันวาคมจึงวางพระหัตถ์เย็นของพระองค์ลงบนศีรษะของนาเดีย  แล้วนางก็ล้มลงกับพื้น  นางหนาวมากและไม่สามารถลุกขึ้นได้อีกแล้ว  นางหนาวขึ้นและหนาวขึ้น  และหนาวขึ้น  ในที่สุดนางก็ถึงแก่ความตาย  ไม่มีใครพบนางเลย  โซเนียและบิดาของเธอก็ดูทุกแห่งในป่าแต่มิพบเดืนเหล่านั้นอีกเลย  เขาเหล่านั้นได้ช่วยเธอแล้ว  และเธอก็ระลำถึงเสมอ

เมื่อมีใบไม้สีเขียวบนต้นไม้อีกและมีดอกไม้  โซเนียก็มองออกไปทางหน้าต่างของเธอและพูดว่า

“สวัสดี  มีนาคม  ฉันยินดีที่ท่านไม่ลืมมารัสเซีย”